Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

To «Non Omnis Moriar» αρχίζει ένα νέο …ταξίδι

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Το ντο­κι­μα­ντέρ «Non Omnis Moriar» σε σκη­νο­θε­σία Θεο­δο­σία Γραμ­μα­τι­κού, από την κινη­μα­το­γρα­φι­κή κολε­κτί­βα Lokomotiva, παρα­κο­λου­θεί τον αγώ­να της απερ­γί­ας των χαλυ­βουρ­γών, τοπο­θε­τώ­ντας τον μέσα στην ελλη­νι­κή κοι­νω­νία στις αρχές τις κρίσεις.

Ξαφ­νιά­ζει  το θέμα, δεν είναι μια συνη­θι­σμέ­νη επι­λο­γή, μα όπως λέει η Θεο­δο­σία «Εμείς κατα­γρά­φου­με αυτό που συμ­βαί­νει στην κοι­νω­νία και παίρ­νου­με θέση σε αυτό. Η απερ­γία είναι μέσα στην κοι­νω­νία, μια μορ­φή πάλης, οπό­τε δεν μπο­ρού­με να το απο­κλεί­σου­με ως θέμα». Και έτσι είναι . Η όλη εξέ­λι­ξη της κοι­νω­νί­ας είναι απο­τέ­λε­σμα της βασι­κής σύγκρου­σης, της ταξι­κής, και η απερ­γία έκφρα­ση της ανει­ρή­νευ­της ταξι­κής σύγκρου­σης. Πώς μπο­ρεί να αδια­φο­ρή­σει ο κινη­μα­το­γρά­φος σε μια απερ­γία χαρα­κτη­ρι­στι­κή της ασί­γα­στης πάλης κεφα­λαί­ου – μισθω­τής εργα­σί­ας που επι­και­ρο­ποί­η­σε διδάγ­μα­τα και παρα­δό­σεις του εργα­τι­κού κινή­μα­τος: ηρω­ι­σμό, αυτο­θυ­σία και την αξία της ταξι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης. Και εδώ είναι ο ρόλος του καλ­λι­τέ­χνης που για τα μέλη της ομά­δας Λοκο­μο­τί­βα «πρέ­πει να εκφρά­ζει την ιστο­ρι­κά χρή­σι­μη αλή­θεια» και βέβαια «ο καλ­λι­τέ­χνης δια­λέ­γει στρα­τό­πε­δο σε αυτή τη σύγκρου­ση, και εμείς δια­λέ­ξα­με, στο πλάι των εκμεταλλευόμενων».

Το «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατι­νι­κή έκφρα­ση και σημαί­νει δεν θα πεθά­νω ολό­κλη­ρος (κάτι θα μεί­νει από εμέ­να). Αυτό θέλει να ανα­δεί­ξει και το ομώ­νυ­μο ντο­κι­μα­ντέρ της Θεο­δο­σί­ας Γραμ­μα­τι­κού που κατα­γρά­φει την εξέ­λι­ξη της απερ­γί­ας των Χαλυ­βουρ­γών το 2011 — 9 μήνες απερ­γία, 9 μήνες κατα­γρα­φής. Απα­θα­να­τί­ζει μια απερ­γία που μοιά­ζει στο ξεκί­νη­μά της να είναι συνη­θι­σμέ­νη μα κατα­λή­γει να γίνει αντι­προ­σω­πευ­τι­κή της ταξι­κής σύγκρου­σης και μετα­φέ­ρει την πεί­ρα αυτής της απερ­γί­ας. Πεί­ρα χρή­σι­μη σε όσους μάχο­νται για την κοι­νω­νι­κή αλλα­γή. Κατα­γρά­φει και την ωρί­μαν­ση της ταξι­κής συνεί­δη­σης στους ίδιος τους εργα­ζό­με­νους. Σε μια απερ­γία που ξεκί­νη­σε ως αντί­δρα­ση στις απο­λύ­σεις και τις μειώ­σεις μισθών και σιγά σιγά αρχί­ζουν να συνει­δη­το­ποιούν ότι είναι ένας αγώ­νας για την ίδια τη ζωή τους, μια σύγκρου­ση τάξης ενα­ντί­ον τάξης.

Η απερ­γία μακράς διάρ­κειάς στο ιδιω­τι­κό τομέα και μάλι­στα μακράς διάρ­κειας είναι δύσκο­λη υπό­θε­ση. Η εργο­δο­σία έχει όλα τα μέσα για να κάμ­ψει την αντί­στα­ση των εργα­ζο­μέ­νων ή να εκτο­νώ­σει τη διά­θε­ση για συνέ­χι­ση. Το Νοέμ­βρη του 2011 ξεκι­νά η απερ­γία των Χαλυ­βουρ­γών και κανείς δεν μπο­ρεί να φαντα­στεί την εξέ­λι­ξή της. Εκεί στον πρώ­το μήνα της απερ­γί­ας η Θεο­δο­σία με το ένστι­κτο του στρα­τευ­μέ­νου δημιουρ­γού παίρ­νει την κάμε­ρα και κατε­βαί­νει στην Ελευ­σί­να. Κατα­γρά­φει αυτό που βλέ­πει και όσο περ­νά ο και­ρός αρχί­ζει να δια­μορ­φώ­νε­ται στο μυα­λό της η ιδέα του ντο­κι­μα­ντέρ. Οι χαλυ­βουρ­γοί τη δέχο­νται σα δικό τους άνθρω­πο και όταν  συμ­βαί­νει κάτι σημα­ντι­κό της φωνά­ζουν «Θεο­δο­σία, έλα ’’τρά­βα’’». Είναι αυθόρ­μη­τοι και δεν προ­σαρ­μό­ζουν τη στά­ση τους, το λόγο τους στην παρου­σία της κάμε­ρας. Μιλά­νε στη Θεο­δο­σία σαν σε δικό τους άνθρω­πο, χωρίς καμιά επι­τή­δευ­ση. Και ο λόγος τους έχει αλή­θειες. Και η στά­ση τους αξιοπρέπεια.

Αν κάτι φιλο­δο­ξού­σαν οι δημιουρ­γοί του ντο­κι­μα­ντέρ ήταν να το δουν όσο περισ­σό­τε­ροι εργά­τες γίνε­ται. Να μάθουν για την απερ­γία των χαλυ­βουρ­γών. Να σπά­σει ο φόβος. Να δουν την κλω­στή που τους δένει με τους χαλυ­βουρ­γούς, τη θέση τους στην κοι­νω­νία, την αιτία των προ­βλη­μά­των τους. Μέχρι ενός σημεί­ου η πρό­θε­σή τους δικαιώ­θη­κε. Το ντο­κι­μα­ντέρ προ­βλή­θη­κε σε αίθου­σες σωμα­τεί­ων και Εργα­τι­κών Κέντρων.

Ύστε­ρα από ένα χρό­νο ταξι­διού σε διά­φο­ρους χώρους,  κινη­μα­το­γρα­φι­κές αίθου­σες και φεστι­βάλ, οι δημιουρ­γοί του απο­φά­σι­σαν  να ξεκι­νή­σει το Ντο­κι­μα­ντέρ να ξεκι­νή­σει το νέο του ταξί­δι στο χώρο του δια­δι­κτύ­ου.  Ελεύ­θε­ρα μπο­ρεί να το παρα­κο­λου­θή­σει όποιος θέλει στο youtube.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο