Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θεσσαλονίκη: Εκδήλωση του ΚΚΕ για τον πρώτο νεκρό του Μάη του ’36 Τάσο Τούση στο Ασβεστοχώρι

Πρω­το­μα­γιά του ’36. Η εργα­τιά της Θεσ­σα­λο­νί­κης κλι­μα­κώ­νει τους απερ­για­κούς αγώ­νες, που ξεκί­νη­σαν το Μάρ­τη. Οι καπνερ­γά­τες κάνουν απερ­γία πεί­νας. Συμπα­ρα­στε­κό­με­νοι απερ­γούν και πολ­λοί άλλοι κλά­δοι. Καθη­με­ρι­νά, τις πρώ­τες μέρες του Μάη, οι δρό­μοι πλημ­μυ­ρί­ζουν εργα­τιά. Στις 8 του Μάη η χωρο­φυ­λα­κή στή­νει παντού πολυ­βο­λεία. Στις 9 του Μάη, ημέ­ρα Σάβ­βα­το, η χωρο­φυ­λα­κή χτυ­πά τον άοπλο λαό. 

Πρώ­τος νεκρός ο κομ­μου­νι­στής αυτο­κι­νη­τι­στής, Τάσος Τού­σης. Σύντρο­φοί του, ξηλώ­νουν μια πόρ­τα και μετα­φέ­ρουν πάνω της το νεκρό κορ­μί του. Ένα τανκ τους στα­μα­τά. Νεκροί άλλοι 8 εργά­τες και μια εργά­τρια. Εκα­το­ντά­δες οι τραυ­μα­τί­ες. Η μάνα του Τάσου Τού­ση, μέσα στο χαλα­σμό, ψάχνει τις εργά­τριες κόρες της. Ξάφ­νου, μπρος της, ο σκο­τω­μέ­νος γιος της. Σωριά­ζε­ται. Σπα­ρά­ζει. Θρη­νεί το γλυ­κύ της έαρ, το γλυ­κύ­τα­το της τέκνο. Ένας φωτο­γρά­φος απο­τυ­πώ­νει την εικόνα.

Το πρό­σω­πο και η θυσία του εργά­τη — επα­να­στά­τη, του κομ­μου­νι­στή Τάσου Τού­ση έγι­νε πηγή έμπνευ­σης για ένα ακό­μα αρι­στούρ­γη­μα του πολι­τι­σμού όχι γενι­κά και αόρι­στα άλλα του πολι­τι­σμού της εργα­τι­κής τάξης, της ανθρω­πιάς, της κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης, της επα­νά­στα­σης, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε στον επι­τά­φιο του Γιάν­νη Ρίτσου.

Προς τιμήν του Τάσου Τού­ση, η ΤΟ Υπαί­θρου Θεσ­σα­λο­νί­κης του ΚΚΕ διορ­γα­νώ­νει εκδή­λω­ση το Σάβ­βα­το 12 Μάη στις 12.00 το μεση­μέ­ρι στη γενέ­τει­ρα του, το Ασβεστοχώρι. 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο