Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Mια «μεγάλη αγκαλιά» της οικογένειας Φύσσα, σε αυτούς που βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια στη δίκη

Μια ξεχω­ρι­στή εκδή­λω­ση για τα 7 χρό­νια από τη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα, από τη ναζι­στι­κή εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση Χρυ­σή Αυγή, έγι­νε σήμε­ρα στο Πολι­τι­στι­κό Κέντρο «Αντώ­νης Σαμα­ρά­κης» στο Κερα­τσί­νι ενό­ψει και της από­φα­σης του δικα­στη­ρί­ου στις 7 Οκτώβρη.

Η σημε­ρι­νή εκδή­λω­ση ήταν επί της ουσί­ας μια «μεγά­λη αγκα­λιά» της οικο­γέ­νειας Φύσ­σα, της μητέ­ρας του δολο­φο­νη­μέ­νου Παύ­λου, Μάγδας σε αυτούς που βοή­θη­σαν όλα αυτά τα χρό­νια για τη δίκη.

Αρχι­κά το λόγο πήρε η δικη­γό­ρος της οικο­γέ­νειας Φύσ­σα, Χρύ­σα Παπα­δο­πού­λου, που ανα­φέρ­θη­κε στα επτά χρό­νια από τη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα. Τόνι­σε ότι η από­φα­ση θα είναι ιστο­ρι­κή και ελπί­ζου­με ότι θα επι­κυ­ρώ­σει την κοι­νω­νι­κή κατα­δί­κη της Χρυ­σής Αυγής. Στη συνέ­χεια ο Μάνος Μαλα­γά­ρης, συνή­γο­ρος των κομ­μου­νι­στών και συν­δι­κα­λι­στών του ΠΑΜΕ, ανα­φέρ­θη­κε στη στά­ση που κρά­τη­σαν οι χρυ­σαυ­γί­τες απέ­να­ντι στην ναζι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία τους. Την απαρ­νή­θη­καν, όπως είπε. Αξιο­ποί­η­σαν τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα των υπό­λοι­πων αστι­κών κομ­μά­των για να δικαιο­λο­γή­σουν τις πρά­ξεις τους, λέγο­ντας π.χ. ότι για την κατά­στα­ση φταί­νε οι απερ­γί­ες, οι αγώ­νες, οι κομ­μου­νι­στές κλπ. Όλα αυτά είναι ουσια­στι­κά το λίπα­σμα που τους έθρε­ψε και τους θρέφει.

Ο συνή­γο­ρος Θανά­σης Καμπα­γιάν­νης, συνή­γο­ρος των Αιγύ­πτιων αλιερ­γα­τών, τόνι­σε ότι ο κόσμος έχει δικαί­ω­μα να φωνά­ξει ότι δεν είναι αθώ­οι οι ναζί, δεν είναι αθώ­οι οι χρυ­σαυ­γί­τες. Η κοι­νω­νία θέτει προ των ευθυ­νών της τη δικαιο­σύ­νη. Η από­φα­ση στις 7 Οκτώ­βρη είναι ιστο­ρι­κή, είναι υπο­χρέ­ω­ση όλων να τοποθετηθούν.

Ακο­λού­θη­σε συζή­τη­ση με τους παρευ­ρι­σκό­με­νους σχε­τι­κά με τη δικα­στι­κή δια­δι­κα­σία όλα αυτά τα χρό­νια ενώ την εκδή­λω­ση έκλει­σε η Μάγδα Φύσ­σα που ευχα­ρί­στη­σε όλους όσους στά­θη­καν δίπλα της όλα αυτά τα χρόνια.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο