Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συγκλονιστική επιστολή-καταγγελία άνεργης εκπαιδευτικού προς τον Τσίπρα

Κραυ­γή αγω­νί­ας κι από­γνω­σης βγά­ζει μια χρό­νια άνερ­γη εκπαι­δευ­τι­κός και μητέ­ρα δύο παι­διών από την Κρή­τη, με ανοι­χτή επι­στο­λή της προς τον πρω­θυ­πουρ­γό. Στην επι­στο­λή της τονί­ζει το αδιέ­ξο­δο στο οποίο έχει βρε­θεί με την οικο­γέ­νειά της και την αναλ­γη­σία του κρά­τους, που της παρα­κρά­τη­σε την επι­στρο­φή δαπά­νης για την κηδεία του πατέ­ρα της, προ­κει­μέ­νου να απο­πλη­ρώ­σει το χρέ­ος της για το ΕΝΦΙΑ. Ενώ κάνει λόγο για εξα­πά­τη­ση και κοροϊ­δία, θέτο­ντας την κυβέρ­νη­ση προ των ευθυ­νών της.
“Η κυβέρ­νη­σή σας προ­σο­μοιά­ζει από­λυ­τα στην έννοια του ανάλ­γη­του κρά­τους που υπάρ­χει για να μας ταλαι­πω­ρεί και να μας κατα­δυ­να­στεύ­ει”. “Μιλού­σα­τε για επα­να­στα­τι­κές αλλα­γές και η μόνη επα­νά­στα­ση που είδα ήταν αυτή της γραβάτας”.
Είναι δυο χαρα­κτη­ρι­στι­κά απο­σπά­σμα­τα της επι­στο­λής, που μπο­ρεί­τε παρα­κά­τω να τη δια­βά­σε­τε αναλυτικά.
Προς κ. Αλέ­ξη Τσί­πρα Άγιος Νικό­λα­ος 12/10/2016
Πρω­θυ­πουρ­γό της Ελλάδας
Κοι­νο­ποί­η­ση: Μ.Μ.Ε.
Αξιό­τι­με κ. Τσίπρα
Με υπό­κρου­ση, από το βάθος του δωμα­τί­ου, το ραδιό­φω­νο που εξαγ­γέλ­λει ότι άρχι­σαν οι πλει­στη­ρια­σμοί ακό­μα και πρώ­της κατοι­κί­ας, πράγ­μα που μεγα­λώ­νει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο την από­γνω­σή μου άρχι­σα να γρά­φω αυτή την επιστολή.
Πήρα την από­φα­ση να απευ­θυν­θώ σε σας προ­σω­πι­κά με την ελπί­δα όχι ότι μπο­ρεί να δια­βα­στεί ή να της δοθεί η απα­ραί­τη­τη προ­σο­χή (το πιθα­νό­τε­ρο είναι ότι θα πετα­χτεί στον κάλα­θο των αχρή­στων) αλλά για­τί δια­κα­τέ­χο­μαι από συναι­σθή­μα­τα οργής και θλί­ψης οδύ­νης απο­γο­ή­τευ­σης, φόβου, αγω­νί­ας με δυο λόγια με πνί­γει το δίκιο μου. Μια αδι­κία διε­νερ­γή­θη­κε εις βάρος μου “ελα­φρά τη καρ­δία” εκ μέρους του κράτους.
Είμαι από 5/ετιας άνερ­γη μάνα, δια­ζευγ­μέ­νη, από­φοι­τος ΑΕΙ, 50 χρό­νων με 2 ανή­λι­κα παι­διά. Έχω να λάβω μισθό στα χέρια μου 5 χρό­νια, δεν έχω κανέ­να άλλο εισό­δη­μα. Υπήρ­ξα ιδε­α­λί­στρια και προ­χώ­ρη­σα με την πεποί­θη­ση ότι με την αξία μου θα τα κατα­φέ­ρω. Και ενώ έβλε­πα να διο­ρί­ζο­νται σε υψη­λές θέσεις μέχρι και από­φοι­τοι δημο­τι­κού εγώ πιστή στις ιδέ­ες μου κατα­βα­ρα­θρώ­θη­κα. Πίσω στο θέμα μας όμως. Έλα­βα λοι­πόν ένα e‑mail από το Υπουρ­γείο Οικο­νο­μι­κών με το οποίο μου χορη­γού­νται και μου υφαρ­πά­ζο­νται την ίδια στιγ­μή 733,68 Ευρώ ποσό που αντι­στοι­χεί σε επι­στρο­φή δαπά­νης για τα έξο­δα κηδεί­ας του πάτε­ρα μου. Η παρα­κρά­τη­ση έγι­νε για να καλύ­ψει φορο­λο­γι­κές οφει­λές ΕΝΦΙΑ, που μαντέψ­τε για­τί δεν πλήρωσα.
Εκεί­νη τη συγκε­κρι­μέ­νη στιγ­μή βίω­σα ένα απάν­θρω­πο βια­σμό της προ­σω­πι­κό­τη­τας μου και της ύπαρ­ξής μου γενι­κό­τε­ρα. κάποιος άλλος αυθαί­ρε­τα πήρε από­φα­ση για μένα ερή­μην μου και απλά μου την ανα­κοί­νω­σε. Το κρά­τος δηλα­δή συνω­μό­τη­σε εις βάρος μου με σκο­πό την οικο­νο­μι­κή ηθι­κή και φυσι­κή εξό­ντω­σή μου. Και δυστυ­χώς δεν είμαι τόσο γεν­ναία ώστε να πω “είμαι περή­φα­νη ως Ελλη­νί­δα που βοή­θη­σα με τη μικρή μου συνει­σφο­ρά να μειω­θεί το χρέ­ος της χώρας μου” όταν υπάρ­χει ζήτη­μα επιβίωσης.
Το e‑mail αυτό απο­τέ­λε­σε την τελι­κή στα­γό­να σε μια πλη­θώ­ρα με αρνη­τι­κά συναι­σθή­μα­τα που με κατα­κλύ­ζουν, έτσι αντί να γίνω και εγώ ένα όνο­μα στην μακρο­σκε­λή λίστα των χιλιά­δων ανθρώ­πων που υπο­κύ­πτουν και θέτουν τέρ­μα στην ζωή τους, είπα να πιά­σω ένα στυ­λό και να εκτο­νώ­σω την οργή μου και το θυμό μου όχι στον εαυ­τό μου αλλά σ’ αυτόν που θεω­ρώ υπαί­τιο της όλης κατά­στα­σης και αυτός είστε εσείς κ. Τσί­πρα. Για να είμαι δίκαιη δεν φταί­τε μόνο εσείς, άλλοι μας οδή­γη­σαν εδώ και σεις απλά ολο­κλη­ρώ­νε­τε το θεά­ρε­στο και καθ’ όλα απο­τυ­χη­μέ­νο έργο προη­γού­με­νων μνη­μο­νια­κών κυβερνήσεων.
Είχα την ατυ­χία να χάσω και τους δύο γονείς μου μέσα σε 2 χρό­νια, οι οποί­οι κατά βάση μας συντη­ρού­σαν. Τώρα αν τυχόν σας γεν­νη­θεί η απο­ρία “μα για­τί δεν βρή­κα­τε μια δου­λειά όλα αυτά τα χρό­νια” ας μου επι­τρέ­ψε­τε να μει­διά­σω και να σας υπεν­θυ­μί­σω ότι ζού­με στην Ελλά­δα όπου η ανερ­γία θεριεύ­ει (που την είδα­τε την μεί­ω­ση 4 μονά­δες δεν ξέρω) και άτο­μα 50 χρό­νων όπως είμαι εγώ έχουν τελειώ­σει finish finito, δεν υφί­στα­νται στο εργα­σια­κό τοπίο. Εκτός αν ανοί­ξουν κάποια δική τους δου­λειά που και μόνο στην σκέ­ψη να ξεκι­νή­σει κάποιος επι­χεί­ρη­ση έχει αρχί­σει η φορο­λό­γη­ση Τι να λέμε τώρα, κανέ­να μέλ­λον καμιά ελπίδα.
Και παρ’ όλο που τα πάντα καταρ­ρέ­ουν από την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση και τα χρέη η καλή σας κυβέρ­νη­ση αντί να στρα­φεί προς την σωστή κατεύ­θυν­ση για να βρει χρή­μα (βλέ­πε υψη­λά εισο­δή­μα­τα) έχει βαλ­θεί να ξεκο­κα­λί­σει να δια­λύ­σει και τελι­κά να αφα­νί­σει τις πιο ευαί­σθη­τες και ευπα­θείς τάξεις. Τα ισο­πε­δώ­νει όλα και με τοπο­θε­τεί στο ίδιο επί­πε­δο με τον μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τία Θεω­ρεί ότι έχω άρα δε θα με βλά­ψει και έτσι μου παίρ­νει. Δεν λέω “τιμή μου” να με κατα­τάσ­σει τόσο ψηλά αλλά ξέρε­τε δεν ανή­κω εκεί και η πτώ­ση από τόσο ψηλά πονά­ει και καμιά φορά σκοτώνει.
κ. Τσί­πρα
Η κυβέρ­νη­σή σας προ­σο­μοιά­ζει από­λυ­τα στην έννοια του ανάλ­γη­του κρά­τους που υπάρ­χει για να μας ταλαι­πω­ρεί και να μας κατα­δυ­να­στεύ­ει. Δια­βά­στε λοι­πόν παρα­κά­τω τη λογι­κή του παρα­λό­γου στην οποία με υποβάλλετε.
Είμαι άνερ­γη αλλά πρέ­πει να πλη­ρώ­νω ΕΝΦΙΑ
Είμαι άνερ­γη αλλά πρέ­πει να πλη­ρώ­σω και τον ΕΝΦΙΑ των θανό­ντων γονιών μου
Δεν μπο­ρώ να κάνω απο­δο­χή κλη­ρο­νο­μιάς για­τί πρέ­πει να εξο­φλή­σω των ΕΝΦΙΑ
Δεν μπο­ρώ να που­λή­σω το αυτο­κί­νη­το του πατέ­ρα μου για­τί δεν μπο­ρώ να κάνω απο­δο­χή κλη­ρο­νο­μιάς λόγω ΕΝΦΙΑ
Δεν μπο­ρώ να κατα­θέ­σω πινα­κί­δες για­τί δεν μπο­ρώ να κάνω απο­δο­χή κλη­ρο­νο­μιάς, έτσι είμαι ανα­γκα­σμέ­νη να πλη­ρώ­νω τα τέλη κυκλο­φο­ρί­ας ασφά­λεια κτέο κλπ.
Δεν μπο­ρώ να που­λή­σω για να εξα­σφα­λί­σω κάποια χρή­μα­τα για­τί δεν μπο­ρώ να κάνω απο­δο­χή κλη­ρο­νο­μιάς λόγω ΕΝΦΙΑ.
Νομί­ζω όμως ότι σας έγρα­ψα αρκε­τά για να κατα­νο­ή­σε­τε την κατά­στα­σή μας αλλά και το θρά­σος με το οποίο η κυβέρ­νη­ση σας μου ζητά εισφο­ρά από τα ανύ­παρ­κτα εισο­δή­μα­τά μου ενώ σίγου­ρα κάποια στιγ­μή θα πλη­ρώ­σω πολύ ακρι­βά αυτή την αδυ­να­μία κατα­βο­λής του επαί­σχυ­ντου φόρου που λέγε­ται ΕΝΦΙΑ.
Με εξα­πα­τή­σα­τε κ. Τσί­πρα με κοροϊ­δέ­ψα­τε εμέ­να και μερι­κά εκα­τομ­μύ­ρια Έλλη­νες. Πέσα­με στην παγί­δα σας που επι­με­λώς είχα­τε καλύ­ψει και τώρα μας έχε­τε αφή­σει στο έλε­ος των δανει­στών. Μιλού­σα­τε για επα­να­στα­τι­κές αλλα­γές και η μόνη επα­νά­στα­ση που είδα ήταν αυτή της γραβάτας.
Στα­μα­τή­στε την κατα­στρο­φή της Ελλά­δας. Στα­θεί­τε στο πλάι των Ελλή­νων και δώστε μας νόη­μα για να συνε­χί­σου­με να μένου­με εδώ και ν’ αγω­νι­ζό­μα­στε Δώστε μας τη χαμέ­νη αξιο­πρέ­πεια και υπε­ρη­φά­νεια. Αφή­στε τους αριθ­μούς, τα ποσο­στά και τις βεβαιώ­σεις ότι πάμε καλά. Δεν πεί­θε­τε πια. Νομί­ζε­τε ότι η θετι­κή πρό­βλε­ψη για ανά­πτυ­ξη που ανά τακτά χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα μας υπεν­θυ­μί­ζε­τε ότι θα επι­τευ­χθεί, θα γεμί­σει κανέ­να πιά­το ή θα πλη­ρώ­σει κάποια ΔΕΗ?
Πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη που ξεχει­λί­ζει από οργή και από­γνω­ση. Κι αν κάθε Έλλη­νας με πρό­βλη­μα σας έστελ­νε και μια επι­στο­λή για να εκφρά­σει τα παρά­πο­νά του, το Μαξί­μου θα κατα­κλυ­ζό­ταν από εκα­τομ­μύ­ρια γράμματα.
Δεν προσ­δο­κώ τίπο­τα από την επι­στο­λή αυτή, ούτε καν απά­ντη­ση. Είμαι σίγου­ρη επί­σης ότι θα συνε­χί­σου­με να γλεί­φου­με και να γρα­τζου­νά­με ανή­μπο­ροι τον πάτο του καζα­νιού που βρά­ζου­με για­τί όπως λέει και ο μέγι­στος Χατζηδάκης:
“Καλη­νύ­χτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλά­ξει ποτέ”.……
Μετά τιμής
Νεκτα­ρία Τζανή
Εκπαι­δευ­τι­κός εν ανεργία
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο