Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα λουλούδια που αγαπούν την άνοιξη

Είναι πάντα εκπλη­κτι­κό όταν η Μητέ­ρα Φύση ξεδι­πλώ­νει τα πρώ­τα σημά­δια της άνοι­ξης. Ένα ανθι­σμέ­νο πολύ­χρω­μο λου­λού­δι σημα­το­δο­τεί το τέλος του χει­μώ­να και φέρ­νει ελπί­δα, χαρά και φως. Από τους πρώ­τους αγνούς γάλαν­θους, τους νάρ­κισ­σους μέχρι την χρυ­σο­κί­τρι­να πρί­μου­λα και τα ρόδα των Χρι­στου­γέν­νων, τα λου­λού­δια αυτά χρη­σι­μο­ποιού­νται από τους κηπου­ρούς ως «σημά­δια» αντί­στρο­φης μέτρη­σης για το τέλος του χειμώνα.

Αν και επί­ση­μα η πρώ­τη μέρα της άνοι­ξης για το Βόρειο Ημι­σφαί­ριο όπου ανή­κει και η Ελλά­δα προσ­διο­ρί­ζε­ται στις 21 Μαρ­τί­ου, η άνοι­ξη είναι ήδη εδώ και δεν είναι κακό όσοι αγα­πά­νε τα λου­λού­δια να ξεκι­νή­σουν τις προετοιμασίες.

Εξάλ­λου ο ρόλος των λου­λου­διών είναι σημα­ντι­κός όχι μόνο για τους ανθρώ­πους, αλλά και για τις μέλισ­σες και ορι­σμέ­να είδη πετα­λού­δων που πέφτουν σε χει­με­ρία νάρ­κη, δίνο­ντας τους το πρώ­το νέκταρ και τη γύρη που χρειά­ζο­νται μόλις ξυπνή­σουν. Σύμ­φω­να με το «Gardeners word magazine» είναι η ενέρ­γεια που χρειά­ζο­νται για να πετά­ξουν, να βρουν σύντρο­φο ή χώρο φωλιά­σμα­τος, ενώ η γύρη βοη­θά τις μέλισ­σες να αρχί­σουν να γεν­νούν αυγά για την επό­με­νη γενιά μελισσών,

Ακο­λου­θούν μερι­κά από τα πρώ­τα αγα­πη­μέ­να ανοι­ξιά­τι­κα λου­λού­δια και τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά τους, σύμ­φω­να με το Good Housekeeping:

Πρί­μου­λα: έχει συν­δε­θεί με πολ­λούς μύθους. Είναι το φυτό της νιό­της και της τύχης.

Γάλαν­θος (ο χιο­νώ­δης): τα άνθη του ξεπη­δούν κυριο­λε­κτι­κά μέσα από το χιό­νι. Είναι πιθα­νόν το φυτό που ανα­φέ­ρει ο Όμη­ρος ότι έδω­σε ο θεός Ερμής στον Οδυσ­σέα σαν αντί­δο­το στα μαγι­κά φίλ­τρα της Κίρ­κης. Λόγω της γαλα­ντα­μί­νης που περιέ­χει θεω­ρεί­ται χρή­σι­μο στην επι­βρά­δυν­ση της εξέ­λι­ξης της νόσου Αlzheimer’s.

Kρό­κος: εντυ­πω­σια­κά λου­λού­δια σε κυπελ­λοει­δές σχή­μα και ποι­κι­λία χρω­μά­των κίτρι­νο, λευ­κό, ροζέ, μωβ, χρυ­σό και δίχρω­μες ποι­κι­λί­ες. Συμ­βο­λί­ζουν τη νεα­νι­κή ευτυχία.

Νάρ­κισ­σος: με κατα­γω­γή από τη Μεσό­γειο ανθί­ζει και με τις πιο δύσκο­λες συν­θή­κες, προ­σφέ­ρο­ντας μια πινε­λιά χρώ­μα­τος όταν δεν υπάρ­χει κανέ­να άλλο λου­λού­δι στον κήπο. Όμως κρύ­βει τοξι­κές ουσί­ες σχε­δόν σε όλα τα μέρη του φυτού από τον βολ­βό μέχρι και το άνθος. Θεω­ρεί­ται επι­κίν­δυ­νο για γάτες και σκύλους.

Του­λί­πες: το σύμ­βο­λο της από­λυ­της αγάπης.

Μη με λησμό­νει: ένα φυτό που τα λέει όλα το όνο­μά του. Μία ιστο­ρία αγά­πης και μοι­ραί­ας κατάληξης.

Υάκιν­θος: μπο­ρεί να ανθί­σει και μέσα στο νερό.

Πουλ­μο­νά­ρια: Πήρε το όνο­μά του από τα σημά­δια στα φύλ­λα, τα οποία πιστεύ­ε­ται ότι μοιά­ζουν με άρρω­στους πνεύμονες.

Ρεί­κια: Παρέ­χουν μια απα­ραί­τη­τη πηγή γύρης και νέκταρ τις πρώ­τες μέρες της άνοιξης.

Eλλέ­βο­ρος: είναι το τρια­ντά­φυλ­λο της Σαρα­κο­στής. Παρά τη λεπτή τους εμφά­νι­ση, είναι σκλη­ρά και το όνο­μά τους σημαί­νει «φονι­κό φαγη­τό». Kατά την αρχαιό­τη­τα το χρη­σι­μο­ποιού­σαν για τη θερα­πεία νευ­ρι­κών δια­τα­ρα­χών και ψυχι­κών ασθενειών.

Πουλ­σα­τί­λα: παίρ­νει το όνο­μά του από την εβραϊ­κή λέξη για το Πάσχα, «pasakh», η ανθο­φο­ρία του Πάσχα. Τα άνθη του είναι σε σχή­μα αστεριού.

Για­σε­μί: Η άνοι­ξη αγα­πά το για­σε­μί και το για­σε­μί την άνοι­ξη, γι’ αυτό και είναι ένα από τα δημο­φι­λέ­στε­ρα φυτά της.

Ψιθύ­ρι­ζε όταν μιλάς για αγά­πη, της Βασι­λι­κής Ελευ­θε­ριά­δου – Γαλάνη

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο