Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //   «Εδώ ‘ναι το πικρό το χώμα του Διστό­μου ω, εσύ δια­βά­τη, όπου πατή­σεις να προ­σέ­χεις. Εδώ πονά η σιω­πή, πονά­ει κι η πέτρα κάθε δρό­μου κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκλη­ρό­τη­τα του ανθρώ­που. Εδώ μία στή­λη απλή, μαρ­μά­ρι­νη όλη κι όλη με ονό­μα­τα σεμνά, κι η Δόξα τα ανε­βαί­νει … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Δίστο­μο 1944: «Εδώ πονά η σιω­πή, πονά­ει κι η πέτρα κάθε δρό­μου κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκλη­ρό­τη­τα του ανθρώ­που…».