Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Δεν μπό­ρε­σε και τού­τη τη χρο­νιά να προ­σπε­ρά­σει η Άνοι­ξη και ήρθε μαγε­μέ­νη με λου­λού­δια ευω­διές και…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Ο απί­θα­νος, ο μαγευ­τι­κός κόσμος του Ντίσ­νεϊ. Ο κόσμος που ανα­στά­τω­σε την παι­δι­κή μας φαντα­σία. Ο κόσμος…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Οι ανώ­ρι­μοι Πριν από αμέ­τρη­τα χρό­νια κυβερ­νού­σαν — εν αλλά­ξει — έναν ευλο­γη­μέ­νο πανέ­μορ­φο τόπο δυο νέα παλ­λη­κά­ρια, ο…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Βγή­κε στο μεϊ­ντά­νι ‑γύρα- για ξεπού­λη­μα και καυ­χιέ­ται και πανη­γυ­ρί­ζει για το αίσχος που κατά­φε­ρε, με λόγια…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Εάν ήθε­λα να είμαι λαϊ­κι­στής και μελο­δρα­μα­τι­κός θα έγρα­φα ένα κεί­με­νο με τον βαρύ­γδου­πο τίτλο «αμάρ­τη­σα για το…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Αμ δε… είναι να μην την κλαις έτσι που την κατά­ντη­σαν και μάλι­στα οι ίδιοι οι δημιουργοί…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Τρε­λό φεγ­γά­ρι φόρε­σες το κόκ­κι­νο φου­στά­νι βαδί­ζο­ντας στον θάνα­το σου Β.Λ Πώς μπο­ρεί και δια­τη­ρεί αυτό το…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Ποιος είσαι εσύ ο ανα­μάρ­τη­τος που πρώ­τος την πέτρα στον Λαό πετάς με τόσο μίσος; Πως τόλμησες…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Κάπο­τε σαν ήμα­σταν παι­διά θυμά­μαι τον Λαι­μό, στην Βου­λιαγ­μέ­νη πως χρυ­σά­φι­ζε η αμμου­διά κι έλα­μπε στο γαλάζιο…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Από όπου και αν τους αγγί­ξεις μπά­ζου­νε. Δεν υπάρ­χει τομέ­ας της κοι­νω­νι­κής, πολι­τι­στι­κής, πολι­τι­κής κι οικο­νο­μι­κής ζωής.…