Οσκαρ Ουάιλντ: Ελεημοσύνη

Σαν σήμε­ρα, 16 Οκτω­βρί­ου 1854 γεν­νιέ­ται ο Ιρλαν­δός συγ­γρα­φέ­ας και κρι­τι­κός  Οσκαρ Ουάιλντ. 

Ανα­δη­μο­σιεύ­ου­με ένα κεί­ε­μνο που χρη­σι­μο­ποιού­σαν τα πρώ­τα σοσια­λι­στι­κά έντυ­πα για να ξυπνή­σουν συνειδήσεις.

* * *

Ελεημοσύνη

Πολ­λές φορές ακού­με να λένε πως οι φτω­χοί είναι ευγνώ­μο­νες για την ελε­η­μο­σύ­νη που τους δίνε­ται. Μερι­κοί από αυτούς είναι πράγ­μα­τι ευγνώ­μο­νες, οι καλύ­τε­ροι όμως μετυα­ξύ τους δεν αισθά­νο­νται τον εαυ­τό τους υπο­χρε­ω­μέ­νο, είναι  αγνώ­μο­νες, γκρι­νιά­ρη­δες, ανυ­πό­τα­χτοι κι έχου­νε δίκαιο να είναι τέτοιοι. Η ελε­η­μο­σύ­νη νιώ­θουν πως είναι ένας κωμι­κά ανε­παρ­κής τρό­πος μερι­κής επα­νόρ­θω­σης ή αισθη­μα­τι­κό δώρο συνο­δευό­με­νο από κάποια επί­μο­νη προ­σπά­θεια από μέρος του αισθη­μα­τία να επέμ­βει τυραν­νι­κά στην ιδιω­τι­κή ζωή του ευερ­γε­τού­με­νου. Για­τί λοι­πόν να είναι ευγνώ­μο­νες για τα ψίχου­λα που πέφτουν από το τρα­πέ­ζι του πλού­σιου; Πρέ­πει κι αυτοί να κάθο­νται στο τρα­πέ­ζι, κι αυτό άρχι­σαν να το νιώθουν.

Όσο για τη δυσα­ρέ­σκειά τους, με το σημε­ρι­νό περι­βάλ­λον και την ταπει­νή ζωή τους θα ήταν τέλεια κτή­νη, αν δεν ήταν δυσα­ρε­στη­μέ­νοι. Η ανυ­πο­τα­ξία για έναν που μελέ­τη­σε την ιστο­ρία είναι η αρχι­κή του ανθρώ­που αρε­τή. Με την ανυ­πο­τα­ξία εξα­σφα­λί­ζε­ται η πρό­ο­δος. Με την ανυ­πο­τα­ξία και την επανάσταση.

Κάπο­τε επαι­νού­νε τους φτω­χούς για­τί είναι οικο­νό­μοι. Το να συστή­νεις όμως στο φτω­χό να είναι οικο­νό­μος είναι υβρι­στι­κό και άνω ποτα­μών. Είναι το ίδιο σαν να συμ­βου­λεύ­εις άνθρω­πο που πεθαί­νει από την πεί­να να τρώ­ει λίγο. Ο άνθρω­πος δεν πρέ­πει να δεί­χνει πως μπο­ρεί να ζει σαν ένα κακο­μα­θη­μέ­νο ζώο.

(Εργά­της — Γεωρ­γός — Σοσια­λι­στι­κή εφη­με­ρίς — Οργα­νον των συμ­φε­ρό­ντων των εργα­τι­κών και γεωρ­γι­κών τάξεων)

Η φωτό είναι από παλαιό­τε­ρη έκθε­ση στο Πέρα­μα «Άνθρω­ποι — Χρώ­μα + Σίδερο»

Σαν σήμε­ρα, 16 Οκτω­βρί­ου 1854 γεν­νή­θη­κε ο Οσκαρ Ουάιλντ