Η (αστική) «δημοκρατία» τους

Όσους «θρή­νους» κι αν επι­στρα­τεύ­σουν τα αστι­κά επι­τε­λεία για την «χαμέ­νη τιμή» της «αμε­ρι­κα­νι­κής δημο­κρα­τί­ας», όσα «ξόρ­κια» και «προ­σευ­χές» για τους αστι­κούς «θεσμούς» που «αντέ­χουν», οι εικό­νες από το Καπι­τώ­λιο των ΗΠΑ απο­τε­λούν την εικό­να στον καθρέ­φτη της καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας που σαπί­ζει, που βου­λιά­ζει στις αντι­θέ­σεις, στους αντα­γω­νι­σμούς και τις αντι­φά­σεις της, φορ­τώ­νο­ντας όλο και μεγα­λύ­τε­ρα βάσα­να στους λαούς, έως ότου εκεί­νοι απο­φα­σί­σουν ορι­στι­κά να απαλ­λα­γούν από αυτή.

Δεν είναι «κακέ­κτυ­πο», αλλά αυθε­ντι­κή εικό­να της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας, της δικτα­το­ρί­ας δηλα­δή του κεφα­λαί­ου, και μάλι­στα στην πρώ­τη καπι­τα­λι­στι­κή δύνα­μη παγκό­σμια.

Η «δημο­κρα­τία» που εκθειά­ζουν είναι η «δημο­κρα­τία» των αμέ­τρη­των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και πολέ­μων, των πρα­ξι­κο­πη­μά­των και των ανα­τρο­πών κυβερ­νή­σε­ων, των αμέ­τρη­των θυμά­των και των ξερι­ζω­μέ­νων, είτε με Δημο­κρα­τι­κούς είτε με Ρεπου­μπλι­κά­νους στο τιμό­νι, από το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη έως την «Αρα­βι­κή Ανοι­ξη» και την «πλα­τεία Μεϊ­ντάν» στην Ουκρα­νία — για να μην πάει κανείς παραπίσω.

Είναι η «δημο­κρα­τία» που εντός και εκτός συνό­ρων δεν διστά­ζει μπρο­στά σε τίπο­τα όπου δια­κυ­βεύ­ο­νται τα κέρ­δη των καπι­τα­λι­στών, πόσο μάλ­λον όταν δια­κυ­βεύ­ε­ται η πρω­το­κα­θε­δρία της ισχυ­ρό­τε­ρης καπι­τα­λι­στι­κής δύνα­μης απέ­να­ντι στους αντα­γω­νι­στές της, γεν­νώ­ντας «σει­σμούς» και «ρήγ­μα­τα» και στο εσω­τε­ρι­κό της ίδιας της αστι­κής τάξης.

Δίνο­ντας για μια ακό­μα φορά στην Ιστο­ρία έστω μια «γεύ­ση» για το πώς οι «αιώ­νιοι», «απα­ρα­βί­α­στοι» και «υπε­ρά­νω όλων» θεσμοί τους δίνουν μέσα σε μια νύχτα τη θέση τους σε «άλλα μέσα», προ­κει­μέ­νου να εξυ­πη­ρε­τη­θούν συμ­φέ­ρο­ντα τμη­μά­των του κεφαλαίου.

Οι θεσμοί τους, αυτοί που περι­φρου­ρούν τον «θαυ­μα­στό» κόσμο της εκμε­τάλ­λευ­σης, εκεί που «μέσα στην αφθο­νία κανείς πεθαί­νει», με το 5% να κατέ­χει το 80% του απί­στευ­του πλού­του που παρά­γουν εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νοι.

Εκεί όπου τα τεχνο­λο­γι­κά και επι­στη­μο­νι­κά επι­τεύγ­μα­τα γίνο­νται από ευλο­γία κατά­ρα για τα εκα­τομ­μύ­ρια που αφή­νουν τα κόκα­λά τους στους κάθε είδους πολέ­μους των κολοσ­σών της Ενέρ­γειας, του εμπο­ρί­ου, των βιο­μη­χα­νιών που απλώ­νουν τα πλο­κά­μια τους σε όλο τον πλα­νή­τη, των γιγά­ντων της τεχνο­λο­γί­ας, την ώρα που εκα­τομ­μύ­ρια άλλοι αργο­πε­θαί­νουν στις ουρές της ανεργίας.

Είναι η «δημοκρατία» των 370 χιλιάδων νεκρών από την πανδημία και των ομαδικών τάφων στην καρδιά της Νέας Υόρκης, εν έτει 2020.

Η «δημο­κρα­τία» των εκμε­ταλ­λευ­τών, όχι η «ασπί­δα» αλλά το θερ­μο­κή­πιο της άγριας εκμε­τάλ­λευ­σης και των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των, του ρατσι­σμού και του σκο­τα­δι­σμού, της φτώ­χειας και της κατα­στο­λής, των εκα­τομ­μυ­ρί­ων που «δεν μπο­ρούν να ανα­πνεύ­σουν», για να ζουν μέσα στη χλι­δή κυριο­λε­κτι­κά μια χού­φτα μέτο­χοι και δισεκατομμυριούχοι.

Αυτήν τη «δημο­κρα­τία», που την ξέρουν καλά οι καπι­τα­λι­στές, οι κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τά τους εδώ, από τους δεσμούς αίμα­τος που τους ενώ­νουν, κι ας καμώ­νο­νται ότι είναι «αγνώ­ρι­στη», κι ας κάνουν πως δεν ξέρουν ότι και η αμε­ρι­κα­νι­κή, όπως και η δική τους «δημο­κρα­τία», είναι δημο­κρα­τία για μια χού­φτα καπι­τα­λι­στές και στυ­γνή δικτα­το­ρία για εκα­τομ­μύ­ρια εργαζόμενους.

Κι ας «μακι­γιά­ρουν» όπως — όπως το σάπιο σύστη­μά τους, καλώ­ντας τους εργα­ζό­με­νους και το λαό να πέσουν ξανά σε μάχες ξένες για τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, για να στε­ριώ­σουν καλύ­τε­ρα τη «δημο­κρα­τία» για τους λίγους, τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου, που τους βυθί­ζει όλο και πιο βαθιά στη φτώ­χεια, στην εκμε­τάλ­λευ­ση, στους πολέ­μους «για τ’ αφέ­ντη το φαΐ».

ℹ️  Από τη στή­λη “Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ” του σημε­ρι­νού Ριζο­σπά­στη

🇬🇷  ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Ύμνοι στην αμερικανική «δημοκρατία» με το βλέμμα στη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος