Usurpador

29/4 /17 —  21/1/18

Δεν είχες τι  να  κάνεις  στην  στεριά!
Οι  μπίζ­νες  του  πατέ­ρα  φαλιρίσαν!
Διέ­ξο­δος  μια  θάλασ­σα  πλατιά
και  όλοι, όσοι  κοντά  σου μαρτυρήσαν!

Οι  γνώ­σεις  που  κατεί­χες  του  λουλά
δεν  δίναν  ευκαι­ρία  για  σιρίτια!
μαρ­κο­νι­στής  βολεύ­τη­κες  φουκαρά
μέσ’  τα  Postal, ανά­λω­σες τα  βίτσια!

Όλ’ η  ζωή  σου, Μασσαλία-Πειραιά
για­τί  το  είναι  σου, αγύρ­της και ρημάδι !
Ποτέ  δεν  είχες  τη  στό­φα  την  βαριά
ναυ­τί­λου! Δεν  φόρε­σες  κασκέτο-νιτσεράδι !

Όλο  το  βιός  σου, Βενετία-Πειραιά
Για­τί  η  ζήση  σου, φτιαγ­μέ­νη  βάρδα-ζόρι !
Ποτέ  δεν  είδες  λιμά­νια ξωτικά
Σε ποντο­πό­ρο, δεν  μπάρ­κα­ρες  βαπόρι!

Και  ήλθε  παρα­ζά­λη  μια  ποιητική
να  στε­φα­νώ­σει  του  μυα­λού σου  τις  εμπνεύσεις
χωρίς  που  να  σε  νοιά­ζει  και  πολύ
αρνη­τι­κά  μια  γει­το­νιά , να  σημαδέψεις!

Μικρού­τσι­κο  σε  στό­χευ­σε , μεγά­λε ποιητή
οι  νότες  του  που­λή­σα­νε, δέκα  επτά εκδόσεις!
Στου  Ποσει­δώ­να του  θεού, δεν  μπή­κες  την  ψυχή
παρα­χα­ράσ­σο­ντας  θεσμούς, άγιες  παραδόσεις!

Ο  κόσμος  σου, σε  λάτρε­ψε, δικαί­ως  και  σαφώς
χωρίς  να  ξέρει  ο  άπρα­γος, μιας  γλώσ­σας  την  αλήθεια
πως  δ’ αύτη την  (ε)μίλησε  ηλά­της  ναυτικός
κι  όχι  παρα­τρε­χά­με­νου  της ποί­η­σης , συνήθεια !

Μα  ήλθε  επι­τέ­λους  ο  καιρός
το  πόπο­λο να  μάθει  την  αλήθεια!
Πως  δεν  υπήρ­ξες  ποτέ  σου  ναυτικός
άσχε­τα  αν  έγρα­ψες, ωραία  παραμύθια!

Πανα­γής Αντωνόπουλος

(Πίνα­κας — Γιώρ­γος Σταθόπουλος)