Η μανόλια του κήπου άνθισε
καμία αναμονή δεν έδειξε
σίγα μην άφηνε την ευκαιρία
για καλύτερες εποχές
Όρμησε και έφτασε μέχρι το μπαλκόνι
δεν θα μ’ άφηνε πια να φύγω
το άρωμα της θα με τυλίγει
πνίγοντας ελπίδες για διέξοδο
Η ανυπόμονη αγάπη ας περιμένει
με την ελπίδα ότι θα είναι σύντομη
η διάρκεια αιχμαλωσίας
από τη μυρωδιά της.
«ΚΛΕΙΩ»
