Στρα­τη­γέ, με το σεμνό παρά­στη­μα με τα λαϊ­κά μάτια της φιλί­ας, Στρα­τη­γέ μας, ανθρώ­πι­νε κι απλέ, όπως όλα τα μεγά­λα, ανοί­γο­ντας με το μεγά­λο γέλιο σου την ελπί­δα μας και τη βεβαιό­τη­τα, Στρα­τη­γέ του στρα­τού της Αντί­στα­σης, που μοι­ρά­στη­κες το ψωμί και το κου­ρά­γιο σου με την κυνη­γη­μέ­νη Δημο­κρα­τία πάνω ψηλά στα κατσά­βρα­χα της δόξας, Στρα­τη­γέ μας, που σ’ … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Γιάν­νη Ρίτσου: Στο στρα­τη­γό Σαρά­φη.