Πρωτομαγιά του ’36. Η εργατιά της Θεσσαλονίκης κλιμακώνει τους απεργιακούς αγώνες, που ξεκίνησαν το Μάρτη. Οι καπνεργάτες κάνουν απεργία πείνας. Συμπαραστεκόμενοι απεργούν και πολλοί άλλοι κλάδοι. Καθημερινά, τις πρώτες μέρες του Μάη, οι δρόμοι πλημμυρίζουν εργατιά. Στις 8 του Μάη η χωροφυλακή στήνει παντού πολυβολεία. Στις 9 του Μάη, ημέρα Σάββατο, η χωροφυλακή χτυπά τον άοπλο λαό.
Πρώτος νεκρός ο κομμουνιστής αυτοκινητιστής, Τάσος Τούσης. Σύντροφοί του, ξηλώνουν μια πόρτα και μεταφέρουν πάνω της το νεκρό κορμί του. Ένα τανκ τους σταματά. Νεκροί άλλοι 8 εργάτες και μια εργάτρια. Εκατοντάδες οι τραυματίες. Η μάνα του Τάσου Τούση, μέσα στο χαλασμό, ψάχνει τις εργάτριες κόρες της. Ξάφνου, μπρος της, ο σκοτωμένος γιος της. Σωριάζεται. Σπαράζει. Θρηνεί το γλυκύ της έαρ, το γλυκύτατο της τέκνο. Ένας φωτογράφος αποτυπώνει την εικόνα.
Το πρόσωπο και η θυσία του εργάτη — επαναστάτη, του κομμουνιστή Τάσου Τούση έγινε πηγή έμπνευσης για ένα ακόμα αριστούργημα του πολιτισμού όχι γενικά και αόριστα άλλα του πολιτισμού της εργατικής τάξης, της ανθρωπιάς, της κοινωνικής απελευθέρωσης, της επανάστασης, όπως αποτυπώθηκε στον επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου.
Προς τιμήν του Τάσου Τούση, η ΤΟ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση το Σάββατο 12 Μάη στις 12.00 το μεσημέρι στη γενέτειρα του, το Ασβεστοχώρι.