Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πρώτη φορά αριστερά, με ΜΑΤ και χημικά να κυβερνά

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Το 2009, «φρε­σκο­ε­κλεγ­μέ­νος» στην ηγε­σία του Συνα­σπι­σμού, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας δήλω­νε: «Χρεια­ζό­μα­στε μία αστυ­νο­μία που θα υπο­τάσ­σε­ται στις δημο­κρα­τι­κες αρχές και θα έχει τον κοι­νω­νι­κό ρόλο που της ανα­λο­γεί προ­στα­τεύ­ο­ντας και όχι κατα­στέλ­λο­ντας τα δικαιώ­μα­τα και τις ελευ­θε­ρί­ες των πολι­τών. Άρα είναι ανά­γκη να υπάρ­ξει συνο­λι­κή αλλα­γή πλεύ­σης στην αστυ­νο­μία. Με την εκπαί­δευ­ση των αστυ­νο­μι­κών για την μη χρή­ση βίαιων μεθό­δων και μέτρων, για την εφαρ­μο­γή της ελλη­νι­κής και της διε­θνούς νομο­θε­σί­ας για τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα, για την κατάρ­γη­ση των ΜΑΤ».

Τον Απρί­λη του 2011, σε ανα­φο­ρά του προς τον αρμό­διο Εισαγ­γε­λέα του Αρεί­ου Πάγου, ο Αλ. Τσί­πρας έγρα­φε: «Απευ­θύ­νο­μαι εκ νέου σε εσάς, προ­κει­μέ­νου να ζητή­σω για άλλη μία φορά […] την απο­τε­λε­σμα­τι­κή παρέμ­βα­ση της Δικαιο­σύ­νης προς προ­στα­σία των πολι­τών από εις βάρος τους επι­θέ­σεις με σωμα­τι­κή βία, όπλα και χημι­κές ουσί­ες, που όχι μόνον προ­κα­λούν επι­κίν­δυ­νους τραυ­μα­τι­σμούς […] όχι μόνον βλά­πτουν ανε­πα­νόρ­θω­τα την υγεία τους, αλλά και παρε­μπο­δί­ζουνμέχρι πλή­ρους ασφυ­ξί­ας, τη δίκαιη δια­μαρ­τυ­ρία, συνά­θροι­ση και δια­δή­λω­ση εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων συμπο­λι­τών μας.

Τρία χρό­νια αργό­τε­ρα, τον Σεπτέμ­βρη του 2014, σε προ­τά­σεις που έθε­τε προς δημό­σια δια­βού­λευ­ση, ο ΣΥΡΙΖΑ πρό­τει­νε, μετα­ξύ άλλων την κατάρ­γη­ση των ΜΑΤ και την απα­γό­ρευ­ση της χρή­σης χημι­κών.

Το Γενά­ρη του 2015, λίγες μόλις μέρες πριν εκλε­γεί πρω­θυ­πουρ­γός, σε δια­δι­κτυα­κή του συνέ­ντευ­ξη στην «Αυγή», ο κ.Τσίπρας έκα­νε λόγο για «αφο­πλι­σμό των αστυ­νο­μι­κών που έρχο­νται σε επα­φή με δια­δη­λω­τές», προ­σθέ­το­ντας και την- υπο­τι­θέ­με­νη- θέση του για «εκδη­μο­κρα­τι­σμό της Αστυ­νο­μί­ας».

Τον Οκτώ­βρη του 2016, οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, φρό­ντι­σαν να «πνί­ξουν» στα χημι­κά συγκέ­ντρω­ση συντα­ξιού­χων στην Αθή­να. Οι αντι­δρά­σεις που προ­κλή­θη­καν ανά­γκα­σαν το Υπουρ­γείο Προ­στα­σί­ας του Πολί­τη να ανα­λά­βει, με σχε­τι­κή του ανα­κοί­νω­ση, την “πολι­τι­κή ευθύ­νη”, σημειώ­νο­ντας μετα­ξύ άλλων: «Μετά το σημε­ρι­νό περι­στα­τι­κό, δόθη­κε εντο­λή να απα­γο­ρευ­τεί κάθε χρή­ση δακρυ­γό­νων σε δια­δη­λώ­σεις εργα­ζο­μέ­νων και συντα­ξιού­χων».

χημικά συνταξιούχοι

Προ­χθές, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για πολ­λο­στή φορά, ο κ.Τσίπρας και η κυβέρ­νη­ση του, έδει­ξαν πως αντι­λαμ­βά­νο­νται τη δημο­κρα­τία. Κλεί­στη­καν στο πολυ­τε­λές ξενο­δο­χείο όπου διε­ξά­γο­νταν η «ανα­πτυ­ξια­κή» τους φιέ­στα («περι­φε­ρεια­κό συνέ­δριο») και απά­ντη­σαν στη μεγά­λη ειρη­νι­κή δια­δή­λω­ση εργα­τι­κών συν­δι­κά­των, αγρο­τι­κών συλ­λό­γων, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων και φοι­τη­τών με ΜΑΤ και χημι­κά.

Με ΜΑΤ και χημι­κά απά­ντη­σε η συγκυ­βέρ­νη­ση και σήμε­ρα, σε ανα­πλη­ρω­τές και μόνι­μους εκπαι­δευ­τι­κούς Πρω­το­βάθ­μιας και Δευ­τε­ρο­βάθ­μιας Εκπαί­δευ­σης και μαθη­τές που δια­δή­λω­σαν στο κέντρο της Αθήνας. 

Έπει­τα από τρία χρό­νια συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μπο­ρού­με να πού­με με βεβαιό­τη­τα ότι, και σε αυτόν τον τομέα, ο κ.Τσίπρας υπήρ­ξε συνε­πέ­στα­τος στην ασυ­νέ­πεια του. Όσο «έσκι­σε τα μνη­μό­νια» και κατήρ­γη­σε τους μνη­μο­νια­κούς νόμους «μ’ ένα νόμο και σε ένα άρθρο», άλλο τόσο… «εκδη­μο­κρά­τι­σε την αστυ­νο­μία», κατάρ­γη­σε τα ΜΑΤ και απα­γό­ρευ­σε την χρή­ση χημικών.

Έτσι κυβερ­νά η «Πρώ­τη φορά Αρι­στε­ρά», πατώ­ντας στα βήμα­τα των προ­κα­τό­χων της, κυβερ­νή­σε­ων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Με ΜΑΤ, βία και χημι­κά. Απο­δει­κνύ­ο­ντας, αν μη τι άλλο, περί­τρα­να πως η εφαρ­μο­γή της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής υπερ του κεφα­λαί­ου πάει χέρι-χέρι με την κατα­στο­λή και την τρο­μο­κρα­τία απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνημα.

__________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο