Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Working class hero — Ήρωας της εργατικής τάξης, του John Lennon

«Ειδή­μο­νες» του ευρέ­ως προ­ο­δευ­τι­κού τόξου συχνά-πυκνά επι­ση­μαί­νουν (ανα­πα­ρά­γουν) πως ο Λέν­νον «στη μετά Beatles επο­χή μετα­κι­νή­θη­κε πολι­τι­κά και έγρα­ψε επι­θε­τι­κούς στί­χους»… ακό­μη και «ύμνο» της εργα­τι­κής τάξης, κάτι που δεν ισχύ­ει  –και μη σας μπερ­δεύ­ει το επα­να­λαμ­βα­νό­με­νο ρεφρέν «A working class hero is something to be», καμιά σχέ­ση με τα εκα­τομ­μύ­ρια αφα­νείς και επώ­νυ­μους ήρω­ες προλετάριους.

Ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης – working class hero …του John Lennon –ηχο­γρα­φή­θη­κε (1ο solo album) σαν σήμε­ρα το 1970 στα 30ά του γενέθλια


(οι στί­χοι σε ελεύ­θε­ρη μετάφραση)

Με το που γεν­νιέ­σαι, σε κάνουν να νιώ­θεις ασήμαντος
Κλέ­βο­ντας το χρό­νο σου απ’ όλα
Μέχρι το έπα­κρο ώστε να μην αισθά­νε­σαι τίποτε

Ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι κάτι που αξί­ζει (να είσαι)
(δις)

Σε πλή­γω­σαν στο σπί­τι και σε χτύ­πη­σαν στο σχολείο
Σε μισούν αν είσαι έξυ­πνος και σε περι­φρο­νούν λες κι είσ’ ανό­η­τος [περι­φρο­νούν τους ανό­η­τους] Μέχρι να σε τρε­λά­νουν ώστε να μην μπο­ρείς να ακο­λου­θή­σεις τους κανό­νες τους

Ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι κάτι που αξίζει …

Σε βασα­νί­ζουν και σε τρο­μά­ζουν για καμιά 20αριά παρά­ξε­να χρόνια
Τότε σε περι­μέ­νουν να επι­λέ­ξεις ζωή
Όταν δεν θα είσαι ανί­κα­νος να λει­τουρ­γή­σεις κυριευ­μέ­νος από το φόβο
Ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι κάτι που αξίζει

Σε κρα­τούν ντο­πα­ρι­σμέ­νο με θρη­σκεία – sex-TV
Και νομί­ζεις πως έγι­νες ο υπε­ρά­νω τάξης και ελεύ­θε­ρος εξυπνάκιας
Αλλά εξα­κο­λου­θείς να είσαι ο γαμη­μέ­νος χωριά­της [άσχε­τος, αγράμ­μα­τος, αμόρ­φω­τος] απ’ όσο μπο­ρώ να δω
Ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι κάτι που αξίζει

Υπάρ­χει χώρος ακό­μα στην κορ­φή σου λένε
Αλλά πρώ­τα πρέ­πει να μάθεις να χαμο­γε­λάς καθώς σκοτώνεις
Αν θες να γίνεις σαν και αυτούς στην κορυφή
Ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι κάτι που αξίζει

Ο ήρω­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι κάτι που πρέ­πει να είναι
Αν θες απλά να γίνεις ήρω­ας ακο­λού­θη­σε εμένα
Αν θες απλά να γίνεις ήρω­ας ακο­λού­θη­σε εμένα…

John Lennon working class hero the definitive lennonΔεν είναι της στιγ­μής, ευρύ­τε­ρη ανα­φο­ρά σε έναν –αντι­κει­με­νι­κά, μεγά­λο καλ­λι­τέ­χνη, απλά να σημειώ­σου­με κάποια σχε­τι­κά με την περί­ο­δο που γρά­φη­κε το συγκε­κρι­μέ­νο τρα­γού­δι σχε­δόν μαζί με το «Imagine» (there’s no countries | It isn’t hard to do | Nothing to kill or die for | And no religion, too…)John Lennon working class hero

  • Είχε ξεκι­νή­σει η διά­λυ­ση των Beatles (το 1969, ο Λένον ηχο­γρά­φη­σε μαζί με τους τον τελευ­ταίο δίσκο του συγκρο­τή­μα­τος, με τίτλο Abbey Road).
  • Προ­σπα­θού­σε ‑αλλά πάντα πιστός στον «υπερ­βα­τι­κό δια­λο­γι­σμό», να ξεπε­ρά­σει την περί­ο­δο που οι συν­θέ­σεις του, γίνο­νταν υπό ισχυ­ρή επί­δρα­ση των «ψυχε­δε­λι­κών» πει­ρα­μα­τι­σμών του με το LSD.
  • Ήταν σε ορι­στι­κή πλέ­ον σχέ­ση (την οποία ο ίδιος χαρα­κτή­ρι­σε ως «μία σχέ­ση δασκά­λου και μαθη­τή» ‑με τον ίδιο στη θέση του μαθη­τή) μη την –έτσι κι αλλιώς ισχυ­ρή και κατα­λυ­τι­κή για τον ίδιο προ­σω­πι­κό­τη­τα της Γιό­κο Όνο, που του εμφύ­τευ­σε την άπο­ψή της για τα κοι­νω­νι­κά και πολι­τι­κά προβλήματα
  • Είχε απο­φα­σί­σει την ορι­στι­κή μετα­κό­μι­ση στην Αμε­ρι­κή, ενώ μεσου­ρα­νού­σε ο πόλε­μος στο Βιετ­νάμ όπου ήδη ανα­πτυσ­σό­ταν το συγκε­κρι­μέ­νο κίνη­μα της επο­χής, που ήταν απλά «ειρη­νευ­τι­κό», αφού κατά χιλιά­δες έφτα­ναν στα αμε­ρι­κα­νι­κά στρα­τιω­τι­κά αερο­δρό­μια τα (σκε­πα­σμέ­να με την αστε­ρό­εσ­σα) φέρε­τρα των αμε­ρι­κα­νών marines, κίνη­μα που καμία σχέ­ση δεν είχε με
  • Τη γνή­σια αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή πάλη ‑ως δικαί­ω­ση ενός από τους μεγα­λύ­τε­ρους λαϊ­κούς επα­να­στα­τι­κούς αγώ­νες του 20ού αιώ­να, που στην πορεία του χάθη­καν πάνω από τρία εκα­τομ­μύ­ρια Βιετ­να­μέ­ζοι (πάνω από δύο εκα­τομ­μύ­ρια άμα­χοι), και εκα­τομ­μύ­ρια άλλοι τραυ­μα­τί­στη­καν, κάη­καν, δηλη­τη­ριά­στη­καν από θανα­τη­φό­ρα χημι­κά, έμει­ναν άστε­γοι, ή μετα­τρά­πη­καν σε άστε­γους πρό­σφυ­γες ή νίκη ο πρε­σβευ­τής των ΗΠΑ στη Σαϊ­γκόν, επι­βι­βα­ζό­ταν σ’ ένα ελι­κό­πτε­ρο με την αστε­ρό­εσ­σα υπό μάλης.

Αυτά και αρκε­τά ακό­μη, που έχουν να κάνουν με τους συσχε­τι­σμούς και το πολι­τι­κό εποι­κο­δό­μη­μα της επο­χής στη μητρό­πο­λη του καπι­τα­λι­σμού, εξη­γούν κάποιες πλευ­ρές του made John Lennon, «ήρωα της εργα­τι­κής τάξης»

Bob Dylan Masters of War

Πολύ πιο έντι­μο και χωρίς «ηρω­ι­σμούς» το «Masters of War» του Bob Dylan

Eλά­τε δω, κύριοι του πολέμου,
εσείς, που παρά­γε­τε όλα τα όπλα
εσείς, που κατα­σκευά­ζε­τε αερο­πλά­να θανάτου
και μεγά­λες βόμβες
εσείς, που κρύ­βε­στε πίσω από τον τοίχο
πίσω από γρα­φεία σας

θέλω μόνο να ξέρε­τε ότι σας βλέπω
βλέ­πω τα μάτια μέσ’ από τις μάσκες σας.

Kαι ελπί­ζω ότι να πεθάνετε
γρή­γο­ρα να σας βρει ο θάνατος
θ’ ακο­λου­θή­σω το φέρε­τρό σας
ένα χλο­μό απόγευμα
και θα φρο­ντί­σω να σας βολέψουν
καλά στο νεκροκρέββατο
και θα περι­μέ­νω δίπλα στον τάφο σας
ώσπου είμαι σίγου­ρος ότι ψοφήσατε.


Άλλοι ρίχνουν για λογα­ρια­σμό σας αλλά
Τρα­βά­τε εσείς τις σκανδάλες
και μετά κάθε­στε και λογα­ριά­ζε­τε τις εκα­τόμ­βες θυμάτων
Κρύ­βε­στε στα παλά­τιά σας
ενώ το αίμα των παιδιών
ρέει απ’ τo σώμα τους
ποτί­ζο­ντας τη λάσπη

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο