Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νικηφόρος Βρεττάκος: ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ (Μάνα και γιος)

Κώστας Γραμματόπουλος: «Οι ηρωίδες του 1940», χρωμολιθογραφία 99 x 67,5 εκ., 1940

Κώστας Γραμ­μα­τό­που­λος: «Οι ηρω­ί­δες του 1940» (χρω­μο­λι­θο­γρα­φία 99 x 67,5 εκ., 1940)

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ
(Μάνα και γιος)

Στης ιστο­ρί­ας το διά­σε­λο όρθιος ο γιος πολέμαγε
κι η μάνα κρά­ταε τα βου­νά, όρθιος να στέ­κει ο γιος της
μπρού­τζος, χιό­νι και σύν­νε­φο. Κι αχο­λό­γα­γε η Πίνδος
σαν να ’χε ο Διό­νυ­σος γιορ­τή. Τα φαράγ­για κατέβαζαν
τρα­γού­δια κι ανα­πή­δα­γαν τα έλα­τα και χόρευαν
οι πέτρες. Κι όλα φώνα­ζαν: «Ίτε παί­δες Ελλήνων…»
Φωτει­νές σπά­θες οι ψυχές σταύ­ρω­ναν στον ορίζοντα,
ποτά­μια πισω­δρό­μι­ζαν, τάφοι μετακινιόνταν.

Κι οι μάνες τα κοφτά γκρε­μνά σαν Πανα­γιές τ’ ανέβαιναν
με την ευκή στον ώμο τους κατά το γιο πηγαίναν
και τις αερο­τρα­μπά­λι­ζε ο άνε­μος φορτωμένες
κι έλυ­νε τα τσε­μπέ­ρια τους κι έπαιρ­νε τα μαλ­λιά τους
κι έδερ­νε τα φου­στά­νια τους και τις σπαθοκοπούσε,
μ’ αυτές αντρο­πα­τά­γα­νε, ψηλά πέτρα την πέτρα,
κι ανη­φο­ρί­ζαν στη γραμ­μή, όσο που μες στα σύννεφα
χάνο­νταν ορθο­μέ­τω­πες η μια πίσω απ’ την άλλη.

Νικη­φό­ρος Βρεττάκος

(Γρά­φτη­κε κατά την πρώ­τη επέ­τειο της 28ης Οκτω­βρί­ου 1940).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο