Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΑΟΚ σημαίνει προσφυγιά, όχι ρατσισμός

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Τα πρό­σφα­τα επει­σό­δια που έλα­βαν χώρα στο κέντρο της Αθή­νας, μετα­ξύ οπα­δών του ΠΑΟΚ και μετα­να­στών από το Πακι­στάν απο­τε­λούν άλλη μια από­δει­ξη της εισχώ­ρη­σης του εθνι­κι­στι­κού-ρατσι­στι­κού δηλη­τη­ρί­ου στις κερ­κί­δες του ποδο­σφαί­ρου. Είναι ανα­ρίθ­μη­τες οι περι­πτώ­σεις όπου φασι­στι­κά στοι­χεία, εκμε­ταλ­λευό­με­να τον απο­λι­τίκ χαρα­κτή­ρα του χου­λι­γκα­νι­σμού, «τρυ­πώ­νουν» σαν τα ποντί­κια στις τάξεις των ελλή­νων οπα­δών, προ­κει­μέ­νου να σπεί­ρουν τη μισαλ­λο­δο­ξία και το ρατσισμό. 

Χρη­σι­μο­ποιώ­ντας ως όχη­μα τη γνή­σια αγά­πη νέων ανθρώ­πων για την ομά­δα, το φανα­τι­σμό αλλά και την ανυ­παρ­ξία πολι­τι­κής παι­δεί­ας σε μεγά­λο τμή­μα των- συνή­θως νεό­τε­ρων ηλι­κια­κά- οπα­δών, ο χρυ­σαυ­γί­τι­κος φασι­σμός επι­χει­ρεί, με δόλιο και προ­βο­κα­τό­ρι­κο τρό­πο, να «φυτέ­ψει» σπό­ρους εθνι­κι­στι­κού μίσους. Ένα μίσος που, φορώ­ντας το μαν­δύα του οπα­δι­σμού με τα χρώ­μα­τα της εκά­στο­τε ομά­δας, είναι πολ­λές φορές δύσκο­λο να εντο­πι­στεί ξεκά­θα­ρα. Άλλω­στε, το έδα­φος του ασπρό­μαυ­ρου, ερυ­θρό­λευ­κου, πρά­σι­νου η κίτρι­νου χου­λι­γκα­νι­σμού προ­σφέ­ρε­ται για την ανά­πτυ­ξη του μίσους «για τον άλλο», τον «αντί­πα­λο», τον «αλλό­θρη­σκο» κλπ. 

Είναι σαφές, βέβαια, ότι μια χού­φτα χού­λι­γκανς και ανε­γκέ­φα­λων δεν εκφρά­ζουν το σύνο­λο των οπα­δών και φιλά­θλων μιας ομά­δας. Όπως είναι επί­σης σαφές, ότι στις τάξεις των οπα­δών των ελλη­νι­κών ομά­δων υπάρ­χουν και υγιείς δυνά­μεις, που δια­θέ­τουν την πολι­τι­κή παι­δεία και τα αντα­να­κλα­στι­κά να απο­μο­νώ­σουν προ­βο­κα­τό­ρι­κα φασι­στι­κά-ρατσι­στι­κά στοι­χεία που επι­χει­ρούν να δηλη­τη­ριά­σουν τις κερ­κί­δες των γηπέδων. 

Σε ότι αφο­ρά δε τον ΠΑΟΚ, το ιστο­ρι­κό αυτό σωμα­τείο της Βόρειας Ελλά­δας, οφεί­λου­με να θυμί­σου­με ότι τα χρώ­μα­τα της ομά­δας είναι βαμ­μέ­να με τον πόνο και το αίμα της προ­σφυ­γιάς και της μετα­νά­στευ­σης. Όπως και άλλα αθλη­τι­κά σωμα­τεία (ΑΕΚ, Πανιώ­νιος, Καλα­μα­ριά κλπ), η ιστο­ρία του ΠΑΟΚ είναι άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με το κύμα της προ­σφυ­γιάς από την Πόλη, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες, θύμα­τα του εθνι­κι­σμού και του ρατσι­σμού, ίδρυ­σαν την ομά­δα αυτή της Θεσ­σα­λο­νί­κης στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του 1920. Αυτό, ας το έχουν καλά στο μυα­λό τους όσοι προ­σπα­θούν να δια­δώ­σουν το ρατσι­στι­κό και εθνι­κι­στι­κό τους δηλη­τή­ριο στην ασπρό­μαυ­ρη κερκίδα.

________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο