Νόμος περί ταυτότητας φύλου: Κρύβοντας τη βαρβαρότητα πίσω από «αριστεροφανή» λάβαρα

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η πρό­σφα­τη ψήφι­ση του νομο­σχε­δί­ου για την ανα­γνώ­ρι­ση της ταυ­τό­τη­τας φύλου απο­τε­λεί άλλη μια πρώ­του μεγέ­θους πολι­τι­κή απά­τη της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πρω­τα­γω­νι­στώ­ντας σε ένα λαθρε­μπό­ριο ιδε­ών, η κυβερ­νώ­σα «αρι­στε­ρά» του ΣΥΡΙΖΑ (και οι σύμ­μα­χοι της) επι­χει­ρεί και πάλι να κρύ­ψει τη βαρ­βα­ρό­τη­τα της βαθιά αντι­λαϊ­κής της πολι­τι­κής πίσω από αρι­στε­ρο­φα­νή λάβαρα. 

Το έχει ξανα­κά­νει, άλλω­στε, στο παρελ­θόν. Κάθε φορά που θέλει να απο­προ­σα­να­το­λί­σει την κοι­νή γνώ­μη από τα σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα που τσα­κί­ζουν στην κυριο­λε­ξία τις ζωές των εργα­ζό­με­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των, σηκώ­νει σημαί­ες κάλ­πι­κου προ­ο­δευ­τι­σμού και αρι­στε­ρο­φρο­σύ­νης. Από την ξεδιά­ντρο­πη καπη­λεία των κομ­μου­νι­στών της Και­σα­ρια­νής και του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη, μέχρι τη δήθεν υπε­ρά­σπι­ση των ατο­μι­κών δικαιω­μά­των, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και της συγκυ­βέρ­νη­σης έχουν απο­δει­χθεί «επι­στή­μο­νες» στους πολι­τι­κούς αντιπερισπασμούς. 

Οι ίδιοι που νομο­θε­τούν για το τσά­κι­σμα των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των, για την κατα­κρε­ούρ­γη­ση μισθών, συντά­ξε­ων και επι­δο­μά­των, οι πρω­το­μά­στο­ρες του 3ου και 4ου μνη­μο­νί­ου, παρι­στά­νουν τους «τιμη­τές» των κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών. Με το νομο­σχέ­διο για την ανα­γνώ­ρι­ση της ταυ­τό­τη­τας φύλου, η συγκυ­βέρ­νη­ση εκμε­ταλ­λεύ­τη­κε – με τον πλέ­ον αισχρό και απρο­κά­λυ­πτο τρό­πο- τα συναι­σθή­μα­τα και τις υπαρ­κτές αγω­νί­ες διεμ­φυ­λι­κών ατό­μων και ευρύ­τε­ρα της ΛΟΑΤΚΙ κοι­νό­τη­τας προ­κει­μέ­νου να ψαρέ­ψει ψήφους και στή­ρι­ξη. Και το έπρα­ξε αυτό βαφτί­ζο­ντας ως «προ­ο­δευ­τι­κές» τις επι­βε­βαιω­μέ­να αντε­πι­στη­μο­νι­κές θέσεις που εξέ­φρα­σε στη Βουλή. 

Όπως και πριν από δύο χρό­νια με το Σύμ­φω­νο Συμ­βί­ω­σης, έτσι και τώρα με το πρό­σφα­το νομο­σχέ­διο, τα ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα χρη­σι­μο­ποιού­νται ως «δόλω­μα» του ταξι­κού εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος. Με λίγα λόγια, μια σει­ρά – καθ’ όλα σεβα­στών- ατο­μι­κών δικαιω­μά­των χρη­σι­μο­ποιού­νται έτσι ώστε να συσκο­τί­ζε­ται το ταξι­κό πρό­ση­μο της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Δυστυ­χώς σε αυτήν την παγί­δα έχει πέσει και ένα μεγά­λο τμή­μα της ΛΟΑΤΚΙ κοι­νό­τη­τας, που εμπο­τι­σμέ­νο από έναν ψευ­δε­πί­γρα­φο μικρο­α­στι­κό «προ­ο­δευ­τι­σμό», προ­τάσ­σει ως αντι­κεί­με­νο πάλης και διεκ­δί­κη­σης τα επί μέρους ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα σε βάρος του συλ­λο­γι­κού ταξι­κού συμφέροντος. 

Κάπως έτσι εμπε­δώ­νε­ται η αντι­δρα­στι­κή πεποί­θη­ση ότι η διέ­ξο­δος στα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα και αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος είναι η ανα­ζή­τη­ση της ατο­μι­κής λύσης. Η πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δος, όμως, είναι στον αντί­πο­δα αυτής της άπο­ψης. Είναι στον συλ­λο­γι­κό αγώ­να και στην ταξι­κή πάλη, για την ανα­τρο­πή του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος που απο­τε­λεί τη μήτρα όλων των σύγ­χρο­νων προβλημάτων.

____________________________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.