Γράφει ο Θανάσης Ν. Καραγιάννης //
Με αφορμή το θάνατο της ηθοποιού Αννα Συνοδινού παρουσιάζουμε ένα άγνωστο βιβλίο της
ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΑ & ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ
Αυτοβιογραφικό Χρονικό
Αδελφοί Γ. Βλάσση, Αθήνα 1998,
σελ. 368, σχ. 28Χ22 εκατ.
Καλαίσθητη έκδοση, η οποία περιλαμβάνει μια κατατοπιστική και ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφική μελέτη της ηθοποιού και υπέροχης τραγωδού μας, Άννας Συνοδινού, για τα πενήντα χρόνια της θεατρικής παρουσίας της στο Νεοελληνικό Θέατρο (1947-1997).
Γράφει η ίδια η συγγραφέας, μεταξύ άλλων, στον ολιγόλογο πρόλογό της: «Στο βιβλίο Πρόσωπα & Προσωπεία, η εκδοτική δυνατότητα παρουσιάζει τα συμβάντα με φειδώ συγγραφική, διότι σημαντικές ιστορίες μισού αιώνα με δράσεις, μοιραία, συνδεδεμένες με πρόσωπα και προσωπεία, δεν ήταν δυνατόν να περιγραφούν στην έκταση της πρέπουσας ιστορικής αναφοράς για να τιμήσω τα Πρόσωπα, με τα οποία συνεργάστηκα, αγάπησα, με στήριξαν και τα στήριξα.»
Πάντοτε αγαπούσα και με συνέπαιρναν οι αυτοβιογραφίες και οι βιογραφίες, που οι περισσότερες απ’ αυτές είναι κατάθεση ψυχής του αυτοβιογραφούμενου καλλιτέχνη ή επιστήμονα, και οι βιογραφίες αποτέλεσμα επιστημονικής εργασίας, σε συνάρτηση με απλό, δοκιμιακό ή λογοτεχνικό λόγο ταλαντούχου συγγραφέα. Την ίδια συγκίνηση ένιωσα διαβάζοντας το παρόν μελέτημα της συγγγραφέα-ηθοποιού, η οποία άδειασε την ψυχή της και τα ερμάρια του σπιτικού της, έψαξε σε αρχεία και βιβλιοθήκες και μας παρουσίασε έναν όγκο υλικού, πολλαπλά χρήσιμου, αλλά και ευχάριστα παρουσιαζόμενου.
Η Άννα Συνοδινού, εδώ, παρουσιάζει μια θάλασσα πληροφοριών με το δικό της ξεχωριστό προσωπικό ύφος, ντοκουμέντα από το προσωπικό –και όχι μόνο– αρχείο της. Παραθέτει ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό (περισσότερες από 350 φωτογραφίες, σχέδια κ.ά.) από φωτογραφίες θεατρικών παραστάσεων, ηθοποιών, θεατρικών προγραμμάτων, προσχέδιων από σκηνικά και κοστούμια κ.λπ.
Το κείμενο απαρτίζεται από προσωπικές της αναμνήσεις, επιστολές, δημοσιευμένα κείμενα, κριτικές θεάτρου, απόψεις ηθοποιών, σκηνογράφων, εκθέσεις προς οργανισμούς και άλλα κείμενα με στοιχεία και πληροφορίες για την οικογενειακή της ζωή, την επαγγελματική της καριέρα, την κοινωνική, πολιτική ζωή του τόπου μας και τη συνδικαλιστική μαχητική δραστηριότητά της.
Η απλότητα του ύφους της και η ρέουσα δημοτική ανεπιτήδευτη γλώσσα που χρησιμοποιεί, συναρπάζουν τον αναγνώστη. Επίσης, οι λεπτομερείς περιγραφές κατά την αφήγησή της και το πλήθος ενός πλήθους πληροφοριών από τον καλλιτεχνικό και θεατρικό κυρίως χώρο, ουδόλως κουράζουν τον αναγνώστη. Αντιθέτως, τον χαροποιούν, που μαθαίνει τόσα άγνωστα γι’ αυτόν πράγματα, χρήσιμα συγχρόνως στην Ιστορία, στους ερευνητές και μελετητές του Νεοελληνικού Θεάτρου μας.
Τέτοιου είδους βιβλία πολλαπλά ωφέλιμα και χρήσιμα, έχουν γραφτεί και άλλα. Όμως, πρέπει να γραφούν πολύ περισσότερα, διότι αποτελούν ψηφίδες για να συνθέσουν το απέραντο ψηφιδωτό της Ιστορίας της Τέχνης, του Θεάτρου, της χώρας μας, χρήσιμη παρακαταθήκη για τη σύγχρονη γενιά και για τις επόμενες γενιές, απαραίτητη για την αυτογνωσία μας.
Θαυμάσιο βιβλίο το συγκεκριμένο, έρχεται να εμπλουτίσει τη νεοελληνική θεατρική βιβλιογραφία και να λάβει μια επάξια θέση μεταξύ των μελετών, που ίσως δεν αξιώνουν ακαδημαϊκές δάφνες, ούτε και δημοσιογραφικές, αλλά οπωσδήποτε δάφνες μιας πλήρους αυτοβιογραφικής μελέτης (ή χρονικού, όπως η ίδια η συγγραφέας το χαρακτηρίζει), που θα μείνει στην Ιστορία ως μία πολύτιμη πνευματική περιουσία για όλους μας.
