Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λιάνα Κανέλλη – Eντέχνως στο Ατέχνως: Νεκρή φύση

Τρο­φή για σκέ­ψη. Σε πότι­σα ροδό­στα­μο, με πότι­σες φαρ­μά­κι. Η επί­σκε­ψη Ομπά­μα έχει ένα μόνο καλό. Μπο­ρεί να μετα­τρέ­ψει τα ροδο­πέ­τα­λα που άφη­σε στην Και­σα­ρια­νή ο Τσί­πρας σε σκε­πτό­με­νο είδος νεκρής φύσης. Κάτι σαν παγω­μέ­νο πλά­νο που ξαφ­νι­κά ξεπα­γώ­νει και νομί­ζεις ότι τα ανθο­πέ­τα­λα χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για να βάψουν τις μισές ρίγες της αστε­ρό­εσ­σας. Δεν ξέρω αν μιλά­νε τα κομ­μέ­να λου­λού­δια. Αν ακού­γε­ται ο στραγ­γα­λι­σμός των ψευ­δαι­σθή­σε­ων, καθώς συν­θλί­βο­νται πάνω στον νταλ­κά των πολι­τι­κών μπου­ζου­κτσί­δι­κων των εντυ­πώ­σε­ων. Σκέ­το φαρ­μά­κι, μέρες επε­τεια­κού βαν­δα­λι­σμού των νιά­των, γωνί­ες Στουρ­νά­ρη, Τοσί­τσα με Πατησίων…

Το κόψι­μο των λου­λου­διών είναι ο μόνος φόνος υπέρ κάλλους.Έστω κι επ’ ολί­γον. Ένα βαζά­κι, λίγο νερά­κι, ένα στε­φά­νι, ώσπου να κηδευ­τούν στα σκου­πί­δια, τα λου­λού­δια πεθαί­νουν ομορ­φαί­νο­ντας το μάτι των ζωντα­νών. Όμως όταν κατα­τί­θε­νται στον τάφο των εκτε­λε­σμέ­νων δεν στοι­χειώ­νει ο τάφος. Στοι­χειώ­νει ο κατα­θέ­της. Κανέ­να Ομπά­μα care for me δεν ξεχρε­ώ­νει την του­ρι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση της Ιστορίας.…

Πιο φτη­νή φιλο­τέ­χνη­ση υστε­ρο­φη­μί­ας, και ελλη­νι­κής και αμε­ρι­κά­νι­κης, απ’ αυτήν που σκη­νο­θε­τή­θη­κε με τίτλο «τέλος επο­χής στην Αθή­να» δεν έχουν δει ούτε τα κοι­νω­νι­κά, ούτε τα αντι­κοι­νω­νι­κά δίκτυα όπου Γης. Ως κι ο στί­χος απ’ το «Αξιον Εστί», «μη λησμο­νά­τε τη χώρα μου», έγι­νε γλυ­κε­ρή μαϊ­μου­διά σε μια δήθεν συζή­τη­ση, για ένα δήθεν χρέ­ος, για μια δήθεν ελά­φρυν­ση, της δήθεν αρι­στε­ράς, απ’ τα δια­χει­ρι­στι­κά της καθήκοντα.Ίσαμε που και το τιμη­τι­κό άγη­μα προ­σαρ­μό­στη­κε στο κακό παρ­κά­ρι­σμα του προ­ε­δρι­κού αεροσκάφους.

Η μονα­χι­κή, σχε­δόν μυστι­κή, θλι­βε­ρά εξα­το­μι­κευ­μέ­νη επί­σκε­ψη κοτζάμ Μπα­ράκ στο λεγό­με­νο και Ιερό Βρά­χο, λες και σχε­διά­στη­κε για να μας κάνει τη χάρη να μη ζητά­με δικαιώ­μα­τα εικό­νας, σε περί­πτω­ση που για να ισο­φα­ρι­στεί η αύξη­ση του ΦΠΑ, τον έπαι­ζε τον κ. πρό­ε­δρο σε γκρο­πλάν ο Ελλη­νι­κός Οργα­νι­σμός Του­ρι­σμού. Μεγά­λη η χάρη του ιερού! Βρά­χος φιλί­ας ο Ομπά­μα! Ελεύ­θε­ροι σκο­πευ­τές στις ταρά­τσες, και πολύ περισ­σό­τε­ροι ελεύ­θε­ροι σχο­λια­στές στα πάνελ κυνη­γού­σαν το φάντα­σμα του Τραμπ . Θα πουν ίσως κάποιοι ότι εμπε­ριέ­χε­ται στο ρω του μονο­σύλ­λα­βου επι­θέ­του του, κάτι από τα ρω του ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κού έρω­τα, σε ανε­λι­κή εκδο­χή αρι­στε­ρού ελιτισμού…

Και μ’ αυτά και μ’ εκεί­να  το χρυ­σο­πρά­σι­νο φύλ­λο σα δολά­ριο ναυα­γι­σμέ­νο, ένω­σε ανε­ρυ­θρί­α­στα την Και­σα­ρια­νή με την αόρα­τη Πνύ­κα και το δώρο Νιάρ­χος. Δε θα χρεια­στεί πολύς και­ρός για ν’ αρχί­σουν οι πρώ­τοι ψίθυ­ροι κι οι θλι­βε­ρές κραυ­γές πως, το όλον αυτού του κου­ρε­λιά­ρι­κου ψευ­δο­με­γα­λεί­ου εντυ­πώ­σε­ων, έκα­νε περισ­σό­τε­ρο κακό απ’ ό,τι καλό στους εμπο­ρά­κους των εθνών και τού­των ‘δω των μάρ­μα­ρων όπου κακιά σκου­ριά δεν πιά­νει. Η μου­ρό­χαυ­λη παγώ­μα­ρα της πεσμέ­νης σκυ­τά­λης στην ενδο­κα­πι­τα­λι­στι­κή κούρ­σα συμ­φε­ρό­ντων, απο­τυ­πώ­θη­κε με ακρί­βεια ανατριχιαστική.

Ευτυ­χώς σ’ αυτόν το θαυ­μα­στό και­νού­ριο κόσμο της αρι­στε­ράς ένα λάθος σώζει του­λά­χι­στον τα παι­διά. Κι έτσι κάποιος σπου­δαί­ος σκέ­φθη­κε την απα­γό­ρευ­ση των δια­δη­λώ­σε­ων. Κι απέ­δει­ξε ότι όταν απα­γο­ρεύ­εις τις δια­δη­λώ­σεις δεν έχεις τίπο­τα να δηλώ­σεις. Κι έγι­ναν και γίνο­νται και θα γίνουν. Για­τί τα εκτε­λε­σμέ­να άνθη-νιά­τα έχουν κατα­τε­θεί στην πραγ­μα­τι­κή ιστο­ρία ως τα ρόδα μας τ’ αμάραντα…

Λιά­να Κανέλλη

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Diabolos και φως Hilaron

Η κυρία σκύλα

Ουκ άφες αυτοίς!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο