Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Oι δύο όψεις της ίδιας αλήθειας

Γρά­φει ο ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟΣ //

Τον τελευ­ταίο και­ρό παρα­τη­ρεί­ται έντο­νη «πολι­τι­κή» δρα­στη­ριό­τη­τα από την πλευ­ρά των Ελλή­νων μεγα­λο­βιο­μη­χά­νων και επι­χει­ρη­μα­τιών, καθώς με όλο και συχνό­τε­ρες παρεμ­βά­σεις τους προ­σπα­θούν να αλλά­ξουν το κλί­μα «οικο­νο­μι­κής και πολι­τι­κής στα­σι­μό­τη­τας» που δημιουρ­γή­θη­κε απ’ την «διστα­κτι­κή» στά­ση της κυβέρ­νη­σης να δημιουρ­γή­σει ένα περι­βάλ­λον ώστε να τονω­θούν η επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και οι επενδύσεις.

Ανα­ρω­τιό­μα­στε, άρα­γε τι παρα­πά­νω να κάνει η ευρω­λι­γού­ρι­κη- καρε­κλο­κέ­νταυ­ρη  παρέα του κ. Τσί­πρα για να είναι ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι οι κύριοι κύριοι του ΣΕΒ; Τι παρα­πά­νω ζητούν απ’ τη «δια­φο­ρο­ποί­η­ση της σύν­θε­σης των χρη­μα­το­δο­τι­κών μέσων με έμφα­ση σε χρή­ση φορο­λο­γι­κών απαλ­λα­γών» και τις  «στο­χευ­μέ­νες επι­χο­ρη­γή­σεις, προς φορείς με αυξη­μέ­νη ανά­γκη κεφα­λαια­κής ενί­σχυ­σης, την ίδια ώρα που ο δια­βό­η­τος «Κόφτης»,  όπως με ξεκά­θα­ρο τρό­πο δια­τυ­πώ­νε­ται στο «Τεχνι­κό Μνη­μό­νιο» , είναι έτοι­μος να συρ­ρι­κνώ­σει περαι­τέ­ρω τις συντά­ξεις, μαζί με τους μισθούς των δημο­σί­ων υπαλλήλων;

Τι άλλο να κάνουν όταν πετούν τον κόσμο απ’ τα σπί­τια του, ακό­μη και για ποσά κάτω των 1.000 ευρώ, ενώ παράλ­λη­λα  οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις προ­χω­ρούν …ανε­μπό­δι­στα και όπως απέ­δει­ξε η ιστο­ρία της Cosco  άνευ προσχημάτων;

Τι άλλο να κάνουν άρα­γε οι υπάλ­λη­λοι των ντι­ρε­κτί­βων των νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρων ξένων αρμο­στών όταν, σύμ­φω­να με το  νέο νομο­σχέ­διο για τις εργα­σια­κές σχέ­σεις  που θα κατα­τε­θεί έως τις 17 Μαρ­τί­ου του 2017, με την λεγό­με­νη «κωδι­κο­ποί­η­ση» της εργα­τι­κής νομο­θε­σί­ας στην Βου­λή, θα αλλά­ξουν βασι­κά και θεμε­λιώ­δη δεδο­μέ­να των τελευ­ταί­ων δεκα­ε­τιών, φτά­νο­ντας ακό­μη και στο σημείο να… «περιο­ρί­σουν» το δικαί­ω­μα στην απεργία;

***

Λόγια παχιά θα ακου­στούν για άλλη μια φορά,  «κόκ­κι­νες γραμ­μές» και ξεθω­ρια­σμέ­νες αξί­ες στην προ­σπά­θειά τους να δικαιο­λο­γή­σουν την εκ νέου υπα­να­χώ­ρη­ση στις επι­τα­γές των αποι­κιο­κρα­τών της χώρας- όλα για την παρα­μο­νή στο ευρώ και την ανά­καμ­ψη του κεφα­λαί­ου ντό­πιου και ξένου.

Το χορό των «μπολ­σε­βί­κι­κων» δηλώ­σε­ων άνοι­ξε- ποιος άλλος ;- ο… ‘’κομ­μου­νι­στής’’  κ. Κατρού­γκα­λος που κάλε­σε άπα­ντες σε «εθνι­κές θέσεις» για την υπε­ρά­σπι­ση του ευρω­παϊ­κού κοι­νω­νι­κού κρά­τους. Λογα­ριά­ζει, όμως, ο κύριος υπουρ­γός χωρίς τον ξενο­δό­χο, καθώς η πρό­τα­σή του έρχε­ται σε πλή­ρη αντί­θε­ση με τις μνη­μο­νια­κές δεσμεύ­σεις που ορί­ζουν την   κατάρ­γη­ση του ισχύ­ο­ντα νόμου 1264/82 και την απε­μπό­λη­ση της δυνα­τό­τη­τας της κυβέρ­νη­σης να εφαρ­μό­σει τις συλ­λο­γι­κές  συμ­βά­σεις εργα­σί­ας, ή να αλλά­ξει οποια­δή­πο­τε νομο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση στη δια­μόρ­φω­ση του κατώ­τα­του μισθού  όπως ψηφί­στη­κε από την τεχνο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση Παπαδήμου.

Η νέα εργα­τι­κή νομο­θε­σία μπο­ρεί να υπάρ­ξει μόνον με την έγκρι­ση των «θεσμών!

Ας αφή­σουν, λοι­πόν, την επα­να­στα­τι­κή ρητο­ρεία και τα «τσα­μπου­κα­λί­δι­κες» δηλώ­σεις για το κομ­μα­τι­κό τους ακρο­α­τή­ριο, κι ας απο­δε­χτούν αυτό που πραγ­μα­τι­κά είναι: η συνέ­χι­ση της μακράς παρά­δο­σης ξενο­δου­λεί­ας της αστι­κής τάξης, εκεί­νοι που εξευ­τέ­λι­σαν τις πολύ­τι­μες  λέξεις των αγώ­νων του λαού μας.

***

Ο γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, πριν λίγο και­ρό είχε τονί­σει  την  επι­δί­ω­ξη της κυβέρ­νη­σης για  μία «εντυ­πω­σια­κή» αλλα­γή σε σει­ρά  θεσμι­κών  ζητη­μά­των,  μιας και στο πεδίο της οικο­νο­μί­ας δεν υπάρ­χουν περι­θώ­ρια για «αρι­στε­ρούς» ελιγ­μούς.  Έτσι ο κ. Τσί­πρας προ­σπα­θεί- ανα­ζη­τεί ενα­γω­νί­ως και με κάθε είδους «νομι­κή» διευ­κό­λυν­ση  τις 200 ψήφους που θα θέσουν σε ισχύ το νέο εκλο­γι­κό  νόμο από την επό­με­νη ανα­μέ­τρη­ση στις κάλ­πες. Όπο­τε αυτή γίνει. Για τον λόγο αυτό φαί­νε­ται ότι «υπερ­κε­ρά­στη­καν» οι αντιρ­ρή­σεις του υπουρ­γού Εσω­τε­ρι­κών Πανα­γιώ­τη Κου­ρου­μπλή περί «ακυ­βερ­νη­σί­ας» και προ­τεί­νε­ται η κατάρ­γη­ση του «μπό­νους» των 50 εδρών καθώς και η ψήφος στα 17 έτη.

Επί­σης, ένα απ’ τα «βαριά χαρ­τιά» της κυβέρ­νη­σης, στον επι­κοι­νω­νια­κό πάντα τομέα, είναι το θέμα των Μέσων Ενη­μέ­ρω­σης και της δια­πλο­κής. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση αξιο­ποιεί­ται τόσο η  δια­δι­κα­σία της αδειο­δό­τη­σης των τηλε­ο­πτι­κών σταθ­μών- οι οποί­οι πάλι σε μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες θα κατα­λή­ξουν-  που θα ολο­κλη­ρω­θεί στο τέλος Αυγού­στου αλλά και η Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή για τα δάνεια σε κόμ­μα­τα και ΜΜΕ όπου τα στοι­χεία για τα τρα­πε­ζι­κά θαλασ­σο­δά­νεια σε Ν.Δ‑ΠΑΣΟΚ και τους «κατα­σκευα­στές της συναί­νε­σης» δια­δέ­χο­νται το ένα το άλλο. Ωστό­σο, η κυβέρ­νη­ση, απ’ τη μία πλευ­ρά εστιά­ζει στα δάνεια που δόθη­καν από το 2008 έως και το 2012, απ’ την άλλη, όμως,  ποιεί την νήσ­σαν, ανα­φο­ρι­κά με τα δάνεια που δίνο­νται από το 2013 και μετά «οπό­τε το …μαχαί­ρι και το πεπό­νι κατέ­χουν οι τοπο­τη­ρη­τές της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης δια­μορ­φώ­νο­ντας τους συσχε­τι­σμούς που επι­θυ­μούν στην πολι­τι­κή τον επι­χει­ρη­μα­τι­κό χώρο και τα media».

(Τα ίδια διε­φθαρ­μέ­να καπι­τα­λι­στι­κά «τρι­κά­κια» χρη­σι­μο­ποιού­νται  και σήμε­ρα αφού δεν έχει αλλά­ξει το καθε­στώς ευρώ-ελέγ­χου, δεν έχει αλλά­ξει δηλα­δή το ίδιο το σύστη­μα με τους ενδο­κα­πι­τα­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς, που ζει μέσα από τα ΕΣΠΑ, τα «γλει­ψί­μα­τα» στους ξένους και την κατα­πί­ε­ση του εργα­ζό­με­νου λαού. Ίδιος κι απα­ράλ­λα­κτος ο luben ελλη­νι­κός καπι­τα­λι­σμός, δοσί­λο­γος, με τα ξέχει­λα πορ­το­φό­λια για τους λίγους- και τους εκά­στο­τε συμ­μά­χους του, το κεφά­λαιο έχει συμ­μά­χους όχι φίλους- και τα ψιχία «αλλη­λεγ­γύ­ης» για τους πολλούς).

Από την άλλη μεριά, η Δεξιά, του Κ.Μητσοτάκη, του αυτο­α­να­κη­ρυ­χθέ­ντα «μεταρ­ρυθ­μι­στή»,   εκτός του ότι, όσον αφο­ρά το προ­σφυ­γι­κό, έχει υιο­θε­τή­σει πλή­ρως την ατζέ­ντα της Χ.Α, προ­σα­να­το­λι­σμέ­νη στη δημιουρ­γία «τρο­μο-κλί­μα­τος», όπως οφεί­λει  κάθε σοβα­ρό «αστι­κό» κόμ­μα της Ευρώ­πης που σέβε­ται τον εαυ­τό του, στον οικο­νο­μι­κό τομέα απο­φεύ­γει να μιλή­σει για τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα των πολι­τών, «παρα­συ­ρό­με­νη» απ’ την πολι­τι­κή ατζέ­ντα της κυβέρνησης.

Ήγουν, οι της Ν.Δ, φαί­νε­ται να απο­λαμ­βά­νουν το παι­χνί­δι των αλλη­λο­κα­τη­γο­ριών με την κυβέρ­νη­ση, αφού, ως αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, αντί  να προ­τεί­νει κάποια εναλ­λα­κτι­κή  για τη χώρα, για το λαό της,  βρί­σκε­ται πίσω απ’ τα πολι­τι­κά γεγο­νό­τα, απα­ντώ­ντας σε όσα θέτει στο «τρα­πέ­ζι» ο κ. Τσί­πρας, δια­μορ­φώ­νο­ντας έτσι το δημό­σιο λόγο ή δια­τυ­πώ­νο­ντας το δικό της αφή­γη­μα απ’ την ανά­πο­δη πλευ­ρά, δηλα­δή: εξε­τα­στι­κή για τα θαλασ­σο­δά­νεια οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξε­τα­στι­κή που θα ελέγ­ξει τα όσα έγι­ναν το καλο­καί­ρι του 2015 η Ν.Δ, δια­γω­νι­σμός για τα κανά­λια η κυβέρ­νη­ση, η δικαιο­σύ­νη στο προ­σκή­νιο, για την υπό­θε­ση Βγε­νό­που­λου η Ν.Δ, πάντα σε αγα­στή συνερ­γα­σία με τη βενι­ζε­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΠΑΣΟΚ, κ.λπ.

Πρό­κει­ται, λοι­πόν, για δύο όψεις που συνι­στούν την ίδια- μία αλή­θεια: την απί­σχναν­ση του κοι­νω­νι­κού ιστού, τον ολι­κό εκβαρ­βα­ρι­σμό της ανθρώ­πι­νης υπό­στα­σης για χάρη της ανα­τρο­φο­δό­τη­σης των αχόρ­τα­γων ορέ­ξε­ων του κεφαλαίου.

Κι αν υπάρ­χουν ακό­μα οι «δύσπι­στοι» για το μέγε­θος της κατα­στρο­φής του λαού μας, τα στοι­χεία της ΕΛΣΤΑΤ που ήρθαν στο φως της δημο­σιό­τη­τας πριν λίγο και­ρό περι­γρά­φουν γλα­φυ­ρά τη ζέου­σα πραγ­μα­τι­κό­τη­τά μας.

Σύμ­φω­να, λοι­πόν, με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2014,  μειώ­θη­κε κατά 0,7% (< 2009) το ποσο­στό των ανθρώ­πων που δηλώ­νουν καλή/πολύ καλή υγεία και αυξή­θη­κε (9,6%) εκεί­νο των ανθρώ­πων που δηλώ­νουν μέτρια υγεία. Παράλ­λη­λα, το 4,7% του πλη­θυ­σμού παρα­δέ­χτη­κε ότι πάσχει από κατά­θλι­ψη, 3/10  άνδρες- 7/10  γυναί­κες, ενώ, τέλος, στο ερώ­τη­μα « αν θα ήταν καλύ­τε­ρο να μη ζει κάποιος ή να βλά­ψει τον εαυ­τό του», το 3,3% των συμ­με­τε­χό­ντων έδω­σε θετι­κή απάντηση.

Αυτή είναι η αλή­θεια τους, αυτές οι επι­διώ­ξεις τους, κι αυτή είναι η αλή­θεια του λαού μας. Ενός λαού από­μα­χου της νεα­ποι­κια­κής εκστρα­τεί­ας των βορεί­ων που περ­πα­τά κάθε μέρα στις ακαν­θώ­δεις ατρα­πούς του μισεμού.

Μήπως ήρθε  επι­τέ­λους, η ώρα να τους χαλά­σου­με τη «δου­λειά»;

Τρο­φή για σκέ­ψη παρέα με τη θαλασ­σι­νή αύρα και τα ραχα­τλί­δι­κα φερ­σί­μα­τα του καλοκαιριού.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο