Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Στην Ανατολική Γερμανία ζούσαμε καλύτερα σε σχέση με τώρα»

«Έζη­σα στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία όταν έπε­σε το τεί­χος του Βερο­λί­νου. Πραγ­μα­τι­κά ένιω­θα συγκί­νη­ση βλέ­πο­ντας ανθρώ­πους να ανε­βαί­νουν στο τεί­χος. Σήμε­ρα, χρό­νια αργό­τε­ρα, λέω: Τι κερ­δί­σα­με απ’ αυτό;

Φτώ­χεια. Τώρα είμαι μια φτω­χή γυναί­κα, ενώ πριν δεν ήμουν. Πριν είχα δου­λειά, είχα μια καλή ζωή. Τότε στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία ζού­σα­με καλύ­τε­ρα σε σχέ­ση με τώρα.

Δεν υπήρ­χε λόγος να φύγει το τεί­χος, θα μπο­ρού­σε απλά να ανοί­ξει. Όσοι άνθρω­ποι ήθε­λαν να περά­σουν στην άλλη πλευ­ρά ας το έκα­ναν. Αλλά θα έπρε­πε να αφή­σουν και τη Δυτι­κή και την Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία ως ήταν.

Εάν το σκε­φτείς είχα­με πολ­λά θετι­κά στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία- είχα­με άπλε­το χώρο στους παι­δι­κούς σταθ­μούς, το κοι­νω­νι­κό σύστη­μα ήταν πολύ καλύ­τε­ρο απ’ ότι είναι τώρα. Πως μας βοή­θη­σε η κατάρ­ρευ­ση του τείχους;

Κάποιοι έχουν γίνει αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι, άλλοι έχουν γίνει πλού­σιοι. Αλλά πολ­λοί άνθρω­ποι είναι φτω­χοί. Κοι­τάξ­τε πόσοι άστε­γοι υπάρ­χουν. Δεν ξέρω αν όλο αυτό (που συνέ­βη) ήταν καλό».

Regina Heirer, 62 ετών, συνταξιούχος. 

Πηγή: DW Stories #BerlinWallStories.

Το Τεί­χος του Βερο­λί­νου και τα ψέμα­τα των ιμπεριαλιστών

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο