Θανάσης Παφίλης: Ομιλία για τα 18 χρόνια από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία

Στο πλαί­σιο του 26ου Αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού διη­μέ­ρου της ΚΝΕ έλα­βε χώρα ενδια­φέ­ρου­σα εκδή­λω­ση-συζή­τη­ση για την συμπλή­ρω­ση 18 χρό­νων από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση στη Γιου­γκο­σλα­βία. Ομι­λη­τής ήταν ο Θανά­σης Παφί­λης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του Παγκο­σμί­ου Συμ­βου­λί­ου Ειρή­νης. Ακο­λου­θεί το πλή­ρες κεί­με­νο της ομι­λί­ας, από την οποία προ­κύ­πτουν σημα­ντι­κά συμπε­ρά­σμα­τα για το δια­χρο­νι­κό ρόλο του ΝΑΤΟ ως ένο­πλου δολο­φο­νι­κού φρου­ρού των συμ­φε­ρό­ντων των μονοπωλίων. 

«Νέες και νέοι, φίλες και φίλοι, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Χαι­ρε­τί­ζου­με το 26ο Αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό Διή­με­ρο της ΚΝΕ, τους χιλιά­δες νέους και νέες που παίρ­νουν μέρος σ’ αυτό. Αυτές οι εκδη­λώ­σεις της ΚΝΕ που κλεί­νουν σήμε­ρα 26 χρό­νια έχουν μεγά­λη πολι­τι­κή σημα­σία για τη νεο­λαία και γενι­κό­τε­ρα για το λαό. Η ΚΝΕ τιμά τα ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα κάθε χρό­νο, την πάλη των κομ­μου­νι­στών, τον ηρω­ι­σμό, τις μεγά­λες θυσί­ες, δια­παι­δα­γω­γεί τις νέες γενιές. Δεν μένει μόνο στην ιστο­ρία, αλλά την συν­δέ­ει με το σήμε­ρα, με την ανα­γκαιό­τη­τα του ασυμ­βί­βα­στου αγώ­να ενά­ντια στην καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, τον αγώ­να για την ανα­τρο­πή της και την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, της πραγ­μα­τι­κά δίκαι­ης κοι­νω­νί­ας χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Οι θέσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τις εξε­λί­ξεις στην περιο­χή μας, για τις εξε­λί­ξεις στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, τις έντο­νες αντι­θέ­σεις που το χαρα­κτη­ρί­ζουν και προ­ε­τοι­μά­ζουν νέους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους έχουν πράγ­μα­τι ιστο­ρι­κή σημασία.

Για­τί παρά τις μεγά­λες δυσκο­λί­ες, τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό των δυνά­με­ων, οι κομ­μου­νι­στές είναι στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να. Προ­ε­τοι­μά­ζουν την εργα­τι­κή τάξη, το λαό να μην αιφ­νι­διά­ζε­ται ώστε να μπο­ρεί να αντι­στα­θεί και να πρω­τα­γω­νι­στή­σει στον αγώ­να για την κατάρ­γη­ση των αιτιών που γεν­νούν τους πολέ­μους. Για­τί η μήτρα που γεν­νά τους πολέ­μους είναι η ίδια που γεν­νά τη φτώ­χεια την πεί­να, την ανερ­γία, τη στυ­γνή εκμε­τάλ­λευ­ση, έχει όνο­μα και λέγε­ται καπιταλισμός.

Φίλες και φίλοι, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Ο κίν­δυ­νος γενί­κευ­σης των πολε­μι­κών συγκρού­σε­ων δεν απο­τε­λεί μια πρό­βλε­ψη που παρα­πέ­μπε­ται σε ένα μακρι­νό μέλ­λον. Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι και η κλι­μά­κω­σή τους είναι ήδη παρό­ντες. Είναι σε εξέ­λι­ξη σκλη­ροί ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι στην περιο­χή μας. Στη Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν.

Θερ­μές εστί­ες, όπου εκδη­λώ­νο­νται οξύ­τα­τοι αντα­γω­νι­σμοί των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων, δια­μορ­φώ­νο­νται σχε­δόν σε ολό­κλη­ρη τη γη.

Βρά­ζει κυριο­λε­κτι­κά ο τόπος σε πολ­λές περιο­χές, όπως Ουκρα­νία, Μαύ­ρη Θάλασ­σα, Βαλ­τι­κή όπου συγκε­ντρώ­νο­νται μεγά­λες Νατοϊ­κές δυνά­μεις, στη ΝΑ Ασία, στην Αρκτι­κή και σε άλλες περιο­χές που είναι εύφλε­κτες, όπως πχ Καύ­κα­σος, Περ­σι­κός κόλ­πος, Βαλ­κά­νια, Β. Αφρική.

Όπου υπάρ­χουν πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές, περιο­χές στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας, όπου υπάρ­χει έδα­φος για την εξά­πλω­ση των μονο­πω­λια­κών συμ­φε­ρό­ντων, εκεί δια­μορ­φώ­νε­ται έδα­φος όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών, προ­ώ­θη­ση πολι­τι­κών σχε­δια­σμών και ανά­πτυ­ξης στρα­τιω­τι­κών δυνάμεων.

Πέρα­σαν 18 ολό­κλη­ρα χρό­νια από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση — τον πόλε­μο δηλα­δή που εξα­πέ­λυ­σαν οι ιμπε­ρια­λι­στές ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας που οδή­γη­σε στο δια­με­λι­σμό της και στη δημιουρ­γία κρα­τών προ­τε­κτο­ρά­των. Ήταν ένας βρώ­μι­κος πόλε­μος που όμως σημα­το­δο­τού­σε και συμπύ­κνω­νε τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά της ιμπε­ρια­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας που ανα­δύ­ο­νταν μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Κεντρι­κής και Ανα­το­λι­κής Ευρώπης.

Ένας πόλε­μος που εκτός των άλλων απο­τέ­λε­σε το πεδίο εφαρ­μο­γής της νέας στρα­τη­γι­κής του ΝΑΤΟ. Ένας πόλε­μος που απο­τέ­λε­σε εικό­να από το μέλ­λον που επι­φύ­λα­ξε και επι­φυ­λάσ­σει η ιμπε­ρια­λι­στι­κή κυριαρ­χία για τους λαούς.

Μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τις άλλες χώρες της Κεντρι­κής και Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, τα Βαλ­κά­νια απο­δεί­χτη­καν μια από τις περιο­χές που εξε­λίσ­σο­νται σφο­δροί ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί. Ο αντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα στη Γερ­μα­νία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέ­πεια το δια­με­λι­σμό της ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας, τον πόλε­μο στη Βοσ­νία Ερζε­γο­βί­νη, στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο. Οι προ­σπά­θειες των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων ήταν να δημιουρ­γή­σουν αδύ­να­μα κρά­τη δορυ­φό­ρους ώστε να εδραιώ­σουν την επιρ­ροή και κυριαρ­χία τους στην περιο­χή. Εμπό­διο σε αυτά τα σχέ­δια ήταν η ΟΔ της Γιου­γκο­σλα­βί­ας που αρνή­θη­κε να ενσω­μα­τω­θεί σε αυτά.

Η πραγ­μα­τι­κή αιτία του πολέ­μου ήταν ο έλεγ­χος συνο­λι­κά των Βαλ­κα­νί­ων που η θέση τους έχει ιδιαί­τε­ρη γεω­στρα­τη­γι­κή σημα­σία για­τί είναι πύλη για 3 ηπεί­ρους (Ευρώ­πη, Ασία, Αφρι­κή). Ο έλεγ­χός της σημαί­νει, πρώ­τα απ΄ όλα έλεγ­χο των διό­δων δια­κί­νη­σης των εμπο­ρευ­μά­των μετα­ξύ αυτών και της ενέργειας.

Για τη δια­σφά­λι­ση αυτού του ελέγ­χου, το ΝΑΤΟ εξα­πέ­λυ­σε έναν πόλε­μο που ονο­μά­σθη­κε βρώ­μι­κος από τις μεθό­δους, τα όπλα, τους στό­χους που χτύ­πη­σε για 78 ολό­κλη­ρες ημέ­ρες, ημέ­ρες πραγ­μα­τι­κής θηριω­δί­ας. Χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την υπε­ρο­πλία του χτύ­πη­σε τη Γιου­γκο­σλα­βία όχι στο έδα­φος αλλά από τον αέρα με αερο­πλά­να και πυραύλους.

Πραγ­μα­το­ποί­η­σε 35.788 μαχη­τι­κές απο­στο­λές ρίχνο­ντας 500.000 βόμ­βες, από τις οποί­ες οι 35.450 ήταν απα­γο­ρευ­μέ­νες από τις Διε­θνείς Συν­θή­κες (απε­μπλου­τι­σμέ­νο ουρά­νιο), βόμ­βες δια­σπο­ράς, βόμ­βες γρα­φί­τη και σύμ­φω­να με καταγ­γε­λί­ες Ισπα­νού πιλό­του, που παραι­τή­θη­κε, βόμ­βες στείρωσης.

Μετά από τη θηριω­δία των 78 ημε­ρών στην οποία απο­κα­λύ­φθη­κε όλη η ιμπε­ρια­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, όπου βομ­βαρ­δί­στη­καν μαιευ­τι­κή κλι­νι­κή, νοσο­κο­μεία, σχο­λεία, νηπια­γω­γεία, καρα­βά­νια αμά­χων προ­σφύ­γων, γηρο­κο­μεία πέραν των άλλων υπο­δο­μών, προ­ω­θή­θη­κε ταχύ­τα­τα ο σχε­δια­σμός των ιμπε­ρια­λι­στών. Ολο­κλη­ρώ­θη­κε η διά­λυ­ση της ΟΔ της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, η εγκα­τά­στα­ση αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κών βάσε­ων και προ­ω­θή­θη­κε η λεη­λα­σία των Βαλ­κα­νί­ων με το Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας για την ΝΑ Ευρώπη.

Η από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10 Ιού­λη του 1999 τόνι­σε: “Το λεγό­με­νο Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας είναι δια­νο­μή σε βάρος των λαών των Βαλ­κα­νί­ων, συνι­στά την πιο κραυ­γα­λέα μορ­φή εκβιασμού.

Η παρου­σία του ΝΑΤΟ σε όλες τις ρυθ­μί­σεις είναι κυρί­αρ­χη. Η οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή κατά­στα­ση μπαί­νει κάτω από τον άμε­σο έλεγ­χο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κυβερ­νή­σε­ων και οργα­νι­σμών, όπως του ΔΝΤ, της Παγκό­σμιας Τρά­πε­ζας, της Ευρω­παϊ­κής Τρά­πε­ζας, επεν­δύ­σε­ων και της Ευρω­παϊ­κής Τρά­πε­ζας Ανα­συ­γκρό­τη­σης και Ανάπτυξης”.

Παρά τη δύσκο­λη κατά­στα­ση που υπήρ­χε μετά την αντε­πα­νά­στα­ση, ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος ενά­ντια στην ΟΔΓ συνά­ντη­σε μεγα­λύ­τε­ρες αντι­στά­σεις και δια­μαρ­τυ­ρί­ες από την προη­γού­με­νη νατοϊ­κή επέμ­βα­ση στη Βοσ­νία. Πρω­το­πό­ροι στο κίνη­μα στά­θη­καν οι κομ­μου­νι­στές. Ιδιαί­τε­ρα στην Ελλά­δα το αντι­πο­λε­μι­κό κίνη­μα πήρε μεγά­λες δια­στά­σεις, αγκά­λια­σε όλη τη χώρα, έγι­ναν πολύ­μορ­φες και μεγά­λες δια­δη­λώ­σεις, γεν­νή­θη­καν νέες μορ­φές δράσης.

Το Κόμ­μα μας χωρίς καμιά ταλά­ντευ­ση ξεκα­θά­ρι­σε από την αρχή τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου, κατήγ­γει­λε τη συμ­με­το­χή της χώρας με τις απο­φά­σεις της κυβέρ­νη­σης του ΠΑΣΟΚ με τη συναί­νε­ση της ΝΔ καθώς επί­σης και τη γραμ­μή ίσων απο­στά­σε­ων από το ΝΑΤΟ και την πολι­τι­κή του Μιλό­σε­βιτς από το ΣΥΝ που τότε προ­έ­βα­λε, όπως και άλλες οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις στην Ευρώπη.

Το ΚΚΕ εξέ­φρα­σε τη διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη όχι μόνο με μεγά­λες και πολύ­μορ­φες κινη­το­ποι­ή­σεις, αλλά οι κομ­μου­νι­στές ήταν πρω­τα­γω­νι­στές στην οργά­νω­ση απο­στο­λών στην Γιου­γκο­σλα­βία από Συν­δι­κά­τα, ΕΕΔΥΕ και πολ­λές μαζι­κές οργανώσεις.

Με πολ­λές μορ­φές πάλης που χτυ­πή­θη­καν από τις δυνά­μεις κατα­στο­λής εμπό­δι­σε τη διέ­λευ­ση των Νατοϊ­κών στρατευμάτων.

Στις 78 ημέ­ρες των Νατοϊ­κών βομ­βαρ­δι­σμών υπήρ­χαν καθη­με­ρι­νά πολύ­μορ­φες λαϊ­κές κινητοποιήσεις.

Ιδιαί­τε­ρης σημα­σί­ας είναι οι αντι­στά­σεις που ανα­πτύ­χθη­καν στις ένο­πλες δυνά­μεις με επι­στο­λές και δηλώ­σεις αρνή­σε­ων των στρα­τευ­μέ­νων να συμ­με­τέ­χουν στις Νατοϊ­κές απο­στο­λές, όπως πχ στο Αντι­τορ­πι­λι­κό “Θεμι­στο­κλής” που συμ­με­τεί­χε στον απο­κλει­σμό της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Ανά­λο­γες αντι­στά­σεις εκτός από το Ναυ­τι­κό ανα­πτύ­χθη­καν και σε άλλες στρα­τιω­τι­κές μονά­δες της ξηράς και της αερο­πο­ρί­ας, οι οποί­ες βρή­καν τη συμπα­ρά­στα­ση του λαϊ­κού κινή­μα­τος δημιουρ­γώ­ντας ένα τεί­χος αλλη­λεγ­γύ­ης και προ­στα­σί­ας από τις αυταρ­χι­κές προ­σπά­θειες της κυβέρ­νη­σης για να χτυ­πή­σει αυτό το κίνημα.

Νέες και νέοι, φίλες και φίλοι, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος κατά των λαών της ΟΔ Γιου­γκο­σλα­βί­ας καθώς και οι επό­με­νοι κατά του Αφγα­νι­στάν, του Ιράκ, της Λιβύ­ης, της Συρί­ας προ­σφέ­ρουν πολύ­τι­μη πεί­ρα για το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα και έχει μεγά­λη σημα­σία να μετα­δί­δε­ται στις νέες γενιές, ώστε να προ­φυ­λάσ­σο­νται από εφη­συ­χα­σμό και αυτα­πά­τες για το ρόλο του καπι­τα­λι­σμού, του ιμπε­ρια­λι­σμού που δεν εξαν­θρω­πί­ζε­ται αλλά είναι κυριο­λε­κτι­κά βρι­κό­λα­κας που τρέ­φε­ται με το αίμα της εργα­τι­κής τάξης, είτε σε περί­ο­δο ιμπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης με τη στυ­γνή εκμε­τάλ­λευ­ση, τη φτώ­χεια και δυστυ­χία της εργα­τι­κής τάξης και του λαού, είτε σε περί­ο­δο ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου που απο­τε­λεί τη συνέ­χι­ση της ίδιας πολι­τι­κής με άλλα μέσα.

Έχουν ιδιαί­τε­ρη, όχι μόνο ιστο­ρι­κή, αλλά και επί­και­ρη σημα­σία, οι εκτι­μή­σεις της ΚΕ του ΚΚΕ στην από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιού­λη του 1999 και θα μου επι­τρέ­ψε­τε να δια­βά­σω ένα μέρος.

“Οι συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­θη­καν μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος στην Ευρώ­πη, την αυτο­διά­λυ­ση του Συμ­φώ­νου της Βαρ­σο­βί­ας και τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, έδει­ξαν πολύ καθα­ρά ότι οι λαοί έχα­σαν το μεγά­λο τους στή­ριγ­μα στον αγώ­να κατά του ιμπε­ρια­λι­σμού, της ιμπε­ρια­λι­στι­κής κατα­πί­ε­σης και της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, στην πάλη τους για πρό­ο­δο, ανά­πτυ­ξη, δημο­κρα­τία και σοσιαλισμό.

Η νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης απο­κά­λυ­ψε επί­σης, σε ευρύ­τε­ρες μάζες το πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο του καπι­τα­λι­σμού. Η τάση του μονο­πω­λια­κού κεφα­λαί­ου για κυριαρ­χία δημιουρ­γεί τη συνε­χή πάλη για δια­νο­μή και ανα­δια­νο­μή των αγο­ρών. Οξύ­νει τους αντα­γω­νι­σμούς ανά­με­σα στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, αυξά­νει την κατα­πί­ε­ση και την αντι­δρα­στι­κό­τη­τα που χαρα­κτη­ρί­ζει όλες τις εκδη­λώ­σεις του ιμπε­ρια­λι­σμού και στρέ­φε­ται ενά­ντια σε χώρες, λαούς, λαϊ­κά κινή­μα­τα που αντι­στέ­κο­νται. Οι ανα­τρο­πές απο­χα­λί­νω­σαν την επι­θε­τι­κό­τη­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού, τον βοη­θούν να εφαρ­μό­ζει πιο εύκο­λα τα σχέ­διά του, για­τί αδυ­νά­τι­σαν οι δυνά­μεις αντίστασης.

Ο πόλε­μος και τα εργα­λεία, που χρη­σι­μο­ποιούν όλο και πιο συχνά σήμε­ρα οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, για να επι­βάλ­λουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, είναι μέσα στη φύση του συστή­μα­τος, γι΄ αυτό και απαι­τεί­ται αντί­στα­ση και καθα­ρή απο­κά­λυ­ψη, εναντίωση.

Πολι­τι­κή του διαί­ρει και βασί­λευε με τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση υπαρ­κτών ή και ανύ­παρ­κτων μειο­νο­τι­κών προβλημάτων.

Στή­ρι­ξη και ενί­σχυ­ση ‑όπου συμ­φέ­ρει- απο­σχι­στι­κών κινη­μά­των και επα­να­χά­ρα­ξη συνό­ρων, δημιουρ­γία πλή­ρως υπο­ταγ­μέ­νων κρα­τών προτεκτοράτων.

Ανα­γό­ρευ­ση των λαϊ­κών κινη­μά­των σε τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις, προ­σπά­θεια να εμπε­δω­θεί σε κάθε χώρα ένας μηχα­νι­σμός βίας και κατα­στο­λής, στο όνο­μα της ειρή­νης και της ασφάλειας.

Η επι­θε­τι­κό­τη­τα και αντι­δρα­στι­κό­τη­τα, που χαρα­κτη­ρί­ζει τις διε­θνείς σχέ­σεις, είναι ανα­πό­σπα­στα δεμέ­νη με την επί­θε­ση κατά των εργα­τι­κών και λαϊ­κών κατα­κτή­σε­ων στο εσω­τε­ρι­κό κάθε χώρας, με τις εκτε­τα­μέ­νες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, τις συγ­χω­νεύ­σεις και εξα­γο­ρές, που οδη­γούν στη δημιουρ­γία μονο­πω­λια­κών μεγαθηρίων.

Η επι­δρο­μή κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, ο τρό­πος που μεθο­δεύ­τη­κε με τις συνα­ντή­σεις στο Ραμπου­ϊ­γιέ και στο Παρί­σι, δεί­χνει πολύ καθα­ρά ότι τα Βαλ­κά­νια εξα­κο­λου­θούν να βρί­σκο­νται στο επί­κε­ντρο του αντα­γω­νι­σμού των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων, δια­τη­ρούν τη γεω­στρα­τη­γι­κή τους σημα­σία: Γει­το­νεύ­ουν με τις χώρες της Κεντρι­κής και Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, τη Μεσό­γειο, τη Βόρεια Αφρι­κή, τις χώρες του Περ­σι­κού Κόλ­που και τις πρώ­ην Σοβιε­τι­κές Δημο­κρα­τί­ες και απο­τε­λούν το συν­δε­τι­κό κρί­κο των ενερ­γεια­κών δρό­μων (πετρε­λαια­γω­γοί, φυσι­κό αέριο κλπ.) της Ευρασίας”.

Είναι φανε­ρό πως οι εκτι­μή­σεις του Κόμ­μα­τος δικαιώ­θη­καν από τις ίδιες τις εξελίξεις.

Το 20ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ επε­ξερ­γά­σθη­κε τις θέσεις του Κόμ­μα­τος για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο επα­να­λαμ­βά­νο­ντας πως ο πόλε­μος απο­τε­λεί ένα σύμ­φυ­το φαι­νό­με­νο του καπι­τα­λι­σμού, καθώς και κάθε εκμε­ταλ­λευ­τι­κής κοι­νω­νί­ας. Το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα γίνε­ται συνε­χώς πιο αντι­δρα­στι­κό και επι­κίν­δυ­νο. Το κυνη­γη­τό του κέρ­δους των μονο­πω­λί­ων, η επέ­κτα­ση των δρα­στη­ριο­τή­των τους συνι­στά μόνι­μη απει­λή για τους λαούς.

Οι αιτί­ες των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων βρί­σκο­νται στην καρ­διά των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών για το φυσι­κό, αέριο, το πετρέ­λαιο, τους ενερ­γεια­κούς αγω­γούς, τις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές γενι­κό­τε­ρα, τους στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας δρό­μους μετα­φο­ράς εμπορευμάτων.

Ο χαρα­κτή­ρας των πολέ­μων είναι ιμπε­ρια­λι­στι­κός, ανε­ξάρ­τη­τα αν η αστι­κή τάξη είναι επι­τι­θέ­με­νη ή αμυ­νό­με­νη, για­τί τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων είναι που οδη­γούν στον πόλε­μο, αυτά υπη­ρε­τού­νται, και όχι τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Οι λαοί σύρο­νται στο σφα­γείο του πολέ­μου για να αυξή­σουν τα κέρ­δη τους και τη μερί­δα της λεί­ας οι καπιταλιστές.

Επο­μέ­νως η απά­ντη­ση από τη σκο­πιά των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων είναι ο αγώ­νας κατά του πολέ­μου να συν­δέ­ε­ται με τον αγώ­να για την εξά­λει­ψη των αιτιών που τον γεν­νούν, για την ανα­τρο­πή του καπιταλισμού.

Δίκαιος πόλε­μος είναι ο επα­να­στα­τι­κός πόλε­μος που οδη­γεί στην εξου­σία της εργα­τι­κής τάξης, που οικο­δο­μεί ένα σύστη­μα χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Αυτές οι θέσεις έχουν μεγά­λη σημα­σία ιδιαί­τε­ρα στην περιο­χή μας με την όξυν­ση των αντα­γω­νι­σμών με την πορεία των Ελλη­νο­τουρ­κι­κών σχέ­σε­ων, την όξυν­ση των αντα­γω­νι­σμών και στα Βαλ­κά­νια, όπου αυτοί περι­πλέ­κο­νται με αντα­γω­νι­σμούς μεγά­λων ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων και αστι­κών τάξε­ων των άλλων χωρών.

Αυτά δημιουρ­γούν μεγά­λους κιν­δύ­νους για πόλε­μο ή πολέ­μους στην περιοχή.

Ο αγώ­νας για προ­στα­σία των συνό­ρων, της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας συν­δέ­ε­ται με τον αγώ­να κατά της αστι­κής τάξης για την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας της.

Φίλες και φίλοι, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Έχει συγκε­ντρω­θεί πια μεγά­λη πεί­ρα για τους λαούς, από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας μέχρι σήμε­ρα, για το ρόλο του ΝΑΤΟ. Τι είναι το ΝΑΤΟ που η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ και τα αστι­κά κόμ­μα­τα το θεω­ρούν ως παρά­γο­ντα ασφάλειας;

Το ΝΑΤΟ απο­τε­λεί τον ένο­πλο δολο­φο­νι­κό φρου­ρό των συμ­φε­ρό­ντων των μονο­πω­λί­ων και του κεφα­λαί­ου σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο. Η απο­στο­λή του ήταν και παρα­μέ­νει η δια­σφά­λι­ση των συμ­φε­ρό­ντων των εκμε­ταλ­λευ­τών των λαών, η δια­σφά­λι­ση της κυριαρ­χί­ας της καπι­τα­λι­στι­κής βαρβαρότητας.

Το ΝΑΤΟ ιδρύ­θη­κε στις 4 Απρι­λί­ου 1949 από 12 αρχι­κά χώρες.

Ο πραγ­μα­τι­κός στό­χος των ιμπε­ρια­λι­στών ήταν το χτύ­πη­μα των σοσια­λι­στι­κών χωρών και να εμπο­δί­σουν τις επα­να­στα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες στις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες.

Ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο που έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία και πρέ­πει να γνω­ρί­ζουν οι λαοί και ιδιαί­τε­ρα η νεο­λαία είναι ότι στη Διοί­κη­ση του ΝΑΤΟ εντά­χθη­καν περί­που 200 Γερ­μα­νοί Στρα­τη­γοί και Ναύ­αρ­χοι από το χιτλε­ρο­φα­σι­στι­κό στρα­τό. Το 1961 υπη­ρε­τού­σαν 136 από αυτούς που είχαν κατα­δι­κα­στεί ως εγκλη­μα­τί­ες πολέμου.

Πολύ γρή­γο­ρα άρχι­σε η αιμα­τη­ρή του πορεία. Εισβο­λή στην Κορέα 1952, στή­ρι­ξη της Γαλ­λί­ας στον πόλε­μο στην Ινδο­κί­να, της Ολλαν­δί­ας στην Ινδο­νη­σία, της Γαλ­λί­ας στην Τυνη­σία, το Μαρό­κο, την Αλγε­ρία, της Πορ­το­γα­λί­ας στην Γκόα της Ινδί­ας, της εισβο­λής Αγγλί­ας — Γαλ­λί­ας στην Αίγυ­πτο το 1956, την Αγγλο­α­με­ρι­κα­νι­κή επέμ­βα­ση σε Λίβα­νο — Ιορ­δα­νία το 1958, τη Βελ­γι­κή επέμ­βα­ση στο Κογκό το 1960.

Ο απο­λο­γι­σμός: εκα­τομ­μύ­ρια νεκροί και τραυ­μα­τί­ες, τερά­στιες καταστροφές.

Το ΝΑΤΟ στή­ρι­ξε επί­σης αντι­δρα­στι­κά καθε­στώ­τα και δικτα­το­ρί­ες στην Ελλά­δα, Τουρ­κία, Ισπα­νία Πορ­το­γα­λία. Στή­ρι­ξε και προ­ώ­θη­σε το δια­με­λι­σμό της Κύπρου. Εξα­πέ­λυ­σε και νέους πολέ­μους μετά το 1990 στη Γιου­γκο­σλα­βία στο Αφγα­νι­στάν, στο Ιράκ.

Μετά τη διά­λυ­ση του Συμ­φώ­νου της Βαρ­σο­βί­ας το 1991, το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν δια­λύ­θη­κε αλλά προ­χώ­ρη­σε σε ταχύ­τα­τη προ­σαρ­μο­γή στις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των πολυ­ε­θνι­κών και των μονοπωλίων.

Αντι­κα­τέ­στη­σε τον υπο­τι­θέ­με­νο κομ­μου­νι­στι­κό κίν­δυ­νο με νέα προ­σχή­μα­τα, όπως η τρο­μο­κρα­τία, οι ασύμ­με­τρες απει­λές, η απει­λή δια­κο­πής ροής φυσι­κών πόρων, ακό­μα και η επί­δρα­ση της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής για να δικαιο­λο­γή­σει την ύπαρ­ξη του που δεν είναι άλλη από τη δια­σφά­λι­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής κυριαρχίας.

Προ­χώ­ρη­σε στην επέ­κτα­ση και έντα­ξη και άλλων πρώ­ην σοσια­λι­στι­κών χωρών, έκα­νε ιδιαί­τε­ρες συμ­φω­νί­ες συνερ­γα­σί­ας με χώρες της Μ. Ανα­το­λής, της Β. Αφρι­κής, την Αυστρα­λία τη Ν. Ζηλαν­δία την Ιαπω­νία. Δια­τη­ρεί δίκτυο συνερ­γα­σί­ας με πάνω από 60 χώρες, π.χ. μέσα από το “Συνε­ται­ρι­σμό για την Ειρή­νη” και άλλες εύη­χες κινήσεις.

Στο στρα­τιω­τι­κό τομέα, προ­χώ­ρη­σε ταχύ­τα­τα στη συγκρό­τη­ση επι­θε­τι­κών δυνά­με­ων ταχεί­ας επέμ­βα­σης, κατάρ­γη­σε τα όρια δρά­σης του και τα καθό­ρι­σε σε πάνω από 6000 μίλια, δηλα­δή παγκόσμια.

Σε κάθε σύνο­δο κορυ­φής του ΝΑΤΟ, όλα αυτά τα χρό­νια, κλι­μα­κώ­νο­νταν η επι­θε­τι­κό­τη­τά του.

Δια­μορ­φώ­νο­νταν νέα πιο επι­κίν­δυ­νη στρα­τη­γι­κή κατά των λαών, προ­βάλ­λο­νταν νέα προ­σχή­μα­τα για πολέ­μους και επεμβάσεις.

Ένα τέτοιο παρά­δειγ­μα που έχει μεγά­λη σημα­σία και επι­και­ρό­τη­τα είναι η σύνο­δος του ΝΑΤΟ στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη το 2004, όπου απο­φα­σί­στη­κε το Σχέ­διο για τη Μεγά­λη Μέση Ανα­το­λή. Ένα σχέ­διο που όπως και άλλα εγκρί­θη­κε και χαι­ρε­τί­στη­κε από την ΕΕ. Ο πόλε­μος στη Συρία, η επί­θε­ση στη Λιβύη, η ονο­μα­ζό­με­νη Αρα­βι­κή Άνοι­ξη, η κατά­στα­ση στο Λίβα­νο, οι επι­θέ­σεις στην Υεμέ­νη και γενι­κό­τε­ρα στην περιο­χή είναι το απο­τέ­λε­σμα αυτού του σχεδίου.

Στη Λισα­βό­να απο­φα­σί­στη­κε το Νέο Στρα­τη­γι­κό Δόγ­μα του ΝΑΤΟ, για να λει­τουρ­γή­σει ως πολι­τι­κός στρα­τιω­τι­κός οργα­νι­σμός στον 21ο αιώ­να. Εκεί για πρώ­τη φορά και επί­ση­μα ανα­φέ­ρε­ται η πιο στε­νή συνερ­γα­σία με την ΕΕ, ο συντο­νι­σμός και κατα­με­ρι­σμός τους. Το ίδιο έπρα­ξε και η ΕΕ με τη συν­θή­κη της Λισα­βό­νας, ή το λεγό­με­νο Ευρωσύνταγμα.

Σε αυτή τη βάση, εξει­δι­κεύ­τη­καν οι απο­φά­σεις στη Σύνο­δο κορυ­φής στην Ουα­λία, όπου πλέ­ον το ΝΑΤΟ προ­σα­να­το­λί­ζε­ται στην Ανα­το­λι­κή και Κεντρι­κή Ευρώ­πη, τις χώρες της Βαλ­τι­κής, ρίχνει βάρος στην Ουκρα­νία (όπου ΗΠΑ και ΕΕ συνα­γω­νί­στη­καν για το ποιος θα κερ­δί­σει τα περισ­σό­τε­ρα από το πρα­ξι­κό­πη­μα το 2013), τη Γεωρ­γία και προ­χω­ρά στο σχέ­διο περι­κύ­κλω­σης της Ρωσίας.

Παράλ­λη­λα προ­ω­θή­θη­κε το Σχέ­διο Ετοι­μό­τη­τας Δρά­σης και η δημιουρ­γία δύνα­μης εξαι­ρε­τι­κά ταχεί­ας ετοι­μό­τη­τας και αντί­δρα­σης που θα μπο­ρεί να παρεμ­βαί­νει σε απο­στο­λές σε όλο τον πλανήτη.

Στη Σύνο­δο Κορυ­φής στη Βαρ­σο­βία επε­ξερ­γά­στη­κε ‑μετα­ξύ άλλων- την πεί­ρα των τελευ­ταί­ων χρό­νων στο φως των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων στη Συρία, τη Λιβύη και τη σύγκρου­ση στην Ουκρανία.

Τα μέτρα που απο­φα­σί­στη­καν περιλαμβάνουν:

Συγκέ­ντρω­ση και μετα­κί­νη­ση στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων προς τις χώρες που συνο­ρεύ­ουν με τη Ρωσία, ολο­κλή­ρω­ση της εγκα­τά­στα­σης και λει­τουρ­γία της λεγό­με­νης “Πυραυ­λι­κής Ασπί­δας” με βάσεις στη Ρου­μα­νία, την Πολω­νία, ναυ­τι­κή στή­ρι­ξη και γενι­κό­τε­ρες υπο­δο­μές που συν­δέ­ο­νται με τη χρή­ση πυρη­νι­κών όπλων σε μια κατα­στρο­φι­κή αναμέτρηση.

Μονι­μο­ποί­η­ση και ενί­σχυ­ση της παρου­σί­ας του ΝΑΤΟ στη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, στο Αιγαίο και στη Μεσό­γειο, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας για τις δύο τελευ­ταί­ες θαλάσ­σιες περιο­χές το πρό­σχη­μα του ελέγ­χου των προ­σφυ­γι­κών ροών που προ­κα­λού­νται και ενι­σχύ­ο­νται από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και τις οδυ­νη­ρές συνέ­πειες σε βάρος των λαών.

Βασι­κό επί­σης θέμα της Συνό­δου Κορυ­φής στη Βαρ­σο­βία ήταν η ενί­σχυ­ση της στρα­τιω­τι­κής συνερ­γα­σί­ας του ΝΑΤΟ με την ΕΕ για να υπη­ρε­τή­σουν από κοι­νού, παρά τις αντι­θέ­σεις που εκδη­λώ­νο­νται, τις στο­χεύ­σεις τους για την προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων των Αμε­ρι­κα­νι­κών και Ευρω­παϊ­κών μονοπωλίων.

Σημειώ­νου­με πως τα 22 από τα 28 κρά­τη μέλη του ΝΑΤΟ είναι μέλη της ΕΕ, ο ΝΑΤΟι­κός μηχα­νι­σμός παρα­μέ­νει ο βασι­κός στρα­τιω­τι­κός πυλώ­νας στή­ρι­ξης των Ευρω-Ατλα­ντι­κών Επι­χει­ρή­σε­ων, αλλά ταυ­τό­χρο­να η ΕΕ ακο­λου­θεί και τη δική της αυτό­νο­μη πορεία, συγκρο­τεί το δικό της στρα­τιω­τι­κό μηχανισμό.

Η Σύνο­δος κορυ­φής του ΝΑΤΟ στις Βρυ­ξέλ­λες πήρε επί­σης πολύ επι­κίν­δυ­νες απο­φά­σεις σε κατεύ­θυν­ση επι­τά­χυν­σης της υλο­ποί­η­σης των απο­φά­σε­ων της Βαρ­σο­βί­ας, κάνο­ντας προ­σαρ­μο­γές ώστε να γίνει το ΝΑΤΟ πιο επι­θε­τι­κό και απο­τε­λε­σμα­τι­κό, να επε­κτεί­νει τη σφαί­ρα των επεμ­βά­σε­ων κατά των λαών.

Με πρό­σχη­μα τη διε­θνή ασφά­λεια και την απο­κα­λού­με­νη πρό­βλε­ψη κρί­σε­ων, στις Βρυ­ξέλ­λες εξε­τά­σθη­κε η ενί­σχυ­ση της παρου­σί­ας του ΝΑΤΟ στη Βαλ­τι­κή, στην Κεντρι­κή και Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, στα Βαλ­κά­νια και τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, τη συμ­με­το­χή του στον πόλε­μο της Συρί­ας, τη συνέ­χι­ση της επέμ­βα­σης στο Αφγανιστάν.

Σε αυτή τη Σύνο­δο Κορυ­φής ενι­σχύ­θη­κε ακό­μη περισ­σό­τε­ρο η στρα­τιω­τι­κή συνερ­γα­σία μετα­ξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ και γι΄ αυτό το λόγο έχει προ­ε­τοι­μα­στεί το έδα­φος στη συνε­δρί­α­ση των Υπουρ­γών Άμυ­νας της ΕΕ στις Βρυ­ξέλ­λες που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 18 Μάη. Όπως και πριν τη Σύνο­δο της Βαρ­σο­βί­ας, έτσι και τώρα, μονι­μο­ποι­ή­θη­κε η παρου­σία του γγ του ΝΑΤΟ στις συνό­δους των Υπουρ­γών Άμυ­νας της ΕΕ.

Μετά τη συνε­δρί­α­ση, ο γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλ­τεν­μπεργκ δήλω­σε: “Οδη­γού­με τη συνερ­γα­σία ΝΑΤΟ — ΕΕ σε νέα επί­πε­δα. Πέρ­σι το Δεκέμ­βρη συμ­φω­νή­σα­με 42 συγκε­κρι­μέ­να μέτρα και τώρα τα εφαρμόζουμε”.

Φίλες και φίλοι, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας μέχρι σήμε­ρα, όλες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις στην Ελλά­δα έχουν δώσει γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ. Δεν υπάρ­χει ούτε μία επι­θε­τι­κή — επεμ­βα­τι­κή από­φα­ση των ιμπε­ρια­λι­στών που να μην συνυ­πέ­γρα­ψαν, να μην στήριξαν.

Δεν υπάρ­χει κανέ­να αίτη­μα των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ στο οποίο να μην αντα­πο­κρί­θη­καν γι’ αυτό και είναι συνυ­πεύ­θυ­νοι για την ιμπε­ρια­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα σε ολό­κλη­ρη την περιο­χή. Τα ίδια και με περισ­σή σπου­δή κάνει και η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ σήμερα.

Έχουν γι’ αυτό εισπρά­ξει επα­νει­λημ­μέ­να συγ­χα­ρη­τή­ρια από τους Νατοϊ­κούς δολο­φό­νους, από τις ΗΠΑ και την ΕΕ για την καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή της Ελλά­δας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους στη Γιου­γκο­σλα­βία, στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, σε σημείο μάλι­στα που ειπώ­θη­κε από αξιω­μα­τού­χους και προ­έ­δρους των ΗΠΑ πως χωρίς τη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας δεν θα ήταν πετυ­χη­μέ­νοι οι πόλε­μοι στη Γιου­γκο­σλα­βία και το Ιράκ.

Τι καθό­ρι­σε όμως και καθο­ρί­ζει στην ελλη­νι­κή συμ­με­το­χή, για­τί ορι­σμέ­νοι οπορ­του­νι­στές μιλούν για υπο­τέ­λεια στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ;

Δεν σύρο­νται οι κυβερ­νή­σεις πίσω από τους ισχυ­ρούς όπως λένε, αλλά συμ­με­τέ­χουν ενερ­γά και στις απο­φά­σεις και τις δρά­σεις για να εξυ­πη­ρε­τη­θούν τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης της Ελλά­δας. Έχει μεγά­λη σημα­σία και για σήμε­ρα ιδιαί­τε­ρα να δού­με τι συνέ­βη στα Βαλ­κά­νια μετά τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, όταν από την τότε κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ δια­φη­μί­ζο­νταν η ονο­μα­ζό­με­νη βαλ­κα­νι­κή διείσ­δυ­ση. Πριν ακό­μα λήξει ο πόλε­μος, επε­ξερ­γά­σθη­κε το ονο­μα­ζό­με­νο Ελλη­νι­κό Σχέ­διο για την Οικο­νο­μι­κή Ανα­συ­γκρό­τη­ση των Βαλ­κα­νί­ων. Ποια ήταν τα απο­τε­λέ­σμα­τά του;

Στην περί­ο­δο προ κρί­σης, η χώρα μας είχε ήδη επεν­δύ­σει στη ΝΑ Ευρώ­πη πάνω από 14 δις ευρώ. Στις χώρες των Βαλ­κα­νί­ων, της Τουρ­κί­ας συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης, λει­τουρ­γού­σαν πάνω από 2.500 παραρ­τή­μα­τα Ελλη­νι­κών τρα­πε­ζών, ελέγ­χο­ντας περί­που το 20% της τρα­πε­ζι­κής αγο­ράς, ενώ στην περιο­χή δρα­στη­ριο­ποιού­νταν 4.000 περί­που εται­ρεί­ες ελλη­νι­κών συμ­φε­ρό­ντων που απα­σχο­λούν περί τα 6.000 διευ­θυ­ντι­κά στε­λέ­χη από τη χώρα μας. Οι ελλη­νι­κές επεν­δύ­σεις άγγι­ζαν τα 500 εκατ. ευρώ στην Αλβα­νία με 250 εγκα­τα­στη­μέ­νες επι­χει­ρή­σεις, τα 950 εκατ. ευρώ στην ΠΓΔΜ μέσω των δρά­σε­ων 270 επι­χει­ρή­σε­ων, ενώ τα σκή­πτρα κρα­τού­σε η Σερ­βία με 2,5 δις. ευρώ και 270 ελλη­νι­κές εται­ρεί­ες. Εκτι­μά­ται ότι το ελλη­νι­κό κεφά­λαιο σε Βουλ­γα­ρία, Σερ­βία, Ρου­μα­νία, Αλβα­νία και FYROM ελέγ­χει ποσο­στά 15–35% της αγο­ράς. Ο ελλη­νι­κός τρα­πε­ζι­κός κλά­δος την τελευ­ταία δεκα­ε­τία επέν­δυ­σε 7–8 δις. ευρώ και το μερί­διό του στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή της “Νέας Ευρώ­πης” (Βαλ­κά­νια) υπο­λο­γί­ζε­ται περί­που στο 32%. Οι ελλη­νι­κές τρά­πε­ζες αθροι­στι­κά είχαν καθο­ρι­στι­κή παρου­σία στις τρα­πε­ζι­κές αγο­ρές της Βουλ­γα­ρί­ας, της Ρου­μα­νί­ας, της Αλβα­νί­ας, της Σερ­βί­ας και των Σκο­πί­ων, ενώ ειδι­κά στην Τουρ­κία η Finansbank ήταν η πιο ισχυ­ρή θυγα­τρι­κή της Εθνι­κής Τράπεζας.

Φίλες και φίλοι, συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, τις απαι­τή­σεις του κεφα­λαί­ου στον τομέα της οικο­νο­μί­ας, τις πλα­σά­ρει στο λαό με τη δήθεν δίκαιη ανά­πτυ­ξη και τη ρύθ­μι­ση του χρέ­ους, ενώ στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή με τη λεγό­με­νη ενερ­γη­τι­κή, πολυ­διά­στα­τη εξω­τε­ρι­κή πολιτική.

Επι­δί­ω­ξη και στό­χος αυτής της πολι­τι­κής είναι, όπως λέει με κάθε ευκαι­ρία, η κυβέρ­νη­ση “η Ελλά­δα να ανα­δει­χθεί ως χώρα παγκό­σμιος κόμ­βος εμπο­ρί­ου, μετα­φο­ρών, ενέρ­γειας, του­ρι­σμού, πολι­τι­σμού για την ευρύ­τε­ρη περιοχή”.

Η ουσία είναι ότι επι­δί­ω­ξη και στό­χος της αστι­κής τάξης της χώρας είναι να εμπλα­κεί ακό­μα πιο ενερ­γά και με ρόλο στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς στην περιοχή.

Μάλι­στα, αυτούς τους σκλη­ρούς αντα­γω­νι­σμούς ισχυ­ρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων για τον έλεγ­χο της αγο­ράς ενέρ­γειας, των δρό­μων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, πετρε­λαί­ου, φυσι­κού αερί­ου, τους εμφα­νί­ζουν ως ευκαιρία.

Όμως, είναι αντα­γω­νι­σμοί που βάζουν “φωτιά” στην περιο­χή μας.

Αυτό είναι το πραγ­μα­τι­κό περιε­χό­με­νο της ενερ­γη­τι­κής, πολυ­διά­στα­της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής της κυβέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Μιλούν στο λαό για ασφά­λεια αλλά εννο­ούν την “ασφά­λεια” των “επεν­δύ­σε­ων” των μονο­πω­λί­ων που όχι μόνο δεν απο­τε­λεί εγγύ­η­ση “στα­θε­ρό­τη­τας” και ειρή­νης αλλά σπρώ­χνει το λαό στο “μάτι του κυκλώνα”.

Απο­κα­λούν “εθνι­κό στό­χο” τη στρα­τη­γι­κή της αστι­κής τάξης να μετα­τρα­πεί η Ελλά­δα σε ενερ­γεια­κό και εμπο­ρι­κό κόμ­βο και ζητούν από την εργα­τι­κή τάξη, το λαό μας, να βάλει το κεφά­λι του στον τορ­βά των αντα­γω­νι­σμών για τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφαλαίου.

Τα παρα­δείγ­μα­τα που απο­τυ­πώ­νουν την κλι­μά­κω­ση της εμπλο­κής της χώρας μας στους επι­κίν­δυ­νους αντα­γω­νι­σμούς και σχε­δια­σμούς των ιμπε­ρια­λι­στών είναι καθη­με­ρι­νά (ανα­νέ­ω­ση συμ­φω­νί­ας για τη Σού­δα, δεκά­δες στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις κλπ).

Οι “ανα­βαθ­μι­σμέ­νοι ρόλοι” που διεκ­δι­κεί η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση είναι εκεί που βρά­ζει το καζά­νι των αντα­γω­νι­σμών, είτε στα Βαλ­κά­νια και την ΠΓΔΜ είτε στο Κατάρ, όπου ανέ­λα­βε τη διπλω­μα­τι­κή εκπρο­σώ­πη­ση της Αιγύπτου.

Η διά­θε­ση εδά­φους, λιμα­νιών και στρα­τιω­τι­κών υπο­δο­μών για το πέρα­σμα των ΝΑΤΟι­κών δυνά­με­ων που ανα­πτύσ­σο­νται στη Ρου­μα­νία για την άσκη­ση “Noble Jump” που “βλέ­πει” προς τη Ρωσία.

Όλα αυτά είναι απα­νω­τά παρα­δείγ­μα­τα που απο­δει­κνύ­ουν ότι η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ έχει τερά­στια ευθύ­νη για την εμπλο­κή της Ελλά­δας στο μακε­λειό, με το πρό­σχη­μα της “γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης” της χώρας, που αφο­ρά ουσια­στι­κά τη συμ­με­το­χή του εγχώ­ριου κεφα­λαί­ου στη λεία του πολέμου.

Η χώρα μας είναι στο νοτιο­α­να­το­λι­κό άκρο της Ευρώ­πης και της Μεσο­γεί­ου, όπου αυτή την περί­ο­δο έχουν βγει τα μαχαί­ρια για το μοί­ρα­σμα των ΑΟΖ, των δρό­μων ενέρ­γειας, των υπο­δο­μών μετα­φο­ράς των εμπο­ρευ­μά­των κοκ.

Αμε­ρι­κά­νοι, Κινέ­ζοι, Ρώσοι, Γερ­μα­νοί, Γάλ­λοι, Βρε­τα­νοί και άλλοι, αντα­γω­νί­ζο­νται για το ποιος θα υπε­ρι­σχύ­σει στη μοιρασιά.

Και σ’ αυτή τη μοι­ρα­σιά, μερί­διο διεκ­δι­κούν για λογα­ρια­σμό των μονο­πω­λί­ων τους και η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη ‑που μέσω της κυβέρ­νη­σης του Ερντο­γάν συνε­χί­ζει να προ­κα­λεί- και η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη ‑που μέσω της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ που­λά­ει τη νέα “μεγά­λη ιδέα”, της “γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης της χώρας” στα πλαί­σια του ΝΑΤΟ!

Γι’ αυτό η Ελλά­δα συμ­με­τεί­χε και συμ­με­τέ­χει σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά επι­θε­τι­κά σχέδια.

Γι’ αυτό ελλη­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα βρέ­θη­καν έξω από τα σύνο­ρα της χώρας.

Γι’ αυτό, τώρα που μιλά­με, η Ελλά­δα συμ­με­τέ­χει σε 13 ΝΑΤΟι­κές απο­στο­λές εκτός συνό­ρων, είτε μόνι­μα στον Ινδι­κό ωκε­α­νό, στο Κέρας της Αφρι­κής και στο Σου­έζ, στο Κόσ­σο­βο, στο Αφγα­νι­στάν, στη Σερ­βία, στη Βοσ­νία — Ερζε­γο­βί­νη, στο Μάλι, στο Λίβα­νο και στη Λιβύη.

Στα στοι­χεία αυτά πρέ­πει να συνυ­πο­λο­γι­στεί και το προ­σω­πι­κό που δια­τί­θε­ται μόνι­μα στις δομές των στρα­τη­γεί­ων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στις Βρυ­ξέλ­λες, την Νάπο­λη και αλλού, που δεν είναι και λίγο.

Αξιό­λο­γα στε­λέ­χη, οι πιο καλά εξο­πλι­σμέ­νες και ετοι­μο­πό­λε­μες μονά­δες, στέλ­νο­νται στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους πολέ­μους τους, πολύ μακριά από το Αιγαίο και τη Θρά­κη, όπου προ­ο­ρί­ζο­νται να δια­φυ­λά­ξουν τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας.

Μπο­ρεί να ανα­ρω­τη­θεί πιθα­νά κάποιος: Ποια ακρι­βώς συμ­φέ­ρο­ντα του λαού μας δια­κυ­βεύ­ο­νται σε όλα αυτά τα μέρη;

Ποια σύνο­ρα υπε­ρα­σπί­ζο­νται στρα­τιω­τι­κοί και οι χρυ­σο­πλη­ρω­μέ­νες από τον ελλη­νι­κό λαό στρα­τιω­τι­κές, ναυ­τι­κές και αερο­πο­ρι­κές μονά­δες που συμ­με­τέ­χουν σε αυτές τις απο­στο­λές; Ασφα­λώς όχι τα ελλη­νι­κά σύνορα.

Έχουν τερά­στιες ευθύ­νες όλες οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις και η σημε­ρι­νή, για όλα τα παραπάνω.

Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, με πολύ μεγά­λη προ­θυ­μία και με τη σύμ­φω­νη γνώ­μη όλων των άλλων κομ­μά­των, στη­ρί­ζει τους σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ απέ­να­ντι στη Ρωσία.

Πρό­σφε­ρε κάλυ­ψη στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή επί­θε­ση των ΗΠΑ στη Συρία.

Προ­σκά­λε­σε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στή­ρι­ξε όλες τις επι­θε­τι­κές ΝΑΤΟι­κές αποφάσεις!

Η παρου­σία ΕΕ — ΝΑΤΟ στο Αιγαίο απο­θρα­σύ­νει την προ­κλη­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας με διαρ­κείς παρα­βιά­σεις των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας.

Στη συγκε­κρι­μέ­νη δύνα­μη του NATO συμ­με­τέ­χουν και τουρ­κι­κές δυνά­μεις, πλοία, αερο­πλά­να που πετά­νε και πλέ­ουν με Νατοϊ­κή “βού­λα” και άδεια πάνω και γύρω από τα νησιά του Αιγαίου.

Εφαρ­μό­ζε­ται δηλα­δή στην πρά­ξη η γραμ­μή του NATO που δεν ανα­γνω­ρί­ζει εθνι­κά σύνο­ρα στο Αιγαίο, αλλά το θεω­ρεί ενιαίο επι­χει­ρη­σια­κό χώρο.

Αυτή ακρι­βώς η γραμ­μή είναι που δίνει αέρα στις διεκ­δι­κή­σεις της αστι­κής τάξης της Τουρκίας.

Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που οι παρα­βιά­σεις και οι τουρ­κι­κές προ­κλή­σεις έχουν πολ­λα­πλα­σια­στεί μετά την έλευ­ση του NATO στο Αιγαίο.

Συνε­πώς, η συμ­με­το­χή σε αυτούς τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς κάθε άλλο παρά ωφέ­λι­μη είναι για τα κυριαρ­χι­κά μας δικαιώ­μα­τα, τα σύνο­ρα και τα συμ­φέ­ρο­ντα του ελλη­νι­κού λαού που σε συν­θή­κες οικο­νο­μι­κής κρί­σης την πλη­ρώ­νει πανάκριβα.

Ο ελλη­νι­κός λαός, όπως και οι λαοί γει­το­νι­κών χωρών, πρέ­πει να διεκ­δι­κή­σει την απε­μπλο­κή της Ελλά­δας από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και τους τυχο­διω­κτι­σμούς, το κλεί­σι­μο των ΝΑΤΟι­κών βάσε­ων, όπως της Σού­δας, την επι­στρο­φή Ελλη­νι­κών στρα­τευ­μά­των από απο­στο­λές εκτός συνό­ρων, από το πλιά­τσι­κο του κεφα­λαί­ου που γίνε­ται στην ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Ο εθνι­κι­στι­κό-θρη­σκευ­τι­κός παρο­ξυ­σμός του Ερντο­γάν κι άλλων αστών πολι­τι­κών της Τουρ­κί­ας επι­διώ­κει να εκμε­ταλ­λευ­τεί, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε πολ­λές άλλες χώρες, τα ζητή­μα­τα των μειο­νο­τή­των, τη μου­σουλ­μα­νι­κή θρη­σκεία, προ­βάλ­λο­ντας μια “νεο­ο­θω­μα­νι­κή” στρατηγική.

Μπο­ρεί, όμως στον τούρ­κι­κο εθνι­κι­σμό να είναι απά­ντη­ση ο εθνι­κι­σμός από την απέ­να­ντι πλευ­ρά του Αιγαίου;

Εμείς με σαφή­νεια απα­ντά­με: “Όχι στα παι­χνί­δια των εθνι­κι­στών!” Ο εθνι­κι­σμός κι ο ρατσι­σμός είναι δηλη­τή­ριο για τη συνεί­δη­ση του λαού και της νεο­λαί­ας μας.

Απο­σκο­πεί στο να απο­κρύ­ψει τη βασι­κή αντί­θε­ση στην κοι­νω­νία σήμε­ρα, που είναι η αντί­θε­ση ανά­με­σα στην εργα­σία και στο κεφά­λαιο και να σύρει τους εργα­ζό­με­νους στην υπο­τα­γή για τα σχέ­δια της αστι­κής τάξης.

Να κρύ­ψει πως οι εργα­ζό­με­νοι στην Ελλά­δα, στην Τουρ­κία και σε άλλες χώρες έχου­με σήμε­ρα τον ίδιο αντί­πα­λο: τα μονο­πώ­λια, τον καπι­τα­λι­σμό, τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις τους και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες τους.

Ο λαός μας πρέ­πει να βρί­σκε­ται σε επι­φυ­λα­κή και ετοι­μό­τη­τα απέ­να­ντι στην τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα, που έχει σχέ­ση και με την εξέ­λι­ξη των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για το Κυπρια­κό, αλλά και τη μόνι­μη επι­δί­ω­ξή της για μορ­φές “συγκυ­ριαρ­χί­ας” στο Αιγαίο, για διεύ­ρυν­ση των “γκρί­ζων ζωνών”, αλλά και όλων των άλλων προ­βλη­μά­των, που υπάρ­χουν με την Αλβα­νία και την ΠΓΔΜ και μπο­ρούν οποια­δή­πο­τε στιγ­μή να γίνουν “θρυαλ­λί­δα” γενι­κό­τε­ρης ανάφλεξης.

Επι­ση­μαί­νου­με σε όλους τους τόνους ότι αυτή είναι πολι­τι­κή εχθρι­κή απέ­να­ντι στο λαό. Επι­μέ­νου­με ότι ο εχθρός για το λαό, δεν βρί­σκε­ται μόνο εκτός συνό­ρων, αλλά είναι μέσα στην ίδια μας τη χώρα, βρί­σκε­ται και στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας, όσο κι αν ντύ­νε­ται με τον “εθνι­κό” μανδύα.

Το εργα­τι­κό λαϊ­κό κίνη­μα, πρέ­πει να έχει στραμ­μέ­νη την προ­σο­χή του τόσο στον εξω­τε­ρι­κό εχθρό ως εισβο­λέα επι­κυ­ρί­αρ­χο, όσο και στον εσω­τε­ρι­κό εχθρό, την τάξη που κατέ­χει την εξου­σία και που για τα δικά της και μόνο συμ­φέ­ρο­ντα και τα κέρ­δη της, οδη­γεί το λαό στο μακε­λειό και στο σφα­γείο του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, σε συνερ­γα­σία με τους υπό­λοι­πους “εξω­τε­ρι­κούς” ιμπε­ρια­λι­στές συμ­μά­χους της.

Ο λαός μας πρέ­πει να βρί­σκε­ται σε επι­φυ­λα­κή και ετοι­μό­τη­τα να απαι­τή­σει καμιά συμ­με­το­χή, καμία εμπλο­κή στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια.

Την απο­δέ­σμευ­ση της χώρας από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, κάτι το οποίο μπο­ρεί να το εγγυ­η­θεί μόνον η εργα­τι­κή λαϊ­κή εξου­σία.

Φίλες και φίλοι συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Θέλου­με, κλεί­νο­ντας αυτή την ομι­λία, να χαι­ρε­τί­σου­με τους αγώ­νες και τις κινη­το­ποι­ή­σεις που έγι­ναν αυτή την περί­ο­δο από το ΠΑΜΕ, τα ταξι­κά συν­δι­κά­τα, την ΕΕΔΥΕ, τις διε­θνείς πρω­το­βου­λί­ες που ανα­πτύσ­σουν αυτές οι οργα­νώ­σεις. Απο­τε­λούν και την απά­ντη­ση του λαού μας, των πρω­το­πό­ρων λαϊ­κών δυνά­με­ων στην επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και των άλλων αστι­κών δυνά­με­ων. Είμα­στε βέβαιοι πως αυτές οι κινη­το­ποι­ή­σεις, οι θέσεις του Κόμ­μα­τός μας και του εργα­τι­κού λαϊ­κού κινή­μα­τος για τον πόλε­μο και την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, εκφρά­ζουν ένα σημα­ντι­κό μέρος του λαού μας που δεν έχει ακό­μη ενερ­γή συμμετοχή.

Από αυτό το βήμα, απευ­θύ­νου­με κάλε­σμα συμπό­ρευ­σης στους νέους και τις νέες που ακό­μα διστά­ζουν, στην εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, σε αυτούς που συντρί­βο­νται σήμε­ρα από την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα και αύριο μπο­ρεί να κλη­θούν να δώσουν και την ίδια τους τη ζωή για τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Απευ­θυ­νό­μα­στε ιδιαί­τε­ρα σε αυτούς που αισθά­νο­νται αρι­στε­ροί και νοιώ­θουν την εξα­πά­τη­ση του ΣΥΡΙΖΑ και τους καλού­με να εντα­χθούν στο κίνη­μα, ώστε να μεγα­λώ­σουν οι εστί­ες αντί­στα­σης και ανα­τρο­πής, μέχρι να δημιουρ­γη­θεί εκεί­νο το ποτά­μι που αργά ή γρή­γο­ρα θα φου­ντώ­σει και θα σαρώ­σει το απάν­θρω­πο σύστη­μα που ζούμε.

Να μπουν κάτω από τις λαϊ­κές κόκ­κι­νες σημαί­ες κάτω από το σύν­θη­μα “Με τους εργα­ζό­με­νους της περιο­χής μας, όλων των χωρών ενά­ντια στο σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης και των πολέ­μων, για έναν κόσμο χωρίς πολέ­μους και εκμετάλλευση”.

Έχου­με εμπι­στο­σύ­νη στη λαϊ­κή δυνα­μι­κή, στις απο­φά­σεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, της πρω­το­πό­ρας θεω­ρί­ας μας και είμα­στε βέβαιοι ότι η οργή και η αγα­νά­κτη­ση αργά ή γρή­γο­ρα θα ξεσπάσει.

Πίσω δεν κάνου­με. Είμα­στε απο­φα­σι­σμέ­νοι, ώρι­μοι με εμπει­ρία των 100 ηρω­ι­κών χρό­νων του ΚΚΕ. Θα τα κατα­φέ­ρου­με και θα νικήσουμε».

Πηγή: 902.gr.