
Ένα ποίημα του Φώτη Αγγουλέ για τη μάνα: Τότε και τώρα
Τότε: Εσύ: με νεκρή την καρδιά και τα μάτια κλεισμένα στης ζωής μας μπροστά την ασκήμια κι εγώ: με σφαγμένη…
Τότε: Εσύ: με νεκρή την καρδιά και τα μάτια κλεισμένα στης ζωής μας μπροστά την ασκήμια κι εγώ: με σφαγμένη…
Μεγάλη φτωχεια πλάκωσε παιδί μου και το ψωμί το τρώμε με το δράμι πέθανε η κόρη εψές του μπάρμπα Τίμου…
Μυριάδες άστρα τ΄ ουρανού, ασήμι απ΄ τα φεγγάρια, από τον ήλιο τον χρυσό, της θάλασσας τα ψάρια, κοράλλια, βράχια, ακρογιαλιές,…