Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΕΘΕΑ: διεκδικούμε υπηρεσίες χωρίς ημερομηνία λήξης

Επι­μέ­λεια Βασί­λης Κρί­τσας //

Η διοί­κη­ση του ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θερα­πεί­ας Εξαρ­τη­μέ­νων Ατό­μων) εξέ­δω­σε σήμε­ρα ανα­κοί­νω­ση για την παύ­ση λει­τουρ­γία των Πολυ­δύ­να­μων Ψυχο­δια­γνω­στι­κών Κέντρων (ΠΨΚ) σε επτά πόλεις της Ελλά­δας. Τα κέντρα αυτά προ­σέ­φε­ραν στο διά­στη­μα της λει­τουρ­γί­ας τους υπη­ρε­σί­ες συμ­βου­λευ­τι­κής, θερα­πεί­ας, ψυχο­κοι­νω­νι­κής και φαρ­μα­κευ­τι­κής υπο­στή­ρι­ξης σε περισ­σό­τε­ρα από δύο χιλιά­δες άτο­μα, που αντι­με­τω­πί­ζουν προ­βλή­μα­τα εξάρ­τη­σης από παρά­νο­μες ουσί­ες, αλκο­όλ, τζό­γο, δια­δί­κτυο, κτλ, ενώ παράλ­λη­λα πάσχουν από σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα ψυχι­κής υγεί­ας. Η αρχι­κή διε­τής φάση λει­τουρ­γί­ας τους και η οκτά­μη­νη παρά­τα­σή της ανέ­δει­ξαν την κοι­νω­νι­κή ανα­γκαιό­τη­τα των υπη­ρε­σιών τους, αλλά φαί­νε­ται να τερ­μα­τί­ζε­ται ορι­στι­κά, μετά από τη λήξη των συμ­βά­σε­ων εργα­σί­ας του προ­σω­πι­κού και την αδια­φο­ρία των επί­ση­μων αρχών.

Η διοί­κη­ση του ΚΕΘΕΑ βγά­ζει κραυ­γή αγω­νί­ας για τις ελλεί­ψεις προ­σω­πι­κού και την ελλι­πή μέρι­μνα της πολι­τεί­ας, καθώς είναι η πρώ­τη φορά ‑όπως σημειώ­νει- που ανα­γκά­ζε­ται να δια­κό­ψει την παρο­χή υπη­ρε­σιών προς τα άτο­μα που υπο­στη­ρί­ζει. Ακο­λου­θεί το πλή­ρες κεί­με­νο της ανακοίνωσης.

Με την ορι­στι­κή παύ­ση λει­τουρ­γί­ας των 7 Πολυ­δύ­να­μων Ψυχο­δια­γνω­στι­κών Κέντρων (ΠΨΚ) στις 14/9, το ΚΕΘΕΑ ανα­γκά­στη­κε, πρώ­τη φορά στη 30χρονη ιστο­ρία του, να δια­κό­ψει την παρο­χή υπη­ρε­σιών προς τους ανθρώ­πους που υπο­στη­ρί­ζει. Το πλήγ­μα, μάλι­στα, αφο­ρά μία από τις πιο ευά­λω­τες ομά­δες εξαρ­τη­μέ­νων, αυτούς που πάσχουν από διπλή διά­γνω­ση, βρί­σκο­νται, δηλα­δή, αντι­μέ­τω­ποι όχι μόνο με κάποιας μορ­φής εξάρ­τη­ση αλλά και με ψυχια­τρι­κή δια­τα­ρα­χή. Τα ΠΨΚ υπήρ­ξαν η πρώ­τη συστη­μα­τι­κή και εκτε­τα­μέ­νη προ­σπά­θεια για τη θερα­πευ­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των ανθρώ­πι­νων με διπλή διά­γνω­ση και των οικο­γε­νειών τους στη χώρα μας.

Η αρχι­κή, διε­τής φάση λει­τουρ­γί­ας των ΠΨΚ μέσω ΕΣΠΑ (2013–15) και η οκτά­μη­νη παρά­τα­σή της το 2016 ανέ­δει­ξαν την κοι­νω­νι­κή ανα­γκαιό­τη­τα των υπη­ρε­σιών, όπου εξυ­πη­ρε­τή­θη­καν περισ­σό­τε­ρα από 2.000 άτο­μα, και παρή­γα­γαν πολύ­τι­μη τεχνο­γνω­σία και εμπει­ρία σε ένα ευαί­σθη­το πεδίο. Δυστυ­χώς η προ­σπά­θεια αυτή τερ­μα­τί­ζε­ται από­το­μα και οδυ­νη­ρά για τους εξυ­πη­ρε­τού­με­νους, καθώς έλη­ξαν οι συμ­βά­σεις εργα­σί­ας του προ­σω­πι­κού που την επωμίστηκε.

Η περί­πτω­ση των ΠΨΚ κατα­δει­κνύ­ει ένα από τα κεντρι­κό­τε­ρα προ­βλή­μα­τα στον χώρο της υγεί­ας και της κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας την περί­ο­δο της κρί­σης: τις σοβα­ρές ελλεί­ψεις σε ανθρώ­πι­νο δυνα­μι­κό και τις από­πει­ρες απο­σπα­σμα­τι­κής και πρό­σκαι­ρης κάλυ­ψης των σχε­τι­κών ανα­γκών, μέσω ΕΣΠΑ ή συμ­βά­σε­ων ορι­σμέ­νου χρό­νου. Σε ό,τι αφο­ρά το ΚΕΘΕΑ οι ελλεί­ψεις προ­σω­πι­κού έχουν ξεπε­ρά­σει τα 100 άτο­μα πανελ­λα­δι­κά, αριθ­μός στον οποίο δεν υπο­λο­γί­ζο­νται οι ανά­γκες για στα­θε­ρή στε­λέ­χω­ση νέων, και­νο­τό­μων μονά­δων, όπως τα ΠΨΚ, που πρέ­πει να συνε­χί­σουν να λειτουργούν.

Αυτό σημαί­νει ότι οι 35 προ­σλή­ψεις μόνι­μου θερα­πευ­τι­κού προ­σω­πι­κού στο ΚΕΘΕΑ που βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη απέ­χουν πολύ από το να καλύ­ψουν ικα­νο­ποι­η­τι­κά τις ανά­γκες του οργα­νι­σμού ‑παλιές και νέες. Παρά τις αντί­ξο­ες συν­θή­κες , για το ΚΕΘΕΑ ζητού­με­νο παρα­μέ­νει η συνέ­χεια και η ποιό­τη­τα των υπη­ρε­σιών. Για αυτό θα συνε­χί­σει να διεκ­δι­κεί την κάλυ­ψη όλων των ανα­γκών του με πρό­σλη­ψη μόνι­μου προ­σω­πι­κού και την ανά­πτυ­ξη νέων υπη­ρε­σιών χωρίς ημε­ρο­μη­νία λήξης.

Μπο­ρεί­τε επί­σης να δια­βά­σε­τε την ανα­κοί­νω­ση του Συλ­λό­γου Εργα­ζο­μέ­νων του ΚΕΘΕΑ, που προ­χώ­ρη­σαν σε στά­ση εργα­σί­ας στις 14 Σεπτέμ­βρη, ενώ εδώ θα βρεί­τε πλη­ρο­φο­ρί­ες για το κάλε­σμα της Αγω­νι­στι­κής Συσπεί­ρω­σης Εργα­ζο­μέ­νων στο ΚΕΘΕΑ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο