Στις 13 Φεβρουαρίου 1754 γεννήθηκε ο Ταλεϊράνδος. Γάλλος πολιτικός και διπλωμάτης, υπηρέτης πολλών αφεντάδων.
Το 1796 έγινε για πρώτη φορά υπουργός Εξωτερικών στο καθεστώς του Διευθυντηρίου. Στη συνέχεια, όταν κατάλαβε ότι ο Ναπολέων χάνει το παιχνίδι, ήρθε σε συνεννόηση με τον τσάρο της Ρωσίας και τον Μέτερνιχ, δίνοντάς τους στρατιωτικά και άλλα μυστικά. Μετά την είσοδο των στρατευμάτων του αντιγαλλικού συνασπισμού στο Παρίσι το 1814 έγινε πρωθυπουργός της Γαλλίας και πρωτοστάτησε στην παλινόρθωση της μοναρχίας.
Το όνομα του Ταλεϊράνδου έγινε συνώνυμο της ανηθικότητας και της διαφθοράς στη διαχείριση των κυβερνητικών υποθέσεων. Ο ίδιος, στην αυτοβιογραφία του, ομολογούσε ότι κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας έδωσε 14 όρκους, που ο ένας ήταν αντίθετος με τον άλλο. Είχε, επίσης, δωροδοκηθεί από όλες τις κυβερνήσεις και τους αρχηγούς κρατών που χρειάζονταν τη βοήθειά του. Σύμφωνα με κατά προσέγγιση υπολογισμούς, μέσα σε δυο χρόνια (1797-1799) πήρε από αυτές τις «υπηρεσίες» του 13.650.000 χρυσά φράγκα. Πέθανε το 1838.
