Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια μέρα της ΠΟΙΗΣΗΣ και ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ σας αφιερώνω δύο ποιήματα εμπνευσμένα από δύο εκ διαμέτρου αντίθετες συμπεριφορές. Το πρώτο από ΤΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ και το δεύτερο από την ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ, ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ, από μια μικρή, ευτυχώς, αμελητέα μερίδα ανθρωποειδών κτηνών.
Ναυαγοί του ονείρου
Στ’ ανοιχτό πέλαγος
το λιβυκό,
της Ιεράπετρας η φλογερή
ανάσα και
φιλόξενα δίχτυα σας τύλιξαν,
παιδιά κυνηγημένα
απ΄ του
πολέμου τη μπόρα,
παιδιά της Συρίας,
ναυαγοί του κόσμου,
μ’ ένα βλέμμα χαμόγελο,
κι η μανούλα
λουλούδι ολάνθιστο,
μια ματιά,
καρφωμένη στο όνειρο…….
5/12/14
Ξένιος Ζευς,
Μετάλλαξη…
Όχι ένα χέρι
Που απλώνεται
Να περισώσει
Την ανάσα σου
από βέβαιο
Πνιγμό…
Όχι μια αγκαλιά
Που ανοίγεται
Να περικλείσει
Μέσα της
Θαλασσοπνιγμένα
Κορμιά…
Όχι μια συνείδηση
Ποτισμένη
Με μνήμες προσφυγιάς…
Μόνο ένα άκρο,
γεροδύναμο και
ποδεμένο
με φιρμάτα παπούτσια
και γκλάμουρ κάλτσες
και τατουάζ
να σε κλωτσάει
και να σε καρφώνει
σ’ αγκαθωτό συρματόπλεγμα.…
Aπό την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Άφαντοι οι θεοί του κόσμου»
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση
