Με δύο ποιήματα του ποιητή της Αντίστασης Νίκο Παππά συνεχίζουμε αφιέρωμα στην Αντιστασιακή ποίηση της περιόδου της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Ποιήματα γραμμένα τις ημέρες της εφταετίας. Η αντίδραση νέα τυραννία, ο αποτροπιασμός μπροστά στα νέα εγκλήματα, στους βασανιστήρια και την εξορία, ανακατεύτηκαν με τις παλιές πληγές, ζυμώνονται με τις ελπίδες και γίνονται στίχοι.
Το ποίημα «Συστάσεις λοχαγού της ΕΣΑ προς απολυόμεν» πρώτη φορά δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Στη φωτογραφία ο ποιητής με τη σύντροφό του ποιήτρια Ρίτα Μπούμη Παππά.
Ελληνική συνέχεια
Αγωνίζομαι να περάσω
στο βελόνι μια λεπτή κλωστή,
να κλείσω μια οπή μικρούλα
που έχει ανοίξει εδώ στο στήθος μια ματιά.
Το βελόνι είναι από σκληρή πραγματικότητα
η κλωστή είναι από όνειρο τρυφερό
θα προλάβω;
τ’ όνειρο
η κλωστή
το βελόνι, η άγρια πραγματικότητα…
Όλα μια κωμωδία. Όλα μια τραγωδία…
Εν τούτοις, να είστε βέβαιοι,
υπάρχει
το Σκοπευτήριο της Καισαριανής
στο Χαϊδάρι ένα στρατόπεδο
το Βίτσι και ο Γράμμος
και το Μετσόβειο Πολυτεχνείο
στη μνήμη των Ελλήνων ενεδρεύοντα…
Συστάσεις λοχαγού της ΕΣΑ προς απολυόμενο
Τώρα πια είσαι ελεύθερος
Ήσουν και πρώτα. Σε χρειαζόμαστε λίγες μέρες
οκτώ βδομάδες, ίσως και κάτι περισσότερο…
Έμαθες πολλά.
Πρόσεξε!
Μην αρχίσεις εκείνες τις αηδίες,
δεν έχεις πάθει τίποτα
άρτια όλα τα πλευρά σου,
πρόσεξε
μην προσποιείσαι πως τρεκλίζεις,
η οδοντοστοιχία σου κανονική
όλα τα πλευρά σου είναι στην ίδια θέση
στο ξαναλέω: οι φωνές που άκουσες
ήταν εκείνων που προσπαθούσαν
να βάψουν τον κόσμο με κόκκινο…
Τώρα πια είσαι ελεύθερος
Εδώ, τι ήσουν εδώ νεαρέ μου;
Στο κρατητήριο σε συνοδεύαμε
στην απομόνωση μ’ ένα «παιδί» πάντα
στα ουρητήρια βιαστικά
όσο χρειάζονταν…
Πονάς; Πού; Να δω. Στα κόκαλά σου;
– «Έπαιζαν τα παιδιά».
– Έχεις να κοιμηθείς ογδόντα νύχτες;
– «Σε νανούριζαν τα παιδιά.
Τα «παιδιά»… Με τα κτηνώδη χέρια τους
με τις απάνθρωπες παλάμες.
Τα «παιδιά»…
είσαι πια τώρα «ελεύθερος».
Πρόσεξε να μετράς τα λόγια
Τα «παιδιά» παίζουν. Τα «παιδιά» αστειεύονται.
Τα παιδιά γελούν
συνθλίβοντας το θώρακά σου
βοηθούν την πατρίδα μας
την ησυχία σου
το καλό σου
είναι «παιδιά» μην συνορίζεσαι
τα «παιδιά», λαμβάνω την τιμή να σ’ αναφέρω
θα κρατήσουν καιρό εδώ στα μονωτήρια
ένα μικρό και γνώριμο απόηχο της φωνής σου
