Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Αυτοκτονίας — Ο καπιταλισμός σκοτώνει με πολλούς τρόπους

Με μία αυτο­κτο­νία κάθε 40 δευ­τε­ρό­λε­πτα. Σε όλο τον κόσμο περισ­σό­τε­ροι από 800.000 θάνα­τοι οφεί­λο­νται σε αυτο­κτο­νί­ες, γεγο­νός που τοπο­θε­τεί την αυτο­κτο­νία μετα­ξύ των 20 κορυ­φαί­ων αιτιών θανά­του, για ανθρώ­πους όλων των ηλι­κιών. Μάλι­στα για τους νέους ηλι­κί­ας 15–29 ετών, η αυτο­κτο­νία ήταν δεύ­τε­ρη αιτία θανά­του το 2016.

Για κάθε αυτο­κτο­νία, 25 άτο­μα κάνουν μια από­πει­ρα αυτο­κτο­νί­ας και πολ­λοί περισ­σό­τε­ροι έχουν σοβα­ρές σκέ­ψεις αυτοκτονίας.

Σύμ­φω­να με τον Παγκό­σμιο Οργα­νι­σμό Υγεί­ας, το 2016, ο παγκό­σμιος μέσος όρος θνη­σι­μό­τη­τας από αυτο­κτο­νί­ες ανά 100.000 κατοί­κους ήταν 10,6. Ανά περιο­χή κάλυ­ψης του Οργα­νι­σμού, η Αφρι­κή είχε μέσο όρο 7,4, η Αμε­ρι­κή (Βόρεια & Νότια) 9,8, η νοτια­να­το­λι­κή Ασία 13,2, η Ευρώ­πη 15,4, η ανα­το­λι­κή Μεσό­γειος 3,9 και ο δυτι­κός Ειρη­νι­κός 10,2.

Στην Ευρώ­πη και ειδι­κό­τε­ρα στο βόρειο τμή­μα της, βρί­σκο­νται οι χώρες με τον μεγα­λύ­τε­ρο μέσο όρο θνη­σι­μό­τη­τας από αυτο­κτο­νί­ες παγκο­σμί­ως: Λιθουα­νία 31,9, Ρωσι­κή Ομο­σπον­δία 31, Λευ­κο­ρω­σία 26,2. Η Ελλά­δα με 5 αυτο­κτο­νί­ες ανά 100.000 κατοί­κους ήταν στην καλύ­τε­ρη θέση της Ευρώ­πης, με την Κύπρο στο 5,3, τη Μάλ­τα στο 7,5, την ΠΓΔΜ στο 7,9 την Ιτα­λία στο 8,2 και την Ισπα­νία στο 8,7.

Η Αντί­γκουα & Μπαρ­μπού­ντα στην Καραϊ­βι­κή κατέ­χει τον χαμη­λό­τε­ρο αριθ­μό θνη­σι­μό­τη­τας από αυτο­κτο­νί­ες στον κόσμο με 0,5 ανά 100.000 κατοί­κους. Ακο­λου­θούν τα Μπαρ­μπέι­ντος με 0,8, οι Μπα­χά­μες και η Γρα­νά­δα με 1,7.

Πέραν των ψυχο­λο­γι­κών και γενε­τι­κών αιτί­ων, οι βαθύ­τε­ρες αιτί­ες του τρα­γι­κού αυτού φαι­νο­μέ­νου είναι κοι­νω­νι­κές. Τα βαθύ­τε­ρα αίτια έχουν, πρώ­τα και κύρια, κοι­νω­νι­κό περιε­χό­με­νο. Εχουν να κάνουν με τις συνε­χώς και περισ­σό­τε­ρο απάν­θρω­πες συν­θή­κες ζωής και εργα­σί­ας στη σύγ­χρο­νη καπι­τα­λι­στι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τα εντει­νό­με­να φαι­νό­με­να απο­ξέ­νω­σης και αλλο­τρί­ω­σης, τη ζού­γκλα της αγο­ράς, που θέλει να βάλει παντού τη σφρα­γί­δα της, τις διευ­ρυ­νό­με­νες συνε­χώς κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες, την καθη­με­ρι­νή και μαζι­κή πλέ­ον ανα­σφά­λεια και αβε­βαιό­τη­τα, κλπ., κλπ.

Και, βέβαια, οι αιτί­ες αυτές δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται ουσια­στι­κά και ριζι­κά με τα όποια μέτρα — ασπι­ρί­νες πάρουν οι κυβερ­νή­σεις. Ερχο­νται να απο­δεί­ξουν όμως, και, μάλι­στα, με δρα­μα­τι­κό τρό­πο, ότι ο καπι­τα­λι­σμός σκο­τώ­νει με πολ­λούς τρόπους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο