Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Λαφαζανισμός», ανώτατο στάδιο του οπορτουνισμού

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας*//

Το ότι ο οπορ­του­νι­σμός, στην προ­σπά­θεια του να εγκλω­βί­σει και να απο­προ­σα­να­το­λί­σει εργα­τι­κά-λαϊ­κά στρώ­μα­τα, είναι αδί­στα­κτος το γνω­ρί­ζα­με. Όπως επί­σης γνω­ρί­ζα­με τον τυχο­διω­κτι­σμό και την υπο­κρι­σία των οπορ­του­νι­στών στην προ­σπά­θεια τους να καμου­φλά­ρουν την αστι­κή τους ιδε­ο­λο­γία με επα­να­στα­τι­κό μαν­δύα. Ωστό­σο, η πρό­σφα­τη θρα­σύ­τα­τη επί­θε­ση της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας» ενά­ντια στο ΚΚΕ, μέσα από την ιστο­σε­λί­δα Iskra, πάει τον ξεδιά­ντρο­πο οπορ­του­νι­σμό ένα βήμα παρα­πέ­ρα. Σε ένα ρεσι­τάλ πολι­τι­κής χυδαιό­τη­τας, ο/η αρθρο­γρά­φος της Iskra ούτε λίγο, ούτε πολύ, κατη­γο­ρεί το ΚΚΕ πως με την στά­ση του… «κάνει ένα θείο δώρο στην κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα και το μνη­μο­νια­κό σύστη­μα»! Με πιο απλά λόγια, οι πρώ­ην συνο­δοι­πό­ροι του ΣΥΡΙΖΑ και κ.Τσίπρα, μιλούν για συνευ­θύ­νη ΚΚΕ-κυβέρ­νη­σης! Τα γρά­φουν και δεν ντρέπονται…

Πως, όμως, να ντρα­πούν οι επαγ­γελ­μα­τί­ες της οπορ­του­νι­στι­κής εξα­πά­τη­σης; Είναι, άλλω­στε, οι ίδιοι που:

  • Υπήρ­ξαν λαμπροί συμπα­ρα­στά­τες και αρω­γοί του κ.Τσίπρα και της «πρώ­της φοράς Αρι­στε­ρά» που θα «έσκι­ζε τα μνη­μό­νια» και θα καταρ­γού­σε όλα τα μέτρα λιτό­τη­τας «με ένα νόμο και σε ένα άρθρο». Ήταν οι ίδιοι που, από κοι­νού με τον κ.Τσίπρα, πού­λη­σαν στο λαό αυτα­πά­τες επί αυτα­πα­τών με το περί­φη­μο «πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης» και την «Ευρώ­πη που αλλά­ζει».

  • Στρογ­γυ­λο­κά­θη­σαν σε υπουρ­γι­κές καρέ­κλες της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προ­συ­πο­γρά­φο­ντας, μετα­ξύ άλλων, Πρά­ξεις Νομο­θε­τι­κού Περιε­χο­μέ­νου. Η ΠΝΠ της «πρώ­της φοράς Αρι­στε­ρά» που ψηφί­στη­κε τον Απρί­λη του 2015 φέρει φαρ­διά πλα­τιά τις υπο­γρα­φές σημε­ρι­νών στε­λε­χών της ΛΑ.Ε (Λαφα­ζά­νης, Στρα­τού­λης, Βαλα­βά­νη κλπ). 

  • Από υπουρ­γι­κές θέσεις έκα­ναν υπο­κλί­σεις στα αφε­ντι­κά της Gazprom, επιχει­ρώ­ντας να κλεί­σουν κερ­δο­φό­ρες (για εγχώ­ριους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους) συμ­φω­νί­ες με ρωσι­κά μονο­πώ­λια στους τομείς της ενέρ­γειας. Ήταν τότε που, ως Υπουρ­γός Παρα­γω­γι­κής Ανα­συ­γκρό­τη­σης, ο Π.Λαφαζάνης έδι­νε δια­βε­βαιώ­σεις προς το κεφά­λαιο ότι η κυβέρ­νη­ση είναι ανοι­χτή σε ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις για την εκμε­τάλ­λευ­ση λιγνι­τω­ρυ­χεί­ων και την κατα­σκευή λιγνι­τι­κών μονά­δων ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής”.

  • Στή­ρι­ζαν ολό­ψυ­χα την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακό­μη κι’ όταν αυτή είχε φέρει και είχε ψηφί­σει στη Βου­λή το τρί­το Μνη­μό­νιο! «Κατα­ψη­φί­ζου­με το Μνη­μό­νιο, στη­ρί­ζου­με ολό­θερ­μα και ολό­ψυ­χα την κυβέρ­νη­ση» δήλω­νε ο Π.Λαφαζάνης αμέ­σως μετά την ψήφι­ση του μνη­μο­νί­ου. Είχε προη­γη­θεί η συμ­φω­νία-προ­οί­μιο του «αρι­στε­ρού μνη­μο­νί­ου» του Eurogroup, της 20ης Φλε­βά­ρη 2015, την οποία στή­ρι­ξαν αλλά… δεν ήθε­λαν να έρθει στη Βου­λή για να μην εκτεθούν! 

Να τι έλε­γε ο, τότε ανα­πλη­ρω­τής Υπουρ­γός Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης και νυν στέ­λε­χος της ΛΑ.Ε, Δημή­τρης Στρα­τού­λης: «(…) Απο­ρώ με τη βια­σύ­νη της Νέας Δημο­κρα­τί­ας και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί μέσα στο μυα­λό τους έχουν ότι αυτό είναι ένα μνη­μό­νιο όπως αυτά που υπέ­γρα­φαν αυτοί και βιά­ζο­νται όσο το δυνα­τόν γρη­γο­ρό­τε­ρα έρθει, για να το ψηφί­σουν ως μνη­μό­νιο. Εμείς τους λέμε ότι δεν είναι μνη­μό­νιο και γι’ αυτό δε χρειά­ζε­ται να έρθει και να ψηφι­στεί από τη Βου­λή (…) Δε θα κάνου­με τη χάρη στο ΚΚΕ, που λέει να έρθει η συμ­φω­νία στη Βου­λή για να την ψηφί­σει ο ΣΥΡΙΖΑ και να εκτε­θεί» (ΑΝΤ1, 28/2/2015). Τελι­κά, μαζί με το κόμ­μα τους, τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτέ­θη­καν ανε­πα­νόρ­θω­τα και οι ίδιοι. 

  • Συνέ­χι­ζαν την προ­σπά­θεια εξα­πά­τη­σης και εγκλω­βι­σμού του λαού ενώ γνώ­ρι­ζαν ότι, πριν το δημο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιού­λη 2015, η συγκυ­βέρ­νη­ση τους (με 47σέλιδη πρό­τα­ση) είχε συμ­φω­νή­σει με τους δανει­στές ασχέ­τως του απο­τε­λέ­σμα­τος της κάλ­πης. Να τι έλε­γε στην Ειδι­κή Επι­τρο­πή Θεσμών και Δια­φά­νειας της Βου­λής ο Π.Λαφαζάνης: «Πρό­κει­ται για ένα κεί­με­νο που απο­τε­λεί απόρ­ροια συμ­βι­βα­σμών, που έχει συντε­λε­στεί κατό­πιν πολύ­μη­νων συζη­τή­σε­ων με τους λεγό­με­νους “θεσμούς”. Και αυτό είναι μια πρό­τα­ση της κυβέρ­νη­σης κατ’ ελά­χι­στον, προ­κει­μέ­νου να βρε­θεί μια συμ­βι­βα­στι­κή συμ­φω­νία η οποία θα είναι θετι­κή για την ελλη­νι­κή πλευ­ρά. Περί αυτού πρό­κει­ται (…) Περιέ­χει αμοι­βαί­ες υπο­χω­ρή­σεις προ­κει­μέ­νου να βρε­θούν συναι­νε­τι­κές λύσεις» (5/6/2015). Την ίδια στιγ­μή, το ακρι­βώς αντί­θε­το απ’ το Λαφα­ζά­νη υπο­στή­ρι­ζε ο συνο­δοι­πό­ρος του Στ.Λεωτσάκος: «Οι 47 σελί­δες δεν είναι πρό­τα­ση της κυβέρ­νη­σης… Η πρό­τα­ση της κυβέρ­νη­σης είναι οι προ­γραμ­μα­τι­κές της δεσμεύ­σεις (…)» (ΑΝΤ1, 8/6/2015). Συνει­δη­τή πολυ­γλωσ­σία, αισχρός τυχο­διω­κτι­σμός και άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε.

  • Παρί­στα­ναν τους «κωφούς» και τους «μουγ­γούς» όταν η συγκυ­βέρ­νη­ση στην οποία συμ­με­τεί­χαν έβα­ζε τη χώρα ακό­μη βαθύ­τε­ρα στους ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς προ­σφέ­ρο­ντας μάλι­στα, δια στό­μα­τος Καμ­μέ­νου, νέα στρα­τιω­τι­κή βάση στο ΝΑΤΟ! Που ήταν επί επτά μήνες οι κύριοι της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας» (που είχαν και υπουρ­γι­κή θέση στο Υπουρ­γείο Άμυ­νας) όταν βάθαι­νε η ΝΑΤΟ­ποί­η­ση του Αιγαί­ου και η κυβέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς ανα­δει­κνύ­ο­νταν στον καλύ­τε­ρο μαθη­τή της ΝΑΤΟϊ­κής συμ­μα­χί­ας; Γιατί βγαί­νουν τώρα στα «κερα­μί­δια» υπο­δυό­με­νοι, τάχα, τους αντι-ιμπε­ρια­λι­στές και τότε σιω­πού­σαν;

unnamed2

Η «Λαϊ­κή Ενό­τη­τα» είναι πολι­τι­κό παι­δί του ΣΥΡΙΖΑ. Βασί­ζει την πολι­τι­κή της ύπαρ­ξη στο κάλ­πι­κο δίλημ­μα «μνη­μό­νιο-αντι­μνη­μό­νιο», το οποίο σερ­βί­ρει με γερές δόσεις δραχ­μο­λα­γνεί­ας και επα­να­στα­τι­κής φαν­φά­ρας. Οι κύριοι της ΛΑ.Ε. έχουν ως πολι­τι­κό και ιδε­ο­λο­γι­κό τους «ευαγ­γέ­λιο» τη μυθο­πλα­σία της δήθεν φιλο­λαϊ­κής δια­χεί­ρη­σης του Καπι­τα­λι­σμού, της καπι­τα­λι­στι­κής Ελλά­δας της δραχ­μής, συσκο­τί­ζο­ντας έτσι τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο του εργα­ζό­με­νου λαού: την τάξη των καπι­τα­λι­στών, την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων, την ταξι­κή φύση του ίδιου του αστι­κού κρά­τους το οποίο η ΛΑ.Ε. φιλο­δο­ξεί να διαχειριστεί. 

Το θρά­σος με το οποίο εγκα­λούν το ΚΚΕ- επει­δή αρνεί­ται να συμπρά­ξει στο φθη­νό θέα­τρο σκιών που οι ίδιοι έχουν στή­σει- είναι παροι­μιώ­δες. Αν είναι κάποιοι που πρέ­πει να απο­λο­γη­θούν στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα και την εργα­τι­κή τάξη, για την στή­ρι­ξη που παρεί­χαν στη μνη­μο­νια­κή συγκυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα-Καμ­μέ­νου, αυτοί είναι οι κύριοι της «Λαϊ­κής Ενότητας». 

Αν είναι κάποιοι που οφεί­λουν να ντρέ­πο­νται για την πλά­τη που έβα­λαν στον εξευ­τε­λι­σμό και το κου­ρέ­λια­σμα της έννοιας της Αρι­στε­ράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί είναι οι κύριοι της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας». Ασφα­λώς, από τους εκπρο­σώ­πους του «Λαφα­ζα­νι­σμού», από αυτούς που στο διά­βα της πολι­τι­κής τους ιστο­ρί­ας επι­χεί­ρη­σαν (ανε­πι­τυ­χώς) να δια­λύ­σουν το ΚΚΕ το 1990, που πρω­το­στά­τη­σαν στον Συνα­σπι­σμό που ψήφι­ζε την Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ το 1992, που έπαι­ξαν στο «χρη­μα­τι­στή­ριο» του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος την υπο­τι­θέ­με­νη ιδε­ο­λο­γία τους, δεν περι­μέ­νει κανείς αυτοκριτική. 

Τον δρό­μο της λαϊ­κής εξα­πά­τη­σης, της κου­το­πο­νη­ριάς και του τυχο­διω­κτι­σμού που επέ­λε­ξαν θα τον περ­πα­τή­σουν μόνοι, μαζί με τα υπό­λοι­πα οπορ­του­νι­στι­κά-ρεφορ­μι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα με τα οποία έχουν πολι­τι­κά «συμπε­θε­ριά­σει». Το ΚΚΕ και το μαζι­κό εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα, οι «επι­στή­μο­νες του οπορ­του­νι­σμού»- όπως τους χαρα­κτή­ρι­ζε ο Χαρί­λα­ος Φλω­ρά­κης- δεν κατά­φε­ραν, ούτε πρό­κει­ται να κατα­φέ­ρουν να το βάλουν στο τσε­πά­κι τους.

* υποψ. διδά­κτωρ πολι­τι­κών επι­στη­μών και ιστορίας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο