Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Είναι 12 η ώρα…

Είναι η 12 η ώρα, είναι η ώρα των τρελών, τραγουδούσε παλιά η Αρλέτα. Η ώρα των τρελών, των φαντασμάτων που πλανώνται πάνω από το γκουβέρνο και από τη γηραιά ήπειρο, της αντιμνημονιακής πριγκίπισσας, που θα γίνει ξανά Σταχτοπούτα, χάνοντας το Λουμπουτέν γοβάκι της Τζάκρη. Είναι η ώρα (του Καραμανλή και) της κυβέρνησης, που συστεγάζει παλιούς ανανεωτές με καραμπινάτους Πασόκους και με ομοφοβικούς ακροδεξιούς. Και με Μαρίες Αντουανέτες (Φίλης, Φωτίου), που απορούν κι εξίστανται: αν ο λαός δεν μπορεί να φάει μακαρόνια με 23% ΦΠΑ, σε φτιάξει γεμιστά, που είναι και οικονομικά. Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα –αφού είναι η ώρα των τρελών… Και αυτή η κυβέρνηση, που έγινε ήδη ο περίγελος του διαδικτύου κι ανακοινώθηκε μες στα μαύρα μεσάνυχτα, σαν τον κλέφτη και τον ψεύτη (ή μήπως ψευτράκο;) που τον πρώτο χρόνο χαίρονται (και αυτοί δεν έχουνε κλείσει ακόμα χρόνο στην εξουσία), ετοιμάζεται ήδη από τώρα να φύγει νύχτα, ακολουθώντας τη μοίρα των μνημονιακών προκατόχων της.

Σφυροδρέπανος