Λαμπριάτικες… ιστορίες

Γρά­φει ο Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΟ ΦΛΕΡΤ

Το βρά­δυ της Ανά­στα­σης γίνο­νται τα καλύ­τε­ρα φλερτ, σκέ­φθη­κε και πλη­σί­α­σε την κοπέ­λα με το αναμ­μέ­νο κερί. Ποιός ξέρει, συνέ­χι­σε, ίσως το Άγιο Φως απ’ το κερί εκεί­νης της κοπέ­λας να μπο­ρέ­σει να φωτί­σει τα σκο­τά­δια της καρ­διάς μου. Μα, πριν προ­λά­βει να μιλή­σει, το κερί της κοπέ­λας έσβη­σε! Κι αυτή χωρίς δισταγ­μό έβγα­λε ένα ανα­πτή­ρα κι άνα­ψε το σβη­σμέ­νο της κερί. Ξαφ­νια­σμέ­νος έμει­νε στη θέση του. Δεν συνέ­χι­σε την προ­σπά­θεια. Εκεί­νη τον προ­σπέ­ρα­σε και χάθη­κε μέσα στη δρο­σε­ρή, λαμπριά­τι­κη νύχτα.
Πίσω στο σπί­τι και μπρο­στά από ένα λαχτα­ρι­στό πιά­το με τοξί­νες και τρι­γλυ­κε­ρί­δια, προ­σπά­θη­σε να κατα­λά­βει τι πήγε λάθος στη βρα­διά. Αλλά μάταια. Πήγε να κοι­μη­θεί με βαριά καρ­διά, μόλις είχε αρχί­σει να χαρά­ζει. Στο διπλα­νό δια­μέ­ρι­σμα όπου είχε ξεκι­νή­σει το πρώ­το λαμπριά­τι­κο γλέ­ντι της ημέ­ρας, ένα τρα­γού­δι της σει­ράς σφρά­γι­σε την απο­τυ­χη­μέ­νη του από­πει­ρα για πασχα­λιά­τι­κο φλερτ, “…θα σε περι­μέ­νω σαν τσι­γά­ρο αναμ­μέ­νο…”. Χαμο­γέ­λα­σε και γύρι­σε απ’ την άλλη.

~ ~

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Αύριο, στον σοσια­λι­σμό, Πάσχα θα σημαί­νει το πέρα­σμα από τον καπι­τα­λι­σμό στην ατα­ξι­κή κοι­νω­νία. Τα γλέ­ντια μας θα δια­φέ­ρουν από τα συνη­θι­σμέ­να! Σκέ­ψου, βιο­λο­γι­κό αρνά­κι από αγρο­τι­κές κολε­χτί­βες θα τρώ­με και κόκ­κι­να αυγά θα έχου­με, στη μνή­μη των συντρό­φων με το άστρο της επα­νά­στα­σης χαλ­κο­μα­νία, είπε και κοί­τα­ξε γύρω του. Οι συγ­γε­νείς, η πεθε­ρά, ο πεθε­ρός, η νύφη και τ’ ανί­ψια του τον κοί­τα­ζαν προ­βλη­μα­τι­σμέ­νοι. Στο ραδιό­φω­νο ακού­γο­νταν παλιά λαϊ­κά ενώ το σπί­τι είχε ντου­μα­νιά­σει από την τσί­κνα. Ως τότε, συνέ­χι­σε ατά­ρα­χος, μπο­ρού­με με την ησυ­χία μας να απο­λαύ­σου­με την μαγει­ρι­κή της μαμάς, και γύρι­σε στην γυναί­κα δίπλα του, έτοι­μα τα παϊ­δά­κια μητέρα;
Να πας να δεις μόνος σου, του απά­ντη­σε και σηκώ­θη­κε θυμω­μέ­να, αυτά στον καπι­τα­λι­σμό είναι αντρι­κές δουλειές!