Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

LIVE η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στα εγκαίνια του μουσείου για τη δράση των ΕΑΜ — ΕΛΑΣ — ΔΣΕ στις Πρέσπες

Παρα­κο­λου­θή­στε ζωντα­νά από το «902.gr» την ομι­λία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Κου­τσού­μπα, σε εκδή­λω­ση στο χωριό Καλ­λι­θέα Πρε­σπών, όπου θα γίνουν τα εγκαί­νια του Μου­σεί­ου για τη δρά­ση των ΕΑΜ — ΕΛΑΣ — ΔΣΕ στην ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Αγα­πη­τοί φίλοι και σύντροφοι,

Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ σας καλω­σο­ρί­ζει σ’ αυτόν τον πανέ­μορ­φο τόπο. Σας καλω­σο­ρί­ζου­με σ’ έναν τόπο που τον νιώ­θου­με δικό μας. Έναν τόπο που δεν είναι απλά μια γωνιά της πατρί­δας μας.

Εδώ μόχθη­σαν και πάλε­ψαν μαζί με το λαό της περιο­χής, χιλιά­δες αγω­νι­στές, παι­διά του λαού οι ίδιοι, για μια κοι­νω­νία λεύ­τε­ρη από τα δεσμά της εκμε­τάλ­λευ­σης, για τη φιλία και την ειρή­νη ανά­με­σα στους λαούς της περιοχής.

Εδώ, στη δεκα­ε­τία 1940 — 1950 γρά­φτη­καν μερι­κές από τις πιο λαμπρές ιστο­ρί­ες των αγώ­νων του λαού μας, ειδι­κά των αγώ­νων που στην πρώ­τη γραμ­μή τους βρέ­θη­κε το ΚΚΕ, ψυχή και οργα­νω­τής αυτών των αγώνων.

Εδώ, με τους κομ­μου­νι­στές να σαλ­πί­ζουν την αντί­στα­ση, αντι­με­τώ­πι­σε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ την τρι­πλή Κατο­χή από τους Ιτα­λούς, τους Γερ­μα­νούς και τους Βούλ­γα­ρους, την ώρα που η αστι­κή τάξη, μαζί και οι πολι­τι­κοί και κρα­τι­κοί υπάλ­λη­λοί της, το έσκα­γαν σε άλλες χώρες και παρέ­δι­δαν τους φυλα­κι­σμέ­νους αγω­νι­στές στα στρα­τεύ­μα­τα κατοχής.

Εδώ, μέσα στην Κατο­χή, απε­λευ­θε­ρώ­θη­καν περιο­χές, στή­θη­καν λαϊ­κοί θεσμοί, δια­μορ­φώ­θη­κε η “Ελεύ­θε­ρη Ελλάδα”.

Εδώ, ντό­πιοι, σλα­βό­φω­νοι, βλά­χοι, πρό­σφυ­γες, κόντρα σε διαι­ρε­τι­κές φωνές, πάλε­ψαν ξανά και ξανά μαζί, για να ‘ναι λεύ­τε­ρος ο τόπος τους και νοι­κο­κύ­ρης ο λαός.

Εδώ χτυ­πή­θη­καν άγρια από τον ΕΛΑΣ και οι Γερ­μα­νοί και οι κομι­τα­τζή­δες του Κάλτσεφ.

Έγρα­ψε και δεν ξεγρά­φει το γεγο­νός ότι ο ΕΛΑΣ λευ­τέ­ρω­σε τη Φλώ­ρι­να και όλη την περιο­χή, παρά τα εμπό­δια που έβα­ζε διαρ­κώς ο επι­κε­φα­λής της αγγλι­κής απο­στο­λής Έβανς.

Εδώ, ξανα­βρό­ντη­ξε το αντάρ­τι­κο ντου­φέ­κι, όταν πριν ακό­μα ο λαός χαρεί τη λευ­τε­ριά του, η αστι­κή τάξη με τους Εγγλέ­ζους συμ­μά­χους της, για να στε­ριώ­σει την εξου­σία της, εξα­πέ­λυ­σε ένα άγριο πογκρόμ διώ­ξε­ων ενά­ντια στους αγω­νι­στές του ΕΛΑΣ.

Εδώ, δόθη­καν ηρω­ι­κές μάχες για την τιμή και λευ­τε­ριά του λαού κατά την κορυ­φαία στιγ­μή της ταξι­κής πάλης στη χώρα μας τον προη­γού­με­νο αιώ­να, από τον Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό Ελλάδας.

Εδώ ήταν η έδρα της Προ­σω­ρι­νής Δημο­κρα­τι­κής Κυβέρ­νη­σης, εδώ, για ένα διά­στη­μα ήταν και η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ.

Εδώ μετα­φέρ­θη­κε η Σχο­λή Αξιω­μα­τι­κών του Γενι­κού Αρχη­γεί­ου, σ’ αυτόν τον τόπο ο λαός έγι­νε ένα με το στρα­τό του, τον Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό, δού­λε­ψε γι’ αυτόν, προ­στα­τεύ­τη­κε από αυτόν.

Σ’ αυτόν τον τόπο επι­λέ­ξα­με σήμε­ρα να ανοί­ξου­με ένα σχολείο.

prespees3

Δεν μας ξεγε­λά ο τίτλος “Μου­σείο”. Οι αγώ­νες του λαού δεν μπαί­νουν στο μουσείο.

Εγκαι­νιά­ζου­με αυτό το Μου­σείο — πραγ­μα­τι­κό Σχο­λείο, στον τόπο που οι δυνά­μεις της φασι­στι­κής ιμπε­ρια­λι­στι­κής Κατο­χής της πατρί­δας μας έκλει­ναν τα σχο­λεία. Στον τόπο που κατο­πι­νά, το ’46-’49 η αστι­κή τάξη βομ­βάρ­δι­ζε τα σχο­λεία, τα οποία και στις δύο περιό­δους ο λαός τα ξανά­νοι­γε και τα ξανάχτιζε.

Σ’ αυτόν τον τόπο που η άρχου­σα τάξη έκα­νε ό,τι περ­νού­σε από το χέρι της για να τον ερημώσει.

Σ’ αυτόν τον τόπο, το ΚΚΕ μαζί με τους κατοί­κους των χωριών, εγκαι­νιά­ζει σήμε­ρα ένα Μου­σείο — Σχο­λείο για τους αγώ­νες του λαού της περιοχής.

Ευχα­ρι­στού­με έναν προς έναν όλους τους κατοί­κους του χωριού Καλ­λι­θέα, που με τις υπο­γρα­φές τους ζήτη­σαν να παρα­χω­ρη­θεί ο χώρος για να γίνει αυτό το μου­σείο για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ.

Ευχα­ρι­στού­με τη δημο­τι­κή αρχή των Πρε­σπών που ενέ­κρι­νε την παραχώρηση.

Ευχα­ρι­στού­με όλους τους φίλους που με τον έναν ή τον άλλο τρό­πο βοή­θη­σαν να στη­θεί αυτό το Μουσείο.

Όσοι έφτα­σαν σήμε­ρα εδώ, ερχό­με­νοι ίσως για πρώ­τη φορά εδώ στις Πρέ­σπες, ασφα­λώς και θα μαγεύ­τη­καν, όταν από το πέρα­σμα στο Περ­βάλ αντί­κρι­σαν αυτό το θαύ­μα της φύσης, τις λίμνες με τα βου­νά να καθρε­πτί­ζο­νται στα νερά τους.

Και ασφα­λώς, επί­σης, προ­σγειώ­θη­καν σε μια από τις πραγ­μα­τι­κό­τη­τες του τόπου. Τα χαρα­κώ­μα­τα, τις οχυ­ρές θέσεις που δεν αφή­νουν κανέ­να να ξεχνά πως αυτός ο τόπος και ο λαός του έχει ματώ­σει για καλά.

Έχει ματώ­σει για τον καθη­με­ρι­νό επιού­σιο, έχει ματώ­σει για τη λευ­τε­ριά, έχει ματώ­σει για την προ­κο­πή, έχει ματώ­σει για στοι­χειώ­δη δικαιώματα.

Η αστι­κή τάξη έχει κάνει τα πάντα για να σβή­σει τα σημά­δια του αγώ­να των ανθρώ­πων του μόχθου.

Επι­τρέ­πει να γρά­φε­ται η ιστο­ρία, μόνο σαν ιστο­ρία των δικών της συμ­φε­ρό­ντων. Και επι­τρέ­πει να μνη­μο­νεύ­ο­νται, μόνο εκεί­νες οι πρά­ξεις που δια­σφά­λι­σαν τα δικά της συμφέροντα.

Η ιστο­ρία όμως είναι αδυ­σώ­πη­τη. Τα σημά­δια των ανθρώ­πων που δημιουρ­γούν τον πλού­το, δεν σβή­νουν όταν γκρε­μί­ζεις ένα χωριό.

Στο παλά­τι του άρχο­ντα δια­κρί­νει καθέ­νας τα καρ­φιά στις πόρ­τες που έφτια­ξε ο σιδε­ράς. Θαυ­μά­ζει τη μαστο­ριά του χτί­στη και του μαρα­γκού και στις βελέν­τζες που μας ζεσταί­νουν το χει­μώ­να, ο νους στρέ­φε­ται στον κτη­νο­τρό­φο, τον τσο­πά­νη, τον γεωρ­γό και την υφά­ντρα. Αυτόν τον κόσμο θέλου­με να ανα­δεί­ξου­με και μέσα από το Μου­σείο μας, παρό­τι ο τίτλος του παρα­πέ­μπει σε πολε­μι­κά γεγονότα.

Γεγο­νό­τα που εκφρά­ζουν τον ταξι­κό αντα­γω­νι­σμό και σε εκεί­νη την επο­χή, όπως και σε κάθε επο­χή. Αντα­γω­νι­σμός που συνε­χί­ζε­ται ακα­τά­παυ­στα και θα συνε­χί­ζε­ται, όσο υπάρ­χει εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, όσο υπάρ­χει καπιταλισμός.

Το σημειώ­σα­με επα­νει­λημ­μέ­να αυτά τα χρό­νια, ιδιαί­τε­ρα στον 5χρονο γιορ­τα­σμό στην πορεία για τα 100 χρό­νια του Κόμματος.

Το 2014, στα 70 χρό­νια από τη νίκη του λαού, των ΕΑΜ — ΕΛΑΣ κατά των φασι­στών κατα­κτη­τών με την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλάδας.

Το 2015, στα 70 χρό­νια από τη Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών, όταν ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός έμπη­γε στην καρ­διά του τέρα­τος, στο Ράιχ­σταγκ, τη σημαία με το σφυροδρέπανο.

Το 2016, στα 70 χρό­νια από την ίδρυ­ση του ΔΣΕ. Το 2017, στα 100 χρό­νια της Μεγά­λης Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης του 1917. Το 2018, στα 100 χρό­νια του τιμη­μέ­νου ΚΚΕ.

Το ξανα­ση­μειώ­σα­με στα εγκαί­νια του ιστο­ρι­κού μνη­μεί­ου στη Γυά­ρο πριν 15 μέρες. Το ξανα­ση­μειώ­νου­με και σήμερα.

Το 1940, η αστι­κή τάξη με τον Τσο­λά­κο­γλου δεν παρέ­δω­σε μόνο τα όπλα, παρέ­δω­σε και τους αγω­νι­στές στον κατακτητή.

Μια ματιά στο μαρ­τυ­ρο­λό­γιο της επο­χής ανα­δει­κνύ­ει συγκλο­νι­στι­κές προ­σω­πι­κό­τη­τες, λαο­γέν­νη­τους που μπή­καν μπρο­στά στον αγώ­να για την προ­κο­πή του λαού.

Παρό­τι ο Μετα­ξάς τους κρά­τα­γε κλει­σμέ­νους στην Ακρο­ναυ­πλιά και το Ασβε­στο­χώ­ρι, αυτοί βρή­καν τρό­πο και βγή­καν στο βου­νό. Από κει μέσα, από το Ασβε­στο­χώ­ρι και την Ακρο­ναυ­πλιά, επι­στρέ­φουν εδώ τα πρώ­τα στε­λέ­χη του ΚΚΕ. Στή­νο­νται απ’ την αρχή οι Οργα­νώ­σεις, το ίδιο το Κόμ­μα. Αρχί­ζει η πάλη.

prespes5

Είναι αδύ­να­τον να μιλή­σου­με για έναν προς έναν τους πρω­το­πό­ρους εκεί­νου του και­ρού. Ποιον να πρω­το­μνη­μο­νεύ­σεις; Τον Μανώ­λη Ρίζ­βη, που μ’ ένα μικρό ράδιο, μέσα στην Ηλε­κτρι­κή της Φλώ­ρι­νας, κάτω απ’ τη μύτη των Γερ­μα­νών, τρο­φο­δο­τού­σε το μηχα­νι­σμό του Κόμ­μα­τος με ειδή­σεις απ’ το μέτω­πο; Ή τον παπα-Μηνά από τη Βίτσι­στα, που μόλις τέλειω­σε τη λει­τουρ­γία, ανα­κοί­νω­σε στο ποί­μνιο: “Απ’ αυτήν τη στιγ­μή είμαι αντάρ­της του ΕΛΑΣ και θα με λέτε Παπα­φλέσ­σα”, ή τον ιερέα του Αγ. Γερ­μα­νού που τον εκτέ­λε­σαν στη Φλώ­ρι­να για­τί βοη­θού­σε τους αντάρτες;

Θέλου­με να μιλή­σου­με για όλους εκεί­νους που ακό­μα και όταν λεύ­τε­ρη η πατρί­δα πήρε να ανα­σά­νει, αυτούς τους περί­με­ναν και­νού­ριες διώ­ξεις. Δεν ξεχω­ρί­ζου­με κανέ­ναν. Ήταν όλοι παλι­κά­ρια πρώ­της γραμμής.

Το μισαλ­λό­δο­ξο καθε­στώς που επι­κρά­τη­σε μετά τη στρα­τιω­τι­κή ήττα του ΔΣΕ, στέ­ρη­σε σ’ αρκε­τούς ακό­μα και τη δυνα­τό­τη­τα να θαφτούν στον τόπο για τον οποίο μάτω­σαν. Δεν θα στα­μα­τή­σου­με να αξιώ­νου­με να απο­δο­θεί σε όλους εκεί­νους τους αγω­νι­στές, η ιθα­γέ­νεια που τους στέρησαν.

Πλάι στους πρω­το­πό­ρους αγω­νι­στές, χιλιά­δες οι κάτοι­κοι που μοί­ρα­ζαν τη ζωή ανά­με­σα στα καθή­κο­ντα της επι­βί­ω­σης και τις ανά­γκες της ένο­πλης πάλης. Κυριο­λε­κτι­κά με το όπλο στον ώμο και το τσα­πί στο χέρι.

Γι’ αυτούς όλους μιλά­με με τα υλι­κά που εκτί­θε­νται σ’ αυτό το Μου­σείο — Σχο­λείο. Ένα σχο­λείο που με την ύλη του βεβαιώ­νει πως όταν ο λαός θέλει, μπο­ρεί να φέρει τα πάνω — κάτω.

Το μαρ­τυ­ρά η ιστο­ρία αυτού του τόπου τα χρό­νια ’40-’49. Το δεί­χνουν τα ντο­κου­μέ­ντα που παρου­σιά­ζο­νται σ’ αυτό το μουσείο.

Μερι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά παρα­δείγ­μα­τα από τη δρά­ση των Λαϊ­κών Συμ­βου­λί­ων που εκλέ­χτη­καν με μυστι­κή ψηφοφορία:

Τα Λαϊ­κά Συμ­βού­λια άνοι­ξαν 34 σχο­λεία στα οποία πήγαι­ναν 4.000 μαθη­τές. Οργα­νώ­θη­καν παι­δι­κά συσ­σί­τια για 2.000 παι­διά. Μοι­ρά­στη­καν 2.000 στρέμ­μα­τα σε φτω­χούς αγρό­τες. Έγι­ναν λαϊ­κά νοσο­κο­μεία από τα οποία πέρα­σαν 400 άρρω­στοι, πέρα από τους εκα­το­ντά­δες τραυ­μα­τί­ες των μαχών.

Δημιουρ­γή­θη­καν επαρ­χια­κά νοσο­κο­μεία σε Οξυά και Μοσχο­χώ­ρι, υπήρ­χαν περιο­δεύ­ο­ντες για­τροί με νοσο­κό­μα. Στα σλα­βό­φω­να χωριά έγι­ναν μαθή­μα­τα στη γλώσ­σα τους. Έγι­ναν και δυο φρο­ντι­στή­ρια για δασκά­λους ένα στον Αγ. Γερ­μα­νό και ένα στο Ανταρ­τι­κό. Δωρε­άν δόθη­καν τα βιβλία και η γρα­φι­κή ύλη.

Στη διάρ­κεια της μάχης του Γράμ­μου, το Βίτσι έστει­λε 350.000 οκά­δες γεν­νή­μα­τα και τρό­φι­μα. Χρειά­στη­καν 1.000 μετα­γω­γι­κά ζώα και 8.000 μερο­κά­μα­τα για να είναι σε διαρ­κή κίνη­ση τα ζώα. Για δεύ­τε­ρη δόση έστει­λαν άλλες 300.000 οκάδες.

Τα χωριά πρό­σφε­ραν στο ΔΣΕ για τους μαχη­τές του Γράμ­μου που πέρα­σαν στο Βίτσι:

Ο Λευ­κώ­νας 12 γελά­δες, 4 μοσχά­ρια, 20 γίδες, 2 γου­ρού­νια, Η Οξυά 8.000 οκά­δες στά­ρι. Η Καλ­λι­θέα 25 πρό­βα­τα, 14 οκά­δες τυρί, 3 οκά­δες βού­τυ­ρο. Τα χωριά γύρω από το Μάλι Μάδι (Κρυ­σταλ­λο­πη­γή, Δεν­δρο­χώ­ρι και Ιερο­πη­γή) έδω­σαν 800 πρό­βα­τα, 160 βόδια, 35 γελά­δες, 21 δαμάλια.

Την ίδια ώρα, τα χωριά Βρο­ντε­ρό, Πυξός, Λευ­κώ­νας Καλ­λι­θέα και άλλα έστελ­ναν γεν­νή­μα­τα, πατά­τες και άλλα τρό­φι­μα για τα παι­δι­κά συσ­σί­τια και για τις άπο­ρες οικο­γέ­νειες που οι προ­στά­τες τους ήταν μαχη­τές του ΔΣΕ.

Ενδια­φέ­ρον παρου­σιά­ζει η λει­τουρ­γία των συνε­ται­ρι­σμών Πρέ­σπας και Κορε­στί­ων. Τα κοπά­δια των γιδο­προ­βά­των ήταν κοι­νά, όπως κοι­νά και τα τυρο­κο­μεία σε Αγ. Γερ­μα­νό και Μοσχο­χό­ρι που έφτια­χναν τυριά, κασέ­ρια, μυζή­θρα και δια­νέ­μο­νταν ανά­λο­γα με τον αριθ­μό των ζώων που είχε δώσει το κάθε χωριό και τα μερο­κά­μα­τα που έγιναν.

Δεν ήταν ρόδι­νη επο­χή, πόλε­μος γίνο­νταν. Μα, το πάλευαν. Και το πάλευαν μαζί, συνε­ται­ρι­σμέ­νοι και όσο και αν δεν υπήρ­χε πολύ καθα­ρό πρό­γραμ­μα για μια άλλη κοι­νω­νία, την κομ­μου­νι­στι­κή, ένιω­θαν πού θέλουν να φτά­σουν. Το Κόμ­μα, το ΚΚΕ, έδι­νε τον τόνο, έδει­χνε το δρόμο.

prespes4

Αγα­πη­τοί φίλοι και σύντροφοι,

Ζού­με στην επο­χή που οι νικη­τές ξανα­γρά­φουν την ιστο­ρία. Μια σει­ρά πρό­θυ­μοι ανα­θε­ω­ρη­τές της ιστο­ρί­ας και από κοντά τα επι­τε­λεία του συστή­μα­τος, δίνουν σχε­δόν καθη­με­ρι­νά τα ρέστα τους σε αντι­κο­μου­νι­σμό. Μα και τού­τη τη φορά θα πάρουν την απά­ντη­ση που τους αρμόζει.

Ό,τι γρά­φτη­κε με αίμα, δεν μπο­ρεί να το ξεγρά­ψει το μελά­νι των κον­δυ­λο­φό­ρων της αστι­κής τάξης. Αυτοί που έχουν κηρύ­ξει τον πόλε­μο στην εργα­τι­κή τάξη, δια­κη­ρύσ­σουν την ταξι­κή “ειρή­νη” και τη “συναί­νε­ση”. Έχουν το θρά­σος μάλι­στα, να παρου­σιά­ζουν την πολι­τι­κή τους σαν φιλο­λαϊ­κή και σύγχρονη.

Μια βδο­μά­δα πριν, στη Βου­λή, νομο­θέ­τη­σαν άγρια μέτρα ενά­ντια στα συν­δι­κά­τα, παράλ­λη­λα μια σει­ρά μέτρων υπέρ του κεφα­λαί­ου. Και συνεχίζουν.

Ποντά­ρουν, επι­διώ­κουν, να σκύ­ψει κι άλλο το κεφά­λι ο λαός. Θα γελα­στούν όμως τελικά.

Το γεγο­νός ότι η μεγά­λη πλειο­ψη­φία των ανθρώ­πων του μόχθου, απο­γοη­τευ­μέ­νη, φοβι­σμέ­νη, κοι­τά να σώσει το λιγο­στό που έχει, δεν πρέ­πει να μας ξεγελά.

Αυτός ο κόσμος που σήμε­ρα μπο­ρεί να φαί­νε­ται σκυμ­μέ­νος, είναι και ο κόσμος που στην ώρα την κατάλ­λη­λη σηκώ­νει το μπόι του. Αυτοί που καθη­με­ρι­νά πολε­μά­νε την εργα­τι­κή τάξη, ξορ­κί­ζουν τον εμφύλιο.

Και τι είναι αυτό άρα­γε που συμ­βαί­νει στους χώρους δου­λειάς κάθε μέρα, κάθε ώρα; Εμφύ­λιος δεν είναι;

Ταξι­κός πόλε­μος είναι. Ένας ταξι­κός πόλε­μος που στην κρί­σι­μη δεκα­ε­τία 1940 — 1950 δεν μπό­ρε­σε να κατα­λή­ξει σε νίκη της εργα­τι­κής τάξης. Το μελε­τή­σα­με, βγά­λα­με πεί­ρα πολύτιμη.

Σήμε­ρα ξέρου­με για­τί δεν νίκη­σε η εργα­τι­κή τάξη. Ξέρου­με, επί­σης, πως οι νικη­μέ­νοι, ακό­μα και στους και­ρούς της ήττας, ενέ­πνευ­σαν τα καλύ­τε­ρα μυα­λά της δια­νό­η­σης, ενέ­πνευ­σαν κολοσ­σιαία έργα τέχνης, όλα αυτά που η σαπί­λα της αστι­κής τάξης δεν μπο­ρεί να κατανοήσει.

Δεν θέλουν να κατα­νο­ή­σουν, ότι όλα αυτά ακρι­βώς είναι που επι­βιώ­νουν δεκα­ε­τί­ες μετά, αλλά και ταυ­τό­χρο­να γίνο­νται εκ νέου πηγή έμπνευ­σης για τις επό­με­νες γενιές των δημιουργών.

Οι ιδέ­ες που πρε­σβεύ­ει το Κόμ­μα μας, το Πρό­γραμ­μά του, η γεμά­τη αγώ­νες και θυσί­ες 100χρονη Ιστο­ρία του, είναι καρ­φί στο νεκρο­κρέ­βα­το του καπι­τα­λι­σμού, αφού ο καπι­τα­λι­σμός δεν είναι αιώ­νιος και έχει γεν­νή­σει ο ίδιος εδώ και χρό­νια τους νεκρο­θά­φτες του, όπως τόνι­ζαν οι κλασ­σι­κοί μας, Μαρξ — Ένγκελς.

Το ΚΚΕ, είναι ένα κόμ­μα γεν­νη­μέ­νο μέσα στο λαό, ένα κόμ­μα που κάθε άνθρω­πος καλής θέλη­σης αργά ή γρή­γο­ρα το ανα­κα­λύ­πτει. Να για­τί δεν θέλουν αυτή την ιστο­ρία στα σχο­λειά, δεν θέλουν να διδά­σκε­ται η ιστο­ρία της ταξι­κής πάλης, δεν τα ‘χουν καλά συνο­λι­κά με την ιστο­ρία. Να για­τί τα δικά μας μάτια πρέ­πει να ‘ναι δεκα­τέσ­σε­ρα για το τι συμ­βαί­νει στα σχολειά.

Δεν μας τρο­μά­ζει το πρό­σκαι­ρο, αυτή η δήθεν πολυ­φω­νία των social media, που περ­νιέ­ται και για δημο­κρα­τία. Έρχε­ται η ζωή σκλη­ρή να προ­σγειώ­σει τους πάντες.

Και τα παι­διά που βιά­ζο­νται ορι­σμέ­νοι να τα πού­νε “χαμέ­νη γενιά”, αυτά ακρι­βώς τα παι­διά μπο­ρούν να γίνουν οι χτί­στες της νέας ζωής. Σας το υπο­γρά­φει το ΚΚΕ. Σας το δεί­χνει η ζωή και η δρά­ση της ΚΝΕ.

Ζήσα­με και ζού­με από κοντά τον παλ­μό της ζωής των νέων παι­διών είδα­με πολ­λές “χαμέ­νες” γενιές να μεγαλουργούν.

Η κάθε γενιά στον και­ρό της έκα­νε θαύ­μα­τα. Θαύ­μα­τα κάνουν και τα παι­διά που κατέ­φυ­γαν στο εξω­τε­ρι­κό σήμε­ρα, θαύ­μα­τα κάνουν και τα παι­διά που πασχί­ζουν συνά­δελ­φο το συνά­δελ­φο να οργα­νώ­σουν τον αγώ­να σε ένα εμπο­ρο­μά­γα­ζο, σε ένα γρα­φείο, σε μία υπη­ρε­σία, σε ένα εργο­στά­σιο, στο πανε­πι­στή­μιο, στο λύκειο και το γυμνά­σιο. Θαύ­μα­τα κάνει η οργα­νω­μέ­νη, για την επα­νά­στα­ση, ζωή.

prespes1

Αγα­πη­τοί φίλοι,

Με αφορ­μή το ότι βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα εδώ, στο Τριε­θνές, όπως έχει καθιε­ρω­θεί να ονο­μά­ζε­ται αυτή η περιο­χή, να πού­με και δυο κου­βέ­ντες σχε­τι­κές που να βάζουν τα πράγ­μα­τα στη θέση τους.

Για­τί εδώ, πριν από ενά­μι­σι χρό­νο, ο κ. Τσί­πρας με τον κ. Ζάεφ δεν υπέ­γρα­ψαν μια συμ­φω­νία για την ειρή­νη και τη φιλία των λαών, αλλά μια συμ­φω­νία υπα­γο­ρευ­μέ­νη από το ΝΑΤΟ, αυτή την πολε­μι­κή μηχα­νή του ιμπεριαλισμού.

Και αυτό δεν αλλά­ζει παρά το ότι η ΕΕ, για τους δικούς της λόγους αντι­πα­ρά­θε­σης των ηγε­τι­κών κρα­τών-μελών της, παγώ­νει τις εντα­ξια­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τη Βόρεια Μακεδονία.

Έχει λοι­πόν ιδιαί­τε­ρη σημα­σία ο λαός μας, οι λαοί της περιο­χής που συνα­ντιού­νται σ’ αυτή εδώ την περιο­χή, να δουν τη μεγά­λη εικόνα.

Όλοι μας ζού­με σε μια περιο­χή, στα Βαλ­κά­νια, στο σταυ­ρο­δρό­μι τριών ηπεί­ρων, σε μια σημα­ντι­κή γεω­στρα­τη­γι­κή θέση.

Μια περιο­χή που έχει τις δικές της ενερ­γεια­κές, πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές και εκπλη­ρώ­νει προ­ω­θη­μέ­νο ρόλο στη διέ­λευ­ση ενερ­γεια­κών αγω­γών, στους δρό­μους μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των. Απο­τε­λεί στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας χώρο για στρα­τιω­τι­κές βάσεις, που κοι­τά­ζουν προς την ευρύ­τε­ρη περιο­χή της Μαύ­ρης Θάλασ­σας, την Κασπία, τον Καύ­κα­σο, “βλέ­πουν” στη Μέση Ανα­το­λή και τη Βόρεια Αφρι­κή, αλλά και προς την Κεντρι­κή Ευρώπη.

Για το λόγο αυτό, ο έλεγ­χος της περιο­χής έχει προ­τε­ραιό­τη­τα για τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για λογα­ρια­σμό των δικών τους ισχυ­ρών μονο­πω­λια­κών ομί­λων και των πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κών τους επι­διώ­ξε­ων. Εξ ου και η ανα­τα­ρα­χή, οι πόλε­μοι, οι εθνι­κι­σμοί, η καλ­λιέρ­γεια εχθρό­τη­τας ανά­με­σα στους λαούς.

Ήδη, το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των χωρών της περιο­χής είναι μέσα στο ΝΑΤΟ. Από τη δεκα­ε­τία του ’90 έχουν εγκα­τα­στα­θεί στρα­τιω­τι­κές ευρω­α­τλα­ντι­κές δυνά­μεις στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο και στη Βοσ­νία — Ερζεγοβίνη.

Στην ΕΕ έχουν εντα­χθεί η Ελλά­δα, η Βουλ­γα­ρία, η Ρου­μα­νία, η Κρο­α­τία και έχουν ανοί­ξει με δια­βαθ­μί­σεις στους ρυθ­μούς ενσω­μά­τω­σης οι εντα­ξια­κές δια­δι­κα­σί­ες για τις άλλες χώρες των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων, με ορί­ζο­ντα μετά το 2025.

Η Ελλά­δα, δηλα­δή η αστι­κή τάξη της, αντι­με­τω­πί­ζει τα Βαλ­κά­νια και συνε­πώς τη Βόρεια Μακε­δο­νία, ως στρα­τη­γι­κό χώρο ανά­πτυ­ξης των συμ­φε­ρό­ντων της. Όπως ακρι­βώς κάνουν και οι αστι­κές τάξεις των άλλων κρα­τών των Βαλκανίων.

Ήδη, οι επεν­δύ­σεις των ελλη­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων φτά­νουν περί­που το ένα 1 δισ. δολά­ρια, εκεί δρα­στη­ριο­ποιού­νται δεκά­δες επι­χει­ρή­σεις και η Ελλά­δα είναι ο τρί­τος σημα­ντι­κό­τε­ρος εμπο­ρι­κός εταί­ρος της Βόρειας Μακε­δο­νί­ας, μετά τη Γερ­μα­νία και τη Μεγά­λη Βρετανία.

Στην ίδια κατεύ­θυν­ση κινεί­ται και η Τουρ­κία, η οποία αξιο­ποιεί τη θρη­σκευ­τι­κή συγ­γέ­νεια, τις μου­σουλ­μα­νι­κές μειονότητες.

Οι κινή­σεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλ­κά­νια, αφαι­ρούν έδα­φος από τις επι­διώ­ξεις της Ρωσί­ας, η οποία επί­σης έχει κάνει πολ­λές παρεμ­βά­σεις στην περιο­χή, προ­σπα­θώ­ντας γενι­κό­τε­ρα να επι­δρά­σει στο πολι­τι­κό σκη­νι­κό, ώστε να ευνοη­θούν τα σχέ­διά της, να παρεμ­βά­λει εμπό­δια στη σχέ­ση κρα­τών των Δ. Βαλ­κα­νί­ων, κυρί­ως με το ΝΑΤΟ.

Στρα­τη­γι­κή επέ­κτα­ση των συμ­φε­ρό­ντων της στα Βαλ­κά­νια έχει και η Κίνα, αξιο­ποιώ­ντας το μονο­πώ­λιο της “Cosco”, που ελέγ­χει το λιμά­νι του Πει­ραιά και μια σημα­ντι­κή υπο­δο­μή προ­ώ­θη­σης της δια­με­τα­κό­μι­σης εμπο­ρευ­μά­των στην περιο­χή, στο πλαί­σιο του λεγό­με­νου “νέου δρό­μου του μεταξιού”.

Οι αντα­γω­νι­σμοί που εκδη­λώ­νο­νται στα Βαλ­κά­νια, δένο­νται με τους αντα­γω­νι­σμούς και τις διερ­γα­σί­ες στην Ανα­το­λι­κή και Κεντρι­κή Ευρώ­πη, στις χώρες του Βίσε­γκραντ (Πολω­νία, Ουγ­γα­ρία, Τσε­χία, Σλο­βα­κία), που γειτ­νιά­ζουν με τη Ρωσία και έχουν τη δική τους συμ­βο­λή στην όξυν­ση των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντιθέσεων.

Μέσα σε αυτήν την εκρη­κτι­κή κατά­στα­ση, όπου ανα­με­τρού­νται μεγά­λα οικο­νο­μι­κά — πολι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και σε από­στα­ση ανα­πνο­ής από τις εκρη­κτι­κές εξε­λί­ξεις στη Μέση Ανα­το­λή, στη Βόρεια Αφρι­κή, στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, αλλά και στο Αιγαίο, τοπο­θε­τή­θη­κε πρό­σφα­τα και το πρό­βλη­μα της Βόρειας Μακε­δο­νί­ας, των σχέ­σε­ών της με την Ελλά­δα, αλλά και το ζήτη­μα των ελλη­νο­αλ­βα­νι­κών σχέσεων.

Ισχυ­ρί­ζο­νται όσοι χει­ρί­στη­καν αυτή την υπό­θε­ση, κατά την πρό­σφα­τη περί­ο­δο, ότι η έντα­ξη της Βόρειας Μακε­δο­νί­ας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι στοι­χείο προ­ό­δου, βήμα προς την ειρήνευση.

Αφή­νου­με στην άκρη τα περί του ονό­μα­τος. Ούτε οι ίδιοι δεν τα πιστεύ­ουν τα περί αυτο­προσ­διο­ρι­σμού. Αυτός τους χρειά­ζε­ται μόνο για να σπεί­ρουν νέες διχό­νοιες και για αυτό πρέ­πει να έχουν γνώ­ση οι φύλα­κες, όταν παρα­μέ­νουν ενερ­γοί και μέσα από τη συμ­φω­νία των Πρε­σπών διά­φο­ροι αλυ­τρω­τι­σμοί. Η έντα­ξη στο ΝΑΤΟ ήταν και είναι το κύριο θέμα τους.

Τι σημαί­νει, όμως, ΝΑΤΟ για την Ελλά­δα, για τη Βόρεια Μακε­δο­νία και τις άλλες χώρες;

Σημαί­νει συμ­με­το­χή σε πολύ επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς — απο­στο­λές σε όλη την υδρό­γειο για νέους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμβάσεις.

Σημαί­νει νέες στρα­τιω­τι­κές βάσεις στα Βαλ­κά­νια, στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις και βάσεις, εργα­λεία πολέ­μου μαζί με τη μεγά­λη βάση “Bondsteel” στο Κόσ­σο­βο, αλλά και βάσεις στην Αλβα­νία, σε όλη την περιοχή.

Σημαί­νει συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων στα σύνο­ρα με τη Ρωσία, κιν­δύ­νους πολε­μι­κών ανα­με­τρή­σε­ων, με τη συνερ­γα­σία ΝΑΤΟ — ΕΕ, η οποία εντεί­νει τη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση και τους επι­θε­τι­κούς σχε­δια­σμούς, μέσα από την Κοι­νή Πολι­τι­κή Ασφά­λειας και Άμυνας.

Και βέβαια, αυτούς τους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς υπη­ρε­τεί και η συμ­φω­νία που προ­ε­τοί­μα­σε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέ­γρα­ψε η ΝΔ με τις ΗΠΑ και η οποία μετα­τρέ­πει τη χώρα μας σε δολο­φο­νι­κό ορμη­τή­ριο για τους αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς και τα σχέ­διά τους, από τα Βαλ­κά­νια και τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα έως την Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και τον Περ­σι­κό Κόλπο.

Και μαζί με όλα αυτά, κάνει το λαό μας στό­χο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, που μαί­νο­νται σε όλη την περιο­χή, για τη μοι­ρα­σιά της λεί­ας στην ενέρ­γεια, τους δρό­μους μετα­φο­ράς της, τις σφαί­ρες επιρροής.

prespes2

Φίλες και φίλοι,

Και με την ευκαι­ρία της σημε­ρι­νής εκδή­λω­σης, ρωτά­με τους αρμόδιους:

Τι σχε­δια­σμοί υπάρ­χουν για το ανε­νερ­γό Πεδίο Βολής στη Φλώ­ρι­να, μετα­ξύ των χωριών Λόφοι, Μελί­τη, Βεύη, Αχλά­δα και Κέλ­λη, για το οποίο, όπως μαθαί­νου­με, σχε­διά­ζε­ται η επα­να­λει­τουρ­γία του;

Για­τί όπως επί­σης μαθαί­νου­με το συγκε­κρι­μέ­νο πεδίο βολής θεω­ρεί­ται “πρό­τυ­πο” και τηρεί “υψη­λές προ­δια­γρα­φές σε επί­πε­δο Βαλ­κα­νί­ων”, κάτι που το καθι­στά “ελκυ­στι­κό” για υψη­λής σημα­σί­ας δια­κλα­δι­κές και ΝΑΤΟι­κές ασκήσεις!

Συντρό­φισ­σες και Σύντροφοι,

Η δύνα­μη του ΚΚΕ πηγά­ζει από την πίστη του στο δίκιο της εργα­τι­κής τάξης, στο δίκιο του λαού μας και τον προ­λε­τα­ρια­κό διε­θνι­σμό, το σεβα­σμό στους άλλους λαούς.

Τρο­φο­δο­τεί­ται από τη στρα­τη­γι­κή που στο­χεύ­ει στην ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, το σοσια­λι­σμό, για την κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο και την εξά­λει­ψη των αιτιών που γεν­νά­νε τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, τον εθνι­κι­σμό, το φασισμό.

Μέσα στην αντά­ρα των αρχών της δεκα­ε­τί­ας του ’90 και απο­κα­λύ­πτο­ντας τον επι­κίν­δυ­νο ρόλο των εθνι­κι­στι­κών συλ­λα­λη­τη­ρί­ων, το ΚΚΕ ύψω­σε τη φωνή του για την προ­στα­σία των συνό­ρων, την ειρή­νευ­ση των Βαλ­κα­νί­ων, που καί­γο­νταν στις φλό­γες του πολέ­μου, τη δια­κρα­τι­κή συνερ­γα­σία, στη βάση του αμοι­βαί­ου συμ­φέ­ρο­ντος και την κοι­νή πάλη των λαών. Απέρ­ρι­ψε την απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή ονο­μα­το­λο­γία, πρό­βα­λε την αντι­με­τώ­πι­ση του αλυ­τρω­τι­σμού και έθε­σε το ζήτη­μα της σύν­θε­της ονομασίας.

Το Κόμ­μα μας, αξιο­ποιώ­ντας την πεί­ρα αυτών των χρό­νων, συνε­χί­ζει τον αγώ­να του κατά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων, επι­μέ­νει στην αντί­θε­σή του στην έντα­ξη της Βόρειας Μακε­δο­νί­ας, όπως και των άλλων κρα­τών, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Η συν­θε­τό­τη­τα όλων αυτών των προ­βλη­μά­των δεν επι­τρέ­πει εφη­συ­χα­σμό. Ο ιμπε­ρια­λι­σμός τρο­φο­δο­τεί μειο­νο­τι­κά υπαρ­κτά ή ανύ­παρ­κτα προ­βλή­μα­τα, εθνι­κι­στι­κές συγκρού­σεις, γεν­νά­ει ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

Έχει μεγά­λη σημα­σία να συνει­δη­το­ποιεί­ται η ανα­γκαιό­τη­τα της συνε­χούς λαϊ­κής πάλης κατά αυτών των επι­κίν­δυ­νων σχε­δια­σμών και επεμ­βά­σε­ων, υπο­λο­γί­ζο­ντας καλά πως τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα δεν μπο­ρούν να γίνουν εγγυ­η­τές της στα­θε­ρό­τη­τας στην περιοχή.

Οι εξε­λί­ξεις είναι μπρο­στά μας και η συμ­βο­λή της πάλης των κομ­μου­νι­στών, του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος της περιο­χής, είναι καθο­ρι­στι­κής σημα­σί­ας. Αυτό επι­βά­λει να δυνα­μώ­σει, να ισχυ­ρο­ποι­η­θεί η κοι­νή δρά­ση, αντι­πα­λεύ­ο­ντας τις δυσκο­λί­ες και ξεκα­θα­ρί­ζο­ντας την κατεύ­θυν­ση του κινή­μα­τος σε σύγκρου­ση με τους εθνι­κι­σμούς, ξεπερ­νώ­ντας τις παγί­δες της αστι­κής τάξης σε κάθε χώρα, με προ­σα­να­το­λι­σμό την αρχή: “Προ­λε­τά­ριοι όλων των χωρών ενω­θεί­τε” και συστρά­τευ­ση στην πάλη για το σοσια­λι­σμό, για την εξά­λει­ψη των αιτιών που γεν­νούν τους πολέ­μους και τους εθνι­κι­σμούς, την εξα­σφά­λι­ση της ευη­με­ρί­ας και της ειρη­νι­κής συμ­βί­ω­σης των λαών.

Σήμε­ρα απαι­τεί­ται από όλους μας ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη πίστη και ευθύ­νη από αυτές που χαρα­κτή­ρι­ζαν τους κομ­μου­νι­στές και κομ­μου­νί­στριες στα χρό­νια της κατο­χής, την περί­ο­δο της “Λευ­κής Τρο­μο­κρα­τί­ας” μετά τη “Βάρ­κι­ζα”, στην κορυ­φαία σε ηρω­ι­σμό περί­ο­δο του τρί­χρο­νου αγώ­να του ΔΣΕ, στα μετεμ­φυ­λια­κά χρό­νια, στη στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία, στο δίχρο­νο ’89-’91 με την επι­κρά­τη­ση της αντεπανάστασης.

Αγα­πη­τοί φίλοι και σύντροφοι,

Τα υλι­κά που παρου­σιά­ζο­νται σ’ αυτό το Μου­σείο είναι ένα πολύ μικρό μέρος από τα υλι­κά που υπάρ­χουν στο Αρχείο του ΚΚΕ, ένα αρχείο ανοι­χτό για όσους θέλουν να μελε­τή­σουν την ιστο­ρία της ταξι­κής πάλης στη χώρα μας.

Και επει­δή ορι­σμέ­νοι μας κου­νούν το δάχτυ­λο, θέλου­με να κλεί­σου­με αυτήν την ομι­λία με μια υπενθύμιση:

Στις 28 Ιού­λη του 1946, ο τότε Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχα­ριά­δης, στο κεντρι­κό άρθρο του “Ριζο­σπά­στη” σημείωνε:

«Μια μικρή δασκά­λα η Ειρή­νη Γκί­νη, αυτή μονά­χη εξευ­τέ­λι­σε και εκμη­δέ­νι­σε ηθι­κά ολό­κλη­ρο τον κόσμο της σαπί­λας. Πώς φαντά­στη­καν, όταν έχουν και μόνο το παρά­δειγ­μα της Γκί­νη, ότι μπο­ρούν να φτά­σουν κάπου με τα εκτε­λε­στι­κά απο­σπά­σμα­τα; Ανοί­γουν μόνο μεγα­λύ­τε­ρο το χάσμα και πλη­θαί­νουν τους λογα­ρια­σμούς. Και αυτοί, θάρ­θει μια μέρα πού θα εξο­φλη­θούν. Γι’ αυτό πρέ­πει να είναι περισ­σό­τε­ρο από βέβαιοι…».

Αυτό ας το σκε­φτούν καλύ­τε­ρα όσοι απερ­γά­ζο­νται και σήμε­ρα νέα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά μνη­μό­νια και επι­θέ­σεις κατά των λαών.

Το Κόμ­μα μας είναι περή­φα­νο για τη μεγά­λη στρα­τιά ηρώ­ων και ηρω­ί­δων που δια­παι­δα­γώ­γη­σε. Είμα­στε περή­φα­νοι για τους χιλιά­δες κομ­μου­νι­στές και κομ­μου­νί­στριες, που έδω­σαν και την τελευ­ταία ικμά­δα των δυνά­με­ών τους, για να πάρει σάρ­κα και οστά το όρα­μα ενός νέου κόσμου χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση και κατα­πί­ε­ση, χωρίς φασι­σμό, χωρίς κρί­σεις, ανερ­γία και πολέ­μους, για το σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Συνε­χί­ζου­με αυτόν τον αγώ­να. Και εδώ ειδι­κά στην Πρέ­σπα. Για να μπο­ρούν οι άνθρω­ποι να ζουν από την παρα­γω­γή τους, να μην περι­μέ­νουν μόνο αν κάποιο του­ρι­στι­κό πούλ­μαν κάνει μια γυρο­λι­μνιά. Να ζουν με ικα­νο­ποι­η­μέ­νες όλες τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες τους, να είναι γεμά­τα τα χωριά από παι­διά. Με χαρά δια­πι­στώ­σα­με ότι εδώ στην Καλ­λι­θέα υπάρ­χουν ακό­μα ένα τσούρ­μο παι­διά, για­τί ακρι­βώς είναι η παρα­γω­γή που κρα­τά τον άνθρω­πο στον τόπο του.

Και αυτή η παρα­γω­γή, μπο­ρεί να γίνε­ται πράγ­μα­τι παρά­γο­ντας ευη­με­ρί­ας, όταν είναι ενταγ­μέ­νη σε μια κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νη οικο­νο­μία, με επι­στη­μο­νι­κό κεντρι­κό σχε­δια­σμό, που έχει τον άνθρω­πο παρα­γω­γό στο κέντρο της προ­σο­χής του και όχι τα κέρ­δη των λίγων.

Ο λαός μπο­ρεί να βγει νικη­τής σ’ έναν τέτοιο αγώ­να. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα στην πρώ­τη γραμ­μή ενός τέτοιου αγώ­να. Διδα­σκό­μα­στε από τους αγώ­νες που δόθη­καν, παίρ­νου­με κου­ρά­γιο και δύνα­μη. Γεια και χαρά σας, με υγεία, αισιο­δο­ξία. Θα νικήσουμε!».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο