«Ο σημε­ρι­νός καλ­λι­τέ­χνης δεν μπο­ρεί να είναι αμέ­το­χος πρα­κτι­κο­γρά­φος γεγο­νό­των, ουδέ­τε­ρος παρα­τη­ρη­τής της ζωής. Για­τί τότε δεν μπο­ρεί να κάνει τέχνη. Αν δεν βιώ­νεις τον τόπο σου και την επο­χή σου, αν δεν συμ­με­τέ­χεις ενερ­γη­τι­κά στη ζωή δεν ανθο­φο­ρεί η τέχνη. Αυτές οι κατα­σκευ­ές πως η τέχνη είναι υπερ­κό­σμια, ανή­κει στην ουρά­νια απο­στο­λή της είναι … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Ελ. Μηλια­ρο­νι­κο­λά­κη: «Τα αγριο­λού­λου­δα του Βαρ­λά­μου», αγγε­λιο­φό­ροι ενός ευτυ­χι­σμέ­νου μέλ­λο­ντος.