LIVE η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα σε εκδήλωση της ΚΟ Αττικής για την πολιτική προστασία

LIVE η ομι­λία του Δ. Κου­τσού­μπα σε εκδή­λω­ση της ΚΟ Αττι­κής για την πολι­τι­κή προστασία

Kάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης και συστρά­τευ­σης με το ΚΚΕ για να οργα­νω­θεί η διεκ­δί­κη­ση, η πάλη, για την προ­στα­σία της ζωής μας, της ζωής των παι­διών μας, απή­θυ­νε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, μιλώ­ντας σε εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε σήμε­ρα το βρά­δυ η Κομ­μα­τι­κή Οργά­νω­ση Αττι­κής με θέμα «Η πρό­λη­ψη και η πολι­τι­κή προ­στα­σία του λαού δεν είναι “πολυ­τέ­λεια” — Οι θέσεις του ΚΚΕ».Η εκδή­λω­ση πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Πολυ­δύ­να­μο Πολι­τι­στι­κό και Αθλη­τι­κό Κέντρο ΒΙΟΦΙΑΛ του Ιλίου.

Ο Δημή­τρης Κου­τσού­μπας είπε συγκεκριμένα:

«Φίλες και φλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Η εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα δεκα­ε­τί­ες τώρα μετρά­νε από το Μάτι μέχρι τη Χαλ­κι­δι­κή, από τη Μάν­δρα μέχρι τη δια­χρο­νι­κά χτυ­πη­μέ­νη Δυτι­κή Αθή­να εκα­το­ντά­δες νεκρούς, τερά­στιες απώ­λειες λαϊ­κής περιου­σί­ας, λαϊ­κών κατοι­κιών, καλ­λιερ­γειών εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων στρεμ­μά­των, κτη­νο­τρο­φι­κού κεφα­λαί­ου και υπο­δο­μών άλλο­τε από πυρ­κα­γιές, άλλο­τε από πλημ­μύ­ρες, άλλο­τε από σει­σμούς, άλλο­τε από βιο­μη­χα­νι­κά “ατυ­χή­μα­τα”.

Η μια μεγά­λη κατα­στρο­φή ακο­λου­θεί την προη­γού­με­νη. Και κάθε φορά η μόνι­μη επω­δός είναι πως πολι­τι­κά υπεύ­θυ­νος για τους θανά­τους και τις κατα­στρο­φές δεν υπάρ­χει. Άλλο­τε έκα­νε πολ­λή ζέστη, άλλο­τε φύσα­γε, άλλο­τε έβρε­ξε πολύ, άλλο­τε έφται­γε η κακιά στιγμή.

Τα ΜΜΕ ανα­πα­ρά­γουν επί­μο­να την κυρί­αρ­χη προ­πα­γάν­δα. Ότι για τις κατα­στρο­φές φταί­νε όλοι εκτός από το σύστη­μα και τις κυβερ­νή­σεις του. Φταί­νε οι ακραί­ες και­ρι­κές συν­θή­κες, η κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, οι ασύμ­με­τρες απει­λές, τα λάθη στον σχε­δια­σμό υπη­ρε­σια­κών παρα­γό­ντων. Ακό­μη και οι κάτοι­κοι που αυθαιρέτησαν!

Ό,τι και να κάνουν, όση κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα απο­προ­σα­να­το­λι­σμού και ψευ­τιάς και αν επι­στρα­τεύ­σουν, δεν πρό­κει­ται ούτε μπο­ρούν να πεί­σουν κανέ­ναν για την αιτία της τρα­γω­δί­ας που επι­βε­βαιώ­νει τη λαϊ­κή ρήση “όπου ο φτω­χός κι η μοί­ρα του”. Γι’ αυτό είναι ανα­γκαία η κινη­το­ποί­η­ση των φτω­χών εργα­τι­κών — λαϊ­κών στρω­μά­των. Η φτη­νή προ­πα­γάν­δα πάνω στα απο­κα­ΐ­δια, στα ποτά­μια λάσπης, προ­σβάλ­λει τους νεκρούς από τις πλημ­μύ­ρες, τις πυρ­κα­γιές, τους σεισμούς.

Οι κατα­στρο­φές που εξε­λίσ­σο­νται δια­χρο­νι­κά σε όλη την Ελλά­δα, οι ανθρώ­πι­νες ζωές που χάθη­καν και οι κατε­στραμ­μέ­νες περιου­σί­ες φανε­ρώ­νουν σε όλο τους το μεγα­λείο τα “επι­τεύγ­μα­τα” της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας που οικο­δο­μεί­ται στη βάση της εκμε­τάλ­λευ­σης των εργα­ζο­μέ­νων και στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των πάντων σε όφε­λος των μεγά­λων συμφερόντων.

Οι μεγά­λες ευθύ­νες όλων των μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σε­ων, μηδε­μιάς εξαι­ρου­μέ­νης, απο­κα­λύ­πτο­νται ξεκά­θα­ρα στην προ­ώ­θη­ση μιας πολι­τι­κής αστι­κής ανά­πτυ­ξης στην οποία μονα­δι­κό κρι­τή­ριο είναι η συνε­χής αύξη­ση του κέρ­δους. Κρι­τή­ριο που οδη­γεί στις συνε­χείς εκπτώ­σεις των ανα­γκαί­ων μέτρων προ­στα­σί­ας του περιβάλλοντος.

Αυτό το κρι­τή­ριο απο­κλεί­ει ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας από τους κιν­δύ­νους. Απο­κλεί­ει την επαρ­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση κατάλ­λη­λων δομών. Απο­κλεί­ει τον ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχε­δια­σμό με στό­χο τις κοι­νω­νι­κές ανάγκες.

Οι ευθύ­νες τους απο­κα­λύ­πτο­νται στη δασι­κή πολι­τι­κή και γενι­κό­τε­ρα στην πολι­τι­κή χρή­σης της γης, με την οποία επι­διώ­κουν την έντα­ση της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της γης, που απο­κλεί­ει την ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­σή της και υπο­τάσ­σει κάθε σπι­θα­μή γης στην καπι­τα­λι­στι­κή εκμετάλλευση.

Απο­κα­λύ­πτο­νται περί­τρα­να στην υπο­στε­λέ­χω­ση — ανε­πάρ­κεια και προ­σω­πι­κού και μέσων και υπο­δο­μών των κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών και ειδι­κό­τε­ρα στο Πυρο­σβε­στι­κό Σώμα, στη Δασι­κή Υπη­ρε­σία, στις κρα­τι­κές δομές Υγεί­ας (όπως στα νοσο­κο­μεία, Κέντρα Υγεί­ας κλπ.).

Απο­κα­λύ­πτο­νται στην ελλι­πή εκπαί­δευ­ση των υπη­ρε­σιών έκτα­κτης ανά­γκης, μετα­ξύ των οποί­ων και το Πυρο­σβε­στι­κό Σώμα, αλλά και στην έλλει­ψη εκπαί­δευ­σης και ασκή­σε­ων ετοι­μό­τη­τας του πλη­θυ­σμού κ.ά.

Στην απου­σία ανα­γκαί­ων υπο­δο­μών για την πρό­λη­ψη των κατα­στρο­φών και για τη δυνα­τό­τη­τα ουσια­στι­κής υλο­ποί­η­σης των σχε­δί­ων αντι­με­τώ­πι­σής τους.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Όποια πλευ­ρά και αν εξε­τά­σου­με, ο ταξι­κός χαρα­κτή­ρας της αστι­κής πολι­τι­κής, η ανα­γκα­στι­κή υπό­κλι­ση στο κέρ­δος ως μονα­δι­κού κρι­τη­ρί­ου είναι η βαθύ­τε­ρη αιτία για τη συστη­μα­τι­κή υπο­νό­μευ­ση της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας σε συν­θή­κες καπιταλισμού.

Το κέρ­δος δεν “αντέ­χει” τις δικλεί­δες προ­στα­σί­ας που απαι­τού­νται για να υπάρ­χει ασφά­λεια των εγκα­τα­στά­σε­ων, κατάλ­λη­λη χωρο­θέ­τη­σή τους. Γι’ αυτό και η όποια πολι­τι­κή προ­στα­σία υφί­στα­ται, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση, θεω­ρεί­ται ένα δευ­τε­ρεύ­ον “πάρερ­γο”, θυσιά­ζο­ντας την ασφά­λεια και την προ­στα­σία του λαού.

Οι νομο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες της κυβέρ­νη­σης περι­λαμ­βά­νουν δια­τά­ξεις οι οποί­ες στην πρά­ξη υπο­νο­μεύ­ουν συστη­μα­τι­κά την πολι­τι­κή προ­στα­σία. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα είναι το πρό­σφα­το ανα­πτυ­ξια­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο της ΝΔ, μεγά­λο τμή­μα του οποί­ου πρέ­πει να πιστω­θεί στον ΣΥΡΙΖΑ που το είχε προετοιμάσει.

Η “fast track” δια­δι­κα­σία κρα­τι­κής έγκρι­σης μιας νέας επέν­δυ­σης, την οποία θεσμο­θέ­τη­σε η κυβέρ­νη­ση ΝΔ με το πολυ­νο­μο­σχέ­διο, ενι­σχύ­ει το πλαί­σιο που είχε ήδη δια­μορ­φω­θεί από τις προη­γού­με­νες κυβερνήσεις.

Απο­κλεί­ει στην πρά­ξη οποια­δή­πο­τε σοβα­ρή προ­σπά­θεια αξιο­λό­γη­σης των επι­πτώ­σε­ων που θα έχει μια νέα βιο­μη­χα­νι­κή εγκα­τά­στα­ση στο περι­βάλ­λον, ακό­μα και σε συν­θή­κες ομα­λής λειτουργίας.

Πόσο μάλ­λον την αξιο­λό­γη­ση της συμπε­ρι­φο­ράς μιας εγκα­τά­στα­σης σε συν­θή­κες έντο­νων και απρό­βλε­πτων και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων ή σε συν­θή­κες μιας σοβα­ρής βλά­βης, αξιο­λό­γη­ση που όμως απο­τε­λεί τον ακρο­γω­νιαίο λίθο μιας σοβα­ρής πολι­τι­κής πρό­λη­ψης και πολι­τι­κής προστασίας.

Την ίδια κατεύ­θυν­ση έχουν και οι ρυθ­μί­σεις “διευ­κό­λυν­σης” των περι­βαλ­λο­ντι­κών αδειο­δο­τή­σε­ων για επεν­δύ­σεις που γίνο­νται μέσα σε επι­χει­ρη­μα­τι­κά πάρ­κα και για επεν­δύ­σεις που εκσυγχρονίζονται.

Το πλαί­σιο περι­βαλ­λο­ντι­κών αδειο­δο­τή­σε­ων ήταν, ήδη από τα πριν, του­λά­χι­στον ανε­παρ­κές. Οι περιο­ρι­σμοί και οι απαι­τού­με­νοι έλεγ­χοι, σε μεγά­λες εγκα­τα­στά­σεις με υψη­λά επί­πε­δα κιν­δύ­νου, για ένα ατύ­χη­μα μεγά­λης έκτα­σης που μπο­ρεί να έχει εκτε­τα­μέ­νες συνέ­πειες, ήταν ήδη ισχνοί.

Το ανα­πτυ­ξια­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο ήρθε να τους περιο­ρί­σει και άλλο, χωρίς οι περιο­ρι­σμοί αυτοί να απη­χούν πραγ­μα­τι­κά επι­στη­μο­νι­κά δεδομένα.

Αλή­θεια, από πού προ­κύ­πτει ότι μια εγκα­τά­στα­ση χημι­κής βιο­μη­χα­νί­ας είναι λιγό­τε­ρο επι­κίν­δυ­νη αν εγκα­τα­στα­θεί μέσα σε ένα επι­χει­ρη­μα­τι­κό πάρκο;

Πέραν αυτού, η ανά­θε­ση, ουσια­στι­κά, στο κεφά­λαιο, να ελέγ­χει τον εαυ­τό του, αφού ο ιδιώ­της δια­χει­ρι­στής του πάρ­κου ελέγ­χει τους όρους των ιδιω­τών επεν­δυ­τών στο πάρ­κο, ανα­δει­κνύ­ει τον τρα­γέ­λα­φο των ρυθμίσεων.

Δίκαια προ­κα­λεί την οργή των κατοί­κων, κυρί­ως της περιο­χής μας, της Δυτι­κής Αθή­νας και της Δυτι­κής Αττι­κής γενι­κό­τε­ρα, η δολο­φο­νι­κή πολι­τι­κή που ακο­λου­θεί­ται. Για μια από τις πιο επι­βα­ρυ­μέ­νες περι­βαλ­λο­ντι­κά περιο­χές της χώρας, το καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος αντί να προ­σπα­θή­σει, του­λά­χι­στον, να διορ­θώ­σει την άναρ­χη επέ­κτα­ση εκα­το­ντά­δων βιο­μη­χα­νι­κών μονά­δων στην περιο­χή, συνε­χί­ζει να δια­μορ­φώ­νει συν­θή­κες “πυρι­τι­δα­πο­θή­κης”, απει­λώ­ντας με κατα­στρο­φή τερά­στιας κλί­μα­κας, με δυνη­τι­κά μεγά­λο αριθ­μό θυμά­των, σε περί­πτω­ση ενός ατυχήματος.

Αντί να προ­σπα­θεί να απορ­ρυ­πά­νει την περιο­χή, “βγά­ζει” τη μάσκα της προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος και “κατε­βά­ζει” το επί­πε­δο όχλη­σης, στο οποίο λογί­ζε­ται μια βιο­μη­χα­νία αν βρί­σκε­ται μέσα σε οργα­νω­μέ­νο πάρκο.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το ίδιο το πλαί­σιο και η μεθο­δο­λο­γία κατη­γο­ριο­ποί­η­σης, είναι προ­βλη­μα­τι­κή και δια­μορ­φω­μέ­νη με τέτοιον τρό­πο ώστε κυριο­λε­κτι­κά να δημιουρ­γεί όρους για την ουσια­στι­κή κατα­πά­τη­ση της απα­ραί­τη­της περι­βαλ­λο­ντι­κής προστασίας.

Αντί ενός αυστη­ρού πλαι­σί­ου εξέ­τα­σης κάθε εγκα­τά­στα­σης, με βάση τις συγκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες λει­τουρ­γί­ας, δυστυ­χώς προ­κρί­νε­ται ένα γενι­κό “τσου­βά­λια­σμα” σε αυθαί­ρε­τες κατη­γο­ρί­ες, μόνο και μόνο για να διευ­κο­λύ­νε­ται η αδειο­δό­τη­σή τους.

Η καπι­τα­λι­στι­κή λει­τουρ­γία της οικο­νο­μί­ας υπο­νο­μεύ­ει στην πρά­ξη την υλο­ποί­η­ση μιας ολο­κλη­ρω­μέ­νης πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, αφού μέτρα που μπο­ρούν να αυξή­σουν την ασφά­λεια μιας εγκα­τά­στα­σης, που μπο­ρεί να θωρα­κί­σουν τους εργα­ζό­με­νους και τους κατοί­κους σε περί­πτω­ση μιας αστο­χί­ας, ακρι­βώς επει­δή έρχο­νται σε αντί­θε­ση με την κερ­δο­φο­ρία, δεν λαμ­βά­νο­νται υπό­ψη από τον κεφα­λαιο­κρά­τη στον οποίο ανή­κει η εγκατάσταση.

Η κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος και της υγεί­ας των εργα­ζό­με­νων τόσο σε περί­πτω­ση κανο­νι­κής λει­τουρ­γί­ας, όσο και σε περί­πτω­ση αστο­χί­ας δεν συνυ­πο­λο­γί­ζο­νται στην εξί­σω­ση. Αυτή άλλω­στε είναι η φύση του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής. Παρά­γει απο­κλει­στι­κά και μόνο για το κέρ­δος των λίγων. Και, συνε­πώς, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η ίδια η νομο­θε­σία για το περι­βάλ­λον και την πολι­τι­κή προ­στα­σία υπο­τάσ­σε­ται σε αυτόν το στόχο.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Το πλαί­σιο πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας από τις πλημ­μύ­ρες, που δημο­σί­ευ­σε πρό­σφα­τα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, είναι ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα αυτού του αδιέ­ξο­δου ‑για τον εργα­ζό­με­νο λαό- δρό­μου ανάπτυξης.

Τόσο ο τρό­πος εκτί­μη­σης του κιν­δύ­νου από τις πλημ­μύ­ρες, τα μέτρα πρό­λη­ψης, όσο και τα μέτρα δια­χεί­ρι­σης δια­πνέ­ο­νται συνο­λι­κά από την κραυ­γα­λέα αδια­φο­ρία για τις συν­θή­κες ζωής του λαού που χαρα­κτη­ρί­ζει αυτό το σάπιο και άδι­κο σύστημα.

Επι­χει­ρεί­ται να εμφα­νι­στούν οι πλημ­μύ­ρες και μάλι­στα οι αιφ­νί­διες ως φαι­νό­με­να ανα­πό­φευ­κτα, για τα οποία “δεν μπο­ρού­με να κάνου­με τίπο­τα”, που οφεί­λο­νται “στη γεω­μορ­φο­λο­γία της χώρας” που φυσι­κά επι­τεί­νο­νται σημα­ντι­κά από την “κλι­μα­τι­κή αλλα­γή” και τα “ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να” που τη συνοδεύουν.

Και τα λέμε αυτά ξανά μόνο και μόνο για να θυμί­σου­με τις όμοιες ‑ακό­μα και στη δια­τύ­πω­σή τους- ανα­φο­ρές τόσο του σημε­ρι­νού όσο και του προη­γού­με­νου πρωθυπουργού.

Η προ­πα­γάν­δα των “ακραί­ων και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων”, της “ιδιαί­τε­ρα έντο­νης βρο­χό­πτω­σης” ή του “στρα­τη­γού ανέ­μου” και της σύν­δε­σής της με την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, ως των αιτιών για τις κατα­στρο­φές, είναι γνωστή.

Αλή­θεια, τι μας λένε οι κύριοι αυτοί χωρίς να ντρέ­πο­νται, κοροϊ­δεύ­ο­ντας ασύστολα;

Είναι άρα­γε έντο­νο, πρω­τό­γνω­ρο και­ρι­κό φαι­νό­με­νο το ότι φυσά­ει μελ­τέ­μι 8 μπο­φόρ τον Αύγου­στο, στην Αττι­κή και στην Εύβοια;

Είναι άρα­γε πρω­τό­γνω­ρο φαι­νό­με­νο πως κάθε χρό­νο, σε ορι­σμέ­νους από τους χιλιά­δες χει­μάρ­ρους που έχει η χώρα, ρίχνει τη βρο­χή της 100ετίας ή είναι μόνο μια απλή στα­τι­στι­κή πραγματικότητα;

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, σε αντί­θε­ση με αυτά που ισχυ­ρί­ζο­νται, η απο­τί­μη­ση που κάνει το κρά­τος για τον κίν­δυ­νο από πλημ­μύ­ρες υπο­τι­μά ‑και μάλι­στα με δολο­φο­νι­κό τρό­πο- τον κίνδυνο.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρου­με πως η σχε­τι­κή ακο­λου­θού­με­νη μεθο­δο­λο­γία απο­τι­μά σήμε­ρα τον σχε­τι­κό κίν­δυ­νο στην Πετρού­πο­λη και το Χαϊ­δά­ρι ως ανύ­παρ­κτο, ακό­μα και για πλημ­μύ­ρες των 100 ετών. Η λογι­κή κόστους — οφέ­λους στο από­γειό της.

Ο κίν­δυ­νος εκτι­μά­ται ως μικρός και αν προ­κύ­ψει η πλημ­μύ­ρα, τότε φταί­ει ο κακός μας ο καιρός!

Η ίδια η λογι­κή, για επί­πε­δα κιν­δύ­νου και άρα επί­πε­δα προ­στα­σί­ας, με βάση την ανα­με­νό­με­νη συχνό­τη­τα εμφά­νι­σης του φαι­νο­μέ­νου, είναι βαθιά προ­βλη­μα­τι­κή. Για­τί η συχνό­τη­τα εμφά­νι­σης του κιν­δύ­νου αντι­πα­ρα­βάλ­λε­ται με το κόστος.

Το δεύ­τε­ρο επί­πε­δο, όπου εμφα­νί­ζε­ται ο βαθιά αντι­φα­τι­κός και αδιέ­ξο­δος χαρα­κτή­ρας του ίδιου του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης στην αντι­πλημ­μυ­ρι­κή προ­στα­σία, αφο­ρά στις δρά­σεις πρό­λη­ψης του φαι­νό­με­νου των πλημμυρών.

Σε επι­στη­μο­νι­κό επί­πε­δο, η πρό­λη­ψη του φαι­νο­μέ­νου απαι­τεί μια ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση του συνό­λου της λεκά­νης απορ­ρο­ής, ξεκι­νώ­ντας από τα “ανά­ντη” της ροής, από τα βου­νά, όπου πέφτει το πολύ νερό, προ­χω­ρώ­ντας στα πεδι­νά και φθά­νο­ντας τελι­κά στο σημείο απορ­ρο­ής του, στη θάλασσα.

Όμως, η καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία στη γη, απο­κλεί­ει γενι­κά μια επι­στη­μο­νι­κή δια­χεί­ρι­ση της λεκά­νης απορ­ρο­ής στο σύνο­λό της, αφού αυτή συνί­στα­ται σε πολ­λές, διε­σπαρ­μέ­νες ατο­μι­κές ιδιο­κτη­σί­ες, ενώ παρα­κά­τω η άναρ­χη και αυθαί­ρε­τη δόμη­ση στο εσω­τε­ρι­κό του αστι­κού ιστού είναι και αυτή τελι­κά πλευ­ρά του ίδιου προβλήματος.

Παράλ­λη­λα, η δια­χεί­ρι­ση των δασών και των ορει­νών όγκων, με στό­χο την απο­φυ­γή πλημ­μυ­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων, είναι μια δρα­στη­ριό­τη­τα με μικρό οικο­νο­μι­κό ενδια­φέ­ρον για το μεγά­λο κεφά­λαιο. Και γι’ αυτό ενώ απο­τε­λεί προ­τε­ραιό­τη­τα για την πρό­λη­ψη των πλημ­μυ­ρών, έχει ουσια­στι­κά αφε­θεί στην τύχη της.

Αντί­θε­τα απ’ αυτό, η καπι­τα­λι­στι­κή αξιο­ποί­η­ση των ορει­νών όγκων, με την παρά­δο­σή τους στις “τάχα” πρά­σι­νες μορ­φές Ενέρ­γειας, πολ­λα­πλα­σιά­ζει το πρόβλημα.

Οι χιλιά­δες ανε­μο­γεν­νή­τριες, το οδι­κό δίκτυο που απαι­τούν, οι εκχερ­σώ­σεις και η τσι­με­ντο­ποί­η­ση των βου­νών έχουν το αρνη­τι­κό τους απο­τύ­πω­μα στις πλημ­μύ­ρες, απο­δει­κνύ­ο­ντας και από εκεί πως οι “πρά­σι­νες” μορ­φές Ενέρ­γειας αφο­ρούν μάλ­λον τα 100 ευρώ που παρά­γουν και όχι κάτι άλλο. Και γι’ αυτό εδώ ισχύ­ει από­λυ­τα το “πράσ­σειν άλογα”.

Ο αστι­κός αντι­πλημ­μυ­ρι­κός σχε­δια­σμός τελι­κά περι­στρέ­φε­ται γύρω από εκεί­νο το κομ­μά­τι που μπο­ρεί να εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­θεί άμε­σα, δηλα­δή τα έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας. Όμως, ακό­μα και αυτά υλο­ποιού­νται με λάθος σχε­δια­σμό και λάθος τρό­πο, ανα­φο­ρι­κά με την ικα­νό­τη­τα που έχουν να καλύ­ψουν τις λαϊ­κές ανάγκες.

Σχε­διά­ζο­νται και κατα­σκευά­ζο­νται τμη­μα­τι­κά, για­τί πρέ­πει να εντα­χθούν μέσα στον αντα­γω­νι­σμό πολ­λών ομί­λων, που όλοι θέλουν ένα κομ­μά­τι της πίτας, με άναρ­χο και ανι­σό­με­τρο τρό­πο, οδη­γώ­ντας νομο­τε­λεια­κά σε κακοτεχνίες.

Σχε­διά­ζο­νται και κατα­σκευά­ζο­νται με κρι­τή­ριο την κερ­δο­φο­ρία των κατα­σκευα­στι­κών ομί­λων, με μόνι­μο απο­τέ­λε­σμα τις τερά­στιες υπερ­βά­σεις κόστους και τη χαμη­λή ποιότητα.

Δίπλα σ’ αυτό, η ανά­πτυ­ξη στον καπι­τα­λι­σμό οξύ­νει αντικειμενικά,φαινόμενα όπως των πλημ­μυ­ρών. Το οδι­κό δίκτυο που κατα­σκευά­ζε­ται από τους μεγά­λους ομί­λους όχι απλά αδυ­να­τεί να λάβει υπό­ψη του τις συνο­λι­κές επι­πτώ­σεις στην υδρο­λο­γία της περιο­χής, αλλά συχνά την επι­βα­ρύ­νει άμεσα.

Μεγά­λα έργα, υπερ­βαί­νουν ακό­μα και τις σχε­δια­στι­κές παρα­μέ­τρους και τις Μελέ­τες Περι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων, που ανα­θε­ω­ρού­νται εκ των υστέ­ρων, για να αυξή­σουν την κερ­δο­φο­ρία τους, οδη­γώ­ντας σε κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος, όπως οι πλημ­μύ­ρες στην κοι­λά­δα του Αχε­λώ­ου στην Αιτωλοακαρνανία.

Η ουσια­στι­κή πρό­λη­ψη, αλλά και η ουσια­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των φαι­νό­με­νων, όταν συμ­βαί­νουν, είναι τελι­κά ασύμ­βα­τη με την ίδια την καπι­τα­λι­στι­κή ανάπτυξη.

Κατ’ αρχάς, η ίδια η αδυ­να­μία ουσια­στι­κής πρό­λη­ψής τους είναι βασι­κή αιτία και για την αδυ­να­μία δια­χεί­ρι­σής τους, αφού τα μέτρα ουσια­στι­κής πρό­λη­ψης μπο­ρούν να περιο­ρί­σουν την έκτα­ση και την έντα­ση του φαι­νο­μέ­νου καθι­στώ­ντας τη δια­χεί­ρι­σή του ευκο­λό­τε­ρη. Όμως, το κίνη­τρο του κέρ­δους και η φύση αυτού του κρά­τους, γενι­κό­τε­ρα, επί­σης δια­μορ­φώ­νουν την έκτα­ση και το είδος των μέτρων αντι­με­τώ­πι­σης τέτοιων καταστροφών.

Μέτρα θωρά­κι­σης, ανα­μόρ­φω­σης και νέου σχε­δια­σμού της πόλης και των υπο­δο­μών, για να μπο­ρούν να αντε­πε­ξέλ­θουν από πλημ­μυ­ρι­κά και άλλες φυσι­κές ή ανθρω­πο­γε­νείς κατα­στρο­φές, είναι σήμε­ρα πρα­κτι­κά ανύ­παρ­κτα στον σχε­δια­σμό πολι­τι­κής προστασίας.

Η πρό­βλε­ψη για την αύξη­ση των ακά­λυ­πτων χώρων ή για τη δια­μόρ­φω­ση υπο­δο­μών που μπο­ρούν να προ­στα­τέ­ψουν τον πλη­θυ­σμό από εκδή­λω­ση φυσι­κών φαι­νό­με­νων, συχνά δεν υπάρ­χει ούτε στα χαρτιά.

Ο ίδιος ο σχε­δια­σμός αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας είναι ένα γενι­κό­λο­γο ευχο­λό­γιο, ένας κατά­λο­γος από τίτλους δρά­σε­ων που πρέ­πει να υλο­ποι­ή­σουν κατά βάση οι δήμοι, πραγ­μα­τι­κός στό­χος του οποί­ου είναι να κατα­νεί­μει τις ευθύ­νες για τις ελλεί­ψεις μετά την εκδή­λω­ση της πλημμύρας.

Τελεί­ως αντιε­πι­στη­μο­νι­κά ανα­τί­θε­ται στον εκά­στο­τε δήμο ο κύριος όγκος του σχε­δια­σμού, παρά το γεγο­νός ότι η πλημ­μύ­ρα, ως φαι­νό­με­νο, έχει εκτε­τα­μέ­να γεω­γρα­φι­κά όρια και αφο­ρά υδρο­λο­γι­κές λεκά­νες και όχι δήμους, ενώ και τα μέσα αντι­με­τώ­πι­σής της έχουν σημα­ντι­κά μεγα­λύ­τε­ρη έκταση.

Πέραν αυτού, οι αρμο­διό­τη­τες ανα­τί­θε­νται στους δήμους, χωρίς να υφί­στα­ται χρη­μα­το­δό­τη­ση, σχε­τι­κό προ­σω­πι­κό ή εκπαί­δευ­ση, ουσια­στι­κά μετα­φέ­ρο­ντας το κόστος με αντα­πο­δο­τι­κό τρό­πο στους δημότες.

Το σχέ­διο δρά­σης για τις πλημ­μύ­ρες δεν προ­βλέ­πει καν έναν μηχα­νι­σμό για την πρό­βλε­ψη εμφά­νι­σης πλημ­μύ­ρας. Ανα­θέ­τει στους δήμους την εκτί­μη­ση αυτή, παρα­θέ­το­ντας απλά ορι­σμέ­νους παρά­γο­ντες που επι­δρούν στο αν θα εμφα­νι­στεί ή όχι πλημμύρα.

Αλή­θεια, ο κάθε δήμος θα εκτι­μή­σει το υδρο­γρα­φι­κό δίκτυο, τη γεω­λο­γία και τη γεω­μορ­φο­λο­γία της λεκά­νης απορ­ρο­ής, τον κορε­σμό του εδά­φους από τις βρο­χο­πτώ­σεις, τη φυτο­κά­λυ­ψη και άλλα, για να εκτι­μή­σει αν θα προ­κύ­ψει πλημμύρα;

Το λεγό­με­νο σχέ­διο δρά­σης δεν προ­βλέ­πει καν στοι­χειώ­δη μέτρα, όπως τον εντο­πι­σμό σε κάθε περιο­χή των σημεί­ων που μπο­ρεί δυνη­τι­κά να εκδη­λω­θεί πλημ­μυ­ρι­κό φαι­νό­με­νο και την κατά­στρω­ση συγκε­κρι­μέ­νων σχε­δί­ων απά­ντη­σης σε κάθε ενδε­χό­με­νο. Δεν προ­βλέ­πει εκπαί­δευ­ση και ασκή­σεις του πλη­θυ­σμού για τέτοια φαι­νό­με­να. Δεν προ­βλέ­πει καν έναν κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό επαρ­κώς στε­λε­χω­μέ­νο και εξο­πλι­σμέ­νο προ­κει­μέ­νου να αντεπεξέλθει.

Η επί­κλη­ση των εθε­λο­ντι­κών ομά­δων σε επί­ση­μο κρα­τι­κό κεί­με­νο προ­κα­λεί ρίγος, αφού απο­τε­λεί στην ουσία έμμε­ση, αλλά απο­λύ­τως ρητή ομο­λο­γία της ανε­πάρ­κειας του κρά­τους να αντε­πε­ξέλ­θει σ’ αυτά τα καθή­κο­ντα. Ομοί­ως, οι προ­βλέ­ψεις για τη στή­ρι­ξη των πλημ­μυ­ρο­πα­θών είναι του­λά­χι­στον αστείες.

Φίλες και φίλοι

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Στα ίδια συμπε­ρά­σμα­τα θα κατα­λή­ξου­με, όποιο άλλο θέμα και αν εξε­τά­σου­με: Είτε την προ­στα­σία από τους σει­σμούς, από τις πυρ­κα­γιές, τα βιο­μη­χα­νι­κά ατυ­χή­μα­τα μεγά­λης έκτασης.

Όποιο θέμα από αυτά κι αν εξε­τά­σου­με, θα δια­πι­στώ­σου­με τα μεγά­λα κενά, τόσο σε επί­πε­δο πρό­λη­ψης, όσο και σε επί­πε­δο σχε­δια­σμού έκτα­κτης ανά­γκης. Εύκο­λα μπο­ρεί ο καθέ­νας να δια­πι­στώ­σει την πλή­ρη απου­σία ενη­μέ­ρω­σης και εκπαί­δευ­σης του πλη­θυ­σμού για τέτοιου είδους καταστάσεις.

Γνω­ρί­ζου­με όλοι, για παρά­δειγ­μα, ότι δεν έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί ασκή­σεις ετοι­μό­τη­τας του πλη­θυ­σμού για μεγά­λες κατα­στρο­φές, όπως π.χ. οι σεισμοί.

Η παντε­λής απου­σία ολο­κλη­ρω­μέ­νου σχε­δια­σμού για την καθο­δή­γη­ση του πλη­θυ­σμού κατά τη διάρ­κεια που εξε­λίσ­σε­ται μια κατα­στρο­φή, φάνη­κε ανά­γλυ­φα και στην πυρ­κα­γιά στο Μάτι και στις άλλες κατα­στρο­φές στις οποί­ες θρη­νή­σα­με δυστυ­χώς νεκρούς. Τα όποια σχέ­δια υπάρ­χουν, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση υπάρ­χουν στα χαρ­τιά, χωρίς να έχει ενη­με­ρω­θεί ο πλη­θυ­σμός, χωρίς να υπάρ­χει το ανα­γκαίο προ­σω­πι­κό και τα μέσα να υλο­ποι­η­θεί ο όποιος σχε­δια­σμός, π.χ. εκκέ­νω­σης του πλη­θυ­σμού εφό­σον απαιτηθεί.

Τι να πρω­το­α­να­φέ­ρου­με; Την ανε­πάρ­κεια προ­σω­πι­κού και μέσων της Πυρο­σβε­στι­κής; Του ΕΚΑΒ; Των νοσο­κο­μεί­ων και Κέντρων Υγεί­ας για περί­θαλ­ψη και απο­κα­τά­στα­ση των πλη­γέ­ντων; Την απου­σία οδών μαζι­κής δια­φυ­γής αν χρεια­στεί εκκέ­νω­ση; Την απου­σία ελεύ­θε­ρων χώρων κατα­φυ­γής σε περί­πτω­ση σεισμού;

Ο κατά­λο­γος είναι ατέ­λειω­τος και τεκ­μη­ριώ­νει ότι οι κάτοι­κοι αφή­νο­νται στην ουσία στην τύχη τους και κιν­δυ­νεύ­ουν σε μια κατα­στρο­φή. Όμως, ακό­μη περισ­σό­τε­ρο, αυτό που δεί­χνει τον πολι­τι­κό χαρα­κτή­ρα του προ­βλή­μα­τος είναι η ανε­πάρ­κεια και των όποιων σχε­δί­ων υπάρ­χουν στα χαρτιά.

Τα σχέ­δια δεν βασί­ζο­νται σε μια εκτί­μη­ση επι­κιν­δυ­νό­τη­τας που θα λαμ­βά­νει υπό­ψη το σύνο­λο των κιν­δύ­νων σε κάθε συγκε­κρι­μέ­νο δήμο και περιο­χή και την αλλη­λε­πί­δρα­σή τους. Δεν επι­και­ρο­ποιού­νται, λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη αλλα­γές που έχουν συμ­βεί σε μια περιοχή.

Όλα αυτά, που ενδει­κτι­κά ανα­φέ­ρου­με, καθι­στούν, σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση, κενό γράμ­μα σχέ­δια έκτα­κτης ανά­γκης, ακό­μη και στην περί­πτω­ση που έχουν εκπονηθεί.

Το ίδιο το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας με τα κενά που έχει, σε συν­δυα­σμό με τον ελλι­πή έλεγ­χο εφαρ­μο­γής των σχε­τι­κών κανο­νι­σμών, οδη­γούν τελι­κά στη σημε­ρι­νή εκρη­κτι­κή κατάσταση.

Είναι βαθιά ταξι­κή επι­λο­γή τους αυτό το χάλι. Κι ας λένε ό,τι θέλουν για να κρύ­ψουν ακρι­βώς αυτό. Είναι μέρος της μεγα­λύ­τε­ρης εικό­νας της ζωής μας, για­τί η πολι­τι­κή που θυσιά­ζει τη ζωή και το περι­βάλ­λον για τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, είναι η ίδια με αυτήν που κόβει μισθούς και συντά­ξεις, κατε­δα­φί­ζει εργα­σια­κά, ασφα­λι­στι­κά και κοι­νω­νι­κά δικαιώματα.

Η άγρια, η απάν­θρω­πη πίε­ση της καθη­με­ρι­νό­τη­τας, η υπο­βάθ­μι­ση της ποιό­τη­τας ζωής και του περι­βάλ­λο­ντος όλα αυτά συνο­δεύ­ουν την ανερ­γία, την ανέ­χεια, τη φορο­λη­στεία, με την οποία ζει η λαϊ­κή οικο­γέ­νεια, με τα μνη­μό­νια που είναι ακό­μα εδώ παρόντα.

Είναι ψέμα­τα όταν λένε ότι δεν υπάρ­χουν χρή­μα­τα, αφού για τις στρα­τιω­τι­κές ανά­γκες του ΝΑΤΟ και όχι για τις ανά­γκες υπε­ρά­σπι­σης της αμυ­ντι­κής ικα­νό­τη­τας της χώρας, δίνουν ζεστό χρή­μα στις αμε­ρι­κα­νι­κές πολε­μι­κές βιο­μη­χα­νί­ες που φτά­νει το αστρο­νο­μι­κό ποσό των 4 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ κάθε χρόνο.

Είναι ψέμα­τα όταν λένε ότι δεν μπο­ρούν να βρουν τα χρή­μα­τα, την ίδια ώρα που χαρί­ζο­νται χρέη δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων στο μεγά­λο κεφά­λαιο, σε συγκε­κρι­μέ­νους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους ή τους απαλ­λάσ­σουν από τη φορο­λο­γία. Και την ίδια ώρα, αυτοί οι όμι­λοι εξά­γουν κεφά­λαια σε άλλες χώρες.

Σε αυτό το σύστη­μα, που έχει για θεό το κέρ­δος, βρί­σκε­ται η πηγή του κακού για τις κατα­στρο­φές από τις πυρ­κα­γιές, τις πλημ­μύ­ρες, τις γκρε­μι­σμέ­νες γέφυ­ρες, λόγω έλλει­ψης σύγ­χρο­νου, κεντρι­κού και επι­στη­μο­νι­κού σχεδιασμού.

Η υλο­ποί­η­ση των σημε­ρι­νών επι­στη­μο­νι­κών και τεχνο­λο­γι­κών δυνα­το­τή­των, για την πρό­λη­ψη και την προ­στα­σία από φυσι­κές και τεχνο­λο­γι­κές κατα­στρο­φές, μπο­ρεί να δια­σφα­λι­σθεί μόνο στο πλαί­σιο μιας ανώ­τε­ρης οργά­νω­σης της κοι­νω­νί­ας, όπου σκο­πός της ανά­πτυ­ξης θα είναι η ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών και όχι το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Η κατάρ­γη­ση της καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας στα συγκε­ντρω­μέ­να μέσα παρα­γω­γής, στη γη, στα βου­νά, στα ποτά­μια και στα δάση είναι ο άξο­νας που επι­τρέ­πει τον κεντρι­κό επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό της παρα­γω­γής, με τρό­πο ώστε να ικα­νο­ποιού­νται συν­δυα­στι­κά οι ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων. Με έναν τρό­πο, που η καπι­τα­λι­στι­κή σχέ­ση αδυ­να­τεί να πραγματοποιήσει.

Η αλλα­γή του σκο­πού της παρα­γω­γής και ο επι­στη­μο­νι­κός κεντρι­κός σχε­δια­σμός της οικο­νο­μί­ας, στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας των μέσων παρα­γω­γής, μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει την ουσια­στι­κή πρό­λη­ψη και τη χάρα­ξη σχε­δί­ων αντι­με­τώ­πι­σης που θα λαμ­βά­νουν υπό­ψη το σύνο­λο των κιν­δύ­νων και την αλλη­λε­πί­δρα­σή τους, την ολο­κλη­ρω­μέ­νη εκπαί­δευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων και την ενη­μέ­ρω­ση των κατοί­κων, τον ουσια­στι­κό συντο­νι­σμό των αρμό­διων κρα­τι­κών φορέ­ων, την ανα­γκαία επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να για την ουσια­στι­κή μεί­ω­ση της επικινδυνότητας.

Γι’ αυτό καλού­με σήμε­ρα την εργα­τι­κή τάξη, τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους της πόλης, την αγρο­τιά, τη νεο­λαία, τις γυναί­κες, των λαϊ­κών στρω­μά­των να πάρουν πια την ίδια την υπό­θε­ση στα χέρια τους.

Μπαί­νου­με μπρο­στά, για να δυνα­μώ­σουν άμε­σα οι αγώ­νες του λαού, για να απαι­τή­σου­με απο­φα­σι­στι­κά την ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση και προ­στα­σία των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των και στο πλαί­σιό της, τη Δασο­προ­στα­σία, με σύγ­χρο­νο αντι­πυ­ρι­κό σχεδιασμό.

Τη συνο­λι­κή δια­χεί­ρι­ση των υδά­των που περι­λαμ­βά­νει την διευ­θέ­τη­ση των χει­μάρ­ρων σε κάθε υδρο­λο­γι­κή λεκά­νη και όχι σημεια­κές παρεμ­βά­σεις στα όρια των πόλε­ων ή χωριών και την αύξη­ση των υδα­τι­κών απο­θε­μά­των επί­γεια και υπόγεια.

Την ολο­κλη­ρω­μέ­νη αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση και προ­στα­σία των δημό­σιων και κοι­νο­χρή­στων κτι­ρί­ων και χώρων, των κατοικιών.

Χωρο­τα­ξι­κό σχε­δια­σμό που θα λαμ­βά­νει υπό­ψη τα κρι­τή­ρια της ασφά­λειας, της προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος, της υγεί­ας του λαού.

Οι υπο­δο­μές, οι εγκα­τα­στά­σεις, ο εξο­πλι­σμός θα λει­τουρ­γούν και θα συντη­ρού­νται με βάση τις προ­δια­γρα­φές ασφάλειας.

Την απα­ραί­τη­τη χρη­μα­το­δό­τη­ση για την υλο­ποί­η­ση του σχε­δια­σμού των έργων, εργα­σιών και κάθε απα­ραί­τη­της ενέρ­γειας ή δια­δι­κα­σί­ας που να εξα­σφα­λί­ζο­νται από τον κρα­τι­κό προϋπολογισμό.

Να υπάρ­χει επαρ­κές ειδι­κευ­μέ­νο και εκπαι­δευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό στις βιο­μη­χα­νι­κές μονά­δες, στα νοσο­κο­μεία και σε κάθε άλλο χώρο που μπο­ρεί να πλη­γεί και να είναι εξα­σφα­λι­σμέ­νο ότι θα ακο­λου­θού­νται δια­δι­κα­σί­ες ασφά­λειας, θα υπάρ­χει ουσια­στι­κός κρα­τι­κός έλεγ­χος του συνό­λου των δια­δι­κα­σιών που απαι­τού­νται για την πρόληψη.

Το πρό­βλη­μα αυτό αφο­ρά ιδιαί­τε­ρα περιο­χές όπου υπάρ­χουν εγκα­τα­στά­σεις με επι­κίν­δυ­νες ουσί­ες (π.χ. βιο­μη­χα­νί­ες υψη­λής επι­κιν­δυ­νό­τη­τας που δια­χει­ρί­ζο­νται εύφλε­κτες, τοξι­κές ή εκρη­κτι­κές ουσί­ες, αγω­γοί μετα­φο­ράς πετρε­λαιοει­δών, φυσι­κού αερί­ου και άλλα).

Βεβαί­ως, δεν περιο­ρί­ζε­ται μόνο σε αυτές τις περι­πτώ­σεις. Ακό­μη και σε μια πολυ­κα­τοι­κία ή σε ένα χώρο συνά­θροι­σης κοι­νού, όπως είναι ένας κινη­μα­το­γρά­φος ή ένας χώρος άθλη­σης, η πρό­λη­ψη των πυρ­κα­γιών και η προ­ε­τοι­μα­σία αντι­με­τώ­πι­σης είναι αναγκαία.

Η πλη­θώ­ρα παρα­δειγ­μά­των από ατυ­χή­μα­τα με πυρ­κα­γιές και εκρή­ξεις σε αστι­κές και βιο­μη­χα­νι­κές περιο­χές στη χώρα μας, αλλά και στο εξω­τε­ρι­κό, υπο­γραμ­μί­ζουν τη σημα­σία της πρόληψης.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Απέ­να­ντι σ’ αυτόν τον αδιέ­ξο­δο δρό­μο, μια νέα κοι­νω­νία, ο σοσια­λι­σμός, ανα­τέλ­λει ως μονόδρομος.

Σ’ αυτό το πλαί­σιο, το κύριο βάρος θα δίνε­ται στη συνο­λι­κή δια­χεί­ρι­ση της γης και στην προ­στα­σία και ανόρ­θω­ση των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των, που απαι­τεί μεσο-μακρο­πρό­θε­σμο επι­στη­μο­νι­κό κεντρι­κό σχε­δια­σμό και ενιαία αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, με κύριο βάρος στην πρό­λη­ψη και την ειδι­κή δια­χεί­ρι­ση της δασι­κής βλάστησης.

Ως Κόμ­μα συνε­χί­ζου­με την προ­σπά­θεια ανα­λυ­τι­κής διε­ρεύ­νη­σης όλων των επι­μέ­ρους θεμά­των αυτού του σύν­θε­του και μεγά­λου ζητήματος.

Το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα θα παρου­σιά­σου­με και πιο ανα­λυ­τι­κά τις θέσεις μας για τον συνο­λι­κό σχε­δια­σμό της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, για κάθε πλευ­ρά των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών, καθώς και για την ολο­κλη­ρω­μέ­νη αντι­με­τώ­πι­ση που θα εστιά­ζει στην αλλη­λε­πί­δρα­ση όλων των παρα­γό­ντων κινδύνου.

Δυνα­μώ­νο­ντας αυτόν τον προ­σα­να­το­λι­σμό, το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα μπο­ρεί να παλέ­ψει για άμε­σα ζητή­μα­τα σήμε­ρα που επεί­γει η αντι­με­τώ­πι­ση και η λύση τους,όπως:

Να εκπο­νη­θεί ολο­κλη­ρω­μέ­νος, ουσια­στι­κός, επι­στη­μο­νι­κός σχε­δια­σμός συν­δυα­στι­κής απο­τί­μη­σης για το σύνο­λο των κιν­δύ­νων, φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών, με ευθύ­νη και χρη­μα­το­δό­τη­ση του κράτους.

Να ληφθούν τα ανα­γκαία άμε­σα μέτρα πρό­λη­ψης εκδή­λω­σης κατα­στρο­φών και ελα­χι­στο­ποί­η­σης των επι­πτώ­σε­ών τους, όπως:

Ολο­κλη­ρω­μέ­νος σχε­δια­σμός των απα­ραί­τη­των έργων υπο­δο­μής, αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, ολο­κλη­ρω­μέ­νης δια­χεί­ρι­σης των δασών, μέτρα προ­σει­σμι­κού ελέγ­χου και προ­στα­σί­ας για τα δημό­σια κτί­ρια και τους χώρους συγκέ­ντρω­σης πολ­λών ανθρώ­πων, ουσια­στι­κός και συνε­χής έλεγ­χος της στα­τι­κής επάρ­κειας και ασφά­λειας σε περί­πτω­ση σει­σμού όλων των κτι­ρί­ων, απο­τί­μη­ση κιν­δύ­νου, συνε­χείς έλεγ­χοι και λήψη όλων των ανα­γκαί­ων μέτρων ελα­χι­στο­ποί­η­σης του κιν­δύ­νου στις τεχνο­λο­γι­κές εγκαταστάσεις.

Να εκπο­νη­θεί ολο­κλη­ρω­μέ­νος σχε­δια­σμός αντι­με­τώ­πι­σης τεχνο­λο­γι­κών και φυσι­κών κατα­στρο­φών, εκπαί­δευ­ση και ενη­μέ­ρω­ση του πλη­θυ­σμού, κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για ανά­πτυ­ξη της έρευ­νας σε αυτήν την κατεύθυνση.

Η οργά­νω­ση της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, της αντι­με­τώ­πι­σης φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών σε επί­πε­δο δομής, υπο­δο­μών, εξο­πλι­σμού, σχε­δια­σμού και αντι­με­τώ­πι­σης να είναι απο­κλει­στι­κή μέρι­μνα και ευθύ­νη του κρά­τους, με καθο­ρι­σμέ­νους ρόλους για όλες τις εμπλε­κό­με­νες υπη­ρε­σί­ες και κρα­τι­κά όργανα.

Να ενι­σχυ­θούν ουσια­στι­κά οι κρα­τι­κοί μηχα­νι­σμοί αδειο­δό­τη­σης ελέγ­χου και επο­πτεί­ας των εγκα­τα­στά­σε­ων και να ανα­τρα­πεί το ισχύ­ον πλαί­σιο περι­βαλ­λο­ντι­κής αδειο­δό­τη­σης που διευ­κο­λύ­νει την τοπο­θέ­τη­ση και τη χωρο­θέ­τη­ση των εγκα­τα­στά­σε­ων στην κατεύ­θυν­ση ολο­κλη­ρω­μέ­νης, επι­στη­μο­νι­κής εκτί­μη­σης του συνό­λου των επι­πτώ­σε­ων από μια εγκα­τά­στα­ση, σε κανο­νι­κή λει­τουρ­γία, σε ατύ­χη­μα και κατά την από­συρ­σή της.

Να καταρ­γη­θούν το πλαί­σιο χρή­σε­ων γης, η αντι­δρα­στι­κή δασι­κή νομο­θε­σία που ψήφι­σαν οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και δια­σφα­λί­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου που υπο­τάσ­σει το περι­βάλ­λον στο κέρ­δος και καθι­στά αδύ­να­τη την ουσια­στι­κή πολι­τι­κή προστασία.

Να χρη­μα­το­δο­τη­θούν από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό και να ενι­σχυ­θούν μαζι­κά με μόνι­μο προ­σω­πι­κό και με όλο τον απαι­τού­με­νο εξο­πλι­σμό όλες οι κρα­τι­κές δομές πρό­λη­ψης, δια­χεί­ρι­σης και πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, Υγεί­ας, και εκτί­μη­σης και πρό­γνω­σης των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών, με μόνι­μο προ­σω­πι­κό και εξο­πλι­σμό. Να χρη­μα­το­δο­τη­θεί το σύνο­λο των ανα­γκαί­ων τεχνι­κών μέσων για την αντι­με­τώ­πι­ση των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών καταστροφών.

Να προ­χω­ρή­σει άμε­σα η τακτι­κή ενη­μέ­ρω­ση και εκπαί­δευ­ση του λαού, για το σύνο­λο των φυσι­κών και τεχνο­λο­γι­κών κατα­στρο­φών, η δια­μόρ­φω­ση κατάλ­λη­λα εκπαι­δευ­μέ­νου προ­σω­πι­κού έκτα­κτης ανά­γκης, η εγκα­τά­στα­ση και λει­τουρ­γία πλη­ρο­φο­ρια­κού συστή­μα­τος δια­χεί­ρι­σης κιν­δύ­νων σε κάθε περιο­χή με ευθύ­νη του κράτους.

Να δια­σφα­λι­στεί η άμε­ση και ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη και απο­κα­τά­στα­ση των πλη­γέ­ντων από καταστροφές.

Να υπάρ­ξει προ­σα­να­το­λι­σμός των ελεγ­κτι­κών μηχα­νι­σμών του κρά­τους στον έλεγ­χο της εργο­δο­τι­κής ευθύ­νης για την ουσια­στι­κή και συν­δυα­σμέ­νη εφαρ­μο­γή των κανο­νι­σμών για την εργα­σια­κή και δημό­σια ασφάλεια.

Να ληφθούν όλα τα απα­ραί­τη­τα μέτρα προς την κατεύ­θυν­ση κάλυ­ψης των συν­δυα­σμέ­νων λαϊ­κών ανα­γκών για ασφα­λή, ποιο­τι­κή, φτη­νή κατοι­κία που θα καλύ­πτει το σύνο­λο των σύγ­χρο­νων προδιαγραφών.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Από δω, από το Ίλιον, από τις πολύ­πα­θες εργα­το­γει­το­νιές της Δυτι­κής Αθή­νας απευ­θύ­νου­με κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης και συστρά­τευ­σης με το ΚΚΕ για να οργα­νω­θεί η διεκ­δί­κη­ση, η πάλη, για να αλλά­ξει ο συσχε­τι­σμός σε όφε­λος της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας που στε­νά­ζει από την πολι­τι­κή που ενι­σχύ­ει τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους σε βάρος της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των, πολι­τι­κή με την οποία ευθυ­γραμ­μί­ζο­νται η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και όλα τα κόμ­μα­τα του συστήματος.

Τώρα με το ΚΚΕ για την προ­στα­σία της ζωής μας, της ζωής των παι­διών μας».