Φιλοξενούμενος ο Παναγιώτης Κούτσης //
Τα τελευταία χρόνια ο όρος πολιτική απατεωνιά είναι πολύ λίγος και γενικός για να χαρακτηρίσει τα συνδικάτα που ηγείται ο Σύριζα και οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης παλιότερα, σήμερα ΜΕΤΑ, δεν πρόκειται να αναφερθώ στις προσπάθειες τους να καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια και την απογοήτευση μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα, παράλληλα με την στάση ανάθεσης των εργατικών κατακτήσεων και της επίλυσής τους από μια αριστερή αστική κυβέρνηση που ήδη από το Φλεβάρη καλούσαν το λαό να πιέσει την αστική κυβέρνηση , να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω, συνεπικουρούμενη με δυνάμεις του ΕΠΑΜ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπως και της σημερινής ΛΑ.ΕΝ….
Στο πλαίσιο αυτό δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο νησί της Ζακύνθου μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούσαν όπως έγινε και σε άλλες πόλεις σε απεργιακή συγκέντρωση ενάντια στα Μνημόνια άρα και το τρίτο που ψήφισαν και της υπεράσπισης των κατακτήσεων σε χώρους δουλειάς, δηλαδή όσα δικαιώματα στην ασφάλιση γκρεμίζουν για άλλη μία φορά παρέα με τα κοράκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους πλουτοκράτες και τους πολιτικούς υπηρέτες των Μονοπωλίων, δε θέλω να μιλήσω για την επιτυχία της απεργίας στην Αθήνα αλλά για αυτήν στο νησί μου μιας και είναι πιο δύσκολο να κατέβει μια τοπική κοινωνία με αγωνιστική διάθεση στον αγώνα για αξιοπρεπή ζωή.
Χτες όμως πηγαίνοντας με χαρά στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ παρατήρησα με ευτυχία απομονωνόμενο τον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό, αντίκρισα την μικροφωνική των σωματείων του ΣΥΡΙΖΑ να αντηχεί μονάχη, να προσκρούει στους άδειους τοίχους των μαγαζιών απέναντι από το Διοικητήριο (Αντιπεριφέρεια Ζακύνθου).Δεν γνωρίζω αν υπήρξε συμμετοχή ίσως να ήταν μικρή σε αντίθεση από αυτή του ΠΑΜΕ στο παλιό Εργατικό κέντρο Ζακύνθου όπου συμμετείχαν ευρύτερες ριζοσπαστικές δυνάμεις και μαζική-δυναμική συμμετοχή….
Τελικά όταν το θελήσει ο λαός υπάρχει ελπίδα!!!
