Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι «Κασιμάτηδες» της «ΑΥΓΗΣ»: Ξεδιάντροπο παραλήρημα ενάντια στο ΚΚΕ

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Είναι γεγο­νός πως η κομ­μα­τι­κή εφη­με­ρί­δα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», μας έχει συνη­θί­σει σε παρα­λη­ρη­μα­τι­κού τύπου επι­θέ­σεις ενά­ντια στο ΚΚΕ. Επι­θέ­σεις που βγά­ζουν τόση αντι­κομ­μου­νι­στι­κή χολή που θα την ζήλευαν μέχρι και οι κον­δυ­λο­φό­ροι της «Καθη­με­ρι­νής». Δεν έχει περά­σει πολύς και­ρός, άλλω­στε, από τότε που αρθρο­γρά­φος της «Αυγής» προ­ω­θού­σε την ανι­στό­ρη­τη «θεω­ρία των δύο άκρων», κάνο­ντας λόγο για ολο­κλη­ρω­τι­σμούς σε μια προ­σπά­θεια να εξι­σώ­σει τον κομ­μου­νι­σμό με το ναζισμό. 

Απ’ ότι φαί­νε­ται, οι υπεύ­θυ­νοι της κομ­μα­τι­κής εφη­με­ρί­δας του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν βάλει στό­χο να ξεπερ­νούν, κάθε φορά, τους ίδιους τους εαυ­τούς τους σε πρω­τό­γο­νο αντι­κομ­μου­νι­σμό και χυδαιό­τη­τα ενά­ντια στο ΚΚΕ. Λογι­κό, αν σκε­φτού­με ότι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η εφη­με­ρί­δα του η «Αυγή» δίνει συνε­χώς εξε­τά­σεις νομι­μο­φρο­σύ­νης στο μεγά­λο κεφά­λαιο, τα συμ­φέ­ρο­ντα και τους σκο­πούς του οποί­ου με μεθο­δι­κό­τη­τα υπηρετεί. 

Σε ένα πρό­σφα­το ρεσι­τάλ αντι­κομ­μου­νι­στι­κής αθλιό­τη­τας, αρθρο­γρά­φος της «Αυγής» μας ενη­με­ρώ­νει, στον τίτλο του κει­μέ­νου, πως… «Το ΚΚΕ που γνω­ρί­ζα­με δεν υπάρ­χει πια!». Στο δε περιε­χό­με­νο του άρθρου του κάνει αξιο­μνη­μό­νευ­τη προ­σπά­θεια να μιμη­θεί, τόσο στο ύφος όσο και στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία, την «Κασι­μά­τειο» σχο­λή. Σύμ­φω­να με τον κον­δυ­λο­φό­ρο της «Αυγής», ο σοσια­λι­σμός είναι ξεπε­ρα­σμέ­νος, η δικτα­το­ρία του προ­λε­τα­ριά­του «σάπι­σε», ο νόμος του εργά­τη δεν ισχύ­ει, η ΕΣΣΔ δεν υπάρ­χει, ακό­μη και η Κίνα ακο­λου­θεί «μει­κτή οικο­νο­μία», κλπ. Τέτοιου είδους «επι­χει­ρή­μα­τα» μετέρ­χε­ται ο αρθρο­γρά­φος της εφη­με­ρί­δας του ΣΥΡΙΖΑ στην προ­σπά­θεια του να «βγά­λει λάδι» το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα. 

Σχε­δόν όλο το σάπιο οπλο­στά­σιο των αντι­κομ­μου­νι­στι­κών επι­χει­ρη­μά­των χρη­σι­μο­ποιεί η «Αυγή» προ­κει­μέ­νου να πεί­σει πως μονό­δρο­μος για το λαό είναι η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, η δυνα­τό­τη­τα μιας χού­φτας παρά­σι­των να καρ­πώ­νο­νται τον ιδρώ­τα της πλειο­ψη­φί­ας, οι αντι­δρα­στι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις (όπως αυτές που εφαρ­μό­ζει πιστά η συγκυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), η πίστη στο αστι­κό Σύνταγ­μα, ο μονό­δρο­μος της Ε.Ε, κλπ. Βέβαια, οφεί­λου­με να ανα­γνω­ρί­σου­με στον αρθρο­γρά­φο της «Αυγής» ότι μέσα στον μαύ­ρο αντι­κομ­μου­νι­σμό του δια­θέ­τει, αν μη τι άλλο, αρκε­τή δόση χιού­μορ, όταν για παρά­δειγ­μα γρά­φει: «(Το ΚΚΕ) είναι φανε­ρό ότι τρέ­μει στην ιδέα να πετύ­χει η κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα και να απο­δει­χτεί ότι στις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νί­ες οι προ­ο­δευ­τι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις με την εντο­λή αλλά και τον έλεγ­χο της κοι­νω­νί­ας είναι μονό­δρο­μος.»

Ας μην αγω­νιά ο αρθρο­γρά­φος της «Αυγής». Η κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα έχει ήδη πετύ­χει. Απέ­δει­ξε στην πρά­ξη ότι, ως κυβέρ­νη­ση, είναι ο καλύ­τε­ρος υπη­ρέ­της των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου στα χρό­νια της μετα­πο­λί­τευ­σης. Πέτυ­χε να υπο­γρά­ψει δύο μνη­μό­νια (από αυτά που προ­ε­κλο­γι­κά… «έσκι­ζε»), πέτυ­χε να εξα­πα­τή­σει λαϊ­κές μάζες με κάλ­πι­κα διλήμ­μα­τα μετα­τρέ­πο­ντας το «Όχι» σε «Ναι», πέτυ­χε να επι­βάλ­λει τα πλέ­ον βάρ­βα­ρα, αντερ­γα­τι­κά μέτρα που ακό­μη και οι κυβερ­νή­σεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δίστα­σαν να περά­σουν. Πέτυ­χε- ας μην το ξεχνά­με- να ανα­δει­χθεί στον καλύ­τε­ρο μαθη­τή της δολο­φο­νι­κής συμ­μα­χί­ας του ΝΑΤΟ, συνέ­νο­χος εγκλη­μα­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων όπως αυτή της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας. Γι’ αυτήν την κυβέρ­νη­ση μιλά­με. Για την κυβέρ­νη­ση που, στο όνο­μα της «δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης», υλο­ποιεί τα θελή­μα­τα του ΣΕΒ. Για την κυβέρ­νη­ση που πήρε το όνο­μα της «Αρι­στε­ράς», το καπη­λεύ­τη­κε, το ξέσκι­σε, το ποδο­πά­τη­σε, μετα­τρέ­πο­ντας το σε ιδε­ο­λο­γι­κό κουρελόπανο. 

«Το ΚΚΕ που γνω­ρί­ζα­με δεν υπάρ­χει πια», μας ενη­με­ρώ­νει ο αρθρο­γρά­φος της εφη­με­ρί­δας του ΣΥΡΙΖΑ. Προ­φα­νώς, ο ίδιος και οι ομοϊ­δε­ά­τες του θα επι­θυ­μού­σαν ένα ΚΚΕ που θα συναι­νού­σε στα εγκλη­μα­τι­κά αντι­λαϊ­κά μέτρα της κυβέρ­νη­σης Τσί­πρα, που θα ήταν δεκα­νί­κι της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας τους, όπως μια σει­ρά πρώ­ην κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα της Ευρώ­πης. Ένα ΚΚΕ πολι­τι­κά και ιδε­ο­λο­γι­κά «ευνου­χι­σμέ­νο», απο­μα­κρυ­σμέ­νο από το μαρ­ξι­σμό-λενι­νι­σμό και τον επι­στη­μο­νι­κό σοσια­λι­σμό, χωρίς τις αξί­ες και τα ιδα­νι­κά που το κρά­τη­σαν ζωντα­νό 99 χρό­νια τώρα – ένα τέτοιο ΚΚΕ θα επι­θυ­μού­σε ο αρθρο­γρά­φος της «Αυγής» και οι όμοιοι του. 

Τους ενο­χλεί αφά­ντα­στα το γεγο­νός ότι το ΚΚΕ βγά­ζει συμπε­ρά­σμα­τα από την ιστο­ρι­κή του δια­δρο­μή, έχει επι­στη­μο­νι­κά επε­ξερ­γα­σμέ­νη στρα­τη­γι­κή και παρα­μέ­νει ακλό­νη­το στις ράγες του αγώ­να για τον σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό. Εξ’ ου και η χυδαία επί­θε­ση στην ηγε­σία του Κόμματος. 

Αφή­νου­με, λοι­πόν, τους «Κασι­μά­τη­δες» της «Αυγής» στον θλι­βε­ρό τους κατή­φο­ρο με προ­ο­ρι­σμό τον πάτο. Και για «συντρο­φιά» στο κατη­φο­ρι­κό τους αυτό ταξί­δι, τους αφιε­ρώ­νου­με, εν είδει υπό­σχε­σης, τα λόγια του κομ­μου­νι­στή ποι­η­τή: Μην καρ­τε­ρά­τε να λυγί­σου­με, ούτε για μια στιγμή.

________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο