Η Κού­βα έκλει­σε ήδη 60+ χρό­νια επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας, ¡Año 60+ de la revolución!

Αυτά τα δύσκο­λα –ειδι­κά μετά το 1990 χρό­νια, μπο­ρού­με σχη­μα­τι­κά να τα δια­χω­ρί­σου­με σε τρεις περιόδους:

• Τη «χρυ­σή» 30ετία, όταν το νησί που απο­τέ­λε­σε αιχ­μή δόρα­τος στο μαλα­κό υπο­γά­στριο των ΗΠΑ και καρ­φί στον ιμπε­ρια­λι­σμό όπου γης, είχε τη στή­ρι­ξη της ΕΣΣΔ και του σοσια­λι­στι­κού στρα­τό­πε­δου –χωρίς να λεί­πουν στιγ­μές ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης, για καί­ρια ζητή­μα­τα οικο­δό­μη­σης του σοσιαλισμού
• Την αμέ­σως μετά λεγό­με­νη –που ήταν παρα­πά­νω από μία, «ειδι­κή» περί­ο­δο -«Período(s) Especial(es)», μετά τις ανα­τρο­πές και την καπι­τα­λι­στι­κή παλι­νόρ­θω­ση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες  σοσια­λι­στι­κές χώρες, όταν το νησί της επα­νά­στα­σης χρειά­στη­κε να στη­ρι­χτεί στις αστεί­ρευ­τες δυνά­μεις του λαού του και τέλος
• Τη σύγ­χρο­νη, του 21^ου αιώ­να –ενδει­κτι­κά τα τελευ­ταία 15–20 χρό­νια, με τις ανα­γκα­στι­κές (απ’ ό,τι φαί­νε­ται) προ­σαρ­μο­γές στην οικο­νο­μία (άρα και στην πολιτική)

Μετα­φο­ρά — Período Especial

Κάνο­ντας ανα­φο­ρά στις «ειδι­κές» περιό­δους ο σημε­ρι­νός πρό­ε­δρος της Κού­βας Miguel Díaz-Canel, είπε [Para decirlo en buen Cubano] «la crudeza del momento nos exige establecer prioridades bien claras y definidas, para no regresar a los difíciles momentos del Período Especial» … [για να σας το πω στα κου­βα­νέ­ζι­κα] η ωμό­τη­τα των στιγ­μών απαι­τεί από εμάς να καθο­ρί­σου­με πολύ σαφείς και καθο­ρι­σμέ­νες προ­τε­ραιό­τη­τες, ώστε να μην επι­στρέ­ψου­με στις δύσκο­λες στιγ­μές της Ειδι­κής Περιό­δου»
Δεί­τε και
|> Η ΚΕ του PCC (ΚΚ Κού­βας) για το Προ­σχέ­διο του νέου Συντάγματος
|> ΚΟΥΒΑ: Συνταγ­μα­τι­κή Ανα­θε­ώ­ρη­ση και «Ανθρώ­πι­να δικαιώματα»
|> ¡YO VOTO Sí! – Ψηφί­ζω ΝΑΙ! για την Κού­βα που ζω & ονειρεύομαι

Φυσι­κά ο μεγά­λος (κυριο­λε­κτι­κά και μετα­φο­ρι­κά) των Castro ο «Comandante en Jefe» Fidel, υπήρ­ξε το μάτι, το μυα­λό και το χέρι της επα­να­στα­τι­κή δια­δι­κα­σί­ας, μέχρι την τελευ­ταία στιγ­μή (θυμί­ζου­με πως έφυ­γε από τη ζωή στις 25-Νοε-2016), αλλά ποτέ δεν ήταν μόνος.

Ο αδελ­φός του Raúl Castro Ruz, έπαι­ξε «από πάντα», από τα πρώ­τα χρό­νια της 10ετίας του 1950 (κίνη­μα 25 Ιού­λη, επί­θε­ση στη Moncada κλπ) σημαί­νο­ντα καθο­δη­γη­τι­κό ρόλο και από μια στιγ­μή και μετά ‑κατ’ εντο­λή του Φιδέλ, καθο­ρι­στι­κό.

Όντας σήμε­ρα βασι­κό στέ­λε­χος του κρά­τους και του Κόμ­μα­τος, θα προ­σπα­θή­σου­με να σκια­γρα­φή­σου­με την πορεία του σε βάθος –όσο αυτό είναι δυνα­τό σε ένα σημεί­ω­μα, επι­μέ­νο­ντας στη λεπτομέρεια.

Για όποιους δεν θα εξα­ντλη­θεί η υπο­μο­νή τους και θα το δια­βά­ζουν μέχρι τέλους υπάρ­χουν πάνω από 50 (!!) παρα­πο­μπές και links…

Ο Ραούλ Κάστρο (Raúl Modesto Castro Ruz) επα­να­στά­της μαχη­τής, πολι­τι­κός ηγέ­της, και αρχη­γός του στρα­τού της Κού­βας, υπήρ­ξε μια μεγά­λη πολι­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα διε­θνούς εμβέ­λειας, συνυ­φα­σμέ­νη με την ιστο­ρία του παγκό­σμιου επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος, που για τους μη γνώ­στες του ρόλου του θεω­ρεί­ται απλά ο μικρό­τε­ρος αδερ­φός του Φιντέλ.

Γεν­νή­θη­κε στις 3‑Ιουν-1931, διε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος του κρα­τι­κού και υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου της Κού­βας (Consejos de Estado y de Ministros de la República de Cuba) και πρώ­τος Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚ (PCC).
Για υπη­ρε­σί­ες του στην υπε­ρά­σπι­ση της χώρας, στις 15-Νοε-1976 προ­ή­χθη στο αξί­ω­μα του Στρατηγού.
Στις 27-Φεβ-1998, για την 40η επέ­τειο της προ­α­γω­γής του σε Διοι­κη­τή του Στρα­τού (Comandante del Ejército Rebelde), του απο­νε­μή­θη­κε, μαζί και στον Juan Almeida Bosque, ο τιμη­τι­κός τίτλος του Ήρωα της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας (Héroe de la República de Cuba) ο “Orden Máximo Gómez en Primer Grado”, «λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη τη μακρά καριέ­ρα του, τις μεγά­λες επα­να­στα­τι­κές του αξί­ες και την αφο­σί­ω­σή του στο καθή­κον κατά τη διάρ­κεια αυτών των ετών».

Ο στρα­τη­γός Ραούλ Κάστρο Ρουζ συνέ­βα­λε σημα­ντι­κά στην Επα­νά­στα­ση ως στρα­τιω­τι­κός αρχη­γός, με την απο­φα­σι­στι­κή του συμ­με­το­χή και ως επι­κε­φα­λής του Υπουρ­γεί­ου των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων (ΣΣ |> Fuerzas Armadas Revolucionarias ονο­μά­ζε­ται ο κου­βα­νέ­ζι­κος στρα­τός) για σχε­δόν 50 χρό­νια, έχο­ντας σε συνε­χή ετοι­μό­τη­τα τη χώρα με βάση τη στρα­τη­γι­κή του «πολέ­μου από τον οπλι­σμέ­νο λαό».

✔️  Βάσει του συντάγ­μα­τος της χώρας, ανέ­λα­βε προ­σω­ρι­νά τα καθή­κο­ντα του Φιντέλ στις 31-Ιουλ-2006
✔️  Στις 24-Φεβ-2008, εξε­λέ­γη από την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση Πρό­ε­δρος του κρα­τι­κού και υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου της Κού­βας (Consejos de Estado y de Ministros de la República de Cuba), όπου επα­νε­κλέ­χθη­κε για δεύ­τε­ρη θητεία το Φλε­βά­ρη του 2013 (θέση που κατεί­χε μέχρι τις 19-Απρ-2018).
✔️  Κατά τη διάρ­κεια του VI Συνέ­δριου του PCC, τον Απρί­λη του 2011 , εξε­λέ­γη Πρώ­τος Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του Κόμματος.
Και από τις δύο θέσεις, έβα­λε τις ικα­νό­τη­τές του στην υπη­ρε­σία βελ­τί­ω­σης — τελειο­ποί­η­σης του Σοσια­λι­σμού στο νησί της επανάστασης.
Εκλέ­χτη­κε εκ νέου ανα­πλη­ρω­τής στην Εθνι­κή Συνέ­λευ­ση της 18^ης Απρί­λη 2018 στη Συντα­κτι­κή (9^η) Σύνο­δο του Νομο­θε­τι­κού σώμα­τος, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Palacio de Convenciones της Αβάνας.

Παντρεύ­τη­κε την Vilma Espín Guillois, στις 26-Ιαν-1959, ένα άλλο μεγά­λο όνο­μα της επα­νά­στα­σης δημιουρ­γό και της Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών του νησιού (FMC)
Η Vilma Espín πέθα­νε στις 18 Ιου­νί­ου 2007

Τα πρώτα χρόνια

Ο Raúl Modesto Castro Ruz γεν­νή­θη­κε στις 3‑Ιουν-1931 στην πόλη Birán, Holguín, στην τότε επαρ­χία Oriente.
Σπού­δα­σε πρώ­τα στο Santiago de Cuba και αργό­τε­ρα στην Αβά­να, ολο­κλή­ρω­σε τη Δευ­τε­ρο­βάθ­μια Εκπαί­δευ­ση και μπή­κε στο Πανε­πι­στή­μιο, όπου συμ­με­τεί­χε στους φοι­τη­τι­κούς αγώ­νες ενά­ντια στη διε­φθαρ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση του Carlos Prío Socarrás και στην τυραν­νία του δικτά­τοα Fulgencio Batista.

Το 1953, παρα­κο­λού­θη­σε ‑ως αντι­πρό­σω­πος, το Διε­θνές Συνέ­δριο για την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­μά­των των νέων, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στη Βιέν­νη και προ­σκλή­θη­κε να συμ­με­τά­σχει στη Συνά­ντη­ση της Διε­θνούς Προ­πα­ρα­σκευα­στι­κής Επι­τρο­πής του IV Παγκό­σμιου Φεστι­βάλ Νεό­τη­τας και Φοι­τη­τών στο Βουκουρέστι .

Επαναστατική πορεία

Απο­τέ­λε­σε κομ­μά­τι της νεα­νι­κής μπρι­γά­δας που επι­τέ­θη­κε στους στρα­τώ­νες της Μον­κά­δα στο Santiago de Cuba στις 26-Ιουλ-1953 και ηγή­θη­κε της ομά­δας που ανέ­λα­βε το Παλά­τι της Δικαιο­σύ­νης για την υπο­στή­ρι­ξη της κύριας γραμ­μής κρού­σης όπως διέ­τα­ξε ο Φιντέλ Κάστρο.
Για αυτά τα γεγο­νό­τα, κατα­δι­κά­στη­κε σε 13 χρό­νια φυλά­κι­σης και μετα­φέρ­θη­κε στη φυλα­κή της νήσου των πεύ­κων (Isla de Pinos), σήμε­ρα νησί της νεο­λαί­ας (Isla de la Juventud).
Στις 12 Οκτω­βρί­ου , ο Υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών, Ramón Heredia, διέ­τα­ξε να μετα­φερ­θεί στην Εθνι­κή Φυλα­κή της Isla de Pinos η ομά­δα επα­να­στα­τών που κατα­δι­κά­στη­καν για τα γεγο­νό­τα της Moncada , συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του Raúl Castro.
Σύμ­φω­να με τις απο­φά­σεις του Δικα­στη­ρί­ου, θα έπρε­πε να παρα­μεί­νουν σε ειδι­κούς χώρους, μακριά από τους κοι­νούς κρα­τού­με­νους, όπου μετα­φέρ­θη­καν από την επαρ­χία Oriente με στρα­τιω­τι­κά αερο­σκά­φη DC‑3.
Το έβα­λαν μαζί με με τον Fidel και κάποιους συντρό­φους του, σε ένα από τα δωμά­τια του νοσο­κο­μεί­ου της φυλα­κής, χωρι­σμέ­νο από τους κοι­νούς κρα­τού­με­νους με έναν χτι­στό τοί­χο που έγι­νε ειδι­κά γι’ αυτόν και πολύ αργό­τε­ρα του επι­τρά­πη­κε μια επί­σκε­ψη το μήνα και κάποια λογο­κρι­μέ­νη αλληλογραφία.
Όπως και οι υπό­λοι­ποι σύντρο­φοί του, αρνή­θη­κε να δεχτεί το ειδι­κό (χρι­στου­γεν­νί­α­τι­κο) δεί­πνο της 24ης Δεκ-1953 σε ένδει­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας για τις δολο­φο­νί­ες που δια­πρά­χθη­καν από τον στρα­τό και τις ειδι­κές δυνά­μεις guardia rural κατά τη διάρ­κεια των εκδη­λώ­σε­ων για τη Μονκάδα.

Στις 12-Φεβ-1954 , όταν ο δικτά­το­ρας Fulgencio Batista επι­σκέ­φθη­κε τη φυλα­κή για να εγκαι­νιά­σει το εργο­στά­σιο παρα­γω­γής ενέρ­γειας, ο Raúl μαζί με τους 25 συντρό­φους του άρχι­σαν να τρα­γου­δά­νε τον ύμνο της 26^ης Ιού­λη και ο Μπα­τί­στα ακού­γο­ντας τους στί­χους –αφού ρώτη­σε κι έμα­θε ποιος τρα­γου­δού­σε, έφυ­γε κακήν κακώς.
Οι Fidel και Raúl Castro , Ramiro Valdés , Ernesto Tizol , Israel Tápanes και Agustín Díaz Cartaya θα τιμω­ρη­θούν σοβα­ρά για αυτήν την ενέρ­γεια, μετα­ξύ άλλων απο­κό­πτο­ντας και κάθε επα­φή μέσω ραδιό­φω­νου (ένα που υπήρ­χε το αφαί­ρε­α­σαν) η παρά­δο­ση εφη­με­ρί­δων ανε­στά­λη, καθώς και κάθε επι­κοι­νω­νία τους με τον έξω κόσμο.
Στη φυλα­κή έφτα­σαν πάνω από δέκα τηλε­γρα­φή­μα­τα με υπο­γρα­φή του του ΥπΕσ, Ramón Hermida, που διέ­τα­σαν τη μετα­φο­ρά του Ραούλ στην Αβά­να ενώ­πιον του έκτα­κτου δικα­στη­ρί­ου ως «υπεύ­θυ­νου για έγκλη­μα κατά της δημό­σιας τάξης στην υπό­θε­ση 412/1953».
Σε κάθε περί­πτω­ση, ο επι κεφα­λής πρό­βα­λε συνε­χείς δικαιο­λο­γί­ες για μη συμ­μόρ­φω­ση με την εντο­λή: ψευ­δείς ασθέ­νειες του Raúl, έλλει­ψη συνο­δών, έλλει­ψη εισι­τη­ρί­ων κλπ.

Από το 1954 και περισ­σό­τε­ρο το 1955, ξεκί­νη­σε ένα ευρύ πανε­θνι­κό κίνη­μα, που κάλυ­πτε σχε­δόν όλες τις πολι­τι­κές τάσεις και τάξεις, υπέρ μιας γενι­κής αμνη­στί­ας που περι­λάμ­βα­νε και τους moncadistas.
Στις 10-Μαρτ-1955, εν μέσω των επί­ση­μων εορ­τα­σμών για την τρί­τη επέ­τειο του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, παρου­σιά­στη­καν δύο σχέ­δια αμνή­στευ­σης στο Κογκρέσο

Ο Ραούλ με τον Φιντέλ, την Αλμέι­ντα και τον Αρμά­ντο Μέστρε στην έξο­δο του Πρί­σι­ντε­ου στις 15 Μαΐ­ου 1955

Στις 29-Μαρτ-1955, ο Ραούλ τιμω­ρή­θη­κε με τριά­ντα ημέ­ρες στέ­ρη­σης επι­κοι­νω­νιών και επι­σκέ­ψε­ων, όπως και ο Φιντέλ, για άρθρο «Επι­στο­λή για την αμνη­στία» του ηγέ­τη του Κινή­μα­τος της 26ης Ιου­λί­ου <|“Movimiento 26 de Julio|> που είχε εμφα­νι­στεί στο ιστο­ρι­κό περιο­δι­κό revista Bohemia και  κατα­δί­κα­ζε τα πολι­τι­κά παι­χνί­δια του καθεστώτος.
Ο Ραούλ θεω­ρή­θη­κε συνερ­γός του Φιντέλ στην επε­ξερ­γα­σία του άρθρου αλλά και στην απο­στο­λή του στην «Bohemia»

Στις 6 Μαΐ­ου, ο Batista υπέ­γρα­ψε τον νόμο περί αμνη­στί­ας και απε­λευ­θέ­ρω­σε (15-Μαΐ­ου-1955) όλους τους πολι­τι­κούς κρα­του­μέ­νους, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των επι­τι­θέ­με­νων στους στρα­τώ­νες της Moncada και στο  Carlos Manuel de Céspedes

Απελευθερωτικός αγώνας

Η κατα­δί­ω­ξη από τον Μπα­τί­στα ανά­γκα­σε τον Ραούλ να κατα­φύ­γει στην πρε­σβεία του Μεξι­κού και μετά να δια­φύ­γει εκεί όπου συμ­με­τεί­χε στις προ­ε­τοι­μα­σί­ες για την απο­στο­λή της Granma που κορυ­φώ­θη­καν στις 2‑Δεκ-1956 κατά μήκος της νότιας ακτής της Ανα­το­λής. Μετά τη δια­σπο­ρά που ακο­λού­θη­σε το αντί­στρο­φο του Alegría de Pío , ηγή­θη­κε μιας μικρής ομά­δας τεσ­σά­ρων μελών της απο­στο­λής μέχρι τις 18 Δεκεμ­βρί­ου, όταν κατά­φε­ρε να επα­νε­νω­θεί με τον αδελ­φό του Fidel στο μέρος που ήταν γνω­στό ως Cinco Palmas, στο Purial de Vicana.

Ο τότε διοι­κη­τής Ραούλ με τον Ernesto Che Guevara στο αντάρ­τι­κο (στη Σιέ­ρα Μαέ­στρα — Sierra Maestra).

Ήταν μέρος του αρχι­κού πυρή­να του επα­να­στα­τι­κού στρα­τού -Ejército Rebelde και συμ­με­τεί­χε στις πρώ­τες νικη­φό­ρες ενέρ­γειες των ανταρ­τών στη La Plata και Arroyo del Infierno, επί­σης ήταν παρών στην κρί­σι­μη sorpresa de Altos de Espinosa, όπου οι barbudos επα­να­στά­τες κιν­δύ­νε­ψαν να εκμη­δε­νι­στούν από τα μέσα (προ­δο­σία).
Στις 28 Μαΐ­ου 1957, επι­κε­φα­λής της διμοι­ρί­ας του, συμ­με­τεί­χε στην επί­θε­ση στους στρα­τώ­νες του El Uvero, (ataque al cuartel de El Uvero) μια δρά­ση που είχε μεγά­λη επί­πτω­ση στα ΜΜΕ και η οποία, κατά τη γνώ­μη του Ερνέ­στο Γκε­βά­ρα, σημα­το­δό­τη­σε την «ενη­λι­κί­ω­ση» του επα­να­στα­τι­κού στρατού.
Δια­κρί­θη­κε σε πολ­λές στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις  κατά του κυβερ­νη­τι­κού στρα­τού και στις 27-Φεβ-1958 προ­ή­χθη σε διοικητή.

Επι κεφα­λής την απο­στο­λής ανοίγ­μα­τος νέου μετώ­που Segundo Frente Oriental Frank País ενά­ντια στη δικτα­το­ρία τις πρώ­τες μέρες του Μαρ­τί­ου 1958 έφυ­γε από τη La Mesa, προς στη Σιέ­ρα Μαέ­στρα, όπου και ηγή­θη­κε μέχρι το τέλος του Απε­λευ­θε­ρω­τι­κού Πολέμου.

Η Επανάσταση στην εξουσία

O Raúl Castro, χαι­ρε­τά τους “Camilitos” ‑νέους μαθη­τές των στρα­τιω­τι­κών σχο­λών Escuelas Militares Camilo Cienfuegos

Όταν ο Fulgencio Batista διέ­φυ­γε την 1η Ιαν-1959, ο Raúl με τους άνδρες του, κατέ­λα­βε τους Στρα­τώ­νες Cuartel Moncada και διο­ρί­στη­κε την επό­με­νη ημέ­ρα στρα­τιω­τι­κός αρχη­γός της επαρ­χί­ας Oriente

Όταν ο Φιντέλ Κάστρο έγι­νε πρω­θυ­πουρ­γός της προ­σω­ρι­νής επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης στις 16-Φεβ, μετά την παραί­τη­ση του José Miró Cardona, ο Raúl μπή­κε επί κεφα­λής των χερ­σαί­ων, θαλάσ­σιων και αερο­πο­ρι­κών δυνά­με­ων της Κούβας.
Στις 16-Οκτ, όταν δημιουρ­γή­θη­κε το Υπουρ­γείο των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων (Ministerio de las Fuerzas Armadas Revolucionarias — MINFAR), διο­ρί­στη­κε Υπουρ­γός, θέση που κατεί­χε μέχρι τις 24 Φεβρουα­ρί­ου 2008.
Λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη τις συνε­χείς προ­κλή­σεις και τις τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες του εχθρού, ο Φιντέλ Κάστρο τον διέ­τα­ξε να δημιουρ­γή­σει τον «ανα­το­λι­κό Στρα­τό» (Ejército Oriental) για να ενι­σχύ­σει την περιο­χή: Κοί­τα, πήγαι­νε στην Ανα­το­λή και θα ανα­λά­βω το Υπουρ­γείο των Ενό­πλων Δυνά­με­ων με τον Αρχη­γό του Γενι­κού Επι­τε­λεί­ου, να πας εκεί και να οργα­νώ­σεις το Στρα­τό, για­τί αν δια­σώ­σου­με εκεί­νη την περιο­χή, σώζου­με την Επα­νά­στα­ση.

Σύμ­φω­να με τον ίδιο τον Ραούλ, όπως σχο­λί­α­σε σε συνέ­ντευ­ξή του στις 31-Δεκ-2008, τα πρώ­τα χρό­νια της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης ήταν πολύ δύσκολα:

Μερι­κές φορές ήρθα στο Υπουρ­γείο Ενό­πλων Δυνά­με­ων – MINFAR με 4–5 βοη­θούς, που ήταν σύν­δε­σμοι με τις διά­φο­ρες περιο­χές και ΕΔ της χώρας, ήρθαν με μια λίστα με όσα συνέ­βη­σαν τις τελευ­ταί­ες 24 ώρες, ή του­λά­χι­στον τις τελευ­ταί­ες 12 ώρες της προη­γού­με­νης νύχτας…
Δεκά­δες οι εκτά­σεις με καμ­μέ­να καπνά στο Pinar del Río και άλλες τόσες στα ζαχα­ρο­κά­λα­μα που καί­γο­νται σε ολό­κλη­ρη τη χώρα.
Πολ­λές βόμ­βες σε πόλεις και σε άλλα μέρη, σαμπο­τάζ στην ηλεκτροδότηση…
Μερι­κές φορές έλε­γα, «πεί­τε μου το πιο σημα­ντι­κό πράγ­μα» και αυτό ήταν, απα­ράλ­λα­χτα ίδιο, για πέντε ή έξι χρόνια.

Ο Raúl και ο Fidel Castro στην Asamblea Nacional del Poder Popular  στις 29-Δεκ-2001 .

Υπήρ­ξε μέλος της Organizaciones Revolucionarias Integradas ‑Εθνι­κής Διεύ­θυν­σης Ολο­κλη­ρω­μέ­νων Επα­να­στα­τι­κών Οργα­νι­σμών (ORI) και αργό­τε­ρα του Partido Unido de la Revolución Socialista de Cuba.
Τον Οκτώ­βρη του 1965, όταν δημιουρ­γή­θη­κε σαν όργα­νο η ΚΕ του ΚΚ της Κού­βας <|Partido Comunista de Cuba|> εξε­λέ­γη 2^ος γραμ­μα­τέ­ας του όπως και στα Συνέ­δρια II, III, IV και V.

Διε­τέ­λε­σε βου­λευ­τής της Εθνι­κής Συνέ­λευ­σης Asamblea Nacional del Poder Popular από τη σύστα­σή της το 1976 και εξε­λέ­γη Πρώ­τος Αντι­πρό­ε­δρος του υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου (Consejos de Estado y de Ministros)

Για τις υπη­ρε­σί­ες του στην υπε­ρά­σπι­ση της χώρας, στις 15-Νοε-1976 προ­ή­χθη στο αξί­ω­μα του Στρα­τη­γού και στις 27-Φεβ-1998, του απο­νε­μή­θη­κε, ο τιμη­τι­κό τίτλο του Ήρωα της Δημο­κρα­τί­ας (Héroe de la República de Cuba)

Πρόεδρος της Κούβας

Στις 31-Ιουλ-2006 , ο Comandante en Jefe του ανέ­θε­σε προ­σω­ρι­νά την προ­ε­δρία των Συμ­βου­λί­ων Κρά­τους και των Υπουρ­γών και τον αντι­κα­τέ­στη­σε (προ­σω­ρι­νά –μετά ψηφί­στη­κε από το Κόμ­μα) στην ηγε­σία της ΚΕ του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος <|Partido Comunista|>

Αργό­τε­ρα, στις 24-Φεβ-2008, εξε­λέ­γη πρό­ε­δρος των Συμ­βου­λί­ων Κρά­τους και Υπουρ­γι­κού με «κανο­νι­κή» (κυβερ­νη­τι­κή / κοι­νο­βου­λευ­τι­κή) ψήφο
Στην πρώ­τη του ομι­λία ως πρό­ε­δρος είπε:
Γνω­ρί­ζω το μέγε­θος της ευθύ­νης των καθη­κό­ντων που έχει ανα­λά­βει ενώ­πιον του λαού και, ταυ­τό­χρο­να, της υπο­στή­ρι­ξης εκεί­νων που ασκούν ηγε­τι­κές ευθύ­νες σε δια­φο­ρε­τι­κά επί­πε­δα ακό­μη πιο σημα­ντι­κά από εμέ­να συμπα­τριώ­τες, χωρίς τους οποί­ους δεν υπάρ­χει καμιά δυνα­τό­τη­τα επι­τυ­χί­ας σε μια κοι­νω­νία όπως η δική μας.

Εσωτερική πολιτική

Το Σεπτέμ­βρη του 2006, ο Ραούλ, τότε πρώ­τος αντι­πρό­ε­δρος των Συμ­βου­λί­ων Κρά­τους και Υπουρ­γι­κού, παρα­κο­λού­θη­σε τις συνό­δους του XIX Συνε­δρί­ου της Κεντρι­κής Ένω­σης Εργα­ζο­μέ­νων της Κού­βας Central de Trabajadores de Cuba.
Κατά την τελι­κή ομι­λία της εκδή­λω­σης, κάλε­σε το CTC και τα συν­δι­κά­τα βελ­τιώ­σουν τη δου­λειά τους και να ενι­σχύ­σουν τις ενέρ­γειες τους υπέρ των εργα­ζο­μέ­νων, επα­να­λαμ­βά­νο­ντας την πρό­θε­ση της Κυβέρ­νη­σης και του Κόμ­μα­τος να στη­ρί­ξουν έμπρα­κτα την εργα­τι­κή τάξη της χώρας.

Στις 6 Δεκέμ­βρη, ήταν επι­κε­φα­λής των εκδη­λώ­σε­ων (παρέ­λα­ση και λαϊ­κή κινη­το­ποί­η­ση) για την 50ή της από­βα­σης της Granma <|Desembarco del Yate Granma|> και της μέρας του στρα­τού της επα­νά­στα­σης <|FAR|>
«Θα συνε­χί­σου­με να αυξά­νου­με την μαχη­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία και τη συνο­χή των τακτι­κών στρα­τευ­μά­των, των εφε­δριών τους, της πολι­το­φυ­λα­κής, των ταξιαρ­χιών παρα­γω­γής και άμυ­νας και των άλλων στοι­χεί­ων του εδα­φι­κού αμυ­ντι­κού συστή­μα­τος, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των κομ­μα­τι­κών, κρα­τι­κών και κυβερ­νη­τι­κών δομών σε όλα τα επίπεδα.
ΣΣ |> Να πού­με –αλλά η ανά­λυ­ση ξεφεύ­γει από τα όρια αυτού του αφιε­ρώ­μα­τος, πως η επα­να­στα­τι­κή οργά­νω­ση της υπε­ρά­σπι­σης της χώρας στη­ρί­ζε­ται σε ένα σύστη­μα όπου όλοι μα όλοι οι Κου­βα­νοί, άνδρες και γυναί­κες και ο καθέ­νας ξεχω­ρι­στά, απο­τε­λούν ένα καλο­λα­δω­μέ­νο γρα­νά­ζι ενός μηχα­νι­σμού που εγγυ­ή­θη­κε όλα αυτά τα χρό­νια την ακε­ραιό­τη­τα της Κού­βας. Ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι οι περί­φη­μες επι­τρο­πές γει­το­νιάς «υπε­ρά­σπι­σης της επα­νά­στα­σης» Comités de Defensa de la Revolución (CDR), που δημιουρ­γή­θη­καν στις 28-Σεπ-1960 από τον Fidel Castro παρου­σία 1.000.000 (οπλι­σμέ­νων) μαχητών
Θα συνε­χί­σου­με να ανα­νε­ώ­νου­με –είπε ο Raúl Castro το Θέα­τρο των Στρα­τιω­τι­κών Επι­χει­ρή­σε­ων ενώ ανα­πτύσ­σου­με τις επι­κοι­νω­νί­ες και εκσυγ­χρο­νί­ζου­με τα μέσα μάχης για να βελ­τιώ­σου­με τις μαχη­τι­κές τους ιδιό­τη­τες και να τις κάνου­με αντί­στοι­χες των ανα­γκών σε περί­πτω­ση επί­θε­σης. Με τον ίδιο τρό­πο, θα συνε­χί­σου­με να ενι­σχύ­ου­με σε όλα τα μέτω­πα το σημα­ντι­κό έργο που επι­τε­λούν οι ηρω­ι­κοί μαχη­τές του ΥπΕς
ΣΣ |> βλ. tropas especiales del Ministerio del Interior de Cuba

Ο Ραούλ Κάστρο κατά τη διάρ­κεια της ομι­λί­ας του στο Camagüey για την 54^η επέ­τειο των επι­θέ­σε­ων στη Moncada και στους Στρα­τώ­νες Carlos Manuel de Céspedes.

Η ομι­λία του στις 26-Ιουλ-2007 ξεκί­νη­σε με μια πρό­σκλη­ση για αύξη­ση της απο­δο­τι­κό­τη­τας και της παρα­γω­γι­κό­τη­τας της οικο­νο­μί­ας ως κλει­δί για την επί­λυ­ση τα επεί­γο­ντα προ­βλή­μα­τα της κου­βα­νι­κής κοι­νω­νί­ας.
«Οποια­δή­πο­τε αύξη­ση των μισθών ή μεί­ω­ση των τιμών, για να είναι πραγ­μα­τι­κή, μπο­ρεί να προ­έλ­θει μόνο από μια μεγα­λύ­τε­ρη και πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή παρα­γω­γή ή παρο­χή υπη­ρε­σιών που θα μας επι­τρέ­ψει να έχου­με περισ­σό­τε­ρα έσο­δα»

Ανα­κοί­νω­σε την εκτέ­λε­ση από­φα­σης της Εθνο­συ­νέ­λευ­σης να οργα­νώ­σει το σύστη­μα πλη­ρω­μών στους αγρό­τες και επι­πλέ­ον, ανα­φέρ­θη­κε στο ότι το κρά­τος ‑με ευθύ­νη του, θα προ­ω­θού­σε την παρα­γω­γή γάλα­κτος, ρυζιού και κρέ­α­τος, ως μέσο για την ενί­σχυ­ση της επι­σι­τι­στι­κής ασφά­λειας και τη μεί­ω­ση περιτ­τών εισα­γω­γών και εξόδων.
Η ομι­λία του στο Camagüey θεω­ρεί­ται ως η βάση των αλλα­γών που χρό­νια αργό­τε­ρα θα προ­ω­θού­νταν στην κου­βα­νι­κή οικο­νο­μι­κή πολιτική.
Κανέ­νας -είπε, ούτε άτο­μο ούτε χώρα, δεν μπο­ρεί να ξοδέ­ψει περισ­σό­τε­ρα από όσα έχει.
Φαί­νε­ται στοι­χειώ­δες, αλλά τελι­κά δεν πιστεύ­ου­με πάντα και δεν ενερ­γού­με ανά­λο­γα με αυτήν την ανα­πό­φευ­κτη πραγματικότητα.
Για να έχου­με περισ­σό­τε­ρα, πρέ­πει να ξεκι­νή­σου­με από την παρα­γω­γή περισ­σό­τε­ρων και με μια αίσθη­ση ορθο­λο­γι­σμού και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας, ώστε να μειώ­σου­με τις εισα­γω­γές, πρώ­τα απ ‘όλα τα τρό­φι­μα που παρά­γο­νται εδώ, των οποί­ων η εθνι­κή παρα­γω­γή απέ­χει πολύ από την ικα­νο­ποί­η­ση ανα­γκών.

ℹ️  Η ομι­λία πυρο­δό­τη­σε μια σχε­δια­σμέ­νη δια­δι­κα­σία συζή­τη­σης και προ­βλη­μα­τι­σμού που προ­ω­θή­θη­κε από το Κόμ­μα, τη νεο­λαία UJC και τις μαζι­κές οργα­νώ­σεις σε όλη την Κού­βα.
Σύμ­φω­να με έγκυ­ρα στοι­χεία η δια­δι­κα­σία αγκά­λια­σε περισ­σό­τε­ρες από ένα εκα­τομ­μύ­ριο προ­σεγ­γί­σεις που επι­κε­ντρώ­θη­καν σε ζητή­μα­τα όπως η γεωρ­γία, οι τιμές των τρο­φί­μων, οι μισθοί και η νομι­σμα­τι­κή πολι­τι­κή, τα οποία απο­τέ­λε­σαν τη βάση για την επό­με­νη δια­δι­κα­σία σύντα­ξης και συζή­τη­σης των κατευ­θυ­ντή­ριων γραμ­μών της οικο­νο­μι­κής πολιτικής.
(…) οι μήνες Σεπτέμ­βριος και Οκτώ­βριος ήταν αφιε­ρω­μέ­νοι σε μια χωρίς όρια συζή­τη­ση στη βάση της κοι­νω­νί­ας και στον απλό κόσμο, χωρίς να περιο­ρι­στεί στα ζητή­μα­τα που περι­λαμ­βά­νο­νταν σε αυτήν την ομι­λία και ο λαός ενθαρ­ρύν­θη­κε να μιλή­σει για οποιο­δή­πο­τε θέμα που τον ενδιέ­φε­ρε, δεδο­μέ­να που ήταν πολύ χρή­σι­μα για το επα­κό­λου­θο έργο της ηγε­σί­ας της χώρας
Τον Νοέμ­βριο του ίδιου έτους μαζεύ­τη­καν οι  πλη­ρο­φο­ρί­ες για την προ­ε­τοι­μα­σία μια περι­λη­πτι­κής προ­σέγ­γι­σης και τον Δεκέμ­βρη έγι­νε πλα­τιά συζή­τη­ση και η τελι­κή έκθε­ση στα πλαί­σια του Κόμματος.

Πάνω από 5.100.000 άτο­μα παρα­κο­λού­θη­σαν τις μαζώ­ξεις, πραγ­μα­το­ποί­η­σαν 3.255.000 παρεμ­βά­σεις, 1.301.203 συγκε­κρι­μέ­νες προ­σεγ­γί­σεις, εκ των οποί­ων το 48,8% ήταν κρίσιμες.
Τα απο­τε­λέ­σμα­τα αυτής της δρα­στη­ριό­τη­τας δεν ρίχτη­καν στο καλά­θι των αχρήστων.

ℹ️  Στις 11 Ιου­λί­ου 2008, κατά την Πρώ­τη Τακτι­κή Περί­ο­δο (VII) του Νομο­θε­τι­κού της έργου η Εθνι­κή Συνέ­λευ­ση <|Asamblea Nacional del Poder Popular|> ξεκί­νη­σε μια συζή­τη­ση σχε­τι­κά με το (προ)Σχέδιο Νόμου περί Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, που ο Ραούλ τοπο­θε­τή­θη­κε θυμί­ζο­ντας πως ‑πάνω απ όλα, οι προ­τει­νό­με­νες αλλα­γές στην ηλι­κία συντα­ξιο­δό­τη­σης και στα συντά­ξι­μα χρό­νια για να πλη­ρούν πραγ­μα­τι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις πρέ­πει να αντι­στοι­χούν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μιας χώρας, όπου το προσ­δό­κι­μο ζωής αυξά­νε­ται και δια­τη­ρού­νται τα ποσο­στά γεν­νή­σε­ων (ΣΣ |> ;;)
Στην ίδια σύνο­δο, ανα­κοί­νω­σε ότι το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας Consejo de Estado θα εγκρί­νει ένα νόμο (το ΝΔ 259) που θα επι­τρέ­πει την παρά­δο­ση των αδρα­νών κρα­τι­κών εκτά­σε­ων ως «επι­καρ­πία» σε φυσι­κά ή νομι­κά πρόσωπα.

Το καλο­καί­ρι του 2008, είχα­με το πέρα­σμα των τυφώ­νων huracanes Gustav και Ike, καθώς και την τρο­πι­κή καται­γί­δα tormenta tropical Paloma που προ­κά­λε­σαν μεγά­λες ζημιές στον Ειδι­κό Δήμο Isla de la Juventud και στη δυτι­κή επαρ­χία του Pinar del Río καθώς και σημα­ντι­κές ζημιές στις πόλεις Santa Cruz del Sur  (Camaguey), Guayabal  (Las Tunas) και Baracoa  (Guantánamo)
ℹ️  Δεί­τε και «Ατέ­χνως» 🌀 ⚡ 🌀  |> Η πολι­τι­κή προ­στα­σία στο νησί της επανάστασης
Ο Ραούλ, ο οποί­ος παρα­κο­λου­θού­σε λεπτό προς λεπτό τις εξε­λί­ξεις, επι­σκέ­φθη­κε τις πλη­γεί­σες περιο­χές και εξέ­φρα­σε την πρό­θε­ση του κρά­τους και της κυβέρ­νη­σης να υπο­στη­ρί­ξει την ανάκαμψη.

Ο Raúl Castro κατά τη διάρ­κεια της τελε­τής για την 50ή επέ­τειο του Θριάμ­βου της Επα­νά­στα­σης την 1η Γενά­ρη 2009 στο Santiago de Cuba

Στην ομι­λία του, επι­βε­βαί­ω­σε την έκκλη­ση για τη δια­τή­ρη­ση συνέ­χι­ση και διεύ­ρυν­ση του σοσια­λι­σμού και έκα­νε ανα­φο­ρά τιμής και μνή­μης σε αυτούς που έπε­σαν για την υπε­ρά­σπι­ση της Επα­νά­στα­σης.

Η πρώ­τη μας σκέ­ψη ‑είπε, μια μέρα σαν σήμε­ρα, είναι για εκεί­νους που έπε­σαν σε αυτόν τον μακρύ αγώνα.
Απο­τε­λούν παρά­δειγ­μα και σύμ­βο­λο της προ­σπά­θειας και της θυσί­ας εκα­τομ­μυ­ρί­ων Κου­βα­νών.
Ασκώ­ντας τα ισχυ­ρά όπλα που πηγά­ζουν από την ηγε­σία, τις διδα­σκα­λί­ες και το παρά­δειγ­μα του Fidel, μάθα­με μέσα από την αυστη­ρό­τη­τα του αγώ­να να κάνου­με τα όνει­ρα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, να μην χάνου­με την εμπι­στο­σύ­νη ακό­μα και απέ­να­ντι σε μεγά­λους κιν­δύ­νους και απει­λές, να ανυ­ψώ­νου­με το φρό­νη­μα ακό­μη και μετά από μεγά­λες απο­τυ­χί­ες, να μετα­τρέ­που­με κάθε πρό­κλη­ση σε νίκη και να ξεπερ­νά­με τις αντι­ξο­ό­τη­τες, ακό­μη και αν φαί­νο­νται ανυ­πέρ­βλη­τες.

Μήνες αργό­τε­ρα, στην ομι­λία του στο Holguín για την 56η επέ­τειο των γεγο­νό­των της 26ης Ιου­λί­ου 1953, ανα­κοί­νω­σε την από­φα­ση της κυβέρ­νη­σης να δώσει προ­τε­ραιό­τη­τα σε επεν­δύ­σεις που βοη­θούν στην επί­λυ­ση της άρδευ­σης στις ανα­το­λι­κές επαρ­χί­ες, ανα­κοι­νώ­νο­ντας ότι οι επεν­δύ­σεις στο αγω­γό του Santiago και στην κατα­σκευή της Trasvase Este-Oeste  θα έχουν ύψι­στη προ­τε­ραιό­τη­τα, ώστε να είναι σε θέση να απο­τρέ­ψει και να αντι­με­τω­πί­σει τις συνέ­πειες των επα­να­λαμ­βα­νό­με­νων περιό­δων ξηρα­σί­ας, που παρα­τεί­νο­νται όλο και περισσότερο
Θυμη­θεί­τε –είπε τα τρία δύσκο­λα χρό­νια ξηρα­σί­ας το 2005, όταν χρειά­στη­κε σε όλη τη χώρα έρθει το νερό, ακό­μη και με το σιδη­ρό­δρο­μο και με όλα τα είδη οχη­μά­των και πλοί­ων, σε σχε­δόν 3,5 εκα­τομ­μύ­ρια Κουβανούς.

Στις 30 Ιου­λί­ου 2009, το Συμ­βού­λιο Υπουρ­γών (Consejo de Ministros) ενέ­κρι­νε τη δεύ­τε­ρη προ­σαρ­μο­γή του οικο­νο­μι­κού σχε­δί­ου του έτους καθώς και ένα σύνο­λο συμ­φω­νιών με σκο­πό την αντι­με­τώ­πι­ση της δύσκο­λης οικο­νο­μι­κής κατά­στα­σης στην οποία βρέ­θη­κε η Κού­βα, μετά τις απώ­λειες και τις ζημιές των 10 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων που προ­κλή­θη­καν από τρεις κατα­στρο­φι­κούς τυφώ­νες –με πρώ­τον τον Gustav, και τρί­το, τον Paloma, όταν, σε μόλις 72 ημέ­ρες, χάθη­κε ~20% του ΑΕΠ.
Σε αυτό προ­στέ­θη­κε η αβε­βαιό­τη­τα που προ­κλή­θη­κε από την παγκό­σμια οικο­νο­μι­κή και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κή κρί­ση και οι ανα­πό­φευ­κτες επι­πτώ­σεις της στην οικο­νο­μία μας.
(…) Οι εξα­γω­γές μας μειώ­θη­καν σημα­ντι­κά λόγω της πτώ­σης των τιμών τους.
Το νικέ­λιο, για παρά­δειγ­μα, κατά μέσο όρο 21.100 δολά­ρια ανά τόνο, έπε­σε κατά μέσο όρο σε 11.700$ το πρώ­το εξάμηνο.

Με πρω­το­βου­λία του Raúl, δημιουρ­γή­θη­κε ένας νέος θεσμός ελέγ­χου η Contraloría General de la República de Cuba (Αυγ-2009 Ν.10),  σώμα που αντι­κα­τέ­στη­σε το προη­γού­με­νο στο αρμό­διο Υπουρ­γείο (MAC) με τον Gladys Bejerano Portela  επικεφαλής.
Τον Αύγου­στο του 2010, η Εθνο­συ­νέ­λευ­ση ενέ­κρι­νε δύο νέα νομι­κά εργα­λεία, τον Νόμο για την τρο­πο­ποί­η­ση της Πολι­τι­κής-Διοι­κη­τι­κής Διεύ­θυν­σης División Político Administrativa που σημα­το­δό­τη­σε τη δημιουρ­γία των επαρ­χιών Αρτέ­μι­ζα και Μαγια­μπέκ (Artemisa & Mayabeque)  καθώς και του νέου ΚΟΚ (Κώδι­κα Οδι­κής Ασφάλειας).
ℹ️  Σχε­τι­κά με αυτά τα μέτρα, ο Ραούλ δήλωσε:
Οι νέες επαρ­χί­ες Artemisa και Mayabeque, θα λει­τουρ­γή­σουν την 1^η-Ιαν-2011 χωρίς να επα­να­λη­φθούν τα λάθη που συνό­δευ­σαν το έργο των εκεί οργά­νων της Τοπι­κής Διοί­κη­σης (Poder Popular), στη λογι­κή εξοι­κο­νό­μη­σης και ορθο­λο­γι­κής χρή­σης όλων των πόρων, ιδί­ως με πρό­τυ­πα προ­σαρ­μο­σμέ­να στις ιδιαί­τε­ρες λει­τουρ­γί­ες της περιο­χής και σαφή οριο­θέ­τη­ση των  σχέ­σε­ων με τους οργα­νι­σμούς της κεντρι­κής διοί­κη­σης (του κρά­τους), τους οικο­νο­μι­κούς οργα­νι­σμούς σε εθνι­κό επί­πε­δο και τις πολι­τι­κές και μαζι­κές οργανώσεις.
Από την πλευ­ρά του, ο ΚΟΚ, (…) απο­τε­λεί συμ­βο­λή στην αύξη­ση της κοι­νω­νι­κής πει­θαρ­χί­ας και τη δια­φύ­λα­ξη της ανθρώ­πι­νης ζωής, καθώς και στη μεί­ω­ση του οικο­νο­μι­κού κόστους.

ℹ️  Στην ίδια ομι­λία, ο Ραούλ ανα­κοί­νω­σε την από­φα­ση να τρο­πο­ποι­ή­σει την εργα­σια­κή και μισθο­λο­γι­κή μετα­χεί­ρι­ση κάποιων ειδι­κών ομά­δων εργα­ζο­μέ­νων στον κρα­τι­κό τομέα, διευ­κρι­νί­ζο­ντας ότι: «κανείς δεν θα αφε­θεί στην τύχη του, το Σοσια­λι­στι­κό Κρά­τος θα παρά­σχει την απα­ραί­τη­τη υπο­στή­ρι­ξη (…) μέσω του συστή­μα­τος κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας σε όσους δεν είναι πραγ­μα­τι­κά σε θέση να εργα­στούν και απο­τε­λούν το μόνο στή­ριγ­μα των οικο­γε­νειών τους» ΣΣ |> τα μέτρα έγι­ναν νόμος (ΦΕΚ) με άμε­ση εφαρμογή

Από το 2011, μετά την έγκρι­ση από το 6^ο συνέ­δριο του ΚΚ Κού­βας – PCC <|VI Congreso del PCC|> των Κατευ­θυ­ντή­ριων Γραμ­μών για την Οικο­νο­μι­κή και Κοι­νω­νι­κή Πολι­τι­κή <|Lineamientos de la Política Económica y Social|>, το κρά­τος και η κου­βα­νι­κή κυβέρ­νη­ση ενέ­κρι­ναν μια σει­ρά μέτρων με σκο­πό την «επι­και­ρο­ποί­η­ση της οικο­νο­μι­κής πολι­τι­κής»

Έτσι (Σεπ & Νοε-2011) νομο­θε­τού­νται οι νέες διευ­κο­λύν­σεις για την αύξη­ση της αυτο­α­πα­σχό­λη­σης trabajo por cuenta propia τίθε­νται σε ισχύ |> Cubadebate, αγο­ρα­πω­λη­σί­ες αυτο­κι­νή­των κατοι­κιών, η αντι­κα­τά­στα­ση του Υπουρ­γεί­ου Ζάχα­ρης Ministerio del Azúcar (Minaz) από τον Όμι­λο Grupo AzCuba, παρα­χώ­ρη­ση κρα­τι­κών μικρο­ε­πει­χει­ρή­σε­ων (πχ …κου­ρεία!) σε ιδιώ­τες με μακρο­χρό­νια μίσθω­ση και δυνα­τό­τη­τας των γεωρ­γι­κών παρα­γω­γών να που­λά­νε απ’ ευθεί­ας προ­ϊ­ό­ντα τους στους του­ρί­στες κλπ.

Το Μάρ­τη του 2012 δημιουρ­γού­νται νέα υπουρ­γεία δια­χεί­ρι­σης της Ενέρ­γειας & Βιο­μη­χα­νί­ας και τον Οκτώ­βρη νομο­θε­τού­νται οι νέοι κανο­νι­σμοί σχε­τι­κά με την ιδιο­κτη­σία της γης (επι­καρ­πία) που εξε­λί­χτη­κε περαι­τέ­ρω (βλ και  σύστα­ση συνε­ται­ρι­σμών σε μη γεωρ­γι­κούς τομείς) και το Δεκέμ­βρη εκρί­θη­κε ο νέος φορο­λο­γι­κός νόμος.

Εξωτερική πολιτική

Η εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή του νησιού υπό την προ­ε­δρία του Ραούλ συνε­χί­στη­κε πρα­κτι­κά όπως επί Φιδέλ (αυτο­διά­θε­ση, σεβα­σμός του διε­θνούς δικαί­ου, αγώ­νας για την χει­ρα­φέ­τη­ση της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής με τη συνερ­γα­σία «Νότου-Νότου», την ενί­σχυ­ση των εξω­τε­ρι­κών σχέ­σε­ων και των δεσμών με όλα τα  κρά­τη, πάντα μέσα από το πρί­σμα και τις πρα­κτι­κές του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού –απ’ όπου η Κού­βα δεν παρε­ξέ­κλι­νε ποτέ

Το 2006 έγι­νε στην Αβά­να η 14^η Διά­σκε­ψη Κορυ­φής XIV Conferencia Cumbre de la MNOAL των «Αδέ­σμευ­των» (Movimiento de Países No Alineados)
Τον Δεκέμ­βρη του 2008, πρό­ε­δρος πλέ­ον της Κού­βας, ήταν «αμφι­τρύ­ων»  της συνό­δου κορυ­φής III Κού­βα- CARICOM, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Santiago de Cuba   αυτή τη φορά στην πόλη του Σαντιά­γο της Κούβας.
Αμέ­σως μετά ξεκί­νη­σε από το Καρά­κας της Βενε­ζου­έ­λας, την πρώ­τη του διε­θνή περιο­δεία, όπου συνα­ντή­θη­κε με τον Ούγκο Τσά­βες, αργό­τε­ρα συμ­με­τεί­χε στη Σύνο­δο Κορυ­φής της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Καραϊ­βι­κής (LAC) για την «ολο­κλή­ρω­ση και την Ανά­πτυ­ξη» που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στην Costa de Sauípe της Βραζιλίας.
Στις 28-Ιαν-2009, θα ξεκι­νή­σει επί­ση­μη –καταρ­χήν εθι­μο­τυ­πι­κή, επί­σκε­ψη μίας εβδο­μά­δας στη Ρωσία, όπου συνα­ντή­θη­κε με τον τότε Ρώσο πρό­ε­δρο, Μεντ­βέ­ντεφ και τον Βλα­ντι­μίρ Πού­τιν, επι­σκέ­φθη­κε το Μαυ­σω­λείο του Λένιν, το Μου­σείο του Πατριω­τι­κού Πολέ­μου κλπ. στη συνέ­χεια (4–9 Φεβ) Αγκό­λα και Αλγε­ρία με τις οποί­ες υπέ­γρα­ψε διά­φο­ρες διμε­ρείς συμ­φω­νί­ες συνερ­γα­σί­ας και αργό­τε­ρα συμ­με­τεί­χε στην έκτα­κτη σύνο­δο κορυ­φής του Grupo de Río, σε υπο­στή­ρι­ξη του Προ­έ­δρου της Ονδού­ρας ΣΣ |> θυμί­ζου­με πως τότε είχε γίνει ένα ακό­μη πρα­ξι­κό­πη­μα στη χώρα αυτή), που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στη Managua, Νικαράγουα.
Στις 12-Ιουλ-2009, ξεκί­νη­σε τη 2^η επί­ση­μη επί­σκε­ψή του στην Αλγε­ρία όπου συνα­ντή­θη­κε με τον Πρό­ε­δρο Abdelaziz Bouteflika και μετά στο Sharm El-Sheikh συμ­με­τεί­χε στη σύνο­δο κορυ­φής XV Cumbre del MNOAL πραγ­μα­το­ποιώ­ντας συνα­ντή­σεις με τον ΓΓ του ΟΗΕ Ban Ki-moon και με τους Προ­έ­δρους Αιγύ­πτου – Κρο­α­τί­ας — Σου­δάν και τους πρω­θυ­πουρ­γούς Μαλαι­σί­ας και Νεπάλ.
Στη συνέ­χεια ξεκί­νη­σε επί­ση­μη επί­σκε­ψη στην Αίγυ­πτο και μετά (20–23 Ιουλ 2009), στη Ναμί­μπια  και στην Αγκό­λα.
Τον Δεκ-2009, «αμφι­τρύ­ων» και πάλι της 8^ης συνό­δου κορυ­φής Alianza Bolivariana para los Pueblos de Nuestra América που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στην Αβά­να, ενώ τον Ιανουά­ριο του 2010, η Κού­βα για ακό­μη μια φορά γρά­φει διε­θνι­στι­κή ιστο­ρία με την παρέμ­βα­σή της στην Αϊτή, που είχε κυριο­λε­κτι­κά ισο­πε­δω­θεί μετά τον ισχυ­ρό σεισμό.

Κάπως έτσι –για να μην κου­ρά­ζου­με, με 10άδες διε­θνείς συνα­ντή­σεις και συνό­δους κορυ­φής το νησί της επα­νά­στα­σης βρί­σκε­ται στο προ­σκή­νιο και τα επό­με­να χρόνια:
Βενε­ζου­έ­λα 7–8 φορές, Τρι­νι­ντάντ, Τομπά­γκο, δέχτη­κε τον Πάπα Βενέ­δι­κτο, 14^η Σύνο­δος Κορυ­φής του Ρίο+20 (κλι­μα­τι­κής αλλα­γής -Cumbre Río+20) πρώ­τη επί­ση­μη επί­σκε­ψή του στην Κίνα, Βιετ­νάμ, Ρωσία για 2^η φορά, συνά­ντη­ση CELAC-ΕΕ στο Σαντιά­γο της Χιλής, συνε­χείς τηλε­φω­νι­κές  συνο­μι­λί­ες με τον Ομπά­μα –μετα­ξύ άλλων για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των 5 Κου­βα­νών αγω­νι­στών, που κρα­τού­νταν με χαλ­κευ­μέ­νες κατη­γο­ρί­ες στις αμε­ρι­κα­νι­κές φυλα­κές, ταξί­δι στη Νέα Υόρ­κη με ατζέ­ντα παρεμ­βά­σε­ων υψη­λού επι­πέ­δου εκδη­λώ­σεις του ΟΗΕ (μετά τις ιστο­ρι­κές ομι­λί­ες του Φιδέλ το 1960, 1979, 1995 και 2000),  απο­κα­τά­στα­ση των διπλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων με ΗΠΑ (Ιουλ-2015) κλπ

Διαδοχή

Κατά τη 9^η Συντα­κτι­κή Σύνο­δο του Νομο­θε­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 18 Απρι­λί­ου 2018, τον δια­δέ­χθη­κε ο πρώ­τος Αντι­πρό­ε­δρος [Miguel] Díaz Canel [Bermúdez] Miguel Díaz Canel Bermúdez.

Πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας του PCC
Στις 31-Αυγ-2006, ο Comandante en Jefe Fidel Castro, στην προ­κή­ρυ­ξή του προς τον Κου­βα­νι­κό λαό, ανέ­θε­σε στον Ραούλ τα καθή­κο­ντα του πρώ­του Γραμ­μα­τέα της ΚΕ του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας, αλλά ο Raúl δια­τή­ρη­σε το καθε­στώς του ως δεύ­τε­ρος (ανα­πλη­ρω­τής) γραμ­μα­τέ­ας, επα­να­λαμ­βά­νο­ντας επα­νει­λημ­μέ­να ότι η ηγε­σία και το παρά­δειγ­μα του Fidel είναι πρα­κτι­κά ανα­ντι­κα­τά­στα­τα.

(…) Ο Fidel είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­τος και ο λαός θα ζήσει στη σκιά του όταν αυτός δεν είναι πλέ­ον σωμα­τι­κά παρών δίπλα του με τις ιδέ­ες του ζωντα­νές προ­μα­χώ­να αξιο­πρέ­πειας και δικαιο­σύ­νης –αυτό ακρι­βώς που εκπρο­σω­πεί η χώρα μας.
Μόνο το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα, απο­τε­λεί τη σίγου­ρη εγγύ­η­ση της ενό­τη­τας του κου­βα­νι­κού έθνους και θα απο­τε­λεί κλη­ρο­νό­μο της εμπι­στο­σύ­νης που έχουν οι λαοί στον αρχη­γό τους. 
Είναι η ανώ­τε­ρη ηγε­τι­κή δύνα­μη της κοι­νω­νί­ας και του κρά­τους και αυτό καθο­ρί­ζε­ται στο άρθρο 5 του Συντάγ­μα­τός μας, που εγκρί­θη­κε σε δημο­ψή­φι­σμα από το 97,7% των ψηφο­φό­ρων.

Στις 28-Απρ-2008 , ο Ραούλ προ­ε­δρεύ­ει στην 6^η Ολο­μέ­λεια της ΚΕ, η οποία επι­κε­ντρώ­θη­κε σε πτυ­χές εθνι­κής σημα­σί­ας, όπως η παρα­γω­γή τρο­φί­μων, η άμυ­να, η οικο­νο­μία και η εσω­τε­ρι­κή λει­τουρ­γία του οργανισμού.
Σ αυτή τη συνά­ντη­ση απο­φά­σι­σε τη σύγκλι­ση του 6^ου  Συνέ­δριου του PCC, ως απο­τέ­λε­σμα της «ευρεί­ας και βαθιάς δια­δι­κα­σί­ας ανά­λυ­σης της τρέ­χου­σας κατά­στα­σης και της προ­ο­πτι­κής του έθνους, με τα στε­λέ­χη, τα μέλη και σύσ­σω­μο το λαό»
Το ΠΓ συμ­φώ­νη­σε να συγκα­λέ­σει το συνέ­δριο στις 16-Απρ-2011, προς τιμή της 50ής επε­τεί­ου της νίκης στην Playa Girón και της Δια­κή­ρυ­ξης του Σοσια­λι­στι­κού Χαρα­κτή­ρα της Κου­βα­νι­κής Επανάστασης.

(…) Το 6^ο συνέ­δριο θα επι­κε­ντρω­θεί στην επί­λυ­ση των προ­βλη­μά­των της οικο­νο­μί­ας, στις θεμε­λιώ­δεις απο­φά­σεις για την επι­και­ρο­ποί­η­ση του οικο­νο­μι­κού μοντέ­λου της Κού­βας και θα εγκρί­νει τις κατευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές για την οικο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή πολι­τι­κή του κόμ­μα­τος και της επα­νά­στα­σης.
Το συνέ­δριο δεν είναι μόνο  συνά­ντη­ση εκεί­νων που θα εκλε­γούν ως αντι­πρό­σω­ποι, αλλά και όλη η προη­γού­με­νη δια­δι­κα­σία συζή­τη­σης μέσα στο λαό και η μαχη­τι­κό­τη­τα των κατευ­θυ­ντή­ριων γραμ­μών και απο­φά­σε­ων που θα ληφθούν σε αυτό.

Ο Ραούλ, μετά την εκλο­γή του ΠΓ και του ίδιου, ανέφερε:
Όσο για μένα, ανα­λαμ­βά­νω το τελευ­ταίο μου καθή­κον, με τη στα­θε­ρή πεποί­θη­ση και τη δέσμευ­ση τιμής που έχει ο πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚ της Κού­βας ως κύρια απο­στο­λή και νόη­μα της ζωής του, να υπε­ρα­σπι­στεί, να δια­τη­ρή­σει και να συνε­χί­σει να τελειο­ποιεί το σοσια­λι­σμός και ποτέ να μην επι­τρέ­ψει την επι­στρο­φή στον καπιταλισμό

Μήνες αργό­τε­ρα, τον Ιαν-2012, θα προ­ε­δρεύ­ει της Πρώ­της Διά­σκε­ψης του PCC, η οποία θα ασχο­λή­θη­κε με το ρόλο και πτυ­χές λει­τουρ­γί­ας του Κόμ­μα­τος στην κοι­νω­νία, ζητή­μα­τα κατα­στα­τι­κού  και τη σχέ­ση του με τη νεο­λαία (UJC).

Ένα χρό­νο μετά (29-Ιαν-2013) θα επισημάνει:
<|Το μάθη­μα έχει ήδη χαρ­το­γρα­φη­θεί|>
Η παραί­τη­ση από την αρχή του ενός μόνο κόμ­μα­τος θα ήταν, απλώς, η νομι­μο­ποί­η­ση στην πατρί­δα μας κόμ­μα­τος ή κομ­μά­των στην υπη­ρε­σία του ιμπε­ρια­λι­σμού και να θυσιά­σου­με το στρα­τη­γι­κό όπλο της κου­βα­νι­κής ενό­τη­τας, που έκα­νε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τα όνει­ρα της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης, από το Hatuey έως τις Céspedes, Martí και Fidel (…) υπε­ρα­σπί­ζου­με το μονο­κομ­μα­τι­κό ενά­ντια στα παι­χνί­δι της δημα­γω­γί­ας και της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της πολι­τι­κής.
Πρέ­πει όλοι να συνη­θί­σου­με να λέμε ο ένας στον άλλο την αλή­θεια, κοι­τά­ζο­ντας στα μάτια, να δια­φω­νού­με, ακό­μη και κι αυτή η δια­φω­νία έχει να κάνει με αυτά που λέει η ηγε­σία, όταν θεω­ρού­με ότι αυτός ο λόγος μας βοη­θά­ει, στο σωστό μέρος, την κατάλ­λη­λη στιγ­μή και όπως πρέ­πει, δηλα­δή, στις μαζώ­ξεις και στα όργα­να, όχι στους δια­δρό­μους.
Πρέ­πει να προ­βλη­μα­τι­ζό­μα­στε αυτο­κρι­τι­κά, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νοι τις ιδέ­ες μας αλλά αντι­με­τω­πί­ζο­ντας στα­θε­ρά και τα λάθη μας.
Το Κόμ­μα είναι αυτό, που θα μας βάλει όλους μπρο­στά στις ευθύ­νες μας, για την εκπλή­ρω­ση των υπο­χρε­ώ­σε­ών μας, χωρίς διοι­κη­τι­κές παρεμ­βά­σεις, αλλά εφι­στώ­ντας την προ­σο­χή μας για αγώ­να παντού ‑στη γει­το­νιά, στο χωριό και στην πόλη επα­νε­ξε­τά­ζο­ντας κάθε φορές πώς θα κινη­το­ποιού­νται συντο­νι­σμέ­να όλες τις δυνά­μεις σε αυτήν την προσπάθεια.

Προσωπική ζωή

Στις 26 Ιανουα­ρί­ου 1959, στο Σαντιά­γο της Κού­βας, ο Ραούλ παντρεύ­τη­κε τη Vilma Espín Guillois -Βίλ­μα Εσπίν και απο­κτη­σαν τέσ­σε­ρα παι­διά, τη Deborah, τη Mariela, τη Nilsa και τον Alejandro.

«Ο Ραούλ εύρι­σκε πάντα χρό­νο να φρο­ντί­ζει για την οικο­γέ­νειά του και για την εκπαί­δευ­ση των παι­διών του, τα οποία, ως ενή­λι­κες, είναι εργα­τι­κοί, υπεύ­θυ­νοι, απλοί και υψη­λής ανθρώ­πι­νης ποιότητας.
Ο Ραούλ και η Βίλ­μα, μεγά­λω­σαν τα παι­διά τους από τις αξί­ες τους και τα προ­σω­πι­κά τους παραδείγματα
Είναι αδύ­να­το να μιλή­σου­με για τον Ραούλ σχε­τι­κά με την οικο­γέ­νειά του χωρίς να ανα­φερ­θού­με στη Βίλ­μα, μια μεγά­λη προ­σω­πι­κό­τη­τα στην ιστο­ρία και στο έργο της Επα­νά­στα­σης μια Βίλ­μα, την οποία ο Ραούλ θαύ­μα­ζε από τότε που τη συνά­ντη­σε και αργό­τε­ρα την αγά­πη­σε το 1956, την αντάρ­τι­σα στη Σιέ­ρα και πρω­τα­γω­νί­σα­τρια, από το 1959, της επα­νά­στα­σης μέσα στην Επα­νά­στα­ση για τη χει­ρα­φέ­τη­ση και την ισό­τη­τα των γυναι­κών»  Asela de los Santos

Την πρω­το­μα­γιά του 2019 ο Raúl, τιμή­θη­κε με βρα­βείο Λένιν από την Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚ της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας, «για την εξαι­ρε­τι­κή συμ­βο­λή του στην οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού και τις προ­σπά­θειές του να εδραιώ­σει τις αρχές της δικαιο­σύ­νης, του ανθρω­πι­σμού και της κοι­νω­νι­κής προ­ό­δου»

• Πηγή |>ecured.cu<|
• Δεί­τε και |> Raúl Castro Ruz