Yποδεχόμαστε με αισιοδοξία το 2020: Μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ για το νέο έτος

Σε μήνυ­μά της η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ για το 2020, αναφέρει:

1. Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ εύχε­ται καλή και αγω­νι­στι­κή χρο­νιά στους εργα­το­ϋ­παλ­λή­λους, στους ανέρ­γους, στους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, στους φτω­χούς αγρό­τες, στους νέους και τις γυναί­κες, στους Έλλη­νες εργα­ζό­με­νους σε άλλες χώρες, στους πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες, που ζουν μόνι­μα ή παρα­μέ­νουν εγκλω­βι­σμέ­νοι στη χώρα μας.

Παρά τις δυσκο­λί­ες και τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, υποδε­χό­μα­στε με αισιο­δο­ξία το 2020. Στις σύγ­χρο­νες προ­κλή­σεις, απα­ντή­σεις μπο­ρεί να δώσει η καθη­με­ρι­νή δρά­ση, οι εκτι­μή­σεις και η πρό­τα­ση εξου­σί­ας που κατα­θέ­τει το ΚΚΕ στον λαό, ώστε αυτή να γίνει υπό­θε­ση της πάλης του.

2. Η χρο­νιά που φεύ­γει, μπο­ρεί να συνο­δεύ­τη­κε από την κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή και την επι­στρο­φή στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, όμως αυτό δεν οδή­γη­σε, ούτε πρό­κει­ται να οδη­γή­σει σε πραγ­μα­τι­κή ανα­κού­φι­ση των εργα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρωμάτων.

Τα “μερί­σμα­τα” και οι “μικρο­ε­λα­φρύν­σεις”, είναι το «περι­τύ­λιγ­μα» και της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης της ΝΔ για να κρύ­ψει τη συνε­χι­ζό­με­νη ληστεία σε βάρος του λαού, αλλά και το ότι τη μερί­δα του λέο­ντος της “ανά­πτυ­ξης”, την καρ­πώ­νο­νται οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι και οι λεγό­με­νοι “επεν­δυ­τές”. Είναι το “καρό­το” για να απο­σπά­σουν την ανο­χή του λαού στη σημε­ρι­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα, να ρίξουν στα τάρ­τα­ρα τις απαι­τή­σεις του, να τον κάνουν να συμ­βι­βα­στεί με τα «ελά­χι­στα».

Άλλω­στε, η διαιώ­νι­ση και επέ­κτα­ση της εργα­σια­κής ζού­γκλας, της φορο­λη­στεί­ας, των πλει­στη­ρια­σμών, της υπο­βάθ­μι­σης — ακό­μη και κρί­σι­μων για την ανθρώ­πι­νη ζωή — κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών και υπο­δο­μών, είναι οι απα­ραί­τη­τες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να στη­ρι­χτούν οι επεν­δύ­σεις και τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου, το οποίο απο­λαμ­βά­νει ακό­μη περισ­σό­τε­ρα προ­νό­μια. Αυτό απέ­δει­ξε και ο κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός για το 2020.

3. Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, μαζί με το “καρό­το” της ανά­πτυ­ξης, χρη­σι­μο­ποιεί ακό­μη πιο απο­φα­σι­στι­κά το “μαστί­γιο” της κατα­στο­λής, το δόγ­μα “νόμος και τάξη”.

Βάζει στο στό­χα­στρο το δικαί­ω­μα στην απερ­γία και στη δια­δή­λω­ση. Επι­στρα­τεύ­ει τον κοι­νω­νι­κό αυτο­μα­τι­σμό και τη συκο­φά­ντη­ση των αγώ­νων. Θέλει να επι­βάλ­λει “σιγή νεκρο­τα­φεί­ου”, ιδιαί­τε­ρα στους χώρους δου­λειάς και να υπο­νο­μεύ­σει την οργα­νω­μέ­νη πάλη του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, για­τί απο­τε­λεί έναν από τους βασι­κούς όρους και ταυ­τό­χρο­να από­δει­ξη του αντι­λαϊ­κού και άδι­κου χαρα­κτή­ρα της καπι­τα­λι­στι­κής ανάπτυξης.

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ αξιο­ποιεί το αντερ­γα­τι­κό-αντι­λαϊ­κό οπλο­στά­σιο, που δια­τή­ρη­σε και ενί­σχυ­σε η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω απ’ όλα αξιο­ποιεί τη συντη­ρη­τι­κο­ποί­η­ση και την απο­γο­ή­τευ­ση που έσπει­ρε η δια­κυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διέ­συ­ρε αγω­νι­στι­κές αξί­ες και εμφά­νι­σε ως “μονό­δρο­μο”, την υπο­τα­γή στα ευρω­ε­νω­σια­κά μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας, στο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, στις απαι­τή­σεις του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιο­ποιεί την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, για να υψώ­σει εκ νέου κάλ­πι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές, επα­να­φέ­ρο­ντας τα αλή­στου μνή­μης περί “κυβέρ­νη­σης δημο­κρα­τι­κών και προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων”. Βεβαί­ως, η πεί­ρα της συγκυ­βέρ­νη­σης των “αντι­μνη­μο­νια­κών δυνά­με­ων”, που έγι­νε η “μνη­μο­νια­κό­τε­ρη” όλων, είναι πολύ νωπή και πολύ πικρή. Σήμε­ρα, μιλά­νε τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρ­νη­ση για 4,5 χρό­νια, όσο κι ως αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, με τη μετε­ξέ­λι­ξη του σε ένα τυπι­κό σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό κόμ­μα, μαζεύ­ο­ντας διά­φο­ρα απο­μει­νά­ρια του αμαρ­τω­λού ΠΑΣΟΚ.

4. Ωστό­σο, καμιά εκδο­χή της αντι­λαϊ­κής αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, στην Ελλά­δα, την Ευρώ­πη και σε όλο τον κόσμο, δε δίνει απά­ντη­ση και λύση στη βασι­κή αντί­θε­ση: Σήμε­ρα, ενώ υπάρ­χουν όλες οι δυνα­τό­τη­τες για να βελ­τιω­θεί το επί­πε­δο ζωής για εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νους στην χώρα μας και σε όλον τον κόσμο, τα απο­τε­λέ­σμα­τα είναι ακρι­βώς τα αντίθετα.

Το χάσμα ανά­με­σα στο πώςμπο­ρεί­να ζει­σή­με­ρα ένας εργα­ζό­με­νος και στο πώς τελι­κά ζειό­λο και μεγα­λώ­νει ακό­μα και αν η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία βρί­σκε­ται σε φάση ανά­πτυ­ξης. Τα σύν­νε­φα μίας νέας κρί­σης πυκνώ­νουν πάνω από την διε­θνή καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία. Συμ­μα­χί­ες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που μέχρι πρό­τι­νος θεω­ρού­νταν ακλό­νη­τες υφί­στα­νται ανα­κα­τα­τά­ξεις. Εμπο­ρι­κοί πόλε­μοι και γεω­πο­λι­τι­κές συγκρού­σεις τερα­στί­ων δια­στά­σε­ων ξεσπούν σε κάθε γωνιά του πλα­νή­τη. Εκτε­τα­μέ­νες περι­βαλ­λο­ντι­κές κατα­στρο­φές θέτουν σε κίν­δυ­νο τους λαούς.

5. Η άλλη όψη αυτών των αδι­κιών της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης είναι η εμπλο­κή της χώρας σε σχέ­δια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Αντί ο λαός μας να ζει με πραγ­μα­τι­κή ασφά­λεια και στα­θε­ρή ειρή­νη, με συνερ­γα­σία με όλους τους λαούς, ζει υπό την διαρ­κή απει­λή, όπως αυτή απο­τυ­πώ­νε­ται στις επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, με την κλι­μά­κω­ση της τουρ­κι­κής επιθετικότητας.

Με ευθύ­νη όλων των κυβερ­νή­σε­ων, η Ελλά­δα έχει μετα­τρα­πεί σε στρα­τιω­τι­κό ορμη­τή­ριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, προ­ε­τοι­μά­ζε­ται ακό­μα και για απο­θή­κευ­ση αμε­ρι­κά­νι­κων πυρη­νι­κών όπλων καθι­στώ­ντας “στό­χο” τον ελλη­νι­κό λαό. Ο ελλη­νι­κός λαός πλη­ρώ­νει το ΝΑΤΟ με 4 δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ το χρό­νο. Με τη νέα ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή “αμυ­ντι­κή” συμ­φω­νία επε­κτεί­νο­νται οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κές βάσεις στην Ελλά­δα και ενι­σχύ­ε­ται η εμπλο­κή της χώρας μας στους επι­κίν­δυ­νους σχεδιασμούς.

Το δόγ­μα αυτής της πολι­τι­κής, που συμπυ­κνώ­νε­ται στο ότι “όσο η Ελλά­δα είναι το καλό παι­δί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ τόσο εξα­σφα­λί­ζει τα σύνο­ρα και τα κυριαρ­χι­κά της δικαιώ­μα­τα”, χρε­ο­κο­πεί με πάταγο.

6. Ο υπαρ­κτός ενερ­γεια­κός πλού­τος στην ευρύ­τε­ρη γει­το­νιά μας, αντί για ευχή μετα­τρέ­πε­ται σε “κατά­ρα” για τους λαούς. Εδώ δια­σταυ­ρώ­νο­νται ισχυ­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κά, μονο­πω­λια­κά συμ­φέ­ρο­ντα για το ποιος θα εκμε­ταλ­λευ­τεί αυτές τις πηγές. Σε αυτήν την κόντρα παίρ­νει μέρος η αστι­κή τάξη της χώρας μας, η αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας και ασφα­λώς οι ΗΠΑ και άλλα ισχυ­ρά καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη. Από­λυ­το κρι­τή­ριο για αυτά τα συμ­φέ­ρο­ντα είναι ασφα­λώς τα κέρ­δη και όχι οι ανά­γκες των λαών. Αυτοί οι αντα­γω­νι­σμοί οδη­γούν με μαθη­μα­τι­κή ακρί­βεια σε νέους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους. Βρί­σκο­νται πίσω από τον όλε­θρο και την προ­σφυ­γιά που θερί­ζουν τους λαούς της Μέσης Ανατολής.

Να για­τί είναι ολο­κλη­ρω­τι­κά ψεύ­τι­κο κι επι­κίν­δυ­νο το δίλημ­μα υπο­χώ­ρη­ση σε κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και συνεκ­με­τάλ­λευ­ση με την Τουρ­κία ή πολε­μι­κή σύγκρου­ση”. Αφε­νός για­τί μπο­ρεί μία πολε­μι­κή εμπλο­κή να λει­τουρ­γή­σει ως κατα­λύ­της για να προ­χω­ρή­σουν τα σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης, τα οποία είναι και εκφρα­σμέ­νος πόθος των ΗΠΑ. Αφε­τέ­ρου τα σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης φέρουν το σπέρ­μα μίας επό­με­νης σύγκρου­σης, αφού δεν πρό­κει­ται για συνερ­γα­σία λαών αλλά επι­χει­ρη­μα­τι­κών κολοσ­σών και ισχυ­ρών κρα­τών, μέσα σε συν­θή­κες αυξα­νό­με­νων αντα­γω­νι­σμών διεθνώς.

Η θέση του Πρω­θυ­πουρ­γού για προ­σφυ­γή στο Δικα­στή­ριο της Χάγης κινεί­ται στο πλαί­σιο της καλ­λιέρ­γειας εφη­συ­χα­σμού και δεν εγγυά­ται τη δια­φύ­λα­ξη των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των. Παρα­μέ­νουν τα καί­ρια ερω­τή­μα­τα για το τι θα περιέ­χει το “Συνυ­πο­σχε­τι­κό”, μετα­ξύ των δύο κρα­τών, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τις τουρ­κι­κές θέσεις περί “Γκρί­ζων Ζωνών”, δηλα­δή την αμφι­σβή­τη­ση των ελλη­νι­κών συνό­ρων στο Αιγαίο και αβά­σι­μες διεκ­δι­κή­σεις στην Αν. Μεσόγειο.

Στις απο­φά­σεις του Δικα­στη­ρί­ου της Χάγης επι­δρούν πολι­τι­κές παρεμ­βά­σεις και γεω­στρα­τη­γι­κές επι­διώ­ξεις, όπως δεί­χνει η ανα­γνώ­ρι­ση των απο­τε­λε­σμά­των του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στη Γιου­γκο­σλα­βία και της ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σης του προ­τε­κτο­ρά­του του Κοσσόβου.

7. Τα ιστο­ρι­κής σημα­σί­ας γεγο­νό­τα που δια­δρα­μα­τί­ζο­νται μπρο­στά μας δεί­χνουν τη σήψη και τα όρια του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Φωτί­ζουν όμως και την ανά­γκη μιας νέας κοι­νω­νί­ας, χωρίς φτώ­χεια, πολέ­μους, κρί­σεις. Είναι ο Σοσια­λι­σμός, η κοι­νω­νία για την οποία παλεύ­ει το ΚΚΕ, όσο κι αν η πρώ­τη από­πει­ρα οικο­δό­μη­σής του σε κάποιες χώρες τον 20ο αιώ­να δεν έγι­νε κατορ­θω­τό να ολο­κλη­ρω­θεί, ηττη­μέ­νη από λάθη, αστο­χί­ες κι ελλεί­ψεις μέσα σε έναν αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων. Πλέ­ον σήμε­ρα, στον 21ο αιώ­να η μελε­τη­μέ­νη πεί­ρα, μαζί με την ίδια την αντι­κει­με­νι­κή εξέ­λι­ξη των κοι­νω­νιών μπο­ρούν να μας οδη­γή­σουν στην νέα κοι­νω­νία, αν το βάλου­με στό­χο οι λαοί, αν απο­φα­σί­σου­με να δεί­ξου­με την πραγ­μα­τι­κή μας δύναμη.

Μόνο έτσι μπο­ρεί το έμπει­ρο εργα­τι­κό και επι­στη­μο­νι­κό δυνα­μι­κό της χώρας να αξιο­ποι­η­θεί στο έπα­κρο με κρι­τή­ριο την εξα­σφά­λι­ση της λαϊ­κής ευη­με­ρί­ας. Μόνο έτσι μπο­ρούν οι ανα­πτυ­ξια­κές δυνα­τό­τη­τες της χώρας να αξιο­ποι­η­θούν με στό­χο την κάλυ­ψη των συν­δυα­σμέ­νων ανα­γκών του λαού και της κοι­νω­νί­ας. Μόνο έτσι ο λαός μπο­ρεί να απο­λαμ­βά­νει τον πλού­το που παρά­γει, έχο­ντας την εξου­σία στα δικά του χέρια, εξα­σφα­λί­ζο­ντας πραγ­μα­τι­κή δημο­κρα­τία και μετα­τρέ­πο­ντας σε πρω­τα­γω­νι­στές της κοι­νω­νι­κής ζωής αυτούς που σήμε­ρα βρί­σκο­νται στο περι­θώ­ριο: την μεγά­λη πλειο­ψη­φία του λαού και της νεολαίας.

8. Μέσα στον αγώ­να για την ανά­κτη­ση των απω­λειών και την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, μέσα στον αγώ­να ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και τη συμ­με­το­χή της χώρας μας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς και σχε­δια­σμούς, μπο­ρού­με να βρού­με κοι­νό βημα­τι­σμό με χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους, μπο­ρού­με να δημιουρ­γή­σου­με ρωγ­μές στο σημε­ρι­νό σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, στο συμ­βι­βα­σμό και τη μοι­ρο­λα­τρία, μπο­ρού­με να συγκρο­τή­σου­με μια μεγά­λη Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία, όχι μόνο για να διεκ­δι­κή­σου­με ανα­κού­φι­ση από τα σημε­ρι­νά οξυ­μέ­να προ­βλή­μα­τα, αλλά και για να δια­μορ­φώ­σου­με προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη ριζι­κή ανα­τρο­πή. Για το Σοσια­λι­σμό που είναι ανα­γκαί­ος και επί­και­ρος όσο ποτέ!».