Επιμέλεια: Οικοδόμος //
Ο Γάλλος ζωγράφος Κλοντ Μονέ γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια στο Παρίσι στις 14 Νοεμβρίου του 1840. Ήταν τοπιογράφος και από τους θεμελιωτές του ιμπρεσιονισμού.
Το 1858–59 πήρε μαθήματα από τον Μπουτέν. Τον επόμενο χρόνο σπούδασε στην Ελβετική Ακαδημία στο Παρίσι, όπου ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων στο Μουσείο του Λούβρου. Την περίοδο 1860–1862 υπηρέτησε στο στρατό. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα, για περίπου δύο χρόνια, στο ατελιέ του Γκλαιρ, όπου συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλευ.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1860 ο Μονέ αφιέρωσε το έργο του αποκλειστικά στο τοπίο, αποδίδοντας και το ανθρώπινο σώμα σαν ένα από τα φυσικά στοιχεία του. Σύμφωνα με τον Καλμικόφ «στους πίνακές του επιδίωκε την εντύπωση απαλής κίνησης της ατμόσφαιρας και των μορφών που αυτή περιβάλλει, με τη βοήθεια μικρών, πεταχτών πινελιών από καθαρά χρώματα που δεν τα ανακάτευε στην παλέτα, υπολογίζοντας στην οπτική συγχώνευσή τους κατά την πρόσληψή τους από τον θεατή.
Τα τοπία που ζωγράφιζε ήταν γι’ αυτόν κομμάτια της αιώνιας ζωντανής φύσης, γεμάτα παλμό και αδιάκοπη εσωτερική κίνηση, που θα έλεγε κανείς ότι αποσπάστηκαν για μια στιγμή μονάχα από τη συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση της φύσης. («Το βουλεβάρτο των Καπουτσίνων στο Παρίσι», 1863, «Βράχοι της Μπελ Ιλ», 1866 – και τα δυο έργα βρίσκονται στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών «Α. Σ. Πούσκιν»).
Στη δεκαετία του 1890 ο Μονέ προσπαθεί να αποτυπώσει τις πολύμορφες καταστάσεις της φύσης και της ατμόσφαιρας σε διαφορετικές ώρες της μέρας και σε διαφορετικό καιρό, διαλέγοντας ένα ορισμένο θέμα και δημιουργεί έτσι σειρές από παραλλαγές πινάκων. («Θημωνιές», 1890–91, «Ο καθεδρικός ναός της Ρουέν», 1893–95).
Στην τελευταία περίοδο του έργου του οι διαστάσεις του αντικειμενικού κόσμου διαλύονται όλο και περισσότερο στη φευγαλέα, σχεδόν φανταστική ατμόσφαιρα («Ομίχλη στο Λονδίνο», 1903, Μουσείο Ερμιτάζ, Λένινγκραντ), ενώ παράλληλα τονίζονται τα στοιχεία της συμβατικής διακοσμητικής τέχνης και του υπογραμμισμένα σκιτσογραφικού χαρακτήρα της εκτέλεσης (σειρά από πανώ «Νούφαρα», 1914–22, Μουσείο Ορανζερί, Παρίσι)». (Β. Α. ΚΑΛΜΙΚΟΦ — Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια).
Το 1908 ο Κλοντ Μονέ άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του. Πέθανε το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνύ της Νορμανδίας.
Ο ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Ο όρος ιμπρεσιονισμός (Impressionism) πιθανόν προήλθε από το έργο του Κλοντ Μονέ Impression, Sunrise.
Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα (κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων), οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.