Συνή­θεια και αυτή, που είχε από μικρό παι­δί, να κοι­μά­ται βάζο­ντας το χέρι του κάτω από το μαξι­λά­ρι. Λες και ήθε­λε να ανα­ζη­τή­σει εκεί κρυμ­μέ­να μυστι­κά της παι­δι­κής του ηλι­κί­ας ή μήπως την αγκα­λιά της που τόσο του είχε λεί­ψει τους καλο­και­ρι­νούς μήνες. «Θα φύγω για έναν μήνα, μήπως και βρω το εαυ­τό μου» του πέτα­ξε … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας: Τα τρίμ­μα­τα της… φανου­ρό­πι­τας (Μικρο­δι­ή­γη­μα).