Πόσο μ’ αρέσεις τελεβιζιόν

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Η πορεία της ΔΦΑ (Δεύ­τε­ρη Φορά Αρι­στε­ρά) στο θέμα των τηλε­ο­πτι­κών αδειών θυμί­ζει κάτι από Λεβέ­ντη, που πρώ­τα φώνα­ζε ενά­ντια στα… βοθρο­κά­να­λα, αλλά τώρα που άλλα­ξαν τα κόζια και τον καλούν σε καθη­με­ρι­νή βάση, έχει πιά­σει στα­σί­δι για να ξεδι­πλώ­νει τις βαρυα­σή­μα­ντες ανα­λύ­σεις του.

Ό,τι δεν μπο­ρείς να πολε­μή­σεις, αγά­πη­σέ το.
Αυτό πρέ­πει να σκέ­φτη­κε η κυβέρ­νη­ση, που υπο­τί­θε­ται πως θα έβα­ζε τέλος στη δια­πλο­κή, εκτός κι αν το εννο­ού­σε όπως το λέει ο σκι­τσο­γρά­φος μας, ο Πάνος Ζάχα­ρης, στο παρα­πά­νω σκί­τσο. Ο Σύρι­ζα δεί­χνει πως θα μπο­ρού­σε να τα πάρει από παντού κι οποιον­δή­πο­τε. Ακό­μα κι από το… επά­ρα­το Μέγκα που λέει ο λόγος ‑αν είχε να τα δώσει- ή από το ΚΟΛΑΝ-TV του Σπύ­ρου στους Απα­ρά­δε­κτους, που σατί­ρι­ζε το Λεβέ­ντη (και όχι μόνο).

Αλλά αντί ο Τσί­πρας να εμφα­νί­ζε­ται πιο γρα­φι­κός κι από το Λεβέ­ντη, η κυβερ­νη­τι­κή αφή­γη­ση τον παρου­σιά­ζει… λεβέ­ντη και καρα­μπου­ζου­κλή, για­τί κατά­φε­ρε να κλεί­σει τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες σχε­δόν 70 ώρες σε ένα κτί­ριο, να τους βάλει να παί­ξουν σκλη­ρό πόκερ μετα­ξύ τους για τις άδειες, και να… τους τα πάρει στο τέλος. Να πάρει δηλ σχε­δόν 250 εκ. ευρώ, για να έχει να παί­ξει ένα καλό χαρ­τί στη ΔΕΘ που πλη­σιά­ζει. Κι αν οι Συρι­ζαί­οι αξιο­ποί­η­σαν επι­κοι­νω­νια­κά τις περι­βό­η­τες 17 ώρες δια­πραγ­μά­τευ­σης, που μας έφε­ραν έναν έρπη κι ένα μνη­μό­νιο, φαντά­σου τι έχει να γίνει τώρα με τις 70 ώρες και τα χρή­μα­τα που απέ­φε­ρε το ξεπού­λη­μα των αδειών.

Η επό­με­νη μέρα μας βρί­σκει με ένα και δύο και τρία και τέσ­σε­ρα πανελ­λα­δι­κά κανά­λια, με ελεύ­θε­ρη, ανε­ξάρ­τη­τη δημο­σιο­γρα­φία κι αντι­κει­με­νι­κή ενη­μέ­ρω­ση για όλα τα θέμα­τα: για το μνη­μό­νιο και τη Μακρό­νη­σο (ΣΚΑΪ με Άρη και Μπά­μπη), NOOR‑1 (Έψι­λον), τους… ιπτά­με­νους αναρ­χι­κούς και τη χρε­ο­κο­πία (ΑΝΤ‑1) και με το (κάτι σαν) Σύρι­ζα-TV, που θα στή­σει ο Καλογρίτσας.

Μας βρί­σκει επί­σης με όλα τα μέτω­πα ανοι­χτά, αλλά θαμ­μέ­να και ξεχα­σμέ­να επι­κοι­νω­νια­κά, σε δεύ­τε­ρο πλά­νο, όπως το ΕΝΦΙΑ. Και με την αυρια­νή επέ­τειο της 3ης Σεπτέμ­βρη να έρχε­ται να μας θυμί­σει ότι η Πασο­κιά είναι εδώ, ενω­μέ­νη-δυνα­τή κι αθά­να­τη. Παρού­σα όσο ποτέ άλλο­τε, με συν­δε­τι­κό κρί­κο το Μαν­τζου­ρά­νη και το σίριαλ της Κάθαρ­σης (που είναι κάτι σαν τον Ριτζ στο “Τόλ­μη και Γοητεία).