Παρουσιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης //
Η μετανάστευση, τα σύνορα και τα συρματοπλέγματα που δεν μπορούν να εμποδίζουν τη φυγή προς μία καλύτερη ζωή, οι θυσίες μας ως απλών ανθρώπων κι εργαζομένων, ο αγώνας για το μεροκάματο, ο ιδρώτας που ξοδεύουμε για την καθημερινή επιβίωση, αυτά είναι κάποια από τα θέματα των ποιημάτων του Θεοφάνη Παναγιωτόπουλου που δημοσιεύουμε σήμερα.
Η γλώσσα του δημιουργού, απλή, ξεκάθαρη, χωρίς περιττά στολίδια, χωρίς να φλυαρεί, ακριβώς δηλαδή η ποίηση που μας αρέσει, σηκώνει φωνή απέναντι σε μια ζωή που παραδέρνει μέσα σε κάθε λογής συρματοπλέγματα, γνωρίζοντας με βεβαιότητα πως οι καταστάσεις μπορούν να αλλάξουν και πως θα αλλάξουν.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ζωές σε συρματόπλεγμα
Ημέρες βομβαρδισμένες
καπνός χορεύει και σκορπίζει
σ όλη την ατμόσφαιρα
το πόλεμο
ερείπια θάνατος θρήνος
γειτονιές σακατεμένες
σκοτεινές
γειτονιές νεκρών
έφυγαν οι ένοικοι
οι νοικοκυραίοι
πλησίασαν ‚εγκαταστάθηκαν
δίχως ερώτηση
του θανάτου οι κόρες
μέσα στα στενά γκρεμισμένοι τοίχοι
αυλές άδειες
σημαίες μαύρες με αραβικά γράμματα ‚κυματίζουν
μόνο κάτι ποδηλατάκια κόκκινα πράσινα κίτρινα
έμειναν να θυμίζουν το πέρασμα ζωής
γλιστρούν οι κυνηγημένοι σε θάλασσες, πλοία, τρένα
παντού διωγμός
από την πατρίδα τους
μέχρι τις άλλες πατρίδες
έφτασαν με τα μωρά τους στις αγκαλιές
με μεγάλες μάλλινες κουβέρτες
να κρέμονται από τα σακίδια και τα βαλιτσάκια τους
γυναίκες με ξέπλεκα μαλλιά και πολύχρωμες μαντίλες
άντρες, γυναίκες, παιδιά
με ένα άδειο βλέμμα
χωρίς καμία ελπίδα
ατενίζουν τα σύνορα
τα γεμάτα συρματοπλέγματα — σαν ικανά αυτά -
να σταματήσουν τις προσπάθειες
τη θέληση τους για ένα καλύτερο αύριο
Μαντρωμένος δεν ζει ο άνθρωπος, ο άνθρωπος!
Όνειρα τα συρματοπλέγματα, δεν σταματούν.
Ότι δεν δώσαμε, αυτό χρειαζόταν
και ότι δώσαμε, περίσσευε.
Όσο υπάρχει
το χρήμα
κανένα μεροκάματο
δεν είναι τίμιο
κοστολογούν
τα χέρια σου
την υπομονή σου
τον ιδρώτα σου
Όσο υπάρχει
το χρήμα
κανένα μεροκάματο
δεν είναι τίμιο
κοστολογούν
τα χέρια σου
την υπομονή σου
τον ιδρώτα σου