Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δύο ποιήματα του Πωλ Ελυάρ

Επιμέλεια Κωνσταντίνος Δέδες //

«Λαέ βασιλιά, λαέ απελπισμένε,/ δεν έχεις πια να χάσεις/ παρά τη λευτεριά σου». Οι στίχοι αυτοί, ανήκουν στον Γάλλο Πωλ Ελυάρ, τον μεγάλο κομμουνιστή ποιητή που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, 18 Νοέμβρη, προδομένος από την καρδιά του. Ο Ελυάρ, επισκέφθηκε την Ελλάδα στα τέλη του Μάη του 1949 έπειτα από πρόσκληση του ΕΑΜ. Ο ίδιος συμμετείχε σε ΕΑΜικές εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ βρέθηκε δίπλα στους αντάρτες του ΔΣΕ στο Γράμμο όπου έγραψε και ύμνησε μέσα από μια σειρά ποιημάτων (Ελλάδα, ρόδο του λογικού μου) τον αγώνα των ανταρτών.

Ο Γράμμος

​«Ο Γράμμος είν’ λίγο τραχύς
οι άνθρωποι τον γλυκαίνουν
Τους βάρβαρους σκοτώνουμε
μικραίνουμε τη νύχτα
Κι απ’ το μπαρούτι πιο κουτοί
μας αγνοούν οι εχθροί μας
Δεν ξέρουν τίποτα απ’ τον άνθρωπο
ούτε απ’ την έξοχη τη δύναμή του
Η καρδιά μας στιλβένει την πέτρα».

Προσεύχονται οι χήρες και οι μανάδες

«Είχαμε δώσει τα χέρια μας
και τα μάτια μας γελούσαν δίχως λόγο
Με τα όπλα και με το αίμα
λυτρώστε μας από το φασισμό
Νανουρίζαμε ολάκερο το φως
και τα στήθη μας φούσκωναν γάλα
Αφήστε μας να πάρουμε ντουφέκι
να βάλουμε σημάδι τους φασίστες
Ημασταν η πηγή και ο ποταμός
κι ωκεανός να γίνουμε όνειρό μας
Τον τρόπο μόνο δώστε μας
μην πάρουν χάρην οι φασίστες
Από τους νεκρούς μας είν’ λιγότεροι
κανένα δεν είχαν σκοτώσει οι νεκροί μας.
Αγαπιόμαστε δίχως να το σκεφτούμε
Τίποτα δεν καταλαβαίνουμε έξω από τη ζωή
Αφήστε μας να πάρουμε ντουφέκι
κι ενάντια θα πεθάνουμε στο θάνατο».