«Η αγάπη άργησε μια μέρα», στο θέατρο «Αργώ» της Αιμιλίας Υψηλάντη (Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο). Πρόκειται για το γνωστό και αγαπημένο μυθιστόρημα της Λιλής Ζωγράφου, που μεταφέρει στη σκηνή, υπογράφοντας τη διασκευή και τη σκηνοθεσία, ο Ένκε Φεζολλάρι.
Ξεκινώντας από ένα ορεινό χωριό της Κρήτης στα μέσα της δεκαετίας του ’30 και φτάνοντας μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70, το έργο καταγγέλλει τη γυναικεία υποδούλωση στην πατρική και στη συνέχεια στη συζυγική εξουσία. Γυναίκες – θύματα και θύτες μιας κλειστής κοινωνίας, που μέσα από την τραγικότητά τους ή τον καθωσπρεπισμό και την υποκρισία τους «σπαταλούν τη ζωή τους στις κοινωνικές συμβάσεις και την ερωτική στέρηση», όπως λέει η συγγραφέας.
Η Λιλή Ζωγράφου χτίζει έντεχνα μια αλληγορία πάνω στο φασισμό και στο τρόπο που αυτός ποτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η συγγραφέας αποφασίζει εύστοχα να χρησιμοποιήσει το χώρο-χρόνο της “αγίας ελληνικής οικογένειας” του περασμένου αιώνα, χτίζοντας μια δική της “Μπερνάρντα Άλμπα” στην ελληνική ύπαιθρο. Γυναίκες – θύματα των πλαισίων που ορίζουν άλλοι για αυτές θυσιάζουν τα πάντα για την διατήρηση της “τιμής” και μιας στείρας εικόνας. Τα πρέπει και τα μη της κοινωνίας σφίγγουν σαν δαγκάνα τη πολυμελή οικογένεια Φτενούδου. Ο αυταρχικός πατέρας, σαν απόλυτος δυνάστης, αφήνει τη σπορά του. Ευνουχίζει προσωπικότητες, αισθήματα και όνειρα. Κάποιοι θα αποχωρήσουν από το πνιγερό οικογενειακό πλαίσιο αρπάζοντας τη πρώτη σανίδα σωτηρίας. Η μεγάλη κόρη του θα εξελιχθεί σε ένα αντίγραφο του καταπιεστή πατέρα της. Όσοι έχουν υποταχθεί στην αυταρχικότητα του πατέρα τους θα συνεχίσουν να υποτάσσονται στο νέο καταπιεστή ανήμποροι να πράξουν. Αδύναμοι να βαδίσουν χωρίς κάποιον να οδηγεί τα βήματα τους. Η σπορά αυτή όμως δεν θα πιάσει όπου πέσει. Η Ερατώ, επηρεασμένη από τον άνεμο της ελευθερίας που της έχει εμφυσήσει η μητέρα της, θα αγαπήσει και θα ζήσει κόντρα σε αυτή τη δύνη, πληρώνοντας το τίμημα του αποστάτη. Μοναχικός επαναστάτης, η Ερατώ, θα βαδίσει στο δρόμο της προσωπικής της ελευθερίας.
Το έργο «Η αγάπη άργησε μια μέρα» θα παρουσιαστεί από έναν θίασο που αποτελείται μόνον από γυναίκες (7) γιατί η Ζωγράφου στο έργο αυτό καταγγέλλει την υποδούλωση των γυναικών στην πατρική εξουσία και στη συνέχεια στη συζυγική. Το αντρικό στοιχείο –πατέρας, αδερφοί, σύζυγοι- κάνει έντονη την παρουσία του μόνο και μόνο και με τη μνημόνευση και την ανάμνηση. Το βαθιά ελληνικό αυτό έργο παρουσιάζει επίσης την μετάβαση από την αγροτική στην αστική κοινωνία, με όλες τις επώδυνες συνέπειες που αυτή συνεπάγεται. Παρά το γεγονός ότι εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι συγκρούσεις, τα συναισθήματα και οι χαρακτήρες απηχούν στο σήμερα με τρόπο που προβληματίζει και εντυπωσιάζει.
Τους εφτά συγκλονιστικούς γυναικείους ρόλους, αλλά και κάποιους αντρικούς ή σκιές αντρικών ρόλων, ενσαρκώνουν με μεγάλη ενεργητικότητα στη σκηνή οι: Αιμιλία Υψηλάντη, Αθηνά Τσιλύρα, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη, Μαρία Καρακίτσου, Βασιλική Διαλυνά, Μαρία Αποστολακέα.
Συντελεστές της παράστασης: Γιώργος Λυντζέρης (σκηνικά – κοστούμια), Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου(σχεδιασμός φωτισμών), Γιώτα Κοτσέτα (πρωτότυπη μουσική), Ναταλί Μηνιώτη (δραματουργική επεξεργασία), Δάφνη Λιανάκη (βοηθός σκηνοθέτη), Ανθή Παρασκευά – Βελουδογιάννη (βοηθός σκηνογράφου), Πάνος Μαζαράκης (φωτογραφίες).
Παραστάσεις κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 7 μ.μ. και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9 μ.μ. Διάρκεια παράστασης 100′.
