Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

KNE: «Το Τείχος του Βερολίνου… Κι όμως το σύστημα σου λέει ΞΑΝΑ ψέματα!»

Σε ανα­κοί­νω­σή της με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση 30 χρό­νων από την «πτώ­ση του Τεί­χους» του Βερο­λί­νου, η ΚΝΕ αναφέρει:

«9 Νοέμ­βρη 1989. Πέφτει το τεί­χος στο Βερο­λί­νο. Οι υπε­ρα­σπι­στές του σημε­ρι­νού άδι­κου συστή­μα­τος πανη­γυ­ρί­ζουν, παρα­χα­ράσ­σουν την ιστο­ρι­κή αλή­θεια µε στό­χο να υιο­θε­τή­σει και η νεο­λαία σαν “αλή­θεια” τη δίκη τους επι­δί­ω­ξη, το μεγά­λο ψέμα: Ότι ο καπι­τα­λι­σμός είναι το καλύ­τε­ρο σύστη­μα για την ανθρω­πό­τη­τα και ότι ο σοσια­λι­σμός, όπως λένε, “απέ­τυ­χε”. Η επί­θε­ση ενά­ντια στον σοσια­λι­σμό που γνώ­ρι­σε η ανθρω­πό­τη­τα τον 20ό αιώ­να, ο αντι­κομ­μου­νι­σμός εξα­κο­λου­θούν να είναι πεδία στα οποία η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση (ΕΕ), το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ επεν­δύ­ουν εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια. Για­τί όμως τέτοια µανία ενά­ντια σε έναν “απο­τυ­χη­μέ­νο” εχθρό;

Πώς φτά­σα­με στις δύο Γερμανίες;

Βρι­σκό­μα­στε μετά τον Β’ Παγκό­σμιο Ιμπε­ρια­λι­στι­κό Πόλε­µο που έλη­ξε µε τη μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών (9 Μάη 1945) και την ήττα των ναζί χάρη στην καθο­ρι­στι­κή συµβο­λή της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και του Κόκ­κι­νου Στρα­τού που προ­έ­λα­σε μέχρι το Βερολίνο.

Οι δύο δια­φο­ρε­τι­κές Γερ­μα­νί­ες απο­τε­λού­σαν επι­δί­ω­ξη του ιμπε­ρια­λι­σµού, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της αστι­κής τάξης της Γερ­μα­νί­ας. Δεν ήταν επι­δί­ω­ξη ούτε του λαού της Γερ­μα­νί­ας, ούτε της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και των σοσια­λι­στι­κών χωρών της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης. Η ΕΣΣ∆ και οι Ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νοί πίε­ζαν στα­θε­ρά για τη µη διαί­ρε­ση της Γερ­μα­νί­ας. Στις 23 Μάη 1949 ιδρύ­θη­κε η καπι­τα­λι­στι­κή Ομο­σπον­δια­κή Δημο­κρα­τία της Γερ­μα­νί­ας (ΟΔΓ). Στις 7 Οκτώ­βρη 1949 ιδρύ­θη­κε η σοσια­λι­στι­κή Γερ­μα­νι­κή Λαο­κρα­τι­κή Δημο­κρα­τία (ΓΛΔ). Οι προ­σπά­θειες της ΓΛΔ για µη διαί­ρε­ση της Γερ­μα­νί­ας συνε­χί­στη­καν, όπως π.χ. το 1952 που προ­τεί­νε­ται να εγκρι­θεί µε δημο­ψή­φι­σμα το αίτη­μα της ενιαί­ας Γερ­μα­νί­ας. Τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη αντι­στά­θη­καν σθε­να­ρά σε µία τέτοια προοπτική.

Για­τί φτιά­χτη­κε το “Αντι­φα­σι­στι­κό Προ­στα­τευ­τι­κό Τείχος”;

Μέσα σε μια πόλη εκφρά­στη­κε µε τον πιο εµφα­τι­κό τρό­πο η σύγκρου­ση καπι­τα­λι­σμού και σοσια­λι­σμού. Η πόλη του Βερο­λί­νου βρι­σκό­ταν ολό­κλη­ρη στο έδα­φος της σοσια­λι­στι­κής ΓΛΔ. Δεν ήταν η μισή στο έδα­φος της καπι­τα­λι­στι­κής ΟΔΓ και η άλλη μισή στη ΓΛΔ, όπως μπο­ρεί κανείς να νομί­ζει. Το Δυτι­κό Βερο­λί­νο, που ήταν υπό τον έλεγ­χο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων, βρι­σκό­ταν στην πρω­τεύ­ου­σα μίας άλλης χώρας, της Γερ­μα­νι­κής Λαο­κρα­τι­κής Δημοκρατίας!

Το “Αντι­φα­σι­στι­κό Προ­στα­τευ­τι­κό Τεί­χος” ‑όπως ήταν το πραγ­μα­τι­κό του όνο­µα- δεν φτιά­χτη­κε το 1949 (όταν ιδρύ­θη­καν δύο ξεχω­ρι­στά κρά­τη), αλλά το 1961. Τι συνέ­βη μέχρι τότε;

Η ΓΛΔ ήταν στο στό­χα­στρο της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας. Μέσα στην καρ­διά της ΓΛΔ δρού­σαν δεκά­δες χιλιά­δες πρά­κτο­ρες της CIA, της ΟΔΓ (τις υπη­ρε­σί­ες ασφα­λεί­ας τις στε­λέ­χω­ναν εκα­το­ντά­δες πρώ­ην ναζί), ενώ οι ιμπε­ρια­λι­στές προ­ε­τοι­μά­ζο­νταν για τη “Μέρα Χ”, τη μέρα εισβο­λής και ανα­τρο­πής της ΓΛΔ. Μόνο τον Ιού­λη του 1961 υπήρ­ξαν 105 προ­κλή­σεις στα σύνο­ρα Ανα­το­λι­κού και Δυτι­κού Βερο­λί­νου. Τα στρα­τεύ­μα­τα του ΝΑΤΟ στην Κεντρι­κή Ευρώ­πη τέθη­καν σε κατά­στα­ση συνα­γερ­μού και τα δυτι­κά τανκς μπή­καν στο έδα­φος της ΓΛΔ! Στις 13 Αυγού­στου 1961 η ΓΛΔ έκα­νε πρά­ξη το αυτο­νό­η­το δικαί­ω­μά της: Να θεμε­λιώ­σει δια­κρι­τά κρα­τι­κά σύνο­ρα µε την ανέ­γερ­ση του Αντι­φα­σι­στι­κού Προ­στα­τευ­τι­κού Τεί­χους. Μέχρι τότε τα σύνο­ρα ήταν νοη­τά. Η ΓΛΔ είχε κάθε δικαί­ω­μα να προ­στα­τεύ­σει την εργα­τι­κή εξου­σία από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επιθετικότητα.

…και τι συμ­βο­λί­ζει για τους λαούς η πτώ­ση του;

Η πτώ­ση του τεί­χους απο­τέ­λε­σε σημείο καμπής στην πορεία νίκης της αντε­πα­νά­στα­σης, που ολο­κλη­ρώ­θη­κε τα χρό­νια 1989–1991, στις σοσια­λι­στι­κές χώρες της Κεντρι­κής και Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης. Η ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού δεν ήρθε ως απο­τέ­λε­σµα λαϊ­κών εξε­γέρ­σε­ων, αλλά από τα “μέσα” και από τα “πάνω”.

Από τότε μέχρι σήμε­ρα χτί­ζο­νται πελώ­ρια τείχη!

Τεί­χη πραγ­μα­τι­κά… όπως αυτά στην Παλαι­στί­νη και το Μεξι­κό! Τεί­χη “αόρα­τα”, αλλά αδια­πέ­ρα­στα για την πλειο­ψη­φία της νεο­λαί­ας, όπως αυτά της ανα­σφά­λειας και της φτώ­χειας! Σήμε­ρα διχο­το­μού­νται κρά­τη… όπως η Κύπρος!

Οι αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές έφε­ραν τους λαούς αυτών των χωρών αντι­μέ­τω­πους µε άγνω­στα ‑μέχρι τότε- γι’ αυτούς προ­βλή­μα­τα: Ανερ­γία, φτώ­χεια, μετα­νά­στευ­ση, εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νη Υγεία και Παι­δεία, κοι­νω­νι­κός απο­κλει­σμός, πορ­νεία, ναρ­κω­τι­κά. Ακό­μα και σήμε­ρα σε έρευ­νες που διε­ξά­γο­νται σε αυτές τις χώρες η πλειο­ψη­φία απα­ντά πως “ήταν καλύ­τε­ρα µε τον σοσιαλισμό”!

Η ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού απε­λευ­θέ­ρω­σε… τους εκμε­ταλ­λευ­τές. Αυτοί απο­λαμ­βά­νουν πλού­τη και µία παρα­δει­σέ­νια ζωή που τα κερ­δί­ζουν από τη φτώ­χεια, την ανερ­γία, τους τσα­κι­σμέ­νους μισθούς και τα ανύ­παρ­κτα δικαιώ­μα­τα του λαού και της νεο­λαί­ας. Η ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού έφε­ρε νέο γύρο ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων σαν αυτούς που σήμε­ρα διε­ξά­γο­νται στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγα­νι­στάν κ.α. Απο­θρά­συ­νε το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ (τότε ΕΟΚ), τους ιμπε­ρια­λι­στές, που πριν ήξε­ραν πως είχαν έναν ισχυ­ρό αντί­πα­λο, που απο­τε­λού­σε ταυ­τό­χρο­να για τους λαούς ισχυ­ρό σύμ­μα­χο στην πάλη ενά­ντια στους άδι­κους, ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους: Τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τις σοσια­λι­στι­κές χώρες.

Όσο κι αν πυρο­βο­λούν το παρελ­θόν, δεν μπο­ρούν να σκο­τώ­σουν το μέλλον!

Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, οι καπι­τα­λι­στές και οι κυβερ­νή­σεις τους κάθε είδους παπα­γά­λος του συστή­μα­τος, μαζί και οι ναζι­στές πανη­γυ­ρί­ζουν για τη συµπλή­ρω­ση 30 χρό­νων από την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού. Όµως οι λαοί δεν έχουν πει την τελευ­ταία τους λέξη. Θα την πουν κάνο­ντας ορι­στι­κό παρελ­θόν το βάρ­βα­ρο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, οικο­δο­μώ­ντας µία νέα κοι­νω­νία, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, τον σοσια­λι­σμό. Αξιο­ποιώ­ντας την πεί­ρα από τις χώρες που οικο­δό­μη­σαν τον σοσια­λι­σμό τον 20ό αιώ­να, μαθαί­νο­ντας από τα λάθη που έγι­ναν σε αυτήν την πρώ­τη προ­σπά­θεια του ανθρώ­που να καταρ­γή­σει την εκμε­τάλ­λευ­ση, αξιο­ποιώ­ντας ό,τι έχει κατα­φέ­ρει σήμε­ρα ο εργα­ζό­με­νος άνθρω­πος στην επι­στή­μη, την τεχνο­λο­γία, την παρα­γω­γή. Σε αυτόν τον αγώ­να χτυ­πά­ει η καρ­διά του μέλ­λο­ντος και του δίκιου. Εδώ είναι η θέση κάθε νέου και νέας που θέλει να ζήσει µε αξιο­πρέ­πεια και σύγ­χρο­να δικαιώματα.

Οι κατα­πιε­στές ξέρουν πως όσα εκα­τομ­μύ­ρια κι αν ξοδέ­ψουν για αντι­κομ­μου­νι­στι­κή προ­πα­γάν­δα, όσα μέτρα κατα­στο­λής κι αν εφαρ­μό­σουν ενά­ντια στην κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και στα Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα, η αλή­θεια είναι µία: “Κι όμως γυρίζει”…

Ο σοσια­λι­σμός είναι το μέλλον!

Με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στον αγώ­να για τη ζωή που µας αξίζει!».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο