Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ντράπηκαν τα ίδια τα ψέματα, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα ‘λεγαν…

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Αυτή η κυβέρ­νη­ση και αυτή η Βουλή
δεν πρό­κει­ται να ψηφί­σει νέο μνημόνιο».
- Αλέ­ξης Τσί­πρας, Βου­λή 26 Ιου­νί­ου 2015.

Ακού­γο­ντας κανείς τον Αλέ­ξη Τσί­πρα, επτά μήνες μετά την ανά­δει­ξη του ΣΥΡΙΖΑ στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας, δε μπο­ρεί παρά να του ‘ρθει στο νου η φρά­ση του Μενέ­λα­ου Λου­ντέ­μη στο βιβλίο «Οδός Αβύσ­σου, αριθ­μός 0»: «Ειπώ­θη­καν ψέμα­τα που ντρά­πη­καν και τα ίδια μια και δε ντρέ­πο­νταν τα στό­μα­τα που τα ‘λεγαν». Βέβαια, για ένα κόμ­μα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που από εκπρό­σω­πος του εγχώ­ριου οπορ­του­νι­σμού μεταλ­λά­χθη­κε ταχύ­τα­τα σε νέα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, για ένα κόμ­μα της Αρι­στε­ράς που πίνει νερό στο όνο­μα της Ε.Ε. και του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης, είναι φυσι­κό να μετα­χει­ρί­ζε­ται σαν πολι­τι­κός ταχυ­δα­κτυ­λουρ­γός το ψέμα και την αυτα­πά­τη με μαε­στρία. Έτσι, από το περί­φη­μο «σκί­σι­μο των μνη­μο­νί­ων» και την «κατάρ­γη­ση όλων των μέτρων λιτό­τη­τας μ’ ένα νόμο κι’ ένα άρθρο» φτά­σα­με στο παρα­πλα­νη­τι­κό για το λαό ψευ­το­δί­λημ­μα του δημο­ψη­φί­σμα­τος και στην υπο­γρα­φή του νέου (αρι­στε­ρού) μνημονίου.

Για μια ανα­λυ­τι­κή κατα­γρα­φή των ψεμά­των που — δημο­σί­ως- έχει εκστο­μί­σει ο πρω­θυ­πουρ­γός την τελευ­ταία τριε­τία θα χρειά­ζο­νταν τόμοι εγκυ­κλο­παί­δειας. Αρκούν όμως ορι­σμέ­νες κραυ­γα­λέ­ες περι­πτώ­σεις ανερ­ρυ­θρί­α­στης ψευ­δο­λο­γί­ας απ’ τον κ.Τσίπρα και τα κορυ­φαία στε­λέ­χη της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης που περι­λαμ­βά­νουν τη λέξη μνη­μό­νιο. Στα­χυο­λο­γού­με ενδεικτικά:

  • Το πρώ­το πράγ­μα που θα κάνει όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρ­νη­ση θα είναι να σκί­σει το μνη­μό­νιο. Α. Τσί­πρας, συνέ­ντευ­ξη στη Guardian, 18 Μάη 2012.
  • Σε άλλο…μήκος κύμα­τος ο Γ.Σταθάκης δήλω­νε στη γαλ­λι­κή fr στις 29 Ιού­νη 2012: «Εάν είχα­με νική­σει, δε θα είχα­με ακυ­ρώ­σει το Μνη­μό­νιο, αλλά θα το είχα­με εξ ολο­κλή­ρου ανα­δια­πραγ­μα­τευ­θεί».
  • Η μόνη ρεα­λι­στι­κή και σωτή­ρια εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση είναι η κατάρ­γη­ση με έναν νόμο και ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτό­τη­τας. Α. Τσί­πρας στο Twitter, 11 Νοέμ­βρη 2012.
  • Ένα μήνα αργό­τε­ρα, στις 4 Δεκέμ­βρη 2012, μιλώ­ντας στο ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κό επι­με­λη­τή­ριο έλε­γε ο κ.Τσίπρας: «έχου­με εκπο­νή­σει ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο και ρεα­λι­στι­κό πρό­γραμ­μα […] Ένα πολι­τι­κό σχέ­διο που θα αντι­κα­τα­στή­σει το μνη­μό­νιο. Και στη βάση του οποί­ου θα ανα­δια­πραγ­μα­τευ­τού­με τη δανεια­κή σύμ­βα­ση…».
  • Λίγες μόλις μέρες μετά, ο Π.Λαφαζάνης μιλώ­ντας στην εφημ. Το Χωνί δήλω­νε: «Η κεντρι­κή επι­λο­γή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμε­ση ακύ­ρω­ση των μνη­μο­νί­ων και των εφαρ­μο­στι­κών τους νόμων. Και μιλά­με για μονο­με­ρή ακύ­ρω­ση των μνη­μο­νί­ων, όχι για να επα­να­δια­πραγ­μα­τευ­θού­με ένα δήθεν ¨καλό¨ μνη­μό­νιο αλλά για να τερ­μα­τί­σου­με κάθε μορ­φής μνη­μο­νια­κή δέσμευ­ση» (9 Δεκ. 2012).
  • «H κυβέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα καταγ­γεί­λει το Μνη­μό­νιο» δήλω­νε σε συνέ­ντευ­ξη του στις 19 Γενά­ρη 2013 ο Αλέ­ξης Τσί­πρας (εφημ. Η Ελλά­δα Αύριο). Και σημεί­ω­νε: «Σήμε­ρα είναι πια ξεκά­θα­ρο ότι το Μνη­μό­νιο δεν είναι λύση αλλά αυτό καθ’ αυτό το πρό­βλη­μα […] Επο­μέ­νως, η κατάρ­γη­ση του είναι το πρώ­το βήμα μιας δια­φο­ρε­τι­κής πολι­τι­κής που θα αντι­με­τω­πί­σει απο­τε­λε­σμα­τι­κά την κρίση».

Mottas2

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό του και­ρο­σκο­πι­σμού του ΣΥΡΙΖΑ, του προ­έ­δρου του και των στε­λε­χών του, ήταν το γεγο­νός ότι, όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, προ­σάρ­μο­ζαν τη ρητο­ρι­κή τους ανά­λο­γα με το ακρο­α­τή­ριο στο οποίο απευ­θύ­νο­νταν. Πρό­κει­ται για κλασ­σι­κή συντα­γή των οπορ­του­νι­στι­κών μορ­φω­μά­των, που συνει­δη­τά σκορ­πούν αυτα­πά­τες στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Αλλού, λοι­πόν, ο κ.Τσίπρας θα «έσκι­ζε το μνη­μό­νιο» και αλλού θα το «ανα­δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νταν» - άλλη γλώσ­σα στο κομ­μα­τι­κό ακρο­α­τή­ριο και άλλη γλώσ­σα στις συνά­ξεις με τους έλλη­νες βιο­μή­χα­νους και στα συνέ­δρια του Economist.

Όποιος μπο­ρού­σε να «δια­βά­σει» πίσω απ’ τις πομπώ­δεις δια­κη­ρύ­ξεις του κ.Τσίπρα και των στε­λε­χών του ΣΥΡΙΖΑ κατα­νο­ού­σε πλή­ρως την απά­τη που δια­φαί­νο­νταν. Χαρα­κτη­ρι­στι­κή ήταν η ομι­λία του τότε προ­έ­δρου του ΣΥΡΙΖΑ στο αμε­ρι­κα­νι­κό ίδρυ­μα Brookings το Γενά­ρη του 2013, όταν και έδι­νε τα δια­πι­στευ­τή­ρια του στα αμε­ρι­κα­νι­κά μονο­πώ­λια. Έλε­γε τότε, μετα­ξύ άλλων, ο σημε­ρι­νός πρωθυπουργός:

«Υπάρ­χει κάτι να φοβη­θεί κανείς από την Αρι­στε­ρά στην Ελλά­δα; Με ποιο τρό­πο είμα­στε ριζο­σπα­στι­κοί; Οι κιν­δυ­νο­λό­γοι θα σας πουν ότι το κόμ­μα μας, αν έρθει στην κυβέρ­νη­ση, θα σκί­σει τη δανεια­κή σύμ­βα­ση με την Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση και το ΔΝΤ, θα βγά­λει τη χώρα έξω από την Ευρω­ζώ­νη, θα δια­κό­ψει τους δεσμούς της Ελλά­δας με την πολι­τι­σμέ­νη Δύση, ότι η Ελλά­δα θα γίνει μια νέα Βόρεια Κορέα. Αυτό είναι κιν­δυ­νο­λο­γία στα χει­ρό­τε­ρά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμ­μα μου, δε θέλει τίπο­τα από αυτά. Ημα­σταν πάντα, και πάντα θα παρα­μεί­νου­με, ένα ευρω­παϊ­κό κόμ­μα (…) Το ότι πιστεύ­ου­με ότι η Ευρώ­πη έχει χάσει το δρό­μο της, και ότι επι­βάλ­λει απάν­θρω­πες πολι­τι­κές στους ίδιους τους λαούς της, δεν μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί αντι-ευρω­παϊ­κό. Πρέ­πει η πολι­τι­κή μας να αντα­πο­κρί­νε­ται στα συμ­φέ­ρο­ντα των λαών της Ευρώ­πης (…) Και αυτό σημαί­νει να αντι­στα­θού­με στις σημε­ρι­νές πολι­τι­κές της Ευρώ­πης (…) Η δανεια­κή σύμ­βα­ση θα γίνει αντι­κεί­με­νο επαναδιαπραγμάτευσης».

Και με τον αστυ­φύ­λα­κα και με τον χωρο­φύ­λα­κα λοι­πόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και με το σκί­σι­μο του μνη­μο­νί­ου και με την ανα­δια­πραγ­μά­τευ­ση της δανεια­κής σύμ­βα­σης. Και απεί­θαρ­χος απέ­να­ντι στις πολι­τι­κές λιτό­τη­τας αλλά και πιστός στις αρχές της αντι­λαϊ­κής ΕΕ. Και με το λαό και με τα μονο­πώ­λια, και με τον εργά­τη και με το μεγα­λο­βιο­μή­χα­νο. Μόνο που η σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έρχε­ται πάντα για να ξεμπρο­στιά­σει, κάποια στιγ­μή, όσους συνει­δη­τά εμπαί­ζουν το λαό, όσους καλ­λιερ­γούν αυτα­πά­τες και αποπροσανατολίζουν.

Ο οπορ­του­νι­σμός χρη­σι­μο­ποιεί συχνά τόσο ανερ­ρυ­θρί­α­στα ψέμα­τα και τέτοιες πρα­κτι­κές εξα­πά­τη­σης ώστε οδη­γεί­ται σε εξώ­φθαλ­μες αντι­φά­σεις: Ο κ.Τσίπρας θα «έσκι­ζε τα μνη­μό­νια» αλλά θα «ανα­δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νταν» τη δανεια­κή σύμ­βα­ση, λες και επρό­κει­το για δύο δια­φο­ρε­τι­κά πράγ­μα­τα! Λες και η δια­νεια­κή σύμ­βα­ση δεν συνο­δεύ­ο­νταν de facto από μνη­μό­νιο σκλη­ρών μέτρων. Επί­σης, ο ίδιος κ.Τσίπρας και το κόμ­μα του, ενώ θα «ακύ­ρω­νε τα μνη­μό­νια και τους εφαρ­μο­στι­κούς νόμους» (με ένα νόμο κι’ ένα άρθρο) ταυ­τό­χρο­να απο­δέ­χο­νταν την ευρω­παϊ­κή προ­ο­πτι­κή της χώρας και τους κανό­νες που απορ­ρέ­ουν απ’ την συμ­με­το­χή της χώρας στην ΕΕ. Η ίδια η ΕΕ είναι όμως που, ανε­ξαρ­τή­τως μνη­μο­νί­ων και δανεια­κών συμ­βά­σε­ων, έχει επι­βά­λει τα μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας στους ευρω­παϊ­κούς λαούς, το μνη­μό­νιο των μνη­μο­νί­ων, τη «Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ» (που ο Συνα­σπι­σμός είχε ψηφί­σει), τη μόνι­μη επι­τή­ρη­ση («Σύμ­φω­νο για το ευρώ»).

Πάμε, λοι­πόν, τώρα στις πιο πρό­σφα­τες… δια­βε­βαιώ­σεις του κ.Τσίπρα. Ήταν λοι­πόν ο ίδιος ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ που λίγο πριν τις εκλο­γές του Γενά­ρη δια­βε­βαιώ­νε σε δια­δι­κτυα­κή του συνέ­ντευ­ξη (14/1/2015) ότι με την εκλο­γή του στην κυβέρ­νη­ση της χώρας θα υλο­ποιού­σε — «χωρίς καμία δια­πραγ­μά­τευ­ση» μάλι­στα — το περί­φη­μο «Πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης» (το πρό­γραμ­μα εκεί­νο του ΣΥΡΙΖΑ για την ακραία φτώ­χεια που έδι­νε ψίχου­λα στο λαό).

Ήταν επί­σης ο ίδιος ο Αλ. Τσί­πρας που από το βήμα της Βου­λής, στις 26 Ιού­νη 2015, δια­κή­ρυ­τε πως «αυτή η κυβέρ­νη­ση και αυτή η Βου­λή δεν πρό­κει­ται να ψηφί­σει νέο μνη­μό­νιο».

Ήταν ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός που, αφού είχε απορ­ρί­ψει να θέσει την πρό­τα­ση του ΚΚΕ στο δημο­ψή­φι­σμα, απα­ντού­σε με ναπο­λε­ό­ντειο ύφος προς τον κοι­νο­βου­λευ­τι­κό εκπρό­σω­πο Θ. Παφί­λη: «Επι πέντε μήνες είχα­τε προ­ε­ξο­φλή­σει ότι αυτή η κυβέρ­νη­ση θα απο­δε­χθεί μνη­μό­νια και θα φέρει σε αυτή τη Βου­λή μνη­μό­νια να ψηφι­στούν. Δεν σας κάνου­με τη χάρη, ούτε σε σας ούτε στους άλλους απ’ την άλλη πλευ­ρά».

Τι συνέ­βη τελικά; 

Συνέ­βη το εξής: αφού καλ­λιέρ­γη­σε συστη­μα­τι­κά αυτα­πά­τες στο λαό ότι η ΕΕ δήθεν εξαν­θρω­πί­ζε­ται και αλλά­ζει απο μέσα,

αφού ενσω­μά­τω­σε περισ­σό­τε­ρο απ’ το μισό ΠΑΣΟΚ ξεπλέ­νο­ντας τις αμαρ­τί­ες των στε­λε­χών του,

αφού μετα­κι­νή­θη­κε φρα­στι­κά και και­ρο­σκο­πι­κα απ’ το «σκί­σι­μο των μνη­μο­νί­ων» στην «ανα­δια­πραγ­μά­τευ­ση» τους,

αφού ύμνη­σε την υγιή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και έδω­σε πολ­λα­πλά δια­πι­στευ­τή­ρια σε ντό­πια και ξένα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και μονοπώλια,

αφού δια­φή­μι­σε το «Πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης» και τα πενι­χρά ψίχου­λα που αυτό έδινε,

αφού μετο­νό­μα­σε την «Τρόϊ­κα» σε «θεσμούς» και το «μνη­μό­νιο» σε «συμ­φω­νία»,

αφού πόντα­ρε συστη­μα­τι­κά επί μήνες στη δημιουρ­γι­κή ασάφεια,

αφού συμ­μά­χη­σε κυβερ­νη­τι­κά με τη δεξιά του Καμμένου,

αφού επι­χεί­ρη­σε τον εξω­ραϊ­σμό του εγκλη­μα­τι­κού χαρα­κτή­ρα της ναζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της Χρυ­σής Αυγής,

αφού δια­πραγ­μα­τεύ­τη­κε την σφα­γή του ελλη­νι­κού λαού με αυτούς που απο­κα­λού­σε «γκαν­γκ­στερ» και «εκβια­στές», δηλα­δή τους εταίρους,

αφού υφάρ­πα­ξε τα ταμεια­κά δια­θέ­σι­μα δήμων και περι­φε­ρειών με Πρά­ξη Νομο­θε­τι­κού Περιεχομένου,

αφού παρα­πλά­νη­σε τον ελλη­νι­κό λαό με το δημο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιού­λη επι­χει­ρώ­ντας να τον κάνει συνέ­νο­χο σε ένα προ­α­πο­φα­σι­σμέ­νο έγκλημα,

ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κυβερ­νη­τι­κοί τους εταί­ροι κατέ­λη­ξαν στο να υπο­γρά­ψουν το Τρί­το Μνη­μό­νιο – ένα μνη­μό­νιο της «Πρώ­της Φοράς Αρι­στε­ρά». Επι­βε­βαιώ­νε­ται, με αυτόν τον τρό­πο, στην πρά­ξη, πέραν πάσης αμφι­βο­λί­ας, η στα­θε­ρή θέση του ΚΚΕ, για τον χαρα­κτή­ρα και το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρ­νη­σης Τσί­πρα. Η ίδια η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έρχε­ται να δικαιώ­σει τη θέση του ΚΚΕ για το τι σήμαι­νε, στην ουσία, το περί­φη­μο “ΌΧΙ” που ο κ.Τσίπρας και η κυβέρ­νη­ση του (συνε­πι­κου­ρού­με­νοι από τους γνω­στούς αρι­στε­ρούς βαστά­ζους τους) δια­φή­μι­ζαν όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα. Ας ανα­ρω­τη­θούν, λοι­πόν, όλοι όσοι εμπι­στεύ­τη­καν τον ΣΥΡΙΖΑ το προη­γού­με­νο διά­στη­μα: Είχε ή δεν είχε δίκαιο το ΚΚΕ όταν προει­δο­ποιού­σε σε όλους τους τόνους πως το ΟΧΙ στο δημο­ψή­φι­σμα θα μετα­φρα­στεί από την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση ως έγκρι­ση της δικής της αντι­λαϊ­κής πρό­τα­σης των 47+8 σελί­δων. Το ΝΑΙ θα μετα­φρα­στεί ως συγκα­τά­θε­ση στα βάρ­βα­ρα μέτρα της τρόι­κας και “παρα­μο­νή στην ΕΕ με κάθε θυσία”, όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ. Και οι δύο απα­ντή­σεις οδη­γούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπι­τα­λι­στι­κή βαρβαρότητα. 

Είχε ή δεν είχε δίκαιο το ΚΚΕ όταν έλε­γε ότι είναι απά­τη ο ισχυ­ρι­σμός της κυβέρ­νη­σης ότι μπο­ρεί η ΕΕ, αυτό το οικο­δό­μη­μα των ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων να γίνει φιλο­λαϊ­κό. Οι αντι­πα­ρα­θέ­σεις στην ΕΕ και στην Ευρω­ζώ­νη δεν είναι για να γίνει η “ΕΕ των λαών”, αλλά για να είναι πιο ενιαία και απο­τε­λε­σμα­τι­κή η αντι­δρα­στι­κή πολι­τι­κή της ενά­ντια στους λαούς; 

Είχε ή δεν είχε δίκαιο το ΚΚΕ όταν σημεί­ω­νε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπο­ρού­σε να ανοί­ξει δρό­μο φιλο­λαϊ­κό, αφού εκφρά­ζει συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου, ντό­πιου και ξένου, ανε­ξάρ­τη­τα από την όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων μέσα στην Ευρω­ζώ­νη; Όταν τόνι­ζε πως καμιά κυβέρ­νη­ση εντός των τει­χών της ΕΕ, των μονο­πω­λί­ων δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει τις αντι­θέ­σεις, μέσα ή έξω από το ευρώ και με στό­χο την καπι­τα­λι­στι­κή αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, χωρίς να πάρει άμε­σα ή έμμε­σα μέτρα υπο­τί­μη­σης του εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος (Δια­κύ­ρη­ξη ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα).

Είναι, λοι­πόν, στο χέρι των εργα­ζό­με­νων, των λαϊ­κών στρω­μά­των, των συντα­ξιού­χων, των ανέρ­γων, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, της νεο­λαί­ας, όλων αυτών που θα ζήσουν στο πετσί τους σύντο­μα το βάρ­βα­ρο Μνη­μό­νιο της «Αρι­στε­ράς» του κ.Τσίπρα και των πολι­τι­κών του εξα­πτέ­ρυ­γων, να αντι­δρά­σουν. Να γυρί­σουν την πλά­τη ορι­στι­κά στα κόμ­μα­τα του Κεφα­λαί­ου και της ΕΕ, διεκ­δι­κώ­ντας ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον με το λαό κυρί­αρ­χο με τη δική του εξουσία.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο