«Καθείς εφ ω ετάχθη»

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Σ’ αυτόν το άνι­σο και σκλη­ρό κόσμο- από αιώ­νες που ζού­με- καθέ­νας στο τέλος αντα­μεί­βε­τε ανά­λο­γα της αξί­ας και της προ­σφο­ράς του στην κοινωνία.

Τα πάντα όμως αμφι­σβη­τού­νται και είναι δύσκο­λο να βρεις την άκρη.

Αλλά όλα κι όλα. Η Δικαιο­σύ­νη, παρα­μέ­νει Δικαιο­σύ­νη. Δίκαιος κρι­τής… Τυφλή, ανε­ξέ­λεγ­κτη και αλύγιστη.

-Έτσι αυτό­πτες μάρ­τυ­ρες της Ιστο­ρί­ας έχου­με και λέμε… Μερι­κά παραδείγματα:

1. Ο Πυθα­γό­ρας πέθα­νε στην εξο­ρία από πεί­να σε ηλι­κία 80 χρόνων.
2. Ο Μιλ­τιά­δης ετών 68 στην φυλακή.
3. Ο Αρι­στεί­δης στην εξο­ρία από πείνα.
4. Ο Θεμι­στο­κλής στην εξορία.
5. Ο Αισχύ­λος στην εξορία.
6. Ο Φει­δί­ας στην φυλακή.
7. Ο Ηρό­δο­τος στην εξορία.
8. Ο Ικτί­νος στην εξορία.
9. Ο Σοφο­κλής ετών 90 στην εξο­ρία από πείνα.
10. Ο Ευρι­πί­δης στην εξορία.
11. Ο Σωκρά­της ήπιε το κώνειο ετών 71.
12. Ο Θου­κυ­δί­δης στην εξορία.
13. Ο Αρι­στο­φά­νης στην εξο­ρία από πείνα.
14. Ο Πλά­τω­νας στην εξορία.
15. Ο Δημο­σθέ­νης πήρε δηλητήριο.

Αρκε­τά μέχρι εδώ.

Ο Ιησούς Χρι­στός λύγι­σε πάνω στον Ξύλι­νο Σταυ­ρό του Μαρ­τυ­ρί­ου. Ο Γαλι­λαί­ος στην πυρά. Τελευ­ταία του φρά­ση: «Κι όμως κινείται».

Κι ακό­μα πιο νεώτερα.

Σ΄ένα βαθύ και σκο­τει­νό ρου­μά­νι συντρο­φιά με αγριο­πού­λια κι αγριο­λού­λου­δα λύγι­σε ο Άρης Βελου­χιώ­της και επο­ρεύ­θη προς τα Ουρά­νια πάνω σε μια λόγχη.

Ο Γρη­γό­ρης Λαμπρά­κης ξεψύ­χη­σε με μια ροπα­λιά στο κούτελο.

Ο Ν. Μπε­λο­γιάν­νης – και οι άλλοι- ένα κάποιο ξημέ­ρω­μα στα μου­λω­χτά και πριν φανεί ο Ήλιος απέ­να­ντι στα 12 ντό­πια ντουφέκια.

Οι 200 της Και­σα­ρια­νής από βόλι φασιστικό.

Κι ένα κόκ­κι­νο γαρύ­φαλ­λο ανθι­σμέ­νο στο πάνω μέρος της καρδιάς…

Κι άλλοι και κάποιοι άλλοι. Μα ποιοι άλλοι; Κηδεύ­ο­νται μετά φανών και λαμπά­δων, με φαν­φά­ρες, ντου­ντού­κες και δημό­σιο λαϊ­κό προ­σκύ­νη­μα! Με δόξες και τιμές! Για­τί; Είναι οι ευλο­γη­μέ­νοι; Έχου­νε το κοκα­λά­κι της νυχτε­ρί­δας; Ή το κοκα­λά­κι της προδοσίας;