Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

O Χανς Άσπεργκερ συνεργάστηκε με τους ναζί — Στήριξε τα προγράμματα εξόντωσης παιδιών

Ο Αυστρια­κός παι­δί­α­τρος Χανς Άσπερ­γκερ –που έδω­σε το όνο­μά του στο σύν­δρο­μο Άσπερ­γκερ, μια μορ­φή αυτι­σμού– «συνερ­γά­στη­κε ενερ­γά» με το πρό­γραμ­μα ευθα­να­σί­ας των ναζί, σύμ­φω­να με μια έρευ­να που παρου­σιά­στη­κε σήμερα.

Τα στοι­χεία προ­έρ­χο­νται από έγγρα­φα της επο­χής των ναζί, τα οποία μέχρι στιγ­μής δεν είχαν εξε­τα­στεί, και τα αρχεία ασθε­νών και τα οποία ανα­κά­λυ­ψε ο Αυστρια­κός ιστο­ρι­κός Χέρ­βιχ Τσεκ.

Σε άρθρο του στο ιατρι­κό περιο­δι­κό Molecular Autism, ο Τσεκ επε­σή­μα­νε ότι: «Ο Άσπερ­γκερ φρό­ντι­σε να προ­σαρ­μο­στεί στο καθε­στώς των ναζί και αντα­μεί­φθη­κε για την πίστη του προ­ω­θώ­ντας την καριέ­ρα του».

Ο Αυστρια­κός παι­δί­α­τρος (1906–1980) «δικαιο­λο­γού­σε δημο­σί­ως τις πολι­τι­κές φυλε­τι­κής καθα­ρό­τη­τας, περι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ανα­γκα­στι­κών στει­ρώ­σε­ων, και συνερ­γά­στη­κε ενερ­γά σε πολ­λές περι­πτώ­σεις με το ναζι­στι­κό πρό­γραμ­μα ευθα­να­σί­ας παι­διών», τονί­ζει ο Τσεκ στο άρθρο του.

Επι­κα­λεί­ται μάλι­στα ένα έγγρα­φο του 1940 στο οποίο ανα­φέ­ρε­ται ότι ο Άσπερ­γκερ «συμ­φω­νού­σε με τις εθνι­κο­σο­σια­λι­στι­κές ιδέ­ες σε θέμα­τα φυλής και με τους νόμους για τη στείρωση».

Ο ίδιος ο Αυστρια­κός παι­δί­α­τρος δήλω­νε την πίστη του στις θεμε­λιώ­δεις αρχές της ναζι­στι­κής ιατρι­κής στη διάρ­κεια δημό­σιων ομι­λιών του. Μετά την προ­σάρ­τη­ση της Αυστρί­ας από τους ναζί τον Μάρ­τιο του 1938 άρχι­σε να υπο­γρά­φει τις δια­γνώ­σεις του με τον χαι­ρε­τι­σμό «Χάιλ Χίτλερ».

Σύμ­φω­να με την έκθε­ση, ο Άσπερ­γκερ συνέ­στη­σε τη μετα­φο­ρά δύο κορι­τσιών, ηλι­κί­ας δύο και πέντε ετών, στη δια­βό­η­τη κλι­νι­κή Am Spiegelgrund που βρι­σκό­ταν στο ψυχια­τρι­κό νοσο­κο­μείο Steinhof της Βιένης.

Σε αυτή την κλι­νι­κή σκο­τώ­θη­καν σχε­δόν 800 παι­διά στο πλαί­σιο των «φυλε­τι­κών εκκα­θα­ρί­σε­ων», κυρί­ως μέσω δηλη­τη­ριά­σε­ων. Τα δύο κορί­τσια, τα οποία ήταν μετα­ξύ των θυμά­των, πέθα­ναν επι­σή­μως από πνευμονία.

Ο για­τρός Άσπερ­γκερ ήταν επί­σης μέλος της επι­τρο­πής που είχε ανα­λά­βει να απο­φα­σί­σει για την τύχη περί­που 200 ασθε­νών στην παι­δια­τρι­κή κλι­νι­κή άλλου νοσο­κο­μεί­ου, εκ των οποί­ων οι 35 κρί­θη­καν «ανί­α­τοι» και στη συνέ­χεια πέθα­ναν, σύμ­φω­να με το άρθρο του Τσεκ.

Ο ίδιος ο Άσπερ­γκερ είχε δηλώ­σει το 1980, λίγο πριν τον θάνα­τό του σε ηλι­κία 74 ετών, στη διάρ­κεια ομι­λί­ας του στο πανε­πι­στή­μιο της Βιέ­νης ότι κατα­ζη­τού­νταν από τη Γκε­στά­πο επει­δή αρνή­θη­κε να της παρα­δώ­σει παιδιά.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο