Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΣτΕ: Δικαιούνται αποζημίωση από το κράτος, όσοι πάθουν αποδεδειγμένα βλάβη στην υγεία τους από εμβόλιο

Το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας, έκρι­νε ότι για τις τυχόν βλά­βες που μπο­ρούν να δημιουρ­γη­θούν μετά από εμβο­λια­σμό (και ανε­ξάρ­τη­τα εάν δεν υπάρ­χει παρά­νο­μη πρά­ξη για­τρού- ιατρι­κό λάθος, αλλά και η παρ­τί­δα του εμβο­λί­ου δεν αντι­με­τώ­πι­σε πρό­βλη­μα) πρέ­πει οι παθό­ντες να απο­ζη­μιώ­νο­νται από το ελλη­νι­κό Δημόσιο.

Ειδι­κό­τε­ρα, το Α΄ Τμή­μα του ΣτΕ έκρι­νε, ότι η προ­κα­λού­με­νη από την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του εμβο­λια­σμού βλά­βη συνι­στά υπέρ­με­τρη θυσία για τον παθό­ντα (βλά­βη υγεί­ας και προ­σβο­λή της προ­σω­πι­κό­τη­τάς του), η οποία υπε­ρέ­βαι­νε τα όρια της θυσί­ας στην οποία είναι ανε­κτό από την έννο­μη τάξη να υπο­βάλ­λο­νται οι πολί­τες χάριν του δημο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος και του κοι­νω­νι­κού συνό­λου. Για το λόγο αυτό, ο κάθε παθών ή παθού­σα δικαιού­ται απο­ζη­μί­ω­ση από το Δημόσιο.

Οι σύμ­βου­λοι Επι­κρα­τεί­ας δικαί­ω­σαν μητέ­ρα που έχα­σε την κόρη της η οποία ενώ ήταν 7 ετών μαθή­τρια της Ε΄ Δημο­τι­κού, εμβο­λιά­στη­κε κατά της ιλα­ράς, παρω­τί­τι­δας και ερυ­θράς (τρι­δύ­να­μο εμβό­λιο MMR ΙΙ) και αφού έμει­νε επί εννέα έτη φυτό, απε­βί­ω­σε μετά από πανεγκεφαλίτιδα.

Ανα­λυ­τι­κό­τε­ρα, η άτυ­χη μαθή­τρια (γεν­νή­θη­κε 25-11-1994) στις 4–9‑2001 και σε ηλι­κία 7 ετών εμβο­λιά­σθη­κε με την πρώ­τη δόση του εμβο­λί­ου ιλα­ράς, παρω­τί­τι­δας και ερυ­θράς, η δεύ­τε­ρη δόση του οποί­ου της χορη­γή­θη­κε στις 30–3‑2006 στα Δημο­τι­κά Ιατρεία Δήμου της Αττικής.

Μετά τον εμβο­λια­σμό, η ανή­λι­κη εμφά­νι­σε «διαρ­κώς επι­δει­νού­με­να νευ­ρο­λο­γι­κά συμ­πτώ­μα­τα, συνι­στά­με­να σε αιφ­νί­διες πτώ­σεις στο έδα­φος, αστά­θεια στη βάδι­ση, κολ­λώ­δη ομι­λία, σύγ­χυ­ση, αδυ­να­μία συγκέ­ντρω­σης και δυσκο­λία αντί­λη­ψης του περι­βάλ­λο­ντος». Έτσι, εισή­χθη στο Γενι­κό Νοσο­κο­μείο Παί­δων “Πανα­γιώ­τη και Αγλα­ΐ­ας Κυρια­κού” και υπο­βλή­θη­κε σε σωρεία εργα­στη­ρια­κών και κλι­νι­κών εξε­τά­σε­ων από τις οποί­ες δια­πι­στώ­θη­κε ότι έπα­σχε «από «υπο­ξεία σκλη­ρυ­ντι­κή πανε­γκε­φα­λί­τι­δα μετά από ιλα­ρά (van Bogaert)» και στις 25–5‑2006 τέθη­κε υπό θερα­πευ­τι­κή αγω­γή. Στην συνέ­χεια, της «έγι­νε τοπο­θέ­τη­ση “reservoir” κοι­λιο­στο­μί­ας, προ­κει­μέ­νου να εγχυ­θεί η φαρ­μα­κευ­τι­κή ουσία “ιντερ­φε­ρό­νη”, δια της ανοί­ξε­ως οπής στο κρα­νίο, κατ’ ευθεί­αν στο πάσχον όργα­νο του εγκε­φά­λου, με σκο­πό την επι­βρά­δυν­ση της πορεί­ας της νόσου». Η κατά­στα­ση της υγεί­ας της ανή­λι­κης ήταν μη ανα­στρέ­ψι­μη και η άτυ­χη μικρή, στις 23–9‑2010, απε­βί­ω­σε. Στην ληξιαρ­χι­κή πρά­ξη θανά­του ως αιτία ανα­γρά­φε­ται: «Σκλη­ρυ­ντι­κή παρε­γκε­φα­λί­τι­δα, τετρα­πλη­γία, ανακοπή».

Η μητέ­ρα της διεκ­δί­κη­σε δικα­στι­κά από το Δημό­σιο και τον επί­μα­χο Δήμο το ποσό του 1.000.000 ευρώ, με το νόμι­μο τόκο, ως χρη­μα­τι­κή ικα­νο­ποί­η­ση για την απο­κα­τά­στα­ση της ηθι­κής βλά­βης που υπέ­στη η κόρη της εξαι­τί­ας της βλά­βης της υγεί­ας της, που προ­κλή­θη­κε ως παρε­νέρ­γεια του εμβο­λια­σμού της. Στην αγω­γή της υπο­στή­ρι­ξε ότι συνέ­τρε­χε ευθύ­νη του ελλη­νι­κού Δημο­σί­ου και του επί­μα­χου Δήμου, στα ιατρεία του οποί­ου έγι­νε ο εμβο­λια­σμός, κατά τα άρθρα 105, 106 Εισ­ΝΑΚ, λόγω παρα­νό­μων πρά­ξε­ων των οργά­νων τους και, ειδι­κό­τε­ρα: α) λόγω αντι­θέ­σε­ως προς το Σύνταγ­μα και την ΕΣΔΑ και προς τον Κώδι­κα Ιατρι­κής Δεο­ντο­λο­γί­ας του επι­βαλ­λο­μέ­νου για την φοί­τη­ση των μαθη­τών στην πρω­το­βάθ­μια εκπαί­δευ­ση εμβο­λια­σμού και β) λόγω της κατά παρά­βα­ση του Συντάγ­μα­τος και της Διε­θνούς Συμ­βά­σε­ως για τα Δικαιώ­μα­τα του Παι­διού παρα­λεί­ψε­ως να θεσπι­σθεί νομο­θε­τι­κά σύστη­μα απο­ζη­μιώ­σε­ως για βλά­βη ή θάνα­το από εμβολιασμό.

Από το Διοι­κη­τι­κό Πρω­το­δι­κείο επι­δι­κά­στη­κε στην μητέ­ρα της άτυ­χης κοπέ­λας απο­ζη­μί­ω­ση 200.000 ευρώ, όμως ασκή­θη­κε αναί­ρε­ση κατά της πρω­τό­δι­κής από­φα­ση η οποία απορ­ρί­φθη­κε από το Διοι­κη­τι­κό Εφετείο.

Κατό­πιν έφε­σης, το Α΄ Τμή­μα του Συμ­βου­λί­ου της Επι­κρα­τεί­ας (πρό­ε­δρος η αντι­πρό­ε­δρος Μαρία Καρα­μα­νώφ και ειση­γή­τρια η σύμ­βου­λος Επι­κρα­τεί­ας Όλγα Ζύγου­ρα) με την υπ΄ αριθμ. 622/2021 από­φα­σή του, μετα­ξύ των άλλων, αναφέρει:

«Σε περί­πτω­ση, που επέλ­θει ευθέ­ως βλά­βη της υγεί­ας προ­σώ­που συνε­πεία της συνταγ­μα­τι­κώς θεμι­τής και νομί­μου πραγ­μα­το­ποι­ή­σε­ως εμβο­λια­σμού (δηλα­δή εμβο­λια­σμού διε­νερ­γού­με­νου με σκο­πό την προ­στα­σία της δημό­σιας υγεί­ας συλ­λο­γι­κώς και ατο­μι­κώς και προ­βλε­πό­με­νου από ειδι­κή νομο­θε­σία, υιο­θε­τού­σα έγκυ­ρα και τεκ­μη­ριω­μέ­να επι­στη­μο­νι­κά, ιατρι­κά και επι­δη­μιο­λο­γι­κά πορί­σμα­τα στον αντί­στοι­χο τομέα, με δυνα­τό­τη­τα εξαι­ρέ­σε­ως από αυτόν σε ειδι­κές ατο­μι­κές περι­πτώ­σεις, για τις οποί­ες αυτός αντεν­δεί­κνυ­ται), ήτοι βλά­βη, μη οφει­λο­μέ­νη σε παρεμ­βαλ­λο­μέ­νη παρά­νο­μη πρά­ξη ή παρά­λει­ψη (όπως πχ χορή­γη­ση ελατ­τω­μα­τι­κού ή ακα­ταλ­λή­λου σκευά­σμα­τος ή πλημ­μέ­λειες κατά την διε­νέρ­γεια του εμβο­λια­σμού), ανα­κύ­πτει ευθέ­ως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συν­δυα­σμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγ­μα­τος ευθύ­νη του κρά­τους προς εύλο­γη απο­κα­τά­στα­ση της ζημί­ας του παθό­ντος, υπό την έννοια της απο­κα­τα­στά­σε­ως τόσο της τυχόν υλι­κής όσον και, κατ΄ ανά­λο­γη εφαρ­μο­γή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθι­κής βλά­βης του».

Και αυτό, για­τί σύμ­φω­να με τους συμ­βού­λους Επι­κρα­τεί­ας, «στις περι­πτώ­σεις αυτές, η προ­κα­λού­με­νη από την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του εμβο­λια­σμού βλά­βη συνι­στά υπέρ­με­τρη θυσία για τον παθό­ντα (βλά­βη υγεί­ας και προ­σβο­λή προ­σω­πι­κό­τη­τος), χάριν του συμ­φέ­ρο­ντος του κοι­νω­νι­κού συνόλου».

Μάλι­στα, το ΣτΕ υπο­γραμ­μί­ζει, ότι η «εκ του Συντάγ­μα­τος και των άρθρων 19, 23, 24, 26 και 39 της κυρω­θεί­σης με τον ν. 2101/1992 Διε­θνούς Συμ­βά­σε­ως για τα Δικαιώ­μα­τα του Παι­διού δεν επι­τάσ­σε­ται η πρό­βλε­ψη ειδι­κού απο­ζη­μιω­τι­κού καθε­στώ­τος για τις περι­πτώ­σεις βλά­βης συνε­πεία εμβο­λια­σμού» και η μη πρό­βλε­ψη δε τέτοιου ειδι­κού καθε­στώ­τος δεν συνι­στά παρά­λει­ψη νομο­θε­τή­σε­ως, δυνα­μέ­νη να στοι­χειο­θε­τή­σει αξί­ω­ση απο­ζη­μιώ­σε­ως κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ».

Έτσι, το ΣτΕ αναί­ρε­σε την από­φα­ση του Διοι­κη­τι­κού Εφε­τεί­ου Αθηνών.

Ακο­λου­θή­στε το Ατέ­χνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο