Κριτική προσέγγιση για την έκθεση έργων του Κ. Ευαγγελάτου στο Παρίσι

Γρά­φει ο Λεό­ντιος Πετμε­ζάς //
Ιστο­ρι­κός Τέχνης, Επι­με­λη­τής εκθέ­σε­ων, Λογοτέχνης.

Μετά τη μεγά­λη ανα­δρο­μι­κή έκθε­ση του διε­θνή καλ­λι­τέ­χνη Κώστα Ευαγ­γε­λά­του στον σημα­ντι­κό εκθε­σια­κό χώρο Espace JANO του CENTRE DE SEVRES στο Παρί­σι που ολο­κλη­ρώ­θη­κε τον περα­σμέ­νο Νοέμ­βριο με μεγά­λη επι­τυ­χία και επαι­νε­τι­κές κρι­τι­κές, τόσο από Γάλ­λους ιστο­ρι­κούς τέχνης, όσο και από Ελλη­νο­γάλ­λους συγ­γρα­φείς και φιλό­τε­χνους, η εκθε­σια­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα συνε­χί­ζε­ται και φέτος την Άνοι­ξη στην πόλη του φωτός!

EMERGANT

Η Galerie d’ art LOC ART PARIS, AU FIL DU CANAL, 22 Rue Eugene Varlin, Paris εκθέ­τει έργα του σε μεγά­λη ομα­δι­κή έκθε­ση από αρχές Μαρ­τί­ου μέχρι τέλος Μαί­ου 2018. Πρό­κει­ται για συν­θέ­σεις του με γυναι­κεί­ες μορ­φές που ανα­δύ­ο­νται αφαι­ρε­τι­κά μέσα από χρω­μα­τι­κές αρμο­νί­ες και συνειρ­μούς ιδιαί­τε­ρης πνευ­μα­τι­κό­τη­τας και ομορ­φιάς. Έργα φιλο­τε­χνη­μέ­να στον καμ­βά, σε ύφα­σμα, σε ξύλο με λάδια και ακρυ­λι­κά, χαρα­κτη­ρι­στι­κά της προ­σω­πι­κής τεχνο­τρο­πί­ας του με σύμ­βο­λα, χαρά­ξεις, στίγ­μα­τα και αρχαϊ­κά μοτίβα.

Ο Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος / Costantinos Evangelatos, το 1988 εξέ­θε­σε ατο­μι­κά για πρώ­τη φορά στη Γαλ­λία τη σει­ρά έργων του με τίτλο “Consceptualizations” στον πύρ­γο «Les Fontaines», Centre Culturele στο Chantilly / Σαντι­γύ της Γαλ­λί­ας με επιτυχία.

Έκτο­τε έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει οκτώ ατο­μι­κές εκθέ­σεις ζωγρα­φι­κής στο Παρί­σι. (Οι εκθέ­σεις του το 2008 και το 2010 στο LA MAISON DE LA GRECE, έγι­ναν με την Αιγί­δα της Ελλη­νι­κής Πρε­σβεί­ας στη Γαλλία.)

ΑΡΧΑΪΚΟ ΖΕΥΓΑΡΙ

Το 2007 έστη­σε εγκα­τά­στα­ση στο χώρο της αλέ­ας των Tuι­lleries του Λού­βρου, με επι­ζω­γρα­φι­σμέ­νες πολύ­χρω­μες γεω­με­τρι­κές φόρ­μες, και το 2008 σε κεντρι­κές περιο­χές της πόλης έδρα­σε με performance  COSTAS- L’ AUTUMNE A PARIS — “Le dernier rouleau”.

Έχει λάβει μέρος σε πολ­λές ομα­δι­κές και διε­θνείς εκθέ­σεις ζωγρα­φι­κής στις Γαλ­λι­κές πόλεις: Αμιέ­νη, Αβι­νιόν, Μεντόν, Λίλ κ.α. Στο Παρί­σι επί­σης συμ­με­τεί­χε στη διε­θνή επε­τεια­κή έκθε­ση με τίτλο 1/2000 στο College Jaques-Cartie-Chauny και φέτος στον Πολυ­χώ­ρο Τέχνης Espace Christiane Peugeot, με την Melkart Gallery, στην έκθε­ση με τίτλο Migra®tion, 2017).

Η τεχνι­κή της γρα­φής του Κώστα Ευαγ­γε­λά­του είναι πολυ­διά­στα­τη ενώ το θέμα των απει­κο­νί­σε­ων στις κατα­θέ­σεις του  πολυ­κύ­μα­ντο. Στη­ρί­ζε­ται σε μια ποι­κι­λία ανά­πλα­σης που δρα παράλ­λη­λα με την συγκρο­τη­μέ­νη χρή­ση του χρώ­μα­τος και του σχή­μα­τος. Ενέ­χει την ενέρ­γεια που βρί­σκε­ται στην κοσμο­γο­νι­κή  κίνη­ση της εξέλιξης .

ΑΡΧΑΪΚΟ

Τα μορ­φο­λο­γι­κά στοι­χεία που χρη­σι­μο­ποιεί εμπε­ριέ­χουν δύνα­μη σε τερά­στια κλί­μα­κα. Τα συστα­τι­κά της δια­πραγ­μά­τευ­σης του συγκλί­νουν με την υπερ­βα­τι­κή ουσία που λει­τουρ­γεί  άμε­σα δίνο­ντας οντό­τη­τα σε φιγού­ρες  με εναλ­λα­γές, σημα­το­δο­τή­σεις και δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις. Ισορ­ρο­πούν με λυρι­κή πολυ­φω­νία και αρμο­νι­κές αντι­στί­ξεις  που υπο­τάσ­σουν τον συμ­βο­λι­σμό στην εξε­λι­κτι­κή κινη­το­ποί­η­ση. Η χροιά τους βασί­ζε­ται σε ζωντα­νά μοτί­βα με  περιε­χό­με­νο και  διά­στα­ση. Οι σχε­δια­σμοί  συγκρο­τούν μια διερ­γα­σία αλλη­γο­ρι­κής φαντα­σί­ας και αφαίρεσης.

Πρό­κει­ται για μια περι­πλά­νη­ση, μια ενδο­σκό­πη­ση  που κινη­το­ποιεί μηνύ­μα­τα και νοή­μα­τα. Προ­σω­πο­ποιεί μορ­φές  τονί­ζο­ντας την φυσι­κή της μετα­βα­τι­κό­τη­τας, την μετάλ­λα­ξη, τον συλ­λο­γι­σμό, τους υπάρ­χο­ντες νόμους της ογκο­λο­γι­κής βαρύ­τη­τας, τη στω­ι­κό­τη­τα και τη σφο­δρό­τη­τα. Παρου­σιά­ζει  συν­δυα­σμούς  που κατευ­θύ­νουν προς τα επι­νο­ή­μα­τα των ιδιό­τυ­πων αντα­να­κλά­σε­ων. Προ­βάλ­λει το εκρη­κτι­κό  βίω­μα  που μέσα από το θεω­ρού­με­νο είδω­λο ανα­μορ­φώ­νε­ται σε ομοιο­πα­θη­τι­κό κάτο­πτρο. Οι πρω­το­πο­ρια­κοί και νεω­τε­ρι­στι­κοί ορί­ζο­ντες του  δημιουρ­γού ως συλ­λή­ψεις άπτο­νται της υπερ­ρε­α­λι­στι­κής τοπο­θέ­τη­σης. Αγγί­ζουν τη πεμ­πτου­σία  της ολο­κλή­ρω­σης  και την αντε­νέρ­γεια των συνει­δη­σια­κών εκδο­χών. Η φόρ­μα τους κατευ­θύ­νει τις οσμώ­σεις  προς  τη συνύ­παρ­ξη της  συν­δι­κί­ας και της αντί­λη­ψης. O δημιουρ­γός Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος ανα­δει­κνύ­ει σχε­δια­στι­κές επι­ση­μάν­σεις που αφο­ρούν το γυναι­κείο πρό­σω­πο  στα πλαί­σια μιας κατα­γρα­φής και μιας επι­σή­μαν­σης της θηλυ­κής υπό­στα­σης. Συνι­στά  ιδιαί­τε­ρα και απο­κλει­στι­κά στο κοι­νό μια έντα­ξη που συν­δέ­ε­ται αμε­τά­κλη­τα στον τομέα της εμπνευ­σμέ­νης εργα­σί­ας του και αξιώ­νει την πλή­ρη αισθη­το­ποί­η­ση του αντι­κει­μέ­νου που διευ­ρύ­νει διε­ξο­δι­κά τους νοη­τι­κούς προ­κα­θο­ρι­σμούς της εύχυ­μης θέασης. 

composition, oil on paper

Στις εύλη­πτες  ανα­ζη­τή­σεις  του με μυθο­πλα­στι­κές ποι­κί­λες απο­χρώ­σεις επι­κε­ντρώ­νει συν­θε­τι­κά την δρά­ση του στην ανα­πα­ρα­στα­τι­κή τάση μιας ατμό­σφαι­ρας με εκφάν­σεις εικο­νο­γρα­φη­μέ­νης  πλα­στι­κό­τη­τας  που της επι­τρέ­πει να λει­τουρ­γεί ως αντί­δο­το στην υφή της  φυσι­κής  και ρυθ­μι­κής κατά­στα­σης. Χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την χρό­νια εμπει­ρία αλλά και τη δυνα­τό­τη­τα  του να ελίσ­σε­ται και να εξε­λίσ­σε­ται ευρη­μα­τι­κά, επεμ­βα­τι­κά  και πολυ­σή­μα­ντα επεμ­βαί­νει δυνα­μι­κά με προ­τά­σεις για το υπάρ­χον υλι­κό που κινεί αντί­θε­τα προς τη δια­δι­κα­σία ανα­σύν­θε­σης που μοι­ραία επι­φέ­ρει ο χρό­νος για όλες τις ανθρώ­πι­νες υπάρ­ξεις. Ενι­σχύ­ει και σημα­δεύ­ει τη θεμα­το­γρα­φία του τελε­ο­λο­γι­κά  με στιγ­μές  ζωής. Τις  απο­τυ­πώ­νει στις φιγού­ρες  δίνο­ντας τους αφ’ε­νός ύφος ιχνη­λα­σί­ας και αφο­μοί­ω­σης και αφ’ ετέ­ρου  ταυ­τό­τη­τα σύζευ­ξης και  διάρ­κεια κινητικότητας.

Ακο­λου­θώ­ντας την περι­διά­βα­ση και την περι­ή­γη­ση φιλο­τε­χνεί πολυ­χρω­μα­τι­κές  μορ­φές άλλο­τε  με σιβυλ­λι­κή έκφρα­ση, άλλο­τε ως πλά­σμα­τα που άφη­σαν το απο­τύ­πω­μα τους σε κάθε τι που άγγι­ξαν η και σε άλλες πολυ­ποί­κι­λες και ενδια­φέ­ρου­σες προσεγγίσεις.

ΜΟΡΦΗ

Με ένα σχέ­διο πυκνό και περί­πλο­κο δημιουρ­γεί λεπτό­τα­τα πεδία και επί­πε­δα, λεπτο­με­ρή πλέγ­μα­τα γραμ­μών που δια­τρέ­χουν την επι­φά­νεια και οργα­νώ­νουν ευπρόσ­δε­κτα τις φυσι­κές πυκνώ­σεις. Επι­συ­νά­πτει τα περι­γράμ­μα­τα  προ­βάλ­λο­ντας το φυσι­κό φαιό. Τα  πρό­σω­πα με  ζωη­ρά μάτια συνω­θού­νται με τονι­κή δια­βάθ­μι­ση και αρμο­νι­κή υπο­βλη­τι­κή χροιά πεί­θο­ντας ότι ανα­δύ­ο­νται κοσμο­γο­νι­κά από το εσω­τε­ρι­κό της μάζας. Αρχι­κά ανα­συ­γκρο­τού­νται και στη συνέ­χεια μετα­μορ­φώ­νο­νται  με ρευ­στά όρια που κυμαί­νο­νται ανά­με­σα στις παρυ­φές του ανά­γλυ­φου , όπου τον τόνο διευ­θέ­τη­σης δίνει ο συν­δυα­σμός  με την υπο­λο­γι­σμέ­νη χει­ρο­νο­μία και η παρόρ­μη­ση με τη λογι­κή επε­ξερ­γα­σία. Εμβό­λι­μα και ουσια­στι­κά  η ιδε­ο­γρα­φι­κή προ­ο­πτι­κή που προ­βάλ­λε­ται και υπο­βάλ­λε­ται στις συγκε­κρι­μέ­νες  συλ­λή­ψεις έχει κοι­νή αφε­τη­ρία την  ενα­σχό­λη­ση και την ιδιό­τυ­πη μελέ­τη του για την ανθρώ­πι­νη μορ­φή σε δια­φο­ρε­τι­κές μετα­ξύ τους δια­στά­σεις και θέσεις .

Η αυτο­νο­μία της συγκί­νη­σης που συντε­λεί­ται  από μέρους του με κατα­στα­λαγ­μέ­νη λυρι­κή διά­θε­ση και αυθορ­μη­τι­σμό απέ­να­ντι στην εξω­τε­ρι­κή άψο­γη από­δο­ση, απο­βλέ­πει και κατορ­θώ­νει να δώσει τις συμ­βο­λι­κές προ­ε­κτά­σεις  και κλι­μα­κώ­σεις που απαιτούνται. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΣ

Με δια­πε­ρα­στι­κούς τρό­πους και επε­ξερ­γα­σί­ες στις οποί­ες παί­ζουν κύριο ρόλο οι σχε­δια­στι­κές αξί­ες ο καλ­λι­τέ­χνης προ­χω­ρεί στην επι­με­ρι­στι­κή προ­σθή­κη. Σμι­λεύ­ει με δεξιο­τε­χνία  τα εκθέ­μα­τα οδη­γώ­ντας τα στα­δια­κά και βαθ­μιαία σε μια κατεύ­θυν­ση που συν­δυά­ζει καί­ρια την ρεα­λι­στι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση με τα γενι­κευ­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά  της περίσ­σιας ακτι­νο­βο­λί­ας και της εσωτερικότητας.

Εμπλου­τί­ζει και ανα­πα­ρά­γει  εκφρα­στι­κά τους δια­το­νι­κούς ιστούς κάθε  ζωγρα­φι­κού επι­τεύγ­μα­τος του.